Alle inzendingen over oponthoud

een klein oponthoud je had het kunnen weten maar wilde aandacht en liefde.…

Wind water en buitenvergiet druppel keer op keer onaangekondigd zonder oponthoud maar geruisloos in groen geheveld gras, als de zomer wegkrabbelt die de blinde mol het eerste zag Bevend inderdaad zonder twijfel wakkeren de herfstvuren aan zodat geurige harten licht laten spelen in de mossige schaduw aan weerszijde loef en lij Onvernieuwd…

Wind water en buitenvergiet druppel keer op keer onaangekondigd zonder oponthoud maar geruisloos in groen geheveld gras, als de zomer wegkrabbelt die de blinde mol het eerste zag.…

weggewaaid de wolkenbrij wentelt zich heuvelop waar dompige koeienlijven drijven op de mist de weg wordt ingehaald door regengrijs en schikt zich zonder oponthoud in de loosheid van het einde…

zon op de kademuur verbindt een schaduw kort van oponthoud in lichte schalen de trap afdalend zonder bepaalde tijd wiegt het water blinde lichtvlekken zeilen op een zucht over ronde bogen van de brug hoe ver kun je doordringen in de zon een zwervend leven vol warmte voor een ogenblik verzadigd weven glinsterende draden passanten rusten…

laat me zwemmen in jouw ogen maar niet oeverloos op zee hou me dichter almaar dichter neemt jouw liefde mij dan mee of zal ik heel lang moeten dwalen zonder oponthoud misschien jou dan langzaam aan vergeten daar ik je nimmer meer zal zien of zullen we groeien wij tesamen in de diepste zin van het woord het van de daken schreeuwen totdat…

En tegen je oor beloof ik je splinternieuwe horoscopen En maak je weer voor wereldreizen klaar En voor een oponthoud in een of ander Oostenrijk. Maar bij goden en bij sterrenbeelden Wordt het eeuwig geluk ook dodelijk vermoeid, En ik heb geen huis, ik heb geen bed, Ik heb niet eens verjaardagsbloemen voor je over.…

Je eeuwig innerlijk zelf blijft altijd ongestoord niets kan je van je doel afbrengen, al zou wie het ook willen er is geen omweg en fouten bestaan niet oponthoud is alleen schijnbaar vertraging doel en bestemming zijn stralend helder en worden onvermijdelijk bereikt.…

En heb geen haast, maar gun je dit kort durende oponthoud en één maat rust.…

De Here is uw Herder en uw Hoeder, waakt over u zonder oponthoud... Als u onder het mes gaat lieve moeder, weet ik dat u op Hem vertrouwt... wat een beproeving lieve mama wat een vrees'lijk zware strijd dat u dit nog mee moet maken en dat u nu zo heel erg lijdt...…

Als de wereld middernacht zou vergaan Vandaag alleen nog kan overbrengen Er echt voor gaan staan Angst en pijn tot moed vermengen Als de wereld vanmiddag zou vergaan Twijfel al een dagdeel weerhoudt Tijd als beul van mijn bestaan De reactie als het laatste oponthoud Als de wereld over een uur zou vergaan Niets meer te verliezen enkel vermogen…

Na vele jaren oponthoud rust zij in het kopergroen Tussen het roze groen en blauw zonder kou Zonder vergeetmenietjes te kuisen, zonder Naar het frisse gras en mos er onder te verhuizen Zonder rag of schimmels te verslinden hier bij de linden Zonder tranen uit tuiten rust ze liggend zonder te fluiten Als lafenis zonder weerbarstig…

Dit weten van einde en begin een niet te meten oponthoud. Branding van herinneringen littekens - waaruit ben ik losgescheurd? De doden blijven dood vergeefs roept mijn denken ze op. Hun gezicht is mijn masker geworden. Alleen zijn we alleen de krijs van een meeuw en ik.…

kreeg het voor elkaar Om tijdens de spitsuren ongemak te veroorzaken En de passagiers geïrriteerd te laten raken De stroom op het tramtraject was weer ‘ns uitgevallen Dat dit frequent voorkomt, begint echt wel op te vallen Inzet van de pendelbus werd als alternatief beloofd Ondertussen werd je alleen van je korte reistijd beroofd Dit oponthoud…

- immers door kort oponthoud enigszins verlaat, denderen hongertreinen aan oogst voorbij geen tijd; later is nakend, de uren stremmen, adem vertraagt dan krijgen we rekeningen, het eens van ginder, het ooit van morgen, krijgt in deeltijd beslag…

een oude indiaan weet wanneer het zijn tijd is om te gaan hij beklimt een laatste keer een laatste berg en niemand ziet hem weer hij wil z’n stam niet tot last zijn zij moeten verder de bizons achterna hij weet ik ben te oud en vorm een oponthoud het is mijn tijd ik ga is hij in de nacht overleden dan wordt zijn lichaam aan de vogelen…

blijkt onze uitgestippelde levensweg géén routebeschrijving, géén overleg wij zijn het niet, die de reis bepaalden wel, dat we soms veel tol betaalden ontmoetingen waren er altijd veel ze hielden onze verwachtingen in het gareel met niet iedereen kan je lang blijven praten je moet door, je moet verder, ze achter je laten vertragingen, oponthoud…

Op de woeste zee van het leven al uitkijkend en hopend zwemmen moeizaam tegen waterbergen stijgen daarbij steeds weer neervallen tenslotte vertoont zich een hechte klip geeft nieuwe moed en veilig oponthoud de sterke rots is vol belofte van trouw en sterke bescherming stervend schuim spoelt tussen de blokken baart behouden rust - lijdzaam…

Ik vergat ze te bedanken voor dit oponthoud dat mij bekeerd had. Wilde naar de kerk Bedacht toen dat de dienst voorbij was. Huilde Smeerde me in met lipstick, viel niet op en sloot mijn boze, radeloze ramen voordat ze mij er bleek en bloot in zagen: Het was een dag als alle andere dagen.…

Een oponthoud in de tijd men wijst naar hem een venster klappert zwaar ergens een lamp schraal licht alles is stil. Ik ben het die door de straat loopt langzaam dromend ontmoet de ander in mijzelf de man kijkt in mijn ogen samensmelting....., twee onbekenden die voor elkaar geschapen zijn.…

ligt opgeslagen in zijn dikke vel het onbehagen van zijn gesneuvelde kameraden boeddha verraadt ze niet kauwt zonder oponthoud zijn bamboeblaren blaast en verruft de lucht naar eigen inzicht wandelt achteruit een boomstronk op sproeit geurtekens aan de overlevenden: hou moed verander in ademend woud kauw jezelf halsstarrig richting verlichting…

III Van het meisje van zestien jaar zijn dit de borsten; neem ze maar zegt ze, je handen dorsten er naar; en mij is het even wonderbaar: hoe door mij heen een verte valt met een zoetheid zonder oponthoud, die zich tot een firmament versmalt 's nachts buiten mijn raam.…

(De straat liep haastig wég van mijn voeten naar portalen vol oponthoud waar de echo mij kwam begroeten groeten met een hijgstem van holten en hout.) Ik voelde de woorden mij omringen tot een waaiende groene haag en vanuit tastbare daagse dingen lagen beelden in hinderlaag.…

De plaats waar ik mijn diepe gevoelens openlijk kan schrijven die ik tegelijk aan de wind als een vurige boodschapper toevertrouw daar ik zeker ben dat ze jou zullen bereiken zonder oponthoud op hetzelfde moment drijven fracties geborgen- en genegenheid mee in deze luchtlagen.…