Alle inzendingen over rots

witte rotsen van Les Alpilles glimmend na de regenbui een magere zonnestraal breekt door de wolken dampend gebleekt kalksteen met resten van een oud middeleeuws fort om me heen rotsen, wijngaarden,akkers en kleurrijke woningen in de verte stralen enkele gele bloemen op de rand van een door bauxiet okerbruin uitgeslagen rots…

Zie doch eens: in deze poel Was te voren geen gewoel, Geen geruchte, geen geschil; Alle dingen waren stil, Al de vogels zonder nijd, Al de vogels zonder strijd; Maar een schreeuwer, metter vlucht, Hier gevallen uit de lucht, Maakte, door zijn hees geschal, Twist en oproer overal; Maakte dat het ganse rot Kwam gesprongen uit het kot, Kwam…

(voor Jiah Khan) Je bent in Londen opgegroeid, je wilde actrice in India zijn, volop door je roots geboeid, ver weg van je innerlijke pijn. Je werd een ster in Bollywood, maar in de liefde ging het mis en dat gaf je een sombere mood, grenzend aan suïcidale droefenis.…

roept een extase op waarin de snelheid ons langs onbegrepen plaatsen voert vertrouwd hangt jouw lichaam tegen dat van mij, de warmte maakt ons één, je wang streelt mijn leren jas terwijl je armen mijn contouren bespieden vanaf de heupen tot aan mijn schouders ik voel het leven aan je borsten die stevig mijn rug bepriemen, mijn mannelijke rots…

Het zo vaak gedacht, het hoefde binnenin Durfde me niet zo expliciet te uiten, dat rotte wereldje buiten. Het nooit gewaagd of gedurfd, gewaagd of wordt het mijn ondergang dus het hoge woord zo vrij: .................. wat haat ik je!…

bestaan bij het tuincentrum van Wiebe Wesstra zie ik een onbekend knokig figuur in zwart met een lange scherpe blinkende zeis staan ik verbaas me zei hij dat jij hier nog bent omdat ik je heel ergens anders halen ga beste vent helaas voor jou ben ik iemand die zijn klassiekers kent jij bent de weg kwijt in je gedicht dus rot…

vrouwen droegen zijn baar en legden hem voorzichtig in witte doeken op de verhoogde rots ook na hun verzorging gaven zijn verwondingen nog hun afdrukken zij fluisterden in voelbaar gewijde stilte rolden met vereende krachten de afsluitsteen in de nauwe nis en gingen ieder bedrukt hun weegs met de afspraak om de volgende…

(voor Jules Deelder) Tijdens een tv-programma zag ik hoe de roots van Jules Deelder werden blootgelegd en ik verbaasde me aangenaam over het zeer heugelijke feit dat de meestal in het zwart geklede Jules, de nachtburgemeester van Rotjeknor, tenslotte zijn stoere masker afzette en ons getuige liet zijn van het fantastische feit dat hij als…

Gebed: Dank U Heer voor alle goede gaven Alles wat nodig was hebt U gegeven U bent mijn vaste rots in mijn leven De bron, waaraan ik mij kan laven. Trouwe God, blijf bij mij in alle dingen Bij moeilijkheden, verdriet en pijn Wilt U ook dan dicht bij mij zijn En mij met Uw grote trouw omringen. Amen…

een verhaal van alle tijden (3) fatum duldt geen uitstel zelfs niet voor onsterfelijken Zeus ketent de held aan een rots de adelaar kijkt hoog in de bergen uit naar de avond elke nacht vliegt de koning onder de vogels naar zijn hulpeloze prooi en elke keer eet hij de lever uit Prometheus geschonden lijf wat nu als Zeus…

zonder bate voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood, en langs de huizen liep met kaken rood van drift en pijn in 't harte bovenmate; Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood de moed niet vond om 't leven zelf te haten, die beedlaars tegenkwam langs gore straten en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood; Voor hem is reuk van rotte…

duister deinen fluweelzacht net hoorbaar hun gefluister een vonk ontwaakt in dromen zet de paarden aan tot wilde haast, de klaroenstoot laat de vijand komen ze botsen op het slagveld van galop en draaien steigerend een ronde maar de tijd is al gestopt er vallen geen gewonden het vuur brandt Waterloo in een wirwar van geluiden de rode rotten…

lawiende kleine keien ze rolden mee stof verborg het zicht massa deed zijn plicht bestormde de obstakels verwoestte dat wat niet stevig aan de grond genageld zat ik zie je staan in opgetrokken stof nog zijn je kleuren dof je recht je rug en vindt jezelf terug temidden van de chaos je bent niet breekbaar meer maar trotser dan de rots…

opende verbaal je lach wiegde mijn zinnen voeden kwam van binnen lente dartelde terwijl de stofen in het frisgroen buitelden en tegenspartelden we groeiden zomer in een warm samenzijn je nam de zon en zee we dichtten waarheid in de branding voor ons twee de oogst was kleurrijk maar in het volle fruit begon toch ongemerkt de rot…

Deze cultuur bloeit het lichaam open Met een hart dat is gesloten De body glanst met goud bespoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood zo oud Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt ‘t Bloed gekoeld waar woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte…

Terug naar de roots! De jongelui zeiden: Wat meer KenML! Stop met die onzin, geen communisme We zijn socialisten, dat weet je toch wel?!…

Nog staat het middenschip nog strekken zich de bogen Buigen moet de rots om tot het dak te komen Oude steen staat hypostiel in nieuwe wand verzonken, komen Kwelling en Kwansuis-dat alles was hier altijd al Verstomd vermomd is nu van alles van Godsmoeders tot de kaarsvlamschaduwen op palen nog Fluiten gespolieerde zuilen Hera’s hymnen uit Het…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Hoor het geluid van een uil voordat hij slapen gaat, schrik me rot van een prachtig ree dat daar plotseling voor mij staat. Ogen bruin als de kleur van vruchtbare aarde, schatten mijn langskomen op haar waarde. Ik zie ‘n traan, ‘n traan alleen voor mij, dan draait het zich snel om en is dit moment voorbij.…

Strome, wat is jul boodskap aan mij als jul wild en vrij, in huppeldans o'er bank en krans So spring en klots van rots op rots so glim en glans en glij, so plooi en plas als glippend glas, die gras bespat met per'lend nat, so blinkend, blank en blij, - strome, wat is jul boodskap aan mij?…

Bléhh, al die stemmen in mijn kop, kappuh nou, rot allebei een eind op !!! Laat me nou allebei eens met rust, dan ben ik me misschien ooit nog bewust dat het niet goed is wat ik doe en ik absoluut niet lijk op die dikke vette koe…

De tijd is zwart, een steen die koud in de tuin ligt te rotten tussen bladval, botte takken en naaktslakken die niet meer sporen. Waar ik sta wordt niet meer gebouwd en waar ik loop worden geen wegen aangelegd. Bestemmingen gaan al eeuwen aan mij voorbij en zo ik al vertrek, dan zonder reisdoel.…

Mijn Maatje, betrouwbaar, als een rots in de branding. Niet altijd denk ik zo, schieten we beiden in de brand. Klaart de lucht weer lekker op, is er niks meer aan de hand. Daarom blijft ons schip zeewaardig, kan het menige storm trotseren. En wat een ánder daar van vindt, ach, wat kan het ons ook déren.…

Jij bent mijn rots, mijn eeuwige steun, je hebt je aan mij kunnen hechten. Aan de rand van ons 'feestje', wil ik nog iets kwijt, ik wil met jou verder door jaren. Wat er mag komen, we kunnen het aan, we zullen het samen wel klaren!…

Nee, het was gewoon een rot tijd. Daardoor ben ik niet de persoon geworden die ik wilde zijn. En in mijn hart doet het vreselijk pijn. Zo scherm ik mezelf af voor bepaalde mensen. Maar daardoor ook mijn dromen en wensen.…

Er was eens een lelijk prinsesje Dat 100 jaar sliep op een erwt Ze had smerig haar en rotte tanden En droomde van Ernie, het vriendje van Bert Maar op een dag ver in november Kwam een pad vermomd als prins vanachter een steen Hij gaf haar een trap en riep 'Hee liefje, ik ben der!…

Vandaag dragen wij jou ten grave Een omstreden strijder voor het geweten Jij schopte tegen de heiligen en het brave Nooit liet jij je een keurslijf aanmeten Nederland zal nooit meer dezelfde zijn Verscheurt is Nederlands trots Het gedogen heeft geleid tot pijn Terreur brak de poldermodel rots Zoals we de dagen nu moeten passeren Vervuld…

Ik heb blokken genoeg, mooi gekleurde, mooi gevlekte, en wanneer ik er de tijd maar eens voor had, dan was de aarde een appel zonder rotte plekken met aan ‘t steeltje een onbespoten blad. Wees voorzichtig als je binnenkomt, gooi niet met de deuren, pak een stoel en sluit aan in de kring.…

ik dacht in de echo nog kussen te horen maar het was de valse hartslag met hijgende tranen zweefde al in mijn hoofd zonder al te vallen voelde nog wel de aarde was de hoogste riggel van de stenen rots in zwart/wit of minstens grijs flikkerde de dolgedraaide film alles als grabbelton voorbij uitpakken. uitpakken ja nu.....…

voorbij gelegen aan moerassig roodbruine biesbossende grassen in vast naar dode schapen smakend water voorbij praatgraag gedachte vogels duikend in zachte zwarte rots niet gereten opgegeten op een pad voorbij een oranje huis van blik met rammelend ijsgetinkel en nachtelijk kloppen op een deur voorbij desolate plaatsen…