inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 44.495):

de taal die we zochten

is er nog een zin, een samengesteld woord,
dat groter is dan de schaduw
van een verloren liefde

waarin kraaien zichzelf kwijt willen
rondom hun eigen gekrijs vallen, altijd maar verder
wanneer de bangste dromen beginnen

is er nog iets, evenveel als een vroeger vertrouwen,
dat in ons hart past, nooit hoeft achter te blijven
met een vermomming, bespeeld door oogleden van de tijd

en als de woorden zich dan strekken
bovenop het puin van zwartverblinde vleugels
zijn wij dan bestand tegen de tijdloosheid

Schrijver: kerima ellouise, 4 augustus 2012


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 249

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Adeleyd
Datum:
4 augustus 2012
Email:
rosa.olaertsskynet.be
Nee, groter dan zelfs een schaduw van de liefde is er niets!
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
4 augustus 2012
een tijdloos beeld indrukwekkend neergezet en in zo heel mooie woorden gegoten.
Naam:
hb
Datum:
4 augustus 2012
krijsende kraaien, hard om lezen, maar de eerste strofe toont met haar verzachtende beelden de doemvraag in dit gedicht.
Naam:
Ferdinand van Heijningen
Datum:
4 augustus 2012
"Bestand tegen de tijdloosheid", heel mooi, Kerima, dit gedicht is het zeker.
Naam:
mobar
Datum:
4 augustus 2012
Hoe taal zijn/haar diepte vind, fraai.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)