Alle inzendingen over schilderij OR bekendheid

In een ommezien kon ik nog omzien om toch net te zien dat jouw ogen in een oogwenk keken in de mijne maar nu laten ze me niet meer los tot ik ze weer zie al is het slechts een ogenblik…

wandelend door zijn gangen stil in gesprek door dagen heen en terug rijpen gedachten van vroeg tot laat, in het licht als vruchten in de zon van druiven tot wijn 2011…

Lopend over uitgestrekte velden Gedachten waaiend in de wind Denk ik aan wie mij vertelden Waar ik het schone Holland vind Koeien grazend in de weiden Vogels zingend boven goudgeel graan Zinsontgoochelend bevrijden Zo nu en dan blijf ik even staan. Een ver de nevelige bomen Voor d’ horizon tussen dorp en hei Een paard dat daar staat te dromen…

Ik droom de dagen van weleer als in het heden De dagen onbezorgd van jeugd, geluk en spel Toen tijden onbekommerd om de toekomst streden Gedachten aan zorg en last waren niet in tel Ik droom de wereld geschapen in zijn eenheid Met menig hemellichaam en sterren en maan Die ongeschonden door menselijke domheid Als ‘t paradijs vol bloemen en…

Een pruik ging zij zelfs voor hem dragen Plezieren, plezieren, plezier Zij wilde hem zo graag behagen Emotie, emotie, vampier Hij viel op blauw bloed en studeren Verstieren, verstieren, verstier Zij bespraken hun levens en zeren Als ridders met open vizier Zij poetste haar tong en haar tanden Manieren, manieren, manier Tot zij door…

Een mooie vrouw minister president De BBB wil Volendamse Keijzer Maar is die vrouw gemaakt van staal en ijzer Corona Mona, heeft die dat talent? Dat Carolien zich in de vingers snijdt Is klaar, maar spijt is wat een koebeest schijt…

Droevig en neerslachtig van sobere gestalte zoals ook zijn vrienden de ezels die door de vijanden van Hemelse genade met hun lasten op de schouders worden beladen op aarde onderweg als een vreemdeling moet zwerven och zoete leliebloem van 't leven op al mijn wegen kom ik u tegen buig mij voor u neder al het vergeefse worstelen leg ik…

de bibliotheekkast ongeordend maar voor kenners die de weg weten met gesloten ogen liggen de boeken voor het grijpen 'ik ben alles' wat ik lees schijnt de jonge vrouw op het schilderij van Felix Valloton te willen uitdrukken... en zo lees ik het schilderij ook met eigen poëtische ogen…

In een museum werd ik getroffen Door een groot schilderij Het haakje schoot uit de muur En na een kwartier kwam ik weer bij Het doek heeft een enorme indruk gemaakt Een punt van de lijst had mijn voorhoofd geraakt Blijvende impressie van het schilderij Is een bult op mijn kop zo groot als een ei.…

Kennelijk was het voor haar een bekende Zodat zij ontkennend te kennen gaf hem te kennen En ontkennen van het kennen van de bekende Kennelijk geen zin had dit te ontkennen Omdat zij deze kennelijk zeer alom bekende kende Dus bekende zij hem te kennen…

je lijstte donker in een schilderij aangeslagen door de jaren het licht wit kon niet jouw helderheid bewaren de schaduwen kozen partij ik heb je opgelicht nee niet in retoucheren alleen de aanslag weggewist je leeft weer en uit lijst en schilderij herboren straal je nog intenser dichtbij…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De vrienden uit Den Haag hebben nog maar nauwelijks de hielen gelicht -het kaartje met de woorden : Het was grandioos!: en : voor herhaling vatbaar!: staat nog na te denderen op mijn kast- zeldzame Vriendschap, nog nooit vertoond! of ik neem alweer afscheid van A, de lieverd uit Nieuwegein Werp ik voor mezelf de stelling op: ‘…

Laat geen hart koud zijn als gure winterdag Kleurloos, hard, grauw bedekt door wolken Alsof er nooit geen warmte meer wezen mag Slechts afgunst ons innerlijk kan bevolken Laat elk hart warmer zijn dan een zomerdag In stralende zonneschijn geboren In glans die men aan de horizon ooit zag Met vogelzang die elk mens kan bekoren Laat elk hart…

