Alle inzendingen over planten

Tussen zoveel leuzen op de radio reklame zoek ik waarheid luister naar verheven muziek doe jouw ketting om kijk naar het blauwe van de lucht een poes die me verwelkomt, geaaid wil zie planten, bloemen in mijn tuin de kleur van viooltjes hoe intens en uitbundig warm ruik de geur van de olijfwilg dit is mijn kleine waarheid o…

schuld Zij die zouden moeten weten en besluiten kunnen nemen denken alleen aan geld en macht verantwoordelijk is niemand maar iedereen heeft schuld Want we zijn vooral bezig met verkwisting en geweld kunstmatige bevrediging van elke mogelijke lust verantwoordelijk is iedereen maar niemand wil de schuld Hard op weg naar de afgrond plant…

Ze lopen blind door de stad mijden vreemden en oma's negeren hongerige poesjes en gooien hun planten weg, tsja ik heb een tomeloze energie, maar waar is het leger dat mij helpt?…

Waarschuw niet meer” Wat een flauwekul Laat toch die mensen Laat toch die lui Lekker lui op het dak Wijntje, hapje, sigaretje in d’r hand Een uitzicht om wauw van te zeggen Lucht om lekker te happen De zon om lekker bruin te worden Het leven in de Jordaan Speelt zich niet alleen op straat, cafe en huis af Maar ook hoog boven in lucht Met planten…

Ze heeft de kleuren van het wilgeneiland op haar eigenzinnige palet, ze schildert bomen, dieren, planten, wolken langzaam kruipt de tijd naar haar boezem ze schildert groen en grijs omdat ze jou naakt wil zien, zonder de obstakels die een pittige discussie zinloos maken je houdt van de geur van sierlijke bloemen terwijl jij jezelf ontdoet…

eelt van veel misschien je hangt geesten aan de muur loopt op stof van verre schapen in uren voel je nog geen duur je weet dat honger zal doen gapen je ziet wanneer de mannen gaan bent klaar als ze weer komen je schoont de kinderen en het huis met weinig tijd voor eigen dromen dan is de binnenplaats weer koel rust groent tussen de planten…

zijn de bramen in het wijndomein Maar groeien moeten nog de druiventrossen Straks komt de fluisterboot wat gasten lossen Een groen prieel tempert de zonneschijn De mens gedijt op warmte, vogelzang Gelijk de appels, kersen, pruimen, peren De populier en els zijn sterk en weren Te harde wind, hun haag is van belang Subtropisch zijn de planten…

ik heb je nooit zien lachen in de barsten die je toont wel wuiven jonge planten je verlangen en je droom ik leg mijn handen op je warme steen de zon kust er de uren de nacht valt rauw en straalt immense kou ik voel je scheuren als je koelt de zaden dwarrelen naar de plek die jij geopend hebt je glooit het naakt tot hellingen…

naar een evenbeeld van zeus Met zijn stevige wortels verankerd na eeuwen nog steeds imposant Heeft alles al overleefd stormen, slagregens en brand Spreidt zijn brede takken naar alle windrichtingen uit Hij begroet daarmee de wereld waarbij hij eenieder in zijn armen sluit Hij staat symbool voor al wat leeft voor mensen, plant…

Als ik eens met mijn deur in huis zou mogen vallen Mijn leven rond de tafel uit zou mogen stallen Een boom zou mogen planten uit mijn zieletuin Wat zou het water van mijn zee glashelder zijn.…

De bloemen, planten en de dieren de zon, de sterren en de maan alles hebben we van Hem gekregen dingen waar we te weinig stil bij staan We vinden alles vanzelfsprekend en normaal zoals we leven want we vergeten veel te snel dat alles door Hem ons is gegeven.…

Dit bloemetje wordt ook wel roomse kamille genoemd Omdat het in Rome alom werd geroemd Achttien witte blaadjes waaieren uit een geel hart Als een uitstromende energie die je klaar maakt voor een frisse start Het hart van de bloem staat bol net als een opgezette buik Hieraan ontleent deze plant ook wel zijn hedendaags gebruik…

Of en had ik maar een van die vonken Die daar laatst in uw kijkertjes blonken, ‘k Plantte ze boven de Minne zijn kaken, om deze blinde eens ziende te maken: dat, als immer hij oorlogen wilde, hij zijn pijlen met kennisse spilde.…

Noorden Wou dat 't Noorden hier was, of anders andersom Zoals mijn chalcedoon verloor ik jou Op straat Nu is de herfst begonnen Mijn hart hardnekkig zwaar bewolkt Regenbuien schuilen niet meer voor zichzelf Laten onbeschaamd de zielen vallen De mijne klettert op de straat erbij 't Is koud in huis, nu zonder jou Zeg uit pure armoe Al mijn planten…

leggen want vóór de buien uit vakantieland wordt alle warmte weggeduwd dus alleszins aanvaardbaar is mijn glas pastis met ijskoud water en wel: binnen mijn handbereik over de Singel klinkt geruis van laat verkeer, gemengd met flarden muziek, voor wie niet slapen kan of wil, mij is het om het even geen hoempa door de open ramen mijn planten…

