Alle inzendingen over peskop OR gruwelen OR mosterdgas

( ter ere van alle Joden tijdens WO II) Wreedheden Uit het verleden Ze overrompelen mij Tot in het heden Hoe kan een mens Zoveel gruwel verrichten? Ik kan het niet vatten, Ik wil die ondraaglijke pijn verlichten Je hebt maar de pech Te behoren tot het “foute” ras Was meinst du? Was ist das??…

Gebruik van “ ‘t vuile wapen”, atoom en/of mosterdgas. De mens kan “rustig” slapen, of geen vuiltje aan de hemel was. Hoe komt men toch aan dat wapen waar men zelf dikwijls bang voor is? Ziet men niet de wonden die gapen, door vernietiging en door gemis? Niet in laboratorium zijn wapens geboren. Niet in werkplaats en/of fabriek.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

star stamelt de angst geladen ontzetting uit stenen beelden van grijze figuren in het heden opnieuw worden zij verraden voor de jaren die zij deelden en wordt er vals gebeden hun kinderen werden wezen van het licht of de schaduw en op het voetstuk staat te lezen een onbekende naam en de datum van hun laatste gruwel als dan de pijn…

we vormen een lange lange rij van tachtig mannen gearmd een weggevaagd perspectief we waren eens keurig begraven gruwel onttrokken aan het zicht na bijna een eeuw aanschouwen onze bruine knoken het daglicht zie eens onze versplinterde botten die verroeste tommyhelmen met daarin onze verwoeste hoofden en onze modderlaarzen nog aan zie…

Door de kruitwolk en des slagvelds gruwelen, zoekend stapt de Non waar hulp en troost biên. Bloedig stort alom de krijgsman neder. Lijk een engel komt zij toegevlogen, knielt, verzorgt hem, biddend of met zoete woorden hem vertroostend, helpt hem sterven...…

op gezag van haar bezetter zonovergoten en niet vermoedend op een doodgewone zaterdag verzamelt zich de gemeenschap dan scheidt haar woeste woede van mannen en vaders samen met de vrouwen de kinderen en hun moeders gruw gruwelt gruwelijk zo als dood en verderf zaaiend zinloos moordend de ss hen daarna het leven neemt als mannen met…

als ik zie de gruwel en de onzin, het leed van dieren groot en klein. wat scheelt er met bepaalde mensen en waar halen ze het lef of het plezier. bij het dumpen van een weerloos huisdier, een kind ...zou dit zeker zo niet wensen. het lijkt misschien een zorg voor morgen, maar voor mij is het eigenlijk heel simpel.…

(een eetlepel per dag) voor menig kind was die grote fles levertraan destijds een gruwel tegenstribbelen hielp niet echt wanneer je de mond stijf gesloten hield kneep men je neus dicht en dan ging je mond vanzelf wel open trauma's werden pas jaren later uitgevonden…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Met zijn handen, graaiend tussen gruwel en gifgroen, weet hij daar, in mum van tijd, een natte kartonnen beker met lipstick uit de hopen vuil te vissen. Hij droomt zichzelf een vrouw.…

ze kropen bij elkaar in bange oorlogsjaren gaven elkaar wat warmte een beetje veiligheid een kind werd hen geboren in derde gruwel Lente ik voelde hun angst en honger tot de bevrijding kwam in elke cel ken ik de rouwvlag van 4 mei…

Mosterdgas dat allang is vervlogen, maar in herinnering achter bleef, nam levens van hen die hier stierven. Hun geweren zullen eeuwig zwijgen. Tranen zullen voor altijd opdrogen, zoals de inkt van 't gedicht dat ik schreef. En zij, de soldaten die hier naamloos zwierven, zullen als wilgen naar vrede nijgen.…

Angsten gruwelen door mijn geest. Maar zonder zwart contrast kan geen helder wit bestaan, geen moedig overleven, geen tol om te betalen, geen feestelijk feest.…

ogen kijken naar het zienlijke en onzienlijke ontdekken facetten van gruwel en schoonheid doorgronden mysteries achter keerkringen zelfs in het duister ervaren zij het licht van Venus mijn binnenogen kijken speuren met een Argusblik waakzaam ziend voorbij de randen van het dagelijks bestaan niets gaat verloren in de oneindige Kosmos…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

omsingeling, een onverhoedse aanval, een uitbarsting Ik weet eigenlijk niet zeker of je er nog bent; ik hoor al tijden niks dan fluisterende stilte Ingeklonken schuttersputten Mijn ingegraven achterdocht is gaandeweg versterkt en uitgediept, steeds als er weer verwijt klonk, ratelend over de velden Of granaten van miskenning, schuld als mosterdgas…

Laat het toch Laat haar in onschuld Geef niet uw gruwel ervaring Ontzie, zwijg, ze is nog zo jong Zij moet het zelf ondergaan De jeugdige onschuld Het onvermoede bracht het noodlot En zij onderging de ervaring Voorgoed in alle eeuwigheid Balancerend op mijn wankele stoel Voel ik de strop der verwurging Gewraakt de wroeging mijn luisterend…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Bomen bewegen sierlijk door de wind Maar de wind is gruwel, straf en luid Fietsers staan stil en takken wapperen als een lint Ook een brommer komt bijna niet vooruit Druppels beginnen uit de lucht te komen Plassen komen te voorschijn op straat Van de zomer kan ik nu alleen nog dromen Maar die komt dit jaar waarschijnlijk weer te laat…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Je gekend, door en door Ben je me eigen geworden, Eensgezinde ziel die ons Voor eeuwig bindt - En toch ben je zo maar Bij me weggegleden, Zonder dat ik er erg in had, Zijn de trauma's van de oorlog Je te veel geworden - Later pas besefte ik dat de Verschrikkingen die we doormaakten Je geest hebben geknakt, Onvoorstelbare gruwelen…

Die gebukt gingen onder 't mosterdgas, ver van hun kinderen en van hun vrouw. Loopgraven ploegen zich door het gras, rood van het bloed, glinsterend dauw. De vlag, sobertjes half stok gehesen, en nu wapperend in de kille wind, weerspiegeld in de ogen van een kind die ook nú nog de oorlog moet vrezen.…

Dood jij maar dood geef je bloot intense weerzin wekkende gruwel jij overheerst alomvattend mijn zijn jij negativist verbied mij te slapen, drinken, eten genieten, vergeten de dood is wat er op volgt groot zal jou overwinning zijn verdwenen pijn van het zijn klinkt als muziek in mijn oren ik geef me over…

Dus zond zijn luide zwijgzaamheid mij nog meer oorlog tijdens zijn doodsstrijd toen de morfine om te verzachten verdrongen gruwelen boven brachten. Roepend naar zijn zoon in zijn afscheidstond maar in mij geen bevrijder vond; met honderdduizend doden om zich heen, stierf mijn vader, mijn vader, heel alleen.…

In de gruwel van het duister van de nacht waar geen sterren of maanlicht doordringt stappen vertwijfelt duizenden naakte kindervoetjes kil angstig als de kreet van de zwarte raaf doorklinkt Dwalend blind tasten zij naar het hen niet gegeven zoeken dat ene wat zij steeds maar weer niet kregen het geluk op een leven zoals zij werden uitgeloot…

Een hoefslag dempt zich langs de poorten langs fabrieken in de goot een bode van de groene zone demonstreert het broertje dood De dood maskeert de duizend gruwels keert zich in het giftig vel onmachtig popt het broertje vlinders die zich rijgen, wonderwel Wonderwel, een put van ziekte roert zich groen een zucht van griep het broertje…