Alle inzendingen over over het graf heen

moet de onderste steen echt boven komen om het fundament stevig te laten zijn is het de hemel en aarde bewegen wel waard voor die pijn ik graaf niet zo diep maar laat gods water niet zomaar over de akkers lopen kom laten we samen over die drempel stappen en zonder omzien nog gouden jaren pakken…

de volgelingen zijn ontzet hun messias aan het kruis genageld zijn laatste roep is een gebed pas toen een lans de zij doorstak dood zijn tekens gaf is hij gehaald gewassen en gebalsemd in het graf gelegd maar hij is teruggekomen heeft zijn lichaam meegenomen ter verrijzenis vader zoon en geest wij vieren de hereniging in het zalige…

In de kelder zijn er de gevaren: hier ligt een roestende nagel, daar de dode hertog in zijn graf. Daarboven wieken zwermen helicopters, ratten vreten aangezichten op. Eindspel. De aarde ploft en spuwt verbrande korst. Wij duiden alles aan, maar niemand wil nog mensen lezen. Natte wensen druipen smekend van de muren af.…

Neen jij gaat niet onder de zoden Jij gaat ook niet in een graf jij mijn liefste, jij gaat in 'n urn En die urn komt op de schoorsteenmantel en daarnaast komen je lievelingsbloemen en die zijn elke dag vers gekocht Zo hou ik je in mijn gedachten dagelijks met verse mooie bloemen, want: 'doden houden ook van bloemen'…

Ik zag decadentie voor me als een monster met een monomond evenals ik alle andere zonden slechts 1 mond toekende bracht de zelfbenoemde dichter in. Maar repliceerde de geestige gezwindheid ad rem: decadentie zou decadentie niet kunnen zijn zonder decadent veel monden En hier had zelfs de brabantse betweter niet van terug even liet…

Je bent die Je bent - maar Wat is je Schaduw dan, Is dat de indruk Die je achterlaat Als je er niet Meer bent?…

Ik droeg alles zolang ik het dragen kon zolang mogelijk. Totdat het ook voor mij, niet meer te dragen viel en ik het helaas, wel loslaten moest. Met pijn in mijn hart. De ziel vroeg dit van me. Voor nieuw leven te geven en te gaan beleven. Een zielsmatig streven: stérker dan het lichaam, krachtiger dan de mens... bijna bovenmenselijk…

Let even op die fles, schat 't Is grapefruit wijn Trap uit je high heeled sneakers 't Is feest, Carlijn Het laat de meisjes koud - vannacht Zolang ze hun gang mogen gaan De hele nacht blues en Elvis En 'n favoriet nummer van 'n andere gast .......................................................... Geef ons muziek met soul Dat…

Het graf alleen, die moeder helser logen, Opent de boezem en hunkert naar mij. Vrouwentroost, kindermin vind ik niet, Ach! mijn val baart hun zelfs geen verdriet... En mijn aaklige blikken verschrikken hen zeker. Gij, door min mij gejond, Kom tot mij, 'k ben gewond! Maak mij gezond...…

Achterstevoren rijd ik in een trein het landschap volgend naar de einder mijmerend peins ik over fouten in mijn leven steeds kleiner word ik inzicht wordt me niet gegeven wanneer details naar achtergronden vervloeien vooruit ga ik rijden in de trein focus krijg ik op het landschap de horizon zet zich uit komt razend…

krijg het beeld niet uit mijn geest helder alsof het gisteren is gebeurd bij elke herinnering brandt ‘t dieper in de tragedie werd deel van mijzelf voedt eeuwig kwellende weemoed de tijdachtige afstand tussen ons groeit het graf erodeert, bloemen verdwenen ouderen sterven en jongeren vergeten graf lijdt onder de tijd die ons scheidt…

Dat is wat u verdient Opa, mijn beste vriend Huilend naar uw graf, Omdat ik zo vreselijk veel om u gaf.…

Oftewel: “ Voorbijganger, de beenderen van een overledene smeken je: kom niet op mijn graf pissen. En als je aardig ben, zet de wijn klaar, neem een slok en geef mij er ook van. “)…

begraven samen met het stil verdriet niemand die het ziet terwijl ze blijven draven Ze zwijgt de stilte dood laat geen ruimte voor het lege ik ontwaak en laat achterwege te luisteren naar het bloot in haar ogen, te kijken naar het bloed in haar oor barrevoets in het slijk en afgeweken van het spoor Wat fluistert de wind over het graf…

centrum het komt nu tussen de winkels ingeklemd dat was de uitslag van het correctief referendum de politici hebben het toch voor elkaar gekregen voorstanders in minderheid, want tweederde was tegen NB:gisteren was het referendum,de architect Abe Bonnema liet Leeuwarden 18 miljoen euro na,een kwalijke zaak regeren over de rand van het graf…

ik onaangeroerd doch je warmte schilder ik als een zomer op mijn rusteloos behang jouw blikken bewaar ik in de koelte van mijn ogen en je vingers strooi ik als toetsen over een piano je voeten loop ik achterna in verdwenen sporen en je handen draag ik als kralen rondom mijn hals maar je stem leg ik te slapen in het graf…

