Alle inzendingen over planten

ze plantte en haar ogen zagen weer geen bloem onkruid moet vergaan dat leven heeft geen recht op een normaal bestaan geen water en geen licht de groene handen knepen ook emoties dicht je stond alleen met regen en wat zon op steen ze ving jouw vlinders en je kleuren werden vaal de bladeren steeds kleiner je takken bijna kaal, de…

Ik ga de bolletjes planten diep in de aarde. Alleen zand en ik en de sterren eromheen. Ik ben een klein en weerloos schepsel. Ik plant mijn sieruien. Ik wil ze alleen maar voelen. Ik kan ze alleen maar nog voelen. Ik heb geen licht meer in mijn ogen. Alles is hier zo donker om mij heen. Ik wil ook zo graag jouw handen voelen.…

In een holle spier liggen ze zij aan zij Twee gelijkgestemde pompen Die hun kamers met kleppen scheiden Een zuigende, stuwende, lillende brij Zo broos achter dat borstbeen Bestuurd door een knoop van cellen Het plant zich door vezels verder Tot het verste kootje van mijn kleine teen Het eerste bloed stroomt naar de long Wisselt van stof…

(Lugete, O Veneres Cupidinesque(Catullus)) In de voorstadszones, in hun pendelnest, Ging ik mijn zaad van delicaat verlangen planten, Mijn razend blinde suggestie van poëtisch leven, Een lege schel van iets uit zee en zout Vandaag ben je er niet, je ontbreekt, Ik zoek naar je toevallig gezicht terwijl nacht valt, Sterren tussen een wildernis…

Ik fluister terwijl ik de planten toon in het park waar de zwanen zwijgen en het naar kruiden ruikt, zoals toen. Dit is het meeste dat ik wens: Een dame, handen in de heupen, kijkt door mij. Voor mij: een moeder in felgestipte zetel. Voor mij, geruisloos: jij. Thuis nader ik opnieuw Achter glas gleed ik uit haar schoot.…

waren zij de lijsten van stenen beelden uitpuilend aan weerskanten tussen deze staande pilaren uit bakstenen opgetrokken zie ik strakke ogen staren uit groen verweerde betonnen koppen elk hun eigen wereld verklaren het verre oosten en mijn westen zijn er te vinden bezinning en expressie zoek ik in mijn wereld van bloemen en planten…

overal is braak van landschap boerderij natuur pleinen geschiedenis vaak nog in wording nauwelijks nog kristal geen vorm in herinnering men ziet 's anderen daags aanleg van grote leegten voor de toekomst grote kantoren glas grote planten men wurmt zich door storm en wervelwind glazen draaigevallen die mensen vangen onzichtbaar daar…

jij beschreef liefde, zoals iedereen dat doet, met romantische gedichten uit eten, kaarslicht en verdween ineens ik ben het nooit vergeten nee, dan ben ik liever plant zo´n groene met grote bladeren waarin de nerven, als de aderen in je hand, je bloedsomloop beschrijven en elke nerf is tegelijk ook levenslijn verborgen in de armen van elk…

Til maar op, je poot, maar niet tegen de planten van de buren, nu, in 't gloeiend avondrood, zie ik de buurvrouw naar ons gluren. Kom, naar het parkje aan de overkant, waar de struiken van de gemeente staan, waar je door hoge nood overmand, rustig, ongestoord je gang kunt gaan.…

twee zeewaardige karvelen een kraak met vierkant getuigde mast varen uit de haven van de Zilvervloot een landtong nabij de zuilen van Hercules hij vervalst tijdstip en afstand in het logboek om de matrozen niet van hun moed te beroven op zijn hoed plant hij een pluim, kruipt uit zijn huid waant zich op het grote oosterse schiereiland maar…

hoop geeft weer vleugels al is de bergtocht zwaar toch klim ik er naar boven al voelt de weg nog naar links en rechts nog beren maar nauwelijks op de weg gelukkig is het nog najaar zodat de beer ongevaarlijk is voorlopig zal de sneeuw de bergtop zwaar bedekken maar als het ijs weer smelt en de vogel met spriet zich meldt gaan planten…

Parlesant Jan Zever, de kwelgeest valt binnen als het hem uitkomt bezet m'n geest, downloadt m'n energie passief wacht ik op zijn vertrek hij neuzelt eindeloos, zuigt zuurstof uit de kamer en blaast er kooldioxide in de mens verstikt, de plant floreert strekt z'n groene bladeren naar hem uit buigt naar voren om geen zucht te missen beroofd…

De plant stond te smeken, geef me toch wat vocht Ik doe het voor wat druppels, maar sta hier op de tocht Geef me wat water al is het te duur Ik sta hier te smachten, dag na dag,uur na uur Ze zijn op vakantie laten mij hier staan ‘k sta te verbranden hier achter ’t raam.…