Carolus was botanicus in Leiden Een vriend van hem; een Vlaamse diplomaat Zond hem de eerste bollen van het Kwaad Waardoor de tulpenhandel af zou glijden Een bezigheid voor rijke hobbyisten Bezielde kwekers nog, professioneel De kopers waren rijk, betaalden veel Dat mondde uit in tomeloos verkwisten De illegale handel door floristen Bracht…

De Kerst is koud voorbij of het is raak Het ‘God is Liefde’ wordt weer eens weersproken Er wordt in de onwrikbaarheid gedoken Half Nashville stelt geaardheid aan de kaak Is het dan waar dat mensen God creëren Teneinde zelfreflectie te trotseren?…

Weer zonsondergang je kleurenpracht zacht verlicht een mooi schilderij…

ik wil antiek zijn en oud zijn dus als een oud schilderij maar origineel en precies zo leven.-…

moeilijk om je exact in te voelen in de pijn van het Bos bij Oele bekend en zeker een piet mondriaan van vóór de lijnen en de vlakken bomen duidelijk nog te herkennen zijn natuurlijk nooit samen vergaan dat bos moet dus nog echt bestaan overal gezocht nergens te bekennen vraag nu zaten ze niet te dommelen die dikke lijn is echt de horizon…

voortijdig niet te bevatten ontzield 4 mei bij schilderij van annelies landsman…

(bij een schilderij) jezelf blootgeven en tóch het kopje erbij houden... probeer het maar eens…

Mijn visie over het schilderij staat in het gedicht: het meisje selecteert kleding voor de dame in kwestie. (Kleding werd bewaard in kisten in die tijd.)…

Dor als een parkeerplaats verlang ik om te leven. Gemillimeterd gevoel snakt naar uitbundigheid! Een sorbet op een terrasje? Begin nu al te beven... Mijn leven is doortrokken van zuur- en zuinigheid. Voeg daarbij Het Oog dat mij ziet schranzen, en u snapt een fractie wat mij straks zal doen branden... Een beetje vakantie plan ik in de buurt…

vragen naar gebaande paden van de Plantage naar het Hoge Land van rooms naar rood, van hot naar her, te weten dat in omgekeerde richting alles zo anders proeft en ziet van Rodeschool tot Roozendaal te reizen goed om zich heen te kijken gedachtenloos, de bonnefooi te dwalen tot de stilte valt te vragen waar het licht nog brandt hoe de bekende…

veerkrachtig lichtgroen lentegras het bankje bij de vijver die spiegelend zijn schaduw gaf armen die gedachteloos schouders vonden om even te ronden verlangen dat een uitweg zocht in speels en heel langdurig kussen wij zijn niet uitgerust lust smeult zacht in onze lenden zoeken naar een zachte plaats verborgen voor ogen van bekenden…

nog hoor ik klokken luiden terwijl hun gebeier steeds vrijer wordt tot ook stilte eindelijk de klanken smoort er is geen stop maar harmonie verliest verbondenheid in de melodie die als los zand zijn decibellen ziet stranden alleen de wind vangt wat vlagen herinnering die in verdwaalde cohesie nog naar bekende tonen klinkt…

dat men sterft lijkt een zekerheid maar ongrijpbaar zijn de gevolgen als een mens de trekker overhaalt mij is geen woord bekend dat gevoel bij moord vertaalt het duurt dagen en nachten in verslagenheid of stille dood als de schreeuwende onzekerheid jaagt door de gedachten: verwachtingen verkeren in nood de oorlog in den vreemde is…

Er zijn van die dagen, dat je zonder te vragen, vreemden ontmoeten zal, en wat wil het geval, ze lijken zo bekend, iets totaal ongekend. Er zijn van die dingen, die je uit wil zingen, maar toch voor je houdt, want dat is vertrouwd, voor altijd in je hart, ook al brengt dat smart.…

als je aan je lijf iets vreemds en onbekends voelt en je weet dit is niet niets dit is niet zo bedoeld als je vreest voor grote ellende wat je in je lichaam leest veroorzaakt door die grote bekende onbekende als je bang bent voor het beest o God toch niet die met de zeis die vrees je van alles het meest het idee alleen al brengt je van…