Alle inzendingen over ronddolen

ronddolend gevaar in verstilde kwetsbaarheid tijd voor bezinning…

Ik heb een stem na veel ronddolen voel ik me niet langer verloren de mensen in de tram keren zich om als ik binnenkom ik heb een stem.…

Vrijheid gehuld in leegte zwaar hoofd in ronddolende gedachten die naar een huis smachten Haar huis geen thuis Waar leegte niet wordt verjaagd vult het verleden de kleine kamer glijdt ze achteruit in een toekomst Altijd haar heden…

hier en daar iemand die beweert dat het vandaag allerzielen is alles gaat verder zo zijn gangske de krielen zijn van slag omdat reinaert de vos ronddoolde en het miezert ikzelf ben meer uit mijn doen omdat het gat tussen jou en mij nog steeds niet gedicht is na dit gedicht..…

Je naam schrijven in gedachten en dan voor eeuwig ronddolen. IJsberen maken hun rondjes steeds klei- ner. Hoe dicht komen we bij ons zelf?…

stil eens hoor ik daar de stilte hoor ik de stilte die ons ontstolen is die ons de ruimte gaf om te bezinnen hoor ik de stilte ronddolen de stilte van ooit uit den beginne die ik nu mis hoor ik die stilte op zoek naar een plek waar ze zich kan verholen of droom ik haar slechts voor ons te kunnen winnen door simpel opnieuw te beginnen…

Ik heb je gezocht in de supermarkt bij de bakker in de ruggen van mensen mijn roep tevergeefs nu in stilte gedompeld ronddolend in een verstard geraakt lijf in fluisteringen je naam gespeld alsmaar en alsmaar tot ketting geweven ik heb je gezocht in het parkje om de hoek bij de slager en in het verhaal van een boek en ik zoek…

Soms zijn er dagen dat ik vergeet wanneer ik mijn ogen sluit ik mij waan in het paradijs - de regen doet mijn voorraam zweten de wind dolt met ronddolende bladeren - de zomer bracht mij liefde, bij jou voel ik mij thuis maar soms dringt het binnen zomaar onverwachts de angst voor wat er zou kunnen komen want vandaag gaat de herfst…

nu wil ik schuilen in het vermotregende gras, zo klein zijn dat geen mens mij nog ziet en ik zal misschien afdalen gaan slapen bij mierenvolkeren om weer ondergronds te ontwaken door de nauwe gangenstelsels waardoorheen soms het daglicht lekt zal ik ronddolen en gaan leren om te begrijpen dat architectuur ook een optelsom kan zijn…

geven Een kleurenmix en wazige mist Met een bepaalde tint doorweven Ook dat de realist zich vergist Mensen zien geen heldere beelden Illusie maakt het zichtbare compleet Badend in zelf bedachte weelde Viert men het leven dat zichzelf vergeet Hij heeft zich ten slotte verscholen In impressies, op het schilderij Waar zijn innerlijk kan ronddolen…

Golven breken stuk geliefden vinden elkaar zandkorrels breken los in oneindige tijd ronddolend Wolken gaan en komen geliefden kussen elkaar gebroken hout schuurt splitsers blijven achter Duinen keren het water geliefden trotseren stormen eb en vloed markeren de tijd sporen van de dood achter latend…

Afscheid van de zomervakantie, terug naar school Dag luieren, dag vrije tijd Adieu lange zomeravonden, wil dat gevoel nog niet kwijt Terwijl ik op de afdeling schoolspullen ronddool Hallo nieuwe agenda en boekenlijst Kaftpapier en lijntjesschriften, alles bij de hand Nog een nieuwe ringband in mijn winkelmand Alles wat naar een nieuw…

elke waarheid hoeft men te gedenken niets van zulk een zwaar gewicht heb ik mijzelf toegedicht gering zijn mijn daden doch ga voor zuivere ideeën op zonneschijn gericht schenk u mijn rode gladiolen, de liefste feeën ja, zomaar mijn idolen zij verzachten de weeën van worstelende criticasters die net als jullie, menselijk, op aarde ronddolen…

Ronddolend, aftastend, grenzen opzoekend ga ik door het leven. Op zoek naar ... ja naar wàt eigenlijk, iemand om liefde te geven? Neus stotend, vallend en weer opstaand rijg ik dag aan dag. Hopend en dromend dat het moment snel komen mag... dat ik mezelf zie, m'n masker af kan zetten en tòch tevreden ben.…

Aangetrokken tot het onbekende tuimel ik door 'n prachtige stroming meegezogen, op de melodie van de wind brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen stuurloos aanschouw ik de schoonheid terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend sta plots oog in oog met iets wat eindbestemming heet, voelbaar is het gelaten word ik me bewust van waar het…

Aangetrokken tot het onbekende tuimel ik door 'n prachtige stroming meegezogen, op de melodie van de wind brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen stuurloos aanschouw ik de schoonheid terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend sta plots oog in oog met iets wat eindbestemming heet, voelbaar is het gelaten word ik me bewust van waar het…

Er bestaat geen vaste grens tussen zee en zand een blinde glasblazer stuurt de golven op weg naar adresloze bestemmingen ongeschonden komen ze zelden aan voor nabestellingen heeft hij lucht genoeg warrige wolken glijden tegendraads over het dun bevolkte strand waar pandjesjassen in waggelgang ronddolen - aan hun rekken ontsnapt - de…

laten we samen strijden broeder tegen de zwarte draak we hebben elkander verzwakt voor zijn grijpgrage klauwen laten we vanonder één schild de puinhoop vlammen overschouwen en met twee zwaarden hakken tot rust uit zijn groene aders bloedt laten we samen over de middenweg tussen hart en hoofd ronddolen zodat we telkens met één oog door…

Er zijn zacht ruisende echo’s te horen van zingende golven die eeuwig ronddolen op klanken van ontelbare rotaties geleden. Iets onbekends is door toekomst verholen en in aanvaardde herhaling aanbeden, als tijdloze boodschap doorgegeven in schaduwen van een ver verleden.…

Hoe diep ligt het zielenmeer verscholen met zijn gevoelens als opstandige golven, aangedreven door huilende wind: roedel wolven en waarop boten draaiend ronddolen. Hoe troebel het levenswater, zonder einder, zonder lichtbaken. gevoelens waaraan men niet kan raken noch bewaken: enkel rusteloos geklater.…

Mijn wijde huid tussen beide polen voelt zich tegen heel de wereld bestand, is door zijn eigen rimpels overmand, die steeds, spelend of strijdend, ronddolen. Sterke stromen laat ik samenscholen; trekkend van Nieuwe wereld naar Morgenland toeven ze graag bij 't Hawaiaanse strand, achter vreedzame golven verscholen.…

Achter de zuidenwind trekt de warmte binnen de zwoele bries bedekt de ronddolende kilte zwierig gonst het door lakens en het linnen door bomenkronen ruist de avondstilte Onder het bladerdak schuifelt het zomertreffen het gonst van buitenleven en laat vertier alle pleinen lijken het te beseffen de avond drijft op rode wijn en schuimend bier…

Dat het anders is, niet waar Leven is beperkt Keuzes vallen zwaar Ergens ging het mis Ontrafeld, uit elkaar Laat me vrij Als je van me houdt Laat me gaan Verdriet is wat ik breng Geweld doe ik me aan Er geen juist moment Voor verzachting van de pijn Hoe kan ik jou gelukkig houden Door het zelf niet te zijn Heb alles geprobeerd Ronddolend…

vliegdennen hun wijd donkergroen strooien voldaan gevoel over het geribbelde veld wijzen steeds tevreden naar de verandergrage lucht daarnaast geeft het felle geel of ongeschonden blank van zandheuvelhellingen drang om verder te zwerven tegelijk blijven zoeken tussen al die kriebelstruikjes de omgeving schept behoefte aan eindeloos ronddolen…

Maar, bedacht ik, ik ben net zo dakloos als jij, net zo vervuild en hongerig met de meest afstotelijke zweren op mijn vermoeide gelaat, ik heb ook niet echt het middel om mijn hier-zijn te kalmeren, een plek om mijn vervreemding in te helen, laat ook mij maar ronddolen op de straten van kwetsbaarheid en dreiging, immers, ook de dromen van een…

een instelling voor herstel Een grote man brengt een grote man onze wegen scheiden zich voor maanden Hij was teveel zijwegen ingeslagen hij zoekt de grote weg, de rijksweg geen arme verwaarloosde steegjes meer Hij heeft de goede juiste weg inslagen hij zal die rijksweg vinden met nadruk op rijk niet meer armoedig alleen ronddolen…

Schemering der verdwaalde zielen, ronddolend op deze aarde, gevangen in de kleurenpracht van de hemel; hoe groot is de liefde die ons allen overheerst? Vraag het aan de bomen, aan de natuur. Zij zijn wijs genoeg om dit te weten. Doch spreken zullen ze niet.…

tegenslag kwam niets door haar keel Waarom, kind, eet je niet vroeg men, zeer verontrust Geen kende het trieste lied van haar, ‘t prooi van lust In feite besefte ze het niet dat ze weer controle zocht Dat zij niet at..uit verdriet bij gebrek aan..ogenvocht De bloem had hij gestolen en daarbij haar levenslust In haar bleef hij ronddolen…

in iedere waarheid schuilt een onbedoelde leugen in elke leugen zit wel iets waars elke blik kent z’n verhaal in blauwe ogen liggen oneindige open zeeën verscholen in zwarte de mysteries en de onbeantwoorde vragen die zichtbaar ronddolen vergezeld door een geplaagd geheugen?…

Is mijn laatste grens van het leven in het zicht, omdat ik voel dat ik ronddwaal in niemandsland, dat de grens van het verleden achter mij ligt, en ik ronddool zonder een geliefde aan mijn hand! Als deze dodelijke liefde mij komt halen, ik mijn ultieme ademtocht uitblaas, wil ik dat mijn laatste zucht, zachtjes naar de hemel stijgt.…