Alle inzendingen over ruig

als vrouw zo krachtig in haar eenvoud is haar omvang zo allemachtig als een rubens zie ik haar de schoonheid van veel en al haar vormen die mijn gevoelens bestormen haar woeste haren maken mij ruig en met de spanning van haar blanke vel blijft mijn tong plakken aan mijn droge huig met haar diepe glazige ogen is zij…

Dit is een landschap om in te lijsten Als in een museum maar dan buiten Zover m'n oog reikt: groene weiden,ruige heggen aan de einder: populieren,torenspitsen Vingers wijzend naar een of ander God?…

De ruige baard van het socialisme wordt nu getrimd naar het gematigd kapitalistisch Spaans. Het Cubaans socialistisch welzijnsparadijs verlegt zijn grenzen naar de welvaart wonderwijs. Hiertoe vullen de dollars alle gaten. Wordt Cuba mogelijk één van de Verenigde Staten.…

Ik onthaast mij huiswaarts, opstandig, over te lange dijken, vind geen troost op de brede torso van de morgen, houden blokken stand,spattend schuim tatoeëert het ruige corso van de zee, vermaalt mijn zicht tot broze vlokken, blaast de natte westenwind, mij de zatte lokken droog, te veel geluid om mij heen, in deze…

levende kustlijn van zand altijd in wording altijd aan het sterven landschap in beweging grillig ruig stelend en vretend onberekenbaar huizen verdwijnen onder bergen zand Charybdis’ wellustige kaken zuigen schepen op om ze dan weer uit te spuwen verslindende Scylla wacht sluw haar kansen af niets niemand blijft gespaard in dit…

Nog stonden alle bomen zonder blad, de eiken en de iepen en de beuken, als grijze bossen op de grijze lucht zo waren, dicht en ruig hun brede kruinen en leken op een rij van lege kooien, in de effen grijzig-blanke voorjaarslucht toen daar een vogel langsvloog, donkerzwart, heel in de verte vloog hij traag en recht langs al die bomen, als van…

Beladen met koffers vol jeugdsentiment een kind tussen treinen het hoofd afgewend Voeten staan stijf in het ruige cement kind zonder vangnet zonder een cent Niemand die aarzelt kennen zij geen...? zij zijn met zovelen zij staan niet alleen Niemand zal vragen waar ga jij heen ? Kind tussen treinen wacht op spoor 1…

tijd na een kwade dronk, in onrust en verwarring blijkt het bed gestolen zien mijn ogen wat ik niet wil geloven onder een vaal bleekgroen licht van loze beloften staar ik naar mezelf achter het gordijn van slechte gedachten ik zit gevangen tussen paracetamol en de waanzin de absint heeft mij bedrogen en de kogel wenkt belooft me ruige…

Geen struiken willen gewillig wijken voor wie wil treden in ruige wildernis. Het lot blijft onbeschoren langs de lijnen van een grillige horizon. Niemand zou ooit nog stoppen, zelfs als dat in een oogwenk kon; een zielverdrogend verlangen om langs onbegaanbare paden te gaan, een implosie van hoorbaarheid om latente woorden te verstaan.…

tussen jou en mij slechts de zee open zoals het vlakke land weinig te verbergen behalve het heimwee dat als een schots en scheve lappendeken ons omzoomt met ruige heggetjes en rommelige muurtjes in het glooiende landschap tussen jou en mij slechts de zee weinig te verbergen behalve het verlangen naar trappetjes om over de ergste hindernissen…

trompettist blaast z’n wangen vol om de wereld te raken, aan te raken met welke toonaard dan ook zachtjes en bescheiden tot ruig en hard ondersteund door bas drum en keyboards zingt hij tot de bomen die oeverloos worden gekapt toetert hij over een Syrische vriend die niet meer naar huis kan nu oorlog is wat de klok slaat geeft hij, neemt…

het onkruid vermolmt; de pisseblom waait van veders naar dons en den paarse vervliegt in veneinig geprik vanonder ruige maai komt nog als geborgen groen het hooi in feromonen asem op; verdroogde druppeltellers begraven in boeket langs onvermijdelijke bloei vergroeit onvergankelijk klam het weinige blije weerzien van beklemmende liefdes…

Voorgeslacht Ruige borst en brede schouders, Leeuwenhart en aadlaars oog: Rijzig kroost van reuzenouders Vorstlijk zaad, in adel hoog: Onvergeetbaar voorgeslacht.…

Voorgeslacht: Ruige borst en brede schouders, Leeuwenhart en adlaars oog: Rijzig kroost van reuzenouders Vorstlijk zaad, in adel hoog: Onvergeetbaar voorgeslacht.…

De hei ligt te huilen, Ruig opengeborsten Aan kieren en kuilen En schrompige korsten; Met plotsige schokken Uit gaten en naden; Met bonkige nokken Uit narvige paden.…