Lang hield ik het vol Liefde voor geur en smaak Verdwijnt wellicht ooit En mijn toekomst is het asvat Waar ieder alles in werpt Maar waar mijn vlam minder vat Gelukkig scheiden we het afval In grijze en groene bakken Men werpt mij in de groene Alwaar ik rustig composteer En snel tot nieuw leven kom Al ben ik dat dan zelf niet meer Maar planten…

schoenen aan vluchten we voor geweld want ze bouwen torens voor de goden torens voor de vorsten en torens voor het geld en de bomen - jouw bomen worden één voor één geveld wanneer de dagen donkeren gaan volg dan het viltspoor van de schapen de zwerfdraden van de nog jonge spin en als je noten op gaat rapen laat daar dan de krachten in plant…

de wijzers in het groot radiant leunden tegen het avonduur ik had wat tijd en genoot riant van het dampende clair-obscur mijn gedachten spoorden naar de zon felrood onder het glazen fries bij de kiosk op het perron plantte ik hijgend mijn valies hier gonsde 't van gezelligheid onder de hoge stalen hemel wereldgeluiden stegen wijd…

de dader een doener zo iemand met mouwen handen die de pakken niet laat zitten onderwijl wat anders plant om later te verkopen nee, de dader een mens op zijn rouwgerande vingers getikt bestookt met wederloos betoog dat hij en hij alleen ja, niemand anders zo gaat dat altoos door de dader, de mens die niet beter kon zich vergist heeft…

Als een veer die dwarrelt door de lucht tussen bomen, planten en bloemen gedragen op de wind met een zucht voorbij enkele bijen die zoemen langs een vlinder zo kleurrijk en broos zijn vleugels voor de eerste maal gespreidt ze laat drogen in de zon, bovenop een donkerrode roos genietend van het nieuwe leven dat hij nu leidt lichtjes strelend…

volgen verbreekt ons keten had ik maar gehoord geweten en oud gebouw museum mag niet overleven nieuw ambachtslui liefdeloos snel gebouw warmteloos en de lampion rechts in de hand links het mobieltje nep met batterij zo lopen zij had ik maar geweten en niemand thuis voor de thee het verhaal de bandjes winkelketens scholen zonder stem plant…

Als de wereld morgen open gaat vouw ik grauwe wolkenluchten zachtjes samen en fluister vlug wat woordjes richting jou Als de wereld morgen open gaat breng ik kleine kiezelsteentjes naar het laatste kruisjespad waar armen wijd grenzen vervagen Als de wereld morgen open gaat verschuif ik het laatste restje zand en plant een rode roos in…

Met mijn geboorte ontkiemd, Tere plant van groen Door levensstorm gestriemd Niet van kracht te ontdoen. Eindloos zocht je grillig blad Naar warmte en lucht, Een helder blauw bad, Brutaal, toch zo beducht. Zo teer in kracht, hebben je wortels gezocht, de innerlijke vracht, dat, wat wel en niet mocht.…

Waar men mais en graan en bieten plant, zag ik kabels lui, lang en buikig hangen. Altijd naar de horizon verlangen boven het eindeloze groene land. Zo ver ik kon zien gebeurde er niets. Noch bij het benzinestation dat ik bezocht waar men koek met slappe koffie verkocht vanachter boeketten en veel antivries.…

Als - in spot - uit de witte hemel een meeuw op mijn schouder wil landen en bezit neemt van mijn wezen - als rover - die z’n naam nog moet planten op nog niet ontdekte stranden, dan zal een verlegen wind mij zeggen ook wanneer dat niet meer wordt verwacht, om uit het niets, alles te kunnen halen, en zal ervaren hoe onbewegelijk stil het wordt…

waarom zegt niemand dat de aanwezigen die er waren niet bestonden al sprongen ze herhaaldelijk bovenop het beeld van illusie geeft het een roes van vrijheid of wil men zichzelf onderstrepen; een witte woordenvlag planten als herinnering aan al dat moois van muzen, momenten en letterkundige overgave kan men bloemen laten groeien in oren…

Misschien als plant of dier of gangkast. Maar nu ik zesenveertig ben lees je aan een stuk door het volledige Geheim Dagboek van Hans Warren, wat ik je graag cadeau deed. Mijn leven had net zo goed meer kunnen zijn, dat geldt voor de meesten, heb ik ontdekt, we zijn in wezen geen tragische uitzondering. Het liefdestekort is van allen.…

Wat een drama Al die mensen Die zo nodig willen zeggen Middels Hyve of Twitter Uit gaan leggen Waar ze vandaag Gescheten hebben Hoe ze stinken Wie ze lebberen Zich de pleuris Te vervelen Dit zo graag Met anderen delen In hun uitzichtloos bestaan Doe iets nuttigs Ga iets redden Plant een boom Stuur stapelbedden Naar een rampgebied…

en met een stem vol moederschap laat zij een opdracht aan de planten na: wees daar, eis water, als ik niet meer ben. alles wat weerloos is en eindigt verdient een voortbestaan. geen ding.…

koord danst ze in tijd en ruimte het tengere tedere lijf gestrekt tot het uiterste botst ze - net niet - tegen de raamloze wanden het weerbarstige koord remt haar behoedend bijna, af het verliest enkel zijn tegendraadsheid als ze stil liggend zittend of staand het midden kiest de zon zendt haar warme licht door de openstaande deur iemand plant…