Zand over het pad, ruwe sporen van water waar zee door de duinen brak, planten afgerukt en nog bloeiende, slap op het strand. Eb en vloed zaaien weer nieuwe schelpen. Nog nooit zoveel oesterschelpen, geribbeld en wit. Elke vorm gestremd in zijn groei, een tijdsbeeld van voorspoed en tegenslag. De binnenkant glanzend, glad parelmoer.…

mijn vingers tegen licht gehouden weten al van hun sterfelijkheid straks liggen ze gevouwen in mijn schoot - nog strelen ze uw zachte huid, nog willen ze om nieuw leven te planten in dezelfde aarde wroeten die hen verderop bedekken zal het einde kent u wel uit uw zorgvuldig weggestopte dromen ik neem die trein en u blijft achter op dat kolkende…

In een Amsterdams park waar ik graag kom ligt een vijvertje met in en rondom begroeiing van planten die water minnen en waterbewoners beschutten daarbinnen Lopende richting dit lieflijk geheel hoor ik helder gekwaak uit menige keel, en gelokt door dit monter orkestgeluid wil ik meteen op onderzoek uit Maar dichtbij het poeltje aangeland, voorzichtig…

Het onderwerp gaat over een dier of een plant. Regel 2 en 3 rijmen…

De fijne rijm bedekt nu boom en plant En ’t stijf-gestolde water, spiegelglad, Kaatst hel de zon terug van ’t glanzig pad, De blanke sneeuw ligt blinkend op het land. En aan de langzaam-glooiende oeverkant Steekt nederig een klokje ’t groen blad Naar boven, koest’rend zich in ’t zonnebad, Een dun, groen lintje op hermelijnen rand.…

Zie het deinen van schijnsel door de ruiten, de vele planten die daarbinnen zijn gaan groeien. ------------------------- uit: 'Eerst', 2010.…

Op een hoog flatbalkon vinden twee duiven een bloembak zonder planten, vol potgrond. Daarin wroeten ze, draaien om elkaar rond: dolle veren en verschrikt aardkruim stuiven.…

Zo hoort thans het meisje uit gras, plant en boomschors veelstemmig een doemleer: glorie en eer van bonnetjesman. Zelfs wat ruikt naar mos en herfstweer weet van grote bestemming: het plan! En zingt: ‘meisje, dit kan zo niet meer. Weet iedereen niet hoe het is verboden? Daarom: omdat het de laatste was.…

Met weemoed denk ik aan de tijd toen we in de tuin van mijn grootouders palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever - om de volgende dag mee te nemen naar de kerk en in de namiddag van Palmzondag naar de velden te gaan en die op de akkers te planten.…

Ontluikt haar ogen in een waas van blauw satijn De Rododendron staat op barsten van het paars En de Hortensia bebladert teer haar stokken De Schoenlapplant ontdoet zich van haar wintersokken En steekt haar voeten in een purp’ren voorjaarslaars Dan krimpt de wind en ieder grijpt weer naar zijn wanten De kou slaat toe en nachtvorst rijpt op plant…

leg je neer, liefste op het marmeren bed laten we de bewogen tijd bezweren laten we reizen reizen op papier we verlaten de aarde planten bomen in tuinen van traag tikkende stilte het tijdperk van het woord is voorbij leg je neer, liefste we bedekken je bed met geurige bloemen we sluiten de gordijnen als de grijze regen de aarde…

Het beestje met de vrolijke stippen had niks te zoeken in het netje, vloog omhoog en weer omlaag, alwaar een herenschoen onbedoeld zijn maat GROOT op het beestje plantte, met als gevolg, 't was nu dood. Tranen liepen nog steeds over 't kind d'r wangen, en je snapt: ze is gestopt met vlinders vangen!…

Ze kunnen werkelijk geen kant meer op, want in het dal is het nog warmer en hogerop groeien onvoldoende planten.…

Het is weer tijd om te gaan snoeien Mijn schaar doorklieft de stelen met gemak Want dat is wat mijn planten doen; groeien Het afval gooi ik daarna in de bak Wel potverdrie. Kijk hier. Wat is dit gek!…

ons en de realiteit als 'n wolk van stof die zonder onderscheid de wereld overdekt met 'n laagje zand niet buiten, maar van binnen zit een wants die ons verveeld maakt, moe en tweedehands de chocoladekoppen van de krant die honderdduizend keer voor de klandizie gedrukt zijn, overschreeuwen onze visie blinderen 't oor, verschrompelen de plant…

Ze lokken de plattelandsman met hun mooie kanten; maar zijn geluksboompje zal hij daar nimmer planten.…

Het water naast jouw huis kabbelt rustig tegen de kade en een vrouw met een kwispelende hond zet een mooie plant voor jouw deur. Een buurtgenote, die je misschien wel eens haar hond hebt zien uitlaten, terwijl je de eenzaamheid met hasj en coke bezwoer.…