Alle inzendingen over planten

Na de ijzige katharsis is mijn hart weer rein; mijn wonden zijn geheeld, ik kan weer bollen planten, en adoratie voelen voor al het verwante en liefde brengen waar ze hoort, ootmoedig zijn.…

de bomen, ze vallen één voor één al zijn ze jonger en niet eens uitgehold vingervlug zoals een dief je zakken rolt, gingen ze brutaal, schielijk van je heen je plant je wortels dieper in de aarde je kraakt en wankelt, maar laat verkrampt niet los de lege plek in het Red-je-hachje-bos verhoogt helaas alleen je eigenwaarde zaailingen…

Het boek Openbaring toont een gitzwarte zon een bloedrode maan waarbij sterren van de hemel vallen angstwekkend kondigt zich de dag des oordeels aan engelen blazen zelfbewust dienstbaar op bazuinen de tonen beduiden dat men bereid moet zijn op het grote gebeuren maar niet omhoog kijken in alle rust het werk van zaaien planten arbeiden…

O Gij oneindigheid van zon, en zee, en strand, En woud, en stroom, en dier, en mens, en plant, En kleur, en zacht bewogen fijne luchten, Hoe wilde ik scheuren, en hoe min ik U.…

Ik vraag nu de bloemen en planten hoe kunnen jullie zo stralen en geuren, zo mooi, dag na dag zijn? Je laten zien aan deze mensen vol pijn verdriet en chagrijn? Ze kunnen niet praten maar geven gewoon door: 'we zijn geworteld in 't Zijn.' Nu mag ik vertellen over gezondheid, lang leven. Wat voel ik me klein!…

Er komt een meisje naast haar zitten, maakt potloodschetsen van een plant met ronde bloemen op drie stelen, en zij kleurt in: geel, rood, oranje, dat doorbloeit in je huis, nu nog, tussen de spiegels en de foto's. ----------------------------------- uit: 'Hollands Maandblad', 2011.…

Ik zet het bloeiend goed weer in de grond Dus wroet ik met mijn vingers in de aarde Rondom de vaste planten in mijn gaarde Verdamme!…

Investeren Toen ik een kind was, werd ik opgevoed Met ’t vraag en antwoordspel der Catechismus Dat stampten we in ons hoofd; broeder Simplismus Moest zorgen dat ’t geprint werd in ons bloed Om Goddelijke zekerheid te planten In de rode achtbaan van ’t Interne Boek Beschikbaar op de virtuele Nook: De Geest die ons omringt aan alle kanten…

leg je maar neer, liefste we bedekken je marmeren bed met geurige bloemen we sluiten de gordijnen als de loodgrijze regen de aarde zoekt leg je maar neer, liefste op het zachte bloemenbed laat ons de bewogen tijd bezweren en reizen reizen op papier we planten een boom, liefste in de tuin van traag tikkende stilte ons tijdperk…

spiegelbeeld zijn van al wat buiten ook verkleind binnen is in de kleinste hoeken en gaten Kennismaken met een wereld van atomen, vorm krijgen in een molecuul paradijs voor illusionisten, licht breken tot kristallen blazen, waarin herinnering voor altijd wordt bewaard Zij kijken maar en al wat bekeken wordt kijkt ondoorgrondelijk terug stenen, planten…

Je bent veranderd, geen lucht happende vis meer noch plant die een tekort aan water kreeg laat staan een man met lege blikken, iets glimt en glundert weer in je ooghoeken. Er is weer een deel ruggengraat dat zich recht, een boom die met al haar blad omhoog reikt, zijn armen uitstrekt naar het licht.…

Het duurt fracties van de tijd voordat de kinderen die iets van buiten iets van wind en zon iets van dier en plant binnen de gedecoreerde muren brachten stereotiep hun benen over elkaar slaan in de leren fauteuils tussen de rekwisieten. Er is slechts het krampachtige bewegen der mensen in hun stenen huizen.…

Hoe in het woud de geëerde helden rustig genieten van boomkruin en plant, vertellen de verhalen uiterst zelden. Wat zij ervaren bij lover, omrand door zon of schaduw, zal men nooit vermelden, maar houdt in de geest van rijpe lezers stand.…

Haar borsten zien er stevig uit, maar misschien slechts opgewekt door ingebrachte implantaten van twijfelachtig materiaal, dat oplost in vlees en bloed, niet in een oogwenk maar in de loop van jaren, onverwacht zoals granieten bergen door weersinvloeden en het wortelen van steenbrekende planten…

iedere morgen ontroert mij het ontluiken wat 'n aprilnacht aan magie heeft gebracht elke bloem en plant krijgt zijn eigen dracht ook de bomen staan bol met groene pruiken zon en regen doen het gras frisser ruiken waarin madelief en paardenbloem glimlacht iedere morgen ontroert mij het ontluiken wat 'n aprilnacht aan magie heeft gebracht…

De littekens lichten op, tonen de weg, bij hun woorden plant ik een vlag, blauw (myosotis), want de muizenissen mogen mij niet meer verleiden.…

de bloemen en planten kreunen en klagen al wekenlang valt geen drup regen op hen neer hoe kunnen ze nog bloeien en vruchten dragen de droogte verschrompelt hun harten meer en meer het juligras verschroeit door een brandende zon; waarlangs hydrangeas weelderig met witte trossen nu verdroogde stengels tonen met rosse koppen alleen de akkerwinde…

begeven Het respect voor generaties in de natuur Liever voor een langere levensduur Waarin het respect mag groeien En voor de mens natuur mag boeien Je staat er niet centraal Bent zeker niet radicaal Je beseft dat deze aarde verder moet Ook een volgende generatie schoonheid begroet Zuinig zijn en genieten De overdaad, waardoor zoveel planten…

Breda 's grote begraafplaats bloeit vol geuren van krachtig lover en verfijnde plant. Wil dit het denken aan vriend of verwant, reeds gegaan, maken tot verzacht treuren? Wilde bijen zoemen lustig, keuren bloemen, bovenal de aarden lavendelwand, waar de waterlelie rood en geel brandt: vijver vol libelles liefdesgebeuren.…

de bezielde mens heeft altijd in aanzien gestaan en waar de gewone mens nog met hun engel konden omgaan had de bezielde een opdracht te vervullen net als bomen en planten in hun eigen biotoop op weg naar zon en energie waarbij schaduw en wind harmonieuze contactpunten waren van het dag en nachtritme binnen de jaargetijden die…

Het paargedrag van vrome roomse lieden Is - zegt de Paus - bij de konijnen af Maar als onthouding wordt gezien als straf Blijft hij ‘de daad’ met een condoom verbieden Ach...dat zijn moeder nog maar leven mocht Die had hem vast een flinke klap verkocht…

Land rondom ons dieren, planten, boeren ze horen bij elkaar natuur Waterval van woorden niet van water overspoelen ons uitermate weldadig Woordenboek.…

Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen, Muze der smarten, in mijn stille tuin; daar bogen levenloos nu twijg en kruin, en bloem en bald verschroeide op plant en bomen. O geef mij weer mijn slanke en eedle jeugd, mijn argeloze liefde en heldre vreugd, nauw door een waas van weemoed overtogen.…

Ruik al die geuren de planten het mos en geniet van de rust die hen ons bereiden. Bezin jezelf mens en geniet ieder uur maar probeer er vooral van te leren. Besef dat we een zijn want ook wij zijn natuur Behoed haar en blijf dit geschenk altijd eren.…

woelmuis fluistert zacht Dit is mijn integratie Mijn rat met zachte vacht Samen een nieuwe natie Wij mengen ons vol vuur Gaan vlijtig minnekozen Het leven is van korte duur Geen tijd voor blozen Na ons een hele stam Een nieuw soort bollebozen Die deze kattenkakmadam En haar kroost zal lozen Zo heeft ons soort Het rijk alleen En planten…

zonder vozen de poliepen zijn weer grif ei en zaad aan het lozen ter uitzaai van het koraal al spreekt men internationaal van uniek tropisch regenwoud in water koud of warm maar zout wij zien bewegende skeletten gedragen door eeuwige wetten poliepjes met algen in symbiose maken er kalk voor de krijtpose koralen in kolonies bloemdieren planten…

hij plant zijn sporen in mijn huis alle deuren open de kraan blijft lopen jas over een stoel midden in de keuken een schoen lege flessen vuile glazen handdoek naast het bad alles kletsnat hij is duidelijk aanwezig en als ik slapen wil galmt vlakbij een film op de tv hijzelf in diepe rust de kasten gapen weg melk cola chocola…

Met weemoed denk ik aan de tijd toen we in de tuin van mijn grootouders palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever - om de volgende dag mee te nemen naar de kerk en in de namiddag van Palmzondag naar de velden te gaan en die op de akkers te planten.…

Het in 't humus vastgeroeste bos staart roerloos en met ingehouden kracht naar planten, dieren, mensen en het mos en groet de wind de adem van de eeuwigheid die rusteloos van pool tot pool het levende verhaalt van verre horizonten van mistralbroeders en siroccozusters het bos, de wind, het mos een kind dat met ogen zonder kleppen spelend…

heimelijk verkent een kind het nieuwe woonterrein op zoek naar een belofte vindt er laffe grauwe bouwsels van koud beton en ijzig staal eigen geluid klinkt hol en kaal vanuit een puiloos huizenblok beklommen langs dofgrijze trappen lijkt leegte om zich heen te happen bedroeft de bodem zonder kleur waarin geen plant wil groeien en geen…