Ik zweef door talloze zwerken Mijn geluidsloze vlerken Brengen mij verder dan enige kim Ik ben mijn eigen schim Opblauwend in nakende dageraad Moment, dat ik sterfelijkheid verlaat Parelend gedroppel aan menige halm Reden voor mijn stervensgetalm Mooie woorden bij het graf Omgeven door kattenstaart en hondsdraf Afscheid van de goegemeente…

Wat maakt mij een gulle gever Waarmee was hij blij geweest Van die sokken of jenever Of een boek dat hij nooit leest Weer zo'n luchtje tegen zweten Vaderdag is echt een straf Dit jaar zal ik het wel weten Krijgt hij bloemen op zijn graf…

na dagen zwoegen kwam hij aan bij de rand van de vulkaan daar heeft hij toen nog lang staan staren vlocht onderwijl z’n lange haren en uur na uur na uur doorvoelde hij het woelende vuur dat gloeide in de kille mist totdat hij het heel zeker wist toen legde hij z’n kleren af en sprong in dat verzengend graf…

Stapels foto's uit een ver verleden Iets tastbaars in het heden Een foto van een prachtig strand De kinderen spelend in het zand Aan de achterkant, de inkt verbleekt, in zijn vrouw haar prachtige hand, een beschrijving van het land Dan een foto van haar graf Van de vrouw die hem haar beste krachten gaf Zacht streelde hij met handen bedekt…

Nu mijn leeftijd zacht bij jou aan aanschuift en ik de rozen zie verwelken in de vaas die jouw herinnering is verbijt ik me in miskleunde uren en graaf een tunnel naar ’t begin in jouw geborgen hand slechts een pad vol knarsende schelpen loopt voor me uit en ik zie de pas ontgonnen aarde voor altijd jouw leegte vullen…

de bloemblaadjes dwarrelen op mijn dode lichaam en ik weet nu wat jij voelde toen traag schuift het deksel en de schaarse schemering duistert dan ben ik vrij de kramp trekt weg de wanden lossen zich op en daar ben jij je draait je hoofd en fluistert eindelijk eindelijk ben je dichtbij dan wordt het stil in het graf je neemt mijn hand en…

Roepend naar het graf waar het brave bloed klopt tegen zij – en onderkant. Waar de nacht zich roert, in stilte van de waterkan, in dromen onberoerd. Franjes maanlichten, als wormen zich boren door stilten van kastanjes Verlaten is het hier, geen gelaten kinderziel in de schuilhut van het bos.…

hoe jij je hebt verstopt in zonlicht speels langs bomen ademt en een knipoog legt op water in mijn dag geurt een levensbloem opgestaan uit dood ik zet een vogeltje op jouw graf het zingt in blauw jouw kleine nachtmuziek als het kaarsje brandt leeft alles binnen zachte ogen en - een wereld van verschil -…

jouw kleine leven was te vroeg uit mijn lichaam weggegaan, ik droeg niet meer maar wel droeg ik jouw namen overal waar dichte ogen tegen lege woorden leefden sprak ik ze niet uit, ze kwamen en ze vielen weg maar toen sprak ik een engel, aan een naamloos graf zij gaf je de kleur van zachte hemels en aan mij het kerven, in een oude bedelstaf…

Is ‘t vurig oog als in de nacht Voor eeuwig uitgeblonken, Toch ligt ze diep in mijn gedacht, Als in een graf verzonken. 1882…

Van geboorte tot graf is 'je veilig voelen' toch het grootste goed 'het beste' wat je mag overkomen! 'HOU JE VEILIG!' 'Ja, graag, jij ook?' Het is de wens, maar ook de verwachting van alle Nederlanders!…

het wiegt en weegt haast niets als meeuwen, langs hun kustlijn op thermiek, de zonnewende nog in oorsprong licht een mooi gezicht tekent zich af, langs Noordelijke lijnen breekt haar kleur in golven, volle-manig rond haar aangevroren graf haar haren en haar lach, vertekenen in rood de stille dood van oude winters…

rolde stenen weg voor het graf waar in de witte doeken lagen was tijdelijk begraven op het linnen dat een afdruk van jouw wereld schreef hebt gegeven om in drie-eenheid weer te leven vader zoon en geest de witte doeken spreken in tal van preken met pasen heb ik al jouw verrijzenis gevierd…

Blind voor morgen graven we ons eigen graf. Spijt komt altijd te laat en achteraf. Jaren van nu schamen ze zich dood, iedereen keek toe en niemand die er iets om gaf.…