Alle inzendingen over scheep

Hoe kan ik zo wanhopig klaar beseffen Dat ik weer scheep zal gaan, voor 't eind van 't jaar.…

het dek blinkt relingen alom zon kaatst koper door patrijzen lager wal keert boeg en romp een waterspiegel toont afgrijzen opgetuigd met zeemanskunst het scheepje zonder lading matrozen paraderend op het dek niet wetend dat de bodem lekt de kapitein in loondienst van de tijd en heersende moraal jaagt eigentijdse passagiers van boord…

Bij het Noordzeekanaal voeren noeste boeren op wijde polders hun daagse bezigheden uit waarbij ploffend gedruis van langs varende schepen lustig de tijdmaat geeft aan het ploegen zaaien maaien en hooikeren zwervende damp uit vaartuigen strijkt over de landman noodt stil tot reizen maar aarde vol groeikracht roept met ruisende…

Ik wil langszij en enteren maar weet alleen zeewaardige gebeden: blijf bij mij heer, de avond valt Ik kijk mijn kijker uit en zie: langs elke horizon reizen haar schepen ver ver…

Een scheepswervenbaas uit Zuidzande hield vroom al zijn schepen te lande Hij zei op keer: "Ik laat als de Heer niet varen het werk van mijn handen"…

draagt de wind onze schepen uiteen of tot elkaar wat de zee zegt: ík draag de schepen maak de wind geen verwijten want dát ben je zelf kom, spiegel je in mij ik zal je de diepte laten zien de kleur van mijn hart blauw als de diepte van de hemel waar het paradijs verborgen ligt…

in de ochtend smeer ik 'm de middag kent mij ik bak een ei 's avonds schep ik nogmaals op tussendoortjes, maak mij wakker…

Lozende schepen worden gegrepen. Wie in zee plast hoort men straks kraaien ...…

De Wolga is zo breed als de zee en bracht vaak schepen in de puree. Maar het moet gezegd : je komt beter terecht met de troika van Drs P.…

Grijze wolken drijven traag voorbij de kroeg aan de kade is mijn haven tussen mistbanken varen schepen zonder mij en zie ik meeuwen aan voor raven.…

De banken speculeerden agressief Met aandelen in rommelhypotheken Waardoor ze in de crisis haast bezweken Maar nu zijn ze niet meer zo inventief De flexwerkers doen een terecht appèl: Schep ook voor ons een hypotheekmodel…

Ik teken mijn liefde neer, dromend van duizenden verlangens, omringd door een diepblauwe zee, ik reis met de schepen mee.…

weleer wat kraakte de loopplank en prachtig de schepen ze zingen en kreunen ze zeggen steeds weer het leek soms wel leven maar het is van het water het begin en het einde en nooit was er meer…

Nu rest hem slechts het schouwen der schepen hoe ze komen en gaan, stroom op en stroom af; weemoedig wenst hij hen Behouden Vaart, zelf traag zinkend, in het graf.…

ik schep deze letters in de schaduw van mijn hand het blad is met naakte maagden gevuld al maar meer vervliegend in droog blauw een zilte traan valt te laat uit aardse dauw…

water met een diepere grond Geluidloos zwemt de vis mee met de snelle stroming probeert de waterval eerder te bereiken dan de zwarte schepen Om daar te vliegen naar de diepe grond in het grote meer te zweven in het nu…

Het puikje van de Hollandse marine Wordt straks naar Eritrea toegestuurd, Want al zijn er geen schepen in de buurt De jantjes kunnen toch de wereld dienen. Ze moeten daar de vrede gaan bewaken En zich bij oorlog uit de voeten maken.…

de klaarte van mijn woorden schep ik in je ogen mijn patio bekleed ik lichtgevoelig met je blik op de muren beeft veelkleurig ieder ogenblik nu ik heimelijk liederen zing die ik op je lippen ving.…

Wolken zijn als schepen, schijnbaar doelbewust koersen zij op een fond van blauwe oneindigheid. Soms ben ik jaloers op hun voortvarendheid. Maar zij bewegen slechts door wind terwijk ik gedreven word door Geest.…

Emmer en schep in mijn bed sleep gejut uitgeput blootsvoets en gedwee heel veel water naar de zee.…

Ik vlucht in iets maar niet voor niets ik laat een ander in waarde en schep een lach al is het niet op het gezicht maar wel in het hart het is het waard ook voor mij. Ik vlucht in iets maar niet voor niets.…

horizon wordt ontvouwd als maar trager en eender de gebaren van de baren alleen tijd besnaart een sneller kalender zullen we nieuwe schepen vergaren heb je dan de wolven niet gehoord…

De omgekeerde bladzijde tracht de stilte voor te blijven nu niemand, zelfs jij niet mijn gedachten kan verstoren breng ik mijn ziel terug naar zee en kijk ik naar de schepen waarvan zestien van papier. *…

stuurloos overgeleverd aan de rusteloze stroom die schepen meevoert als luciferhoutjes houdt oerdrift huis meedogenloos de kracht welke vernietiging dirigeert 'n waar geworden nachtmerrie…

In de vroege morgenstond bij het rijzen van de zon dauw ligt verlaten op de velden in het ochtendgloren de stad nog altijd verloren in stilte komen daar de schepen binnen in de trage havenmond vissers en matrozen die hun zeelied zingen halen de trossen aan stoere matrozen aan boord niemand die ze hoort Als de schepen aan de kade zijn…

Bijna elke zomer naar de brug over het water van het Nieuwe Kanaal schepen, zwemmers, boze schippers mee laten sleuren door binnenschepen buiten en haast altijd mooi en warm weer.…

Zo schep ik mij een buiten In mijn eigen groene zomertuin. Ik laat het dorre verdwijnen Bij het vallen van de eerste regen. Zo schep ik als die vlinder op mijn hand Een rustpunt zonder zelf te bewegen. Ik tracht mij op te richten als een bloem Tussen het ene overwegen en het andere doen.…

onbestemd verlangen drijft mij tot een zin schepen laat ik branden mijn god, waar zwem ik in als ik hierop tracht te lopen ga ik aan het kruis een diepte staat mij open wellicht is daar mijn thuis…

Ach mijn liefste, het alfabet, hoe schep ik je tot leven, om deze woordelijke pennenstreek, een papieren ziel te geven ? Zodat mijn gespelde liefde van inkt, het netvlies bemint, en de vorm van al je letters, mijn dichtershart verslindt.…

diep het kommetje dieper uit dan ik dicht schep het vol uit de beelden en de koppen daarin herkent men zeggen ze een depressie wat ik opneem gaat en verdwijnt in een doorgeefluik mij blijft het lepelen naar wat rest tot ook ik ben opgebruikt…