Folders liggen overal verspreid Ieder jaar een hele strijd Waar we naar toe zullen gaan Wordt het ruige natuur Of historiche cultuur We bladeren en overwegen Komen vele opties tegen Varen, sporten, rusten Bergen, steden, kusten Zo zitten we te wikken te wegen We komen dé vakantie vast tegen…

een naald scherp van aard vindt mijn huid; ruig behaard en teer van vel dat klein steekwapen glijdt dus geruisloos naar binnen, ongevraagd, dat wel een rode bel lijkt geblazen het duurt nog geen tel of in colonne stromen tallozen naar buiten en zijn niet te tellen het is duidelijk ze willen muiten met een pleister als wapen…

een naald scherp van aard vindt mijn huid; ruig behaard en teer van vel dat klein steekwapen glijdt dus geruisloos naar binnen, ongevraagd, dat wel een rode bel lijkt geblazen het duurt nog geen tel of in colonne stromen tallozen naar buiten en zijn niet te tellen het is duidelijk ze willen muiten met een pleister als wapen…

kuiven zijn weer gladgestreken kistjes achteloos weggesmeten orde klinkt als een refrein maar af en toe jankt een gitaar krijgt het drumstel weer de stuipen in een spasme van voorheen dansen beat en rock hun ruige tijden in een nostalgische revival van provo en de flowerpowermeiden de sax klaagt weemoed en huilt langzaam uit als vergane…

Nee, we zijn dol op fietsen Het land verkennen door 't ommeland dolen De zomen met z'n struiken van bomen, stam en kruinen De ruige rand met kruiden, merendeel die rieken of fris ruiken en in verten 't silhouet van 'n torenspits de wieken van 'n molen Geen woord over: het nietsen.... languit in het struweel.…

Het ruige bruine rund afkomstig uit woest heuvel- en bergland graast lustig met waakzame ogen op Nederlands of Vlaams heideveld onder het bedaarde eten danst losjes zijn geduchte kop waaraan twee lange kromme hoorns steeds naar de bosrand wijzen in dennen en sparren de verstild woorden vatten van dichte warrige wouden uit het verre stamland…

Daarna ging de lucht open en ik zag duidlijk de bomen staan tot in de dag in hun doorblankte grootheid vaag en ruig, en ’t heerlijk land der wolken vaag en stug bedreven door grauw’ and’re, de zon scheen en sloeg zich over in onmeetlijkheen. Hoe doodgerust voelden mijn oren toen, ik ging en had met alles niets van doen.…

Ik ben op bezoek bij een lieve mevrouw haar dochtertje van een jaar of zeven acht zit verlegen onder de tafel kijkt bedenkelijk naar die grote ruige kerel kleine Annemarieke zit stil bij mij op schoot terwijl er een foto wordt gemaakt met haar beertje strijkt ze over mijn neus en wangen ik ga er weer vandoor het meiske roept tegen…

Daar lig je dan Stad van mijn Dromen die ik Liefhad en gehaat Heb, torenhoge Kerken met op De achtergrond Het cruiseschip Helemaal van deze Tijd - 'k rij Achter je langs Op nog geen kilometer Of twee en zie dat In de ruige wind van Deze morgen de Toppen van jonge berken Jouw contouren doen Vervagen - de paarden Hier…

rustig ritmisch melodie in mijn oren glijdt het grijze zand in de golven laten ruige regendruppels zich horen waar lege handen worden bedolven toch hoor ik de zielveroverende zang van een hoopvol gevend heden voor werkelijke woorden niet bang doof voor een verzonken verleden gaat het grauw geleidelijk omhoog ver tot een verschijning van…

Geen droog vuurhout op de ruige rug. De koude handen blauw gevouwen en uur na uur terug naar de verstilde minuut van stevige hakken in sterk zand.…

Daarna ging de lucht open en ik zag duidlijk de bomen staan tot in den dag in hun doorblankte grootheid vaag en ruig, en 't heerlijk land der wolken vaag en stug bedreven door grauw' and're, de zon scheen en sloeg zich over in onmeetlijkheên.…

In ochtendnevel staan bomen, half verzonken: ruige eilandjes. Ritsel op zolder. Ongedierte? Insluipers? Vogels doen hun nest. De kraai pikt in gras, maakt van het veld een kunstwerk: "kastanjebolsters."…

Wat zich op een boomblad nerft zoals ik op je lichaam schrijf voorbij de zachte maneschijn diep in een mooie droom Wat ik hoog aan gevels hang als vlag, banier of wimpellint wapp’rend in de ruige wind spieg’lend in een waterstroom Staat ergens in mijn hart gegrift Verdiept zich in mijn nietig zijn Begraaft zich met de doden Wat ik met…

De donkerste duisternis omringt het ruige land het is een herfstige dag zoals het vroeger wel vaker was het zonlicht lijkt opgezogen door wilde wolken met berenklauwen een hagelbui maakt de wereld even wit het landschap trekt dan een andere jas aan mensen en dieren houden zich schuil voor wolken en buien binnen klinkt het gehuil van…