78 resultaten.
Schuilende zinnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 139 licht van zee en seizoen
heerser van duin en tuin
plooiend water wit en traag
bewegend zand zacht en warm
bloeiende bloemen bont en mooi
jij en ik gearmd en vertrouwd…
TERE DROMEN (tanka)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 664 in zichzelf gekeerd
zoekt hij op broze dagen
naar cantharellen
schuilend in tere dromen
loop ik aan mijn vaders hand…
wereld
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 243 wereld
waar gaan we heen
naar een kansloos bestaan
dat schuilend om het hoekje staart
terwijl jij wereld
zo mooi kon zijn…
De nacht een nikab
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 63 bewind
de nacht een nikab
met een halve maan
schuifelt zij verder,
de boerkaravaan
schuilend, verborgen,
ontheemd zijn de rijen
vervreemd en verweesd
om zich hier te vermeien
11 augustus 2019…
in schuilende armen...
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.007 waar het geluid
van stilgezwegen woorden
oorverdovend
in het niets verdwijnt
het lachen naar elkaar
voor even verdwenen
zichzelf hernieuwt
in smekende ogen
verdrijven stormen
zichzelf in een zucht
stilte verschijnt
in schuilende armen…
Oesterschuim
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 51 Komkommerschuim uit oesters
op een naakte kamermuur
van een vereenzaamde
adolescent of oude vent
gevangen in verlangen
naar een wimperavontuur
in contouren van amour
latex imitatieleer
marionettensilhouetten
schuilend onder paraplu
douche onder lantarenpaal
staat zij, een ordinaire h...…
denkbeeldig
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 80 ik sta onder voorbehoud
schuilend voor smeltwater
ons uitzicht lijkt van goud
ik werp mij op als erflater
dit is vluchtig als een storm
van voorbijgaande aard
het universum is enorm
maar wat is eeuwigheid waard
waarheen ik ook ga
er is een gedachte die niet loslaat
ik jaag een fantoom na
in het land dat niet bestaat…
Megxit
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 47 Ze zeggen hij heeft levenslang, die schat
Ze komen overal waar hij ook is
De paparazzi, schuilend in een nis
Maar zo zet hij 'queen mom' wel mooi schaakmat
Ze hebben lang gewikt en breed gesproken
Z'n moeder's dubieuze dood gewroken...…
van zover gekomen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 230 daglicht doet pijn,
zij wil het niet meer zien
en schuift de gordijnen toe
schuilend in de slaapkamer
krijg ze kopjes van poezenkind
en ze voelt zich veilig,
want dit is wat ze verwacht
de gordijnen blijven dicht
slechts een peertje
dat de hal verlicht
strohalm naar de straat
waar ooit iemand
langs moet komen…
stille getuigen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 192 droevig schuilende dromen
vervlogen met de wind
in het hunkerende zand
gebrand op verse sporen
wacht het pad de leegte lang
ogen die hier ruimte zien
zijn dichterbij de marathon
en vinden stil hun glans
mijn voeten voelen warm
tijd om vlam te vatten…
voor wie vertrekt en achterblijft
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 897 zoals elke vogel zijn eigen lied beluisteren
laat, in gedreven klanken kenbaar blijft
zo krast ieder mens zijn sporen in de aardse
tijd om niet in vergetelheid te geraken
voor wie zich met hem verbonden weet
hij zich onderhuids vermoeden laat
schuilend in stillere, onuitwisbare dagen
(aan Ad.B)…
ogen van zand
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 270 ik herinner me woorden
als nerven
in hun groei
er waren kinderen
en kastanjebomen
vogelpootjes
'n kopje groter
en niets vroeg naar schaduw
we speelden met elkander
in een lichaam zonder honger
wisselden van leven, nooit om te vergeten
ik was moeder en dan weer meisje
ik was cowboy en indiaan
en ik werd zand
schuilend voor…
Voor aap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 220 De dekens,weggeslagen
schuilend onder
de kreuk van lakens?
Alleen
met weinig
tot geen publiek
Wij lachen
ons een kriek
in dierentuinen
Waar
deze dieren zich soms
in schillen tooien
Maar wij staan
zoveel meer
voor aap
Bij het zien
van aap
aan 't apenkooien.…
Zo klein als een regenworm
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 89 Zo week en zo kwetsbaar schuilend
voor de hemelse regen.
De duisternis is zijn hemelpoort.
Is zijn leven tot een zegen.
