155 resultaten.
de ziener
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 312 in haar kristallen bol
ziet zij wezens
reiken naar zonnestralen
voorjaarsvogel scheert
langs de rand van de wereld
een enkele zwaluw
maakt nog geen zomer
krassen de raven
die uit hun schuilplaats komen
kristal is ijs geworden
smeltwater sijpelt
tussen gespreide vingers
dan is zij wereld in water
rondom haar wordt horizon geboren…
Hautain
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 533 die kleurloosheid van je
kun je niet langer camoufleren
nu het plakkaat sneller loslaat
dan je het erop kan aanbrengen
arrogantie sijpelt uit jouw pen
wat geschreven waarheden
overschaduwt, zodat er een andere
dimensie ontstaat
waarin jij jezelf overschreeuwt
om hen te overtuigen van jouw gelijk
kijk je hooghartig neer op het plebs
buiten…
Constante cadans
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 210 beweging tussen natte muren
Franse lelies, manshoog
wuiven achter sterren
er sijpelt water van de schoor
die de ingezakte schedel moet schragen
drip drip drup
drip drip drup
het ritme van leven na de dood
gaat onverstoorbaar door de kamers
er wordt niets geplooid of glad gestreken
ontbering geeft voedsel
aan alles wat niet is bezweken…
hoepelen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 80 middelpuntvliedend
zweef ik in cirkels
om me heen
als hoepels
dansend op de heupen
van een Hawaiaanse vahiné
hoe lang kan ik het nog houden,
eer de hoepels
vertragen
en uitgecirkeld
langs me afglijden
en de beweging sterft
op de vloer
als de hoepels lossen
valt het vat in duigen
wijn sijpelt al door de reten,
opgezogen door…
Macbeth revisited
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 106 het is bedrieglijk kalm
als de ademtocht
van de goden bevriest
bloedig verraad sijpelt uit
de muren het kwaad
knaagt aan de poorten
inktzwarte kraaien
vliegen verward door
de opstijgende mist
stof daalt neer op
rokende puinhopen
duisternis verzwelgt
het licht en de gehavende
mens die zichzelf in
koortsdromen verliest
de…
Ik ben niet, ik was
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 2.325 Liggend in de molm van mijn bestaan
knaagt de botworm aan mijn ziel
Zwijgend sijpelt het slijk
Poeder verpulvert tot stof
Donker de ontaarde aarde
Een stempel uit het verleden
Vingerafdrukken vervagen
Nagelklanken, harensnaren
Traan slijt naam in graniet
holt bergen uit tot dalen
Het leven stampt als een olifant
langs de rand van…
de zevende dag
gedicht
4.0 met 85 stemmen 9.610 Bagdad brandt en blijft maar branden,
bijna met de grond gelijk
Kirkuk, Mosul, Baqubah,
angstzweet sijpelt door mijn handen.…
tweedelige antwoorden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 201 ik lente de dood in de herfst
van het schaduwwezen, geen
buizenstelsels langs anale wegen, slechts
onbegrip is het fornuis waar de rapen
gaar worden weggezet
er sijpelt angst, ergens waar het niet
had moeten zijn wellicht zijn de woorden
onbemind, maar het geschrevene stapelt
zich met recht tot de driekleur in enkelvoud
evenwicht…
Huidhonger
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 Haar aanraken
is warmte
sijpelt
via elke poriën
naar binnen
een stukje
zelf beminnen.
In foetushouding
omwikkeld door beddeplooien
zakt ze weg
in haar beschermende womb.
Het raakt,
haar aanraken,
als striemen
van vergeten momenten
beroert ze
een hongerig verlangen
naar tijdloos
intiem.…
Tijdloos intiem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 Haar aanraken
is warmte
sijpelt
via elke porie
naar binnen
een stukje
zelf beminnen.
In foetushouding
omwikkeld door beddeplooien
zakt ze weg
in haar beschermende womb.
Het raakt,
haar aanraken,
als striemen
van vergeten momenten
beroert ze
een hongerig verlangen
naar tijdloos
intiem.…
gemoedelijk werk
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 234 ijs in het schilderij
als witte pels
onder schaatsers
die compositie
is een begaafd
portretkunst
zij scherpt het hoofd
bladstilte sijpelt ijl
binnen als warme stippen
schaduw trekt blijmoedig
over het platteland
dat uitgeslapen ligt
velden vormen fietstochten
langs een rustig bestaan
en brengen appels mee
blaren helen…
Hardloper
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 397 en wie wint
krijgt eeuwige roem,
hij ziet de rondetijden
passeren bij het voorbijrennen
en hijgt stevig
zijn longen klappen
bijna en het publiek
juicht en klapt ook
als hij als eerste
de finish passeert
het zweet sijpelt tussen zijn oogleden
dus hij ziet even wazig
maar het einde is in zicht
hij heeft het gehaald
nu kan hij zich doodlopen…
Lot
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 ze kerft namen in haar ziel
die niets is wat 't lijkt
ergens sijpelt bloed uit 'n hart
dat onomkeerbaar schijnt
de stenen weg omhoog ligt er
verlaten bij evenals zij
wiens lot bezegeld lijkt
ontrafelt ze raadselen uit de hemel
onontgonnen gedachten
spreken zeker tot de verbeelding
die 'n sinister spoor achterlaat
gelijk de kruistochten…
membra disjecta
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.336 a. belandt sjouwend
met drank in de goot
de geest sijpelt uit de fles
hij leert zijn les en zweert
huiswaarts waggelend:
nooit een druppel meer!…
Zoals altijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 Er sijpelt muziek
in oren
ontdaan van gehoor.
Onze tijden herleven,
we doden de tijd terwijl
mijn ogen herbeelden.
Een cirkel leek mij ideaal,
geen begin, geen eind,
van alle tijden. Toch
slaan de deuren dicht,
zwijgen de muren,
zonder wederhoor.…
In de sfeer van corona
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 op het grondgebied
van de
twee delen
in Lutjebroek bouw ik mijn
huis op de
vergeten stenen
en kijk in de stilte
om me heen
naar 't hol
van de boom
waar de vleermuis
ontwaakt
terwijl een straaltje vocht
langs de boomschors
de grond in sijpelt
heel deze tijd speelt
in de sfeer van corona
men zou in
deze zuivere lucht
bijna het Urgenda…
Zoete vrucht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 89 Hier door de mobiel
de echo van woorden spreken van virus
dood en vrijheidsberoving
vreