Alle inzendingen over roosjes

Op de markt koop ik nog elke week een bundel roosjes. Uit gewoonte. Zoals ik jou zag doen, maar minder handig, knip ik hun stelen korter en trim het overtollig groen. Ik schik ze losjes in de brede vaas en zet die keurig op de hoek van het tafeltje, waar jij ze altijd wilde.…

*** *** *** *** witgele roosjes zeggen zacht ik hou van jou vertellen van rouw *** *** *** ***…

Roosjes geef je water Vampiertjes geef je bloed En mij geef je een kusje ALs ik zachtjes huilen moet..…

Ze draagt bloemen die niet meer zouden kunnen maar haar wiegen wekt roosjes en ander lief blad tot leven, haar jurk en ik kleuren ervan Geen wasmiddel kan daar tegenop…

'k Was verpierewaaid want nu blijkt verdraaid : die roosjes klappen dus toch wel echt !…

Dies neemt de roosjes, als ze zijn; Het leven met zijn nukken; En doet het soms een beetje pijn.... Het leer' voorzichtig plukken.…

hoor mij als ik fluister over het pad naar het meer met roepende vlinders en broze libelles leg je oor te luister hoe zachte klanken waaien langs mijn tong en ranke lippen van het harpspel uit mijn ademende ziel het zijn witte engelen die ook uit mijn zuchten nog geurende roosjes knippen…

Op je zachte donkerblauwe golfjes vaar ik blindelings met je mee tot dat de dag ons vergoudt.…

de dag strekt zich voor ons uit als een veld met mijnen de booby-trap wordt ook verwacht links staan de schutters met meedogenloze bril rechts ziet men de jagers met algemeen janhagel de scherprechter drinkt er tussenin zijn vitriool maar bloemen zijn er ook een grote bos doornroosjes hendrik…

De dageraad begint te blinken, De roosjes zijn aan 't open gaan; De nucht're zon komt peerlen drinken, De zuidenwind speelt met de blaân: Het nachtegaaltje fluit, En 't schaapje scheert het kruid; Hoe zoet Is een gemoed, Met zulk een vreugd gevoed!…

Waar laat je handen als de knoopjes van haar jurk rode roosjes zijn je plukt wat aan je lip je wang je haar je benen trillen door een kniebuiging die zich staande houdt om niet te vallen voor die vrouw ze lacht en zegt dat ze moet gaan het is een blind date die op haar wacht daar sta je dan je pakt de zakdoek uit je zak er zit een knoop…

de badjas ademt dons, rond roosjes op een oud gezicht ze lacht het wrange dat voor ogen stond verzacht als zonlicht rond een schaduwrand met in haar handen slechts nog dat wat niet meer verder ligt dan wat de morgen haar zal brengen het tijdspad is vermist, hij ziet haar oude ogen rond zijn handen op haar hart ligt het zwarte onvermogen…

Roosjes kwijnen, roosjes welken, En hun blaadjes vallen af. Meisje! sier u met het bloempje, Dat nog welig bloeit aan 't graf. Godsdienst wierp er 't eerste zaadje Onbemerkt van in de grond, En bezorgde ’t iedre morgen, Drenkte 't elke avondstond.…

's Avonds in mijn rozenhof Blijft het avondlicht gevangen In de duizend roosjes hangen, Rodend roos en rozelof. ----------------------------------- uit: Laatste Verzen (1923)…

Gij doet viooltjes groeien, Met roosjes, maagdeliefjes, Citroenkruid en seringen, Met duizend duizend bloemen; Om uwe macht en liefde Aan kinderen te tonen. Hoe mooi staat mij dit kransje! Ach laat mij niet vergeten, Dat gij het hebt doen groeien!…

Dan zinge ik: Hemelkoning Gij doet viooltjes groeien, Met roosjes, maagdeliefjes, Citroenkruid en seringen, Met duizend duizend bloemen Om uwe macht en goedheid Aan kinderen te tonen. Hoe mooi staat mij dit kransje! Ach laat mij niet vergeten, Dat Gij het hebt doen groeien!…

schemer vaag fluistert tegen de nachtelijke wind dan verbeeld ik me de stilte van het beven van jouw handen, van de adem die je me afnam in een uiterst zachte zucht ik luister met gesloten ogen naar jouw handen op mijn dijen, naar de toekomst die jij schreef op mijn roze, warme huid op mijn schouder voel ik woordjes en lippenrode roosjes…

