Alle inzendingen over pluim strijken

Ik strijk kaarsen aan voor hen die niet meer onder ons zijn in gedachten spreek ik hun namen nog een keer uit ik herdenk ze totdat de beelden langzaam vervagen en stap de dag in…

Ach lieve jeugd, doe toch normaal, studeer Dan krijg je vast en zeker pluim of veer…

Iemand redden Frustratie erkennen Soelaas bieden Strelen maar strijken-check Naar buiten gaan-check Tampons halen Chocola meenemen…

Je moet wel uitkijken, Dat hij/zij met je geld gaat strijken.…

aan de rand van het terras tot groene kegel verknipt waakt hij over de tropentuin zijn ovalen leren blad kruidt vlees dat spettert in eigen nat de haremslaaf van de keizer vlocht zijn takken tot lauwerkrans een amulet tegen bliksem en banvloek nu staat hij naast siergras onder ragfijne pluimen ze wuiven me het huis uit…

onaantastbaar is haar schoonheid gracieus de vlucht volmaaktheid in contrasten tussen horizon en lucht heb haar pluimen nooit gestreken of het verenkleed gekort mocht uit haar handen eten delen onze creatieve dorst zacht spant zij de stilte aan om woordloos weg te gaan met feniks vleugels op te stijgen…

Vanaf het balkon Ziet hij's nachts dat Een atlas zonder rubicon Haar evenbeeld de stad omvat En in die duizelingwekkende ruimte Haaks tussen hoge bomen door Opeens een pluim van licht Verluidt zijn gunstig omen Een vluchtig sterrenspoor Net zo snel uit het vizier Als was haar komen Verbeidt de wens…

Het betekent blijkbaar dat vrouwen niet langer voor mannen mogen wassen en strijken. Mannen mogen het misschien nog voor mannen doen, vrouwen voor vrouwen. Maar vrouwen niet meer voor mannen. Ook als die vrouwen dat zelf graag willen? Ja, ook dan.…

Maar ook dat men ze sierlijk Naast pluimen steekt van 't riet, Tot pronk der schoorsteenvazen; Want rijker kan het niet…

De wind streelt zacht de pluimen die zich koesteren in het tere zonlicht. Op de achtergrond rolt de branding en speelt met de schelpen die aan de oever liggen. De zon gaat langzaam onder de schemer glijdt over het strand geruisloos is de nacht gevallen…

Daar wijzen pluimen naar de hemel. Tot een vulling uit mijn kiezen valt en de wereld plots draait om een heel klein gaatje.…

De wind in wuivende pluimen gras verscholen. Hij lacht.…

ik streel je haren als door een landschap van warm en rul zand strijk met vingers langs gevoelige snaren de trilling van jouw huid komt nog moeilijk tot bedaren…

we bouwen een verrekijker waarmee we verder in het donker turen we strijken de handen over de ogen als een onvoorziene weelde de tijd terug draait…

als ik met andere ogen ons interieur bekijk en met mijn vingers langs onze spullen strijk, denk ik: er moet iets gebeuren, en 'k heb gelijk geen zin; uiteindelijk is het ook maar exterieur ik doe mijn eigen ogen in.…

diep onder de korst is een schok verwekt platen drukken elkaar op tot splinters en scherven de golf plant zich verder in een ring die uitdijt in rimpels er wellen pluimen op die ploffen in een krater alles wat leeg was moet terug vol zoals de holtes in kalk de mijnschacht die verzakt een gedrilde speurhond klimt over puin hij…

Je ontbijt nuttigen terwijl de kruimeldief over de tafel raast plooien in je lijf glad strijken door hapklare emoties kriebel je honger stimuleert vergeet niet te danken amen is je aangeleerd.…

Oh, liever dan mijn administratie maak ik zalige gedichten over wijdse vergezichten Veel liever nog dan strijken ga ik gloedvol schilderen of heerlijk musiceren Maar liever nog dan creatief zijn Wandel ik met jou…

Ach, ik heb nog geen haast strijk ik me over ’t hart.…

blijf staan, anders is het hek van de dam deel de muur in stenen, cement en losse modulen strijk met de haren mee over één kam al wat blijft is een cluster moleculen…

Onder een grote witte pluim - in de vorm van een uitroepteken - zie je alleen een schipper achter het levensstuur dat hij vasthoudt alsof het om het allerduurste cadeau van Sinterklaas gaat. En zo is dat. Hij leeft! Dus: pak uit en Carpe Dium! Vandaag is het altijd 5 december.…

zoveel aren, zoveel pluimen onder de grove dennen wiegend tegen elkaar, zacht sprekend over de heuvels jij stapte af liet je fiets argeloos achter terwijl ik tegen het licht in de bloeiaren aan jou liet zien jij knikte boog voorover en streelde het ogenschijnlijk vergeten gras voorgoed in je geheugen…

dit keer een blijde BOE van de dieren filmster/zwarte koe gewassen lof gekookte bietjes sappige winterpeen ineen alles zo fris uit de ijskast dankbaar opgegeten een pluim voor de gever ook verzorgers laten wij dit vooral niet vergeten kinderen/ouders OP naar de zonnige kinderboerderij overdenkend dit uniek moment…

zonder schroom of last van roos: met eigen bek kamt zij z'n pluimen van 's morgens zeven tot 's avonds laat vogelt zij uit hoe doodgewoon de kraan met pauwetrotse kroon keizerlijk voor de statie staat 'wat hij doet' zei ze sereen - de hekken als haar troon - voor het vallen van het zwart met al haar ziel of heel haar hart 'dat…

Zienderogen gooi ik nabij de in zwart gerezen pluim, de aarde, en dicht ik desperaat daarin tegen weer terug. Opgesloten door vlees en bloed, vlecht mijn gedaante tralies in haar materie.…

Het is wolvenweer versleten en eenzaam hangen de daagse woorden in de ruimte ze spreken marteltaal de heuvel ligt er bloot bij een gulzig slagveld - dat levens en dromen wegvreet - verliest z'n laatste pluimen begraven in lange schaduwen zoek ik naar het serene nu elders thuis wordt met een huivering wordt de doodsklokken de taal…

Bush heeft gewonnen ook al is het nipt, Maar mij valt het persoonlijk bitter tegen Dat Nader niet ging strijken met de zege, Want hem had ik als president getipt. Het Witte Huis werd dan het Groene Pand En heel Amerika werd Nader-land.…

*** *** *** *** *** *** *** ik zie jouw blauwe ogen graag kijk naar een lachend gezicht strijk soms vaag in gedachten het lichtkrullend grijze haar nauwelijks raak ik je nog aan zacht vallen mijn ogen dicht *** *** *** *** *** *** ***…

Het geeft in deze barre tijd geen pas: Door elk jaar een vermogen op te strijken Behoort hij tot de allerrijkste rijken, De koning zit goed in de slappe was. Al is mijn AOW ook om te huilen, Toch zou ik met geen koning willen ruilen.…

breek geen mensen met je mond, maar geef ook eens een pluim... zie jezelf eens goed van binnen, dat is wat jij wel verzuimt... zie de mens achter 't gedicht, leef je daar eens een keer in... kun jij 't beter, toon het maar! heb je nu je zin...?…