de taal die we zochten
is er nog een zin, een samengesteld woord,
dat groter is dan de schaduw
van een verloren liefde
waarin kraaien zichzelf kwijt willen
rondom hun eigen gekrijs vallen, altijd maar verder
wanneer de bangste dromen beginnen
is er nog iets, evenveel als een vroeger vertrouwen,
dat in ons hart past, nooit hoeft achter te blijven
met een vermomming, bespeeld door oogleden van de tijd
en als de woorden zich dan strekken
bovenop het puin van zwartverblinde vleugels
zijn wij dan bestand tegen de tijdloosheid
Geplaatst in de categorie: psychologie