‘k Ruik je wanneer ik rode roosjes zie blozen, stralend in het zomerlicht. ‘k Hoor je wanneer de wind jouw engelennaam fluistert, stoeiend in het najaar. ‘k Zie je wanneer de sneeuw jouw voetstappen achterlaat, bevriezend in een winterslaap. ‘k Verlang naar je wanneer ik de seizoenen kleur, bewegend door de zon en de maan.…

hoe een groot schrijver zo klein worden kan de kist, eenvoudig strak op sokkel met witte roosjes overal zijn ogen, mensen die spreken en buiten wachten in groepjes wolken schudden zich uit er hangen mantelmeeuwen boven de stad, zij roepen hem naar zee, dwars door klei, polderland en dijken Bourlaschouwburg loopt langzaam leeg, kaartjes…

Jouw wit en jouw kleuren zijn geurig en maken me blij: ik hoor zachte violen, snuif zachtzoete geuren ‘k zie velden met roosjes erbij Soms echter dan kan het zomaar gebeuren: zwart neemt de overhand, het donkere duister brengt tranen en pijn en verdriet.…

snel liep ik als kind voorbij dit virtuoos geschilderd pronkend vlees dat paart met moord snel liep ik voorbij ook al zong men gretig uit de weg geruimde kinderen de hemel in hun reine ziel dat fladderend musje ontsnapte toch maar mooi het grote boze net van vogelaar Herodes gegroet gij martelbloempjes roosjes nog zo fris geplukt…

Geurenneurende zachte jasmijn, En vrolijke roosjes, mondjes half open, En gouden regen, Neergezegen Om haar te vertellen die aan komt lopen, Hoe mooi een morgen kan zijn. En paarse seringen die 't groen doen lachen, En in het gras zóvele gele Boterbloempjes op gouden stelen, - Heel de tuin door!…

Zij zette wenend zich op 't graf, Waar roosjes nederhangen, En plukke er zich een bloempje af, En drukke 't aan de wangen!…

Zij zette wenend zich op 't graf, Waar roosjes nederhangen, En plukke er zich een bloempje af, En drukke 't aan de wangen!…

Maar schuift op haar venster zacht; Roomblanke roosjes houden er wacht; Maanlichte klokjes op zilvrige stelen Zullen er fijntjes voor hen spelen. Windvlugge elfjes, diedeldomdein, Wiegen zijn wiegje op dromerig refrein.…

Daarna zong een koortje van dove akkerbouwers over priester Jacob, die biechten afnam tussen de verbleekte roosjes van jouw decolleté Nee! Okee, Esmee, denk 'ns aan de vogelverschrikker van dat omgeploegde ereveld Hij zaaide knaagkevers in, als verdelgers van de wildgroei aan kruizen Nietes!…

ongeschoren zijn machtig torso glanzend glad gaaikes zijn helemaal wild en nat in droom vereend al lang van voren nagelknipper nooit van gehoord onderhoudt zichzelf met stippen tollen schroeven en veel wippen z'n drilboor gaat nog onverwoord de dames komen van pa moe en verre men ziet ze pralen lief en voosjes hoe gerijpt hun open rouge roosjes…

Nacht strijkt voorbij, er komt een nieuwe dag waarop hemel schapenwit en voorjaarsblauw zal kleuren Als het geheim van een zonsopgang begint te onthullen dan zullen de roosjes en viooltjes binnen de kortste keren opnieuw bloeien als vanouds.…

- sta dan op zet koffie pers sinaasappels voor haar uit vergeef haar haar vroege sigaret Zorg voor een spiegel in de keuken Zie haar nog 1 keer in bad Was haar rug als ze daarom vraagt Open de deur voor de kapster Schrik niet van haar koffer Maak grapjes Foto's moet je maken van het kapsel dat groeit Zie hoe het zich met roosjes…

De Meizon vleide een kleurtje Om àl de roosjes heen, Waar menig teder geurtje Uit wolkte en stil verdween. De kleur'ge vlindervluchtjes Omrilden tak en bloem, Zij neurden korte zuchtjes Van een geheime roem. En rose en witte blaadjes Die daalden traag en zacht, En sierden blanke paadjes Met schoonheid zonder pracht.…