voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.921):

ogen van zand

ik herinner me woorden
als nerven
in hun groei

er waren kinderen
en kastanjebomen

vogelpootjes
'n kopje groter

en niets vroeg naar schaduw

we speelden met elkander
in een lichaam zonder honger
wisselden van leven, nooit om te vergeten

ik was moeder en dan weer meisje
ik was cowboy en indiaan

en ik werd zand
schuilend voor regen

anders dan het was

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/vlinderwindekind/

Schrijver: kerima ellouise, 12 november 2013

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.3 met 6 stemmen

423

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Imiza, 12 jaar geleden

prachtig, met weemoed geschreven en gelezen.

Alexander Peters, 12 jaar geleden

Wederom een juweeltje afgeleverd.

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

En ik was weer even terug bij de kinderen en de kastanjebomen.
Mooi gedicht Kerima!

hans_, 12 jaar geleden

Gelukkige onbezorgde kinderjaren met een
heuse onbevangenheid in de ogen.

zeewiet, 12 jaar geleden

hier, met jouw korrelige woorden, zal ik me telkens schoonschuren.

fairouz, 12 jaar geleden

leuk om je hier te lezen. wat een mooie ook.

kom eens mijn website bezoeken als je zin hebt.
misschien wil je ook iets plaatsen?

julius dreyfsandt zu schlamm, 12 jaar geleden

liefelijk

Geef je reactie op deze inzending: