Alle inzendingen over planten

pad hun lampen aan vleermuizen op schaduwwieken in de donkere diepte tuimelen muisstil gaat een grote oehoe als een vlaag van schrik voorbij hij voert mee de bange jaren die ik doorbracht in het daglicht de abelen om mijn huis wentelen zilver blad in 't donker op mijn rieten dak pluist spinrag van de huislook die ik plantte…

Maak van mijn moeder een sneeuwende tuin om te planten. Witte jasmijn en de theeroos wordt wit. Voller geluid komt vanuit binnenkanten, Zoals de vrucht in de pit. Maak van mijn moeder twee kameleons zonder ogen: Groen gokte hij en hij streelde haar buik, Die zij dieprood naar hem toe had gebogen, Waarna iets mooiers ontluikt.…

een lief logeetje heel jong van jaren komt in het grijze bestaan kleurrijke vreugde baren het huis kijkt opgeruimd de planten zijn opgetogen jong leven in de buurt grijze triestheid vervlogen de gulle lach en blije ogen blijken van harte welkom speelgoed van de vliering oude tijden keren weerom verruimd het leefgebied fietsend naar…

haar deeg deint in het korset van satijn een hoekig en stijf kleed dat haar lijnen in een koker dwingt, een huls die splijt als zij haar speer in de berm plant want ze verkiest het lijf aan lijf gevecht toch houdt zij iets achter in de voering van haar kameelharen mantel knelt het vlindermes alsof ze broedt op een ei van glas waarin haar…

toen ik als kind een eikel vond heb ik die meegenomen omdat ik wist dat uit zo'n vrucht een eikenboom kon komen ik plantte en verzorgde hem waardoor hij goed ging groeien doch toen mijn eik wat groter werd vergat ik hem te snoeien zodat mijn boompje ongeremd snel hoger wist te komen en hoger groeide dan mijn huis en alle andere bomen…

palen Der schepping, waar geen zonnen stralen, aan 't Niet uw aanzijn voelen doet: Gij, op wiens wenk, uit 't hol der bergen, Die met hun spits de hemel tergen, Een stroom van gloeiend sulfer breekt: Gij die, in zalige valleien, Waar zuidewindjes spelemeien, De geurenrijkste planten…

De hete adem van haar ogen Omklemt me, plant een lemmet In mijn darmen, ze woelt en woelt, Zuigt me naar binnen, en rijt zich Open in mijn armen.…

In de holle stapelplaatsen van kelp en witkalk Vreten dodende planten elkaar aan. Het enige dier is de mens, in zijn teken - Een breekbare regenboog - bedrijft hij vogelvlug liefde En huist in zichzelf verdeeld in vliesdun geworden kathedralen en schelpen. De stilte hangt ademloos in ontbinding.…

Toen de bleke, felle bliksems kwamen die hun harpoenen plantten in jouw hart en vier takken woedend versplinterden, sapstromen dempten die opstijgen wilden na de winter, wachtte, grote beuk, achter je de kuil (doodkalm kraken slaapt in het veld) slechts voor jou daar gegraven. --------------------------------------- uit: 'Laaglandse hymnen…

secondes weg betraande ogen stil gebed Deathrow San Quentin op een brancard vastgesnoerd met riemen een infuusnaald in zijn arm zijn doodsbed de guards wachten op het telefoontje de klok tikt zijn secondes weg de lethal injectie doet zijn werk de doodstrijd met gesloten ogen zij kijkt op de klok een snik loopt naar buiten plant…

Nu jij bent verkast nog net geen plant voel ik wat ik zolang al uitstel, nog niet wist hoe moe ik ben of speel ik nu de egoïst omdat ik nu zo naar rust verlang vandaag ging ik wat eerder je hing daar in de sara zo bleek, maar ook verrast ze is zo klaar hoor zei het hoofd ach ja ze weet echt niets meer u neemt haar toch wel even mee…

Als natuurvriendin in hart en nieren, en dus liefhebber van planten en dieren, zijn gevederde vrienden uiteraard mijn volle aandacht meer dan waard En ze mogen mij ook, durf ik te beweren, hoewel ze mijn fiets toch iets meer waarderen Waar hij ook staat, tegen een boom of paal, bij de winkel, het werk, noem 't allemaal of gewoon buiten in de…

De dag was lang, schoot maar niet op, -planten weigerden wortel te schieten,- die maar niet leuk wilde worden omdat jij bent weggegaan met koffer en al. Zouden de kikkers nog kwaken en zou de zon en de regen nog een regenboog worden, of was mijn orde voorgoed ver- stoord en bleef ik een dode boomstronk?…

Met weemoed denk ik aan de tijd toen we in de tuin van mijn grootouders palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever - om de volgende dag mee te nemen naar de kerk en in de namiddag van Palmzondag naar de velden te gaan en die op de akkers te planten.…

Ik huil met de aarde mee en de mensen, dieren en planten, zij wenen gelijk ik. Mijn strijd voor een betere en mooiere wereld, kun je me dat kwalijk nemen?…

Gelukkig komt er weer een heel nieuw jaar, een tijd om weer te zien, te raden en te groeien, te planten en te bloeien, de wijsheid toe te laten en alles wat er ongenodigd op je weg verschijnen zal.…

Dat elk seizoen zijn diepte plant, het gezicht naar de zon gericht om die in te lijven op een punt waar de horizon op het water rust.…

Sprookjeslandschap vol besneeuwde sparren ofwel trieste kale eiken om een verlaten weiland beeldhouwen steeds het denken aan 't welbekende decemberfeest zie eens hoe men dit viert in een bloeiende tuin bij de Evenaar waar daarnet een spa zich vergiste domweg een sierlijke plant los stak zij ligt daar door mensen vergeten haar wortels…

Ik pieker over de zin van het leven ik heb mijn levensadem verloren in het piekeren over de dood de tuin is mij lief met alle liederlijke planten lieftallige madeliefjes en honingdauw in de zomer waar de libellen van proeven mijn man is te jong gestorven en liet mij achter als weduwe maar ik voel me geen spin door mijn gerimpelde onderkin…

Hij sluipt de kamer rond Gaat op verkenning naar een pot met plant. Likt aan de schoenen, aan de vloer Alles waar hij zijn tong kan aanleggen moet eraan geloven. Hij wilt de bloembak gaan verkennen maar een harde neen doet hem opschrikken.…

Planten moeten we volop water geven. En zonder gewasbeschermingsmiddelen, kunnen gewassen echt niet leven. Wie durft beschadigd fruit te eten, dat wormstekig in de winkel ligt? Ook mensen willen beschermd worden. Tegen eng en smerig ongedierte. Zonder beschermingsmiddelen, worden mensen onbeschermd ziek.…

nemen de zomer mee kleuren met hun kleed de grijze aarden wallen de tak, het blad, de steel, de nerf wurmen zich weemoedig in de aarde ondergaan het ondergronds bederf om verder nog dan ver te gaan in waarde vergaan, verlaten langzaam onze tijd vervormd tot kruimels van de eeuwigheid voorzien de bodem van een nieuw bestaan een nieuwe plant…

En nu de zondagse zon alweer wil naderen, mijn droomgedachten ook vandaag willen vaderen, plant ik opnieuw een jonge scheut een boom naast jou blijven we elkaar symbolisch zo door weer en wind trouw.…

gevleugeld gingen onze harten mee en leerden hoe geluk door tweeën was te delen beiden genietend van het grootste deel dat is, waarover vogels in de zomer zingen woorden heb je nooit verkwist kennende hun waarden en de krachten en wachtte op een juist moment de koude, bij een uitgedoofd gesprek je woord het was als water, voor verdorde planten…

Ik kom je tegen in vormsnoei van planten vogelformaties in zon en middernachtsblauw in de seizoenen in vreugde en verdriet in stilte en welluidenheid in vertellingen in realisme en stilering in grijswaarden en in kleurrijke mozaïeken in architectuur en heemkunde in reuzen in monumentale glasramen tekeningen en reliëfs in boeken, typografie…

Met weemoed denk ik aan de tijd toen we in de tuin van mijn grootouders palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever - om de volgende dag mee te nemen naar de kerk en in de namiddag van Palmzondag naar de velden te gaan en die op de akkers te planten.…

Dromen schrappen en planten regels. Ik herken zinsneden uit hun beelden zelfs die over de golven en branding het mulle zand en voel hun genegenheid in elke korrel en minuut van de nachten.…

De planten doen voorbeeldig hun best. En wij? Wij blijven geloven in Kunstmest. Wéér wordt ons tuintje, ons lieve landje geconfronteerd met de judaskus...!…

Wuivende planten, koraal en kleurrijk gras. In de verte, schimmen, rovers op de loer. Nergens nog veilig, onwelwillend vissenvoer. Toverachtige kleuren, camouflage bepaald. Invasie, krachtige beelden en bijna verdwaald. Genieten, rondkijken, ontspanning in het water. Evenwicht zoeken of problemen wat later.…

ze plantte en haar ogen zagen weer geen bloem onkruid moet vergaan dat leven heeft geen recht op een normaal bestaan geen water en geen licht de groene handen knepen ook emoties dicht je stond alleen met regen en wat zon op steen ze ving jouw vlinders en je kleuren werden vaal de bladeren steeds kleiner je takken bijna kaal, de…