Het menselijk kwetsen kent vele
uitwegen en holen. Een weekdier
kent zijn troost die in de bodem
ligt verscholen.…
Een krantenfoto
netgedicht
4.0 met 51 stemmen 1.525 Alle beschutting weggehakt
geen luwte voor de felle wind
een achtergebleven huilend kind
in het stille oog van de tornado
die alles reeds had afgepakt
berooid, maar wel in leven
schuilend onder wrakhout
wachtend op iets,
dat licht en liefde terug zal geven
niet wetend dat de storm
steeds terug zal keren
om steeds harder overleven
aan te…
samen
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.455 ik leg mijn hand
zonder aarzelen
in jouw hand
ik volg
zonder twijfelen
jouw voetstappen
samen beklimmen we de bergen
die zich in onze harten verbergen
ik vertrouw je
het land toe
dat we samen hebben geschapen
laat ons daarom zoeken
naar een ruiker hemel
laat ons daarom vinden
een droom
schuilend in onze handen
samen…
Uit jouw schuilend duin
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 258 Uit jouw schuilend duin
ben ik geworpen
schoonheid,
wassend zand
tussen hoop
en troost verloren
loop ik de dagen
aan jouw hand,
voel ik de woestenij
zeer eenzaam
lopen we langzaam
naar het strand
waar de zee
ons doet geloven
achter de schaduw
van jouw gedichten
houden we van onze liefde.…
In tranen gevangen
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 942 Schuilend in verlangen
klonk er een schreeuw,
tot een traan stervend
jouw wangen vermeed.…
De wereld in onzijn
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 428 Zie op tv de wereld aan
mensen die daarginds creperen
aarde-schokkend tenten-kampend
hoe zij naast hun huis kamperen
regen-schuilend leed-verkrampend
wachtend op een nieuwe zon
zich aan sprankjes hoop vastklampend
waar een reddingsploeg begon
kon hun leven toch weer verder gaan
op zoek naar iets dat laat hanteren
of hun geliefden veilig…
roodborstje
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 132 rood rondborstig
wulps blikkend
tikt zij het raam
als ware zij
vragend om aandacht
een meisje van plezier
niets verhullend
zingt zij temend
ach kom nou
laat mij erin
zo zonder jou
is het eenzaam hier
guur ook en koud
vliegen vangend vlug
de schoot schuilend
kruimelt zij nootjes
tot natuurlijke drift
in het hoogste lied
haar ontladen…
Ik draag de zon
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 56 Zo zacht het licht ontwaakt
doezelig de velden zoekt
vochtig nog van huiver
in de nacht
waar duister trage vingers trekt
voor het zich ter ruste legt
schuilend in ’t struweel
zo voelt het als ik opsta
niet in vroege buitenlucht
maar binnen in mezelf
en ja…
ik hef mijn hoofd
draag de zon op handen
naar het dagen aan de einder
daar…
Sanseveria hotel
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 256 De wereld is van de Sanseveria
maanlicht over verdwaalde stad
jij bent het fraaie droomgezicht
nabij het naaktstrand van de blote ziel
er is onvoorwaardelijke groei
achter jouw schuilend duin
klinkt het droomlied van de liefde
jij bent adem van mijn fantasie
kamerplant in een hotel
eerste kus op het gelaat
tongen van dames groeien…
Verdoofd
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 656 Schuilend in het flauwe schijnsel
van de laatste uren,
lijkt de tijd verloren te dwalen,
ze kan de nacht alleen maar verder dragen.
Verdoofd door de wind,
overwint de stilte
een ruisend moment van eeuwigheid
en bedekt mijn onrust
met een deken van eenzaamheid.…
Herfstbladeren
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 889 Gekleurd gekruld en okergeel
Pronk je voor mijn vensterraam
even nog genietend van je laatste uren
voor de fatale val
tussen kastanjes en verdroogde blaren
in een plas of op het kort gemaaide gras
nog niets vermoedend van de lange tocht
schuilend voor de koude wind
onder hopen lotgenoten...…
tristesse
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 410 'schuilend onder het droppelend lover'
met deze fraaie volzin van de jonge dichter
Hans Lodeizen begon het destijds
de weemoed van weleer die nooit verdween
maar altijd hangen bleef
in mijn persoonlijke dampkring
de vasthoudendheid van melancholie
die rondwaart als een onontdekte planeet
in de ruimte die mijn wereld heet...…
Bevrijding gemist
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 658 Schuilend voor de zon
Sloeg de angst toe
Door hard weg te lopen
Sloeg de soldaat hem
Zijn botten kraakten
Zijn bloed vloeide vooruit
Zijn adem staakte
De bajonet ontkoppeld
Het geronnen bloed
Vervaagde in vergeten
Na die laatste oorlogsdag
Zijn leven sloeg geweten
Zonder bloed en adem
Begraven in de aarde
Tot de jongste dag
Die…
Het vlammend rood
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 88 de bosrand
staat nog vlammend
in rood krijt bij het
afscheid van de zomer
waar groen
al donker duistert
draden elkaar kruisen
tot herfstige huizen
heeft zij de zon gekeerd
op hete dagen hitte
geweerd en verwezen
naar trillende einders
zij was de poort
van het schaduwrijke bos
het veilige oord
voor schuilende dieren
nu kaalt de…
B o s s e n
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 382 bossen klotsen een riviertje over rotsen
ontvouwen houten lommer boven
waar echo's op stilten botsen
in kruinen schuilende schaduwen
fluisteren schrikverhalen
van wezens die klaarte schuwen
alsof bij het tijdloos verblijven
onder een hemel van blaren
wolven sluipend thrillers schrijven
in een mantel van fruitig kruid
loop ik de boomtunnels…
Heilige grond
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 840 Als God kon fluisteren in eenvoudige taal
de warmte die haar gebaren in me wil leggen
leegte schuilend
achter deuren met ongrijpbare woorden.
Dan wist ik hoe ver mijn geheugen lag
het dorre, ruwe dat vlak schijnt
daar waar ik mijn beden mis
en de grond steeds kouder wordt.…
Bleke schaduw
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 784 Vermengd met waarvoor ik ben gezwicht,
niet langer meer van schuilend zwart,
rent hij weg van mij, dragende zijn eigen licht.
Terwijl mijn trouwste zo mijn leven tart
vraag ik of hij zich niet met mij verwart.
Hij richt zich op en lacht heel even:
"Daarvoor ben je met anderen teveel verweven."…