Alle inzendingen over pieken en dalen

‘s Nachts als het stil is is de stilte het luidst Spoken in de stilte Stilte in de duisternis deze voorbij Bergen, dalen, pieken , de luwte Daar waar ik ben Met zonder jou is waar ik zijn wil…

Als ik ga door diepe dalen, dan denk ik soms aan jou. Soms voel ik mij euforisch, ben ik blij en optimistisch, ga ik dansend over toppen en denk dan soms aan jou. Mijn pieken en mijn dalen, zij golven meestal flauw. Maar in het windstille woud van al mijn saaie dagen, denk ik misschien nog wel het meeste aan jou.…

De vroege zon zendt, als de dag gaat krieken, haar stralen naar het dal als ochtendgroet. En ’s middags stuurt ze met een roze gloed een teer adé aan de besneeuwde pieken. Ik kijk om 8 uur naar het nieuws, verbaasd naar hoe het in de mensenwereld raast.…

laat mij je dal betreden en ik zal je mijn pieken openbaren laat mij je heuvels zien en ik toon je mijn vals plat laat mij verdwalen in je ogen en je ziet me nooit meer terug ik wil jouw landschap nooit verlaten dus moet jij mij gedogen want het is zoveel mooier dan ik…

Nu sta je net als velen Zwaar in het rood en onder curatele Daar komen er steeds meer van, naar verluidt Zo blijft ons volkje, volgens statistieken Juist in diens diepste dalen steeds meer pieken…

Als ik ga door diepe dalen, dan denk ik soms aan het leven. Soms voel ik mij euforisch, ben ik blij en optimistisch, ga ik dansend over duin toppen en denk dan soms aan het leven. Mijn pieken en mijn dalen, zij golven meestal flauw.…

Kijk terug op De ruim negentig Jaar van mijn bestaan ' k Overzie de wegen Waarlangs ik ben gegaan Zie de pieken en de Dalen, de mooie en De minder mooie verhalen - Soms was het wat, Soms helemaal niks En ' k zie dat Ik jegens allen In mijn leven Wel wat steken Heb laten vallen…

Maar in de hoogste pieken komen de diepste dalen als een vloedgolf over me heen. Ik wil dat je weggaat en ik wil dat je bij me blijft. Het is zo fijn maar ik ben zo bang.…

Zoals een vogel vliegt over pieken en ravijnen en scheert over bossen dalen en rivieren op zoek, tussen storm en regen, naar 't eigen nest. zo Zoek ook ik, in deze verdwaasde wereld, voorbij het gehaaste wegvervoer, en de zwartberoete wegen naar die ene, stille plek ontdaan van elk streven waar ik toch kan leven.…

Loom zweeft de oude van haar stoel gaat op de wieken nooit meer dalen louter pieken geen wolkje verder aan haar vogelvlucht enkel vrijheid. Hemelsblauw de lucht.…

Gelukkig goed geslapen, als een os Straks Canada waar Max veel in moet halen Dan tegen Portugal in de finale Maar eerst naar Court Central, Roland Garros Dus ferm ontbeten, beetje gymnastieken Ik zal voor de tv óók moeten pieken.…

Ooit alles vlak: het land, de tijd, maar niet ons hoog, ons laag, het pieken.…

dalen elkaar blijven steunen deze vriendschap kan niet meer falen…

Leven dat zijn Eigen onafwendbare Gang zou gaan - Hoge pieken verraadt Mijn levenslijn, met Daarnaast uitsluitend Diepe dalen, Te hoog, te diep Voor een eenvoudig Mens die zo graag Streven wil naar Gelijkmatigheid Zo kijk ik nu naar Mijn eigen levensscherm Dat naast mijn sterfbed Staat opgesteld en zie Ik geen leven…

Inspiratie gloort aan de horizon glooit licht schommelend van dal naar piek soms ongekend de hoogte in daar soms zwevend termiek soms peinzend zoekend naar een anker dan weer soepel glijdend op het wit van de sneeuw bewegend van de bocht naar idee en vice versa soms ook zoekend daar naar die enorme ruimte daar in dat hooggebergte…

hoe zuiver was je lentelied teder van toon en vastberaden in de liefde zoals mijn vroege vogel zong je stokte tegen zomertijd alsof de schoonheid van je lief je al je adem nam te kwetsbaar over zo veel liefde later met diepe klank, doorleefd de pieken en het dal het late bloeien in de herfst voorbij het verre schamen maar winter kwam…

Van de begrafenis van Willem Duijn Niet veel gehoord. Of was het een crematie? Geen live-verslag, geen dolgedraaide natie Niet elke zanger wacht postuum fortuin Hij was wel Hazes-achtig authentiek Maar niet genoeg gevoerd aan het publiek…

kerst - de boom, de lichtjes, de piek, de ballen…

versteende gletsjers, om uiteindelijk op het gladde ijs en door het doolhof van mijmeringen te dwalen, scheer ik langs de diepe dalen van goede bedoelingen die aan mijn moed voorafgingen, verstomd in eeuwig zwijgen van een stille wereld en in de verveling van mijn paradijs.…

Als het zoekende hart tracht de kracht van de last te beogen, in het lijden van het leed, in het licht van het vermogen, als het gaan het rood betreedt, dan openen gesloten deuren ogen.…

Treurend oog, zing uw spijtzangen en voer de bezieling van uw gaan terug over de wegen van uw verlangen, over de wateren van uw tranen, en laat u door uw moed bedaren. Treurend oog, uw hart ziet wat uw zicht belicht en zwicht niet voor het gif, van de dwalende heugenis, die uw streven heeft omgeven en uw lijdenswegen heeft geweven.…

Ik zag mijn lot, En snikkend - lachend, vond ik 't pad naar 't dal.…

zesjaren dal Zie ik dat het goed is…

Op het moment dat je weerloos bent slaan ze toe in niets te vergelijken met wilde dieren de beschaving uit het boekje literatuur voor ambtenaren en jij in het verdom hoekje ze laten je liever bodemloos dalen in het dwalen van verhalen leggen je geen strobreed in de weg als je weggelopen bent van hun rede op het moment dat je om hulp…

De knop om ik ga verder geen haat en geen nijd Dingen gaan zoals ze gaan geen wroeging geen spijt De knop om ik ga verder het is nu echt wel gedaan Herinneringen die blijven maar tijd om door te gaan De knop om ik ga verder met pieken en met dalen Ben tot het uiterste gegaan blijf soms te lang dwalen De knop om ik ga verder Ergens…

en hier blijf ik in gedachten voor me uit staren waar de pieken van fonteinen vrolijk opspringen en als kristalheldere glaspijpen in een grote boog verdrietige druppels weer naar beneden vallen wat ik graag zou willen weten lijkt het jou ook niet fijn om als zo'n piek van een fontein te mogen zijn steeds weer op te…

Nu pijn, dan weer vreugd Soms echt euforie Van een dip tot diep dal Tot diep in een kloof, e en gevoel dat er nooit mocht zijn Dan zeg je mensje :”waarom?”. Maar denk steeds aan die hoge piek Vind altijd de kracht, terug te klimmen Inspanning, bloed, zweet en tranen Steil omhoog naar die hoge top, om te vinden euforie!…

Nu pijn, dan weer vreugd Soms echt euforie Van een dip tot diep dal Tot diep in een kloof, Een gevoel dat er nooit mocht zijn Dan zeg je mensje:"waarom?". Maar denk steeds aan die hoge piek Vind altijd de kracht, terug te klimmen Inspanning, bloed, zweet en tranen Steil omhoog naar die hoge top, Om te vinden die euforie!…

beslist Een kaartje halen Voor de grote droom Na in te slapen Voor het ontwaken Verscheen meteen Het ranke wicht Dat onomwonden Om me tolde Er steeg bij mij Een hoop Die holde Naar de ranke piek Van de vervolg-sinusoïde Dat is wiedes-sinus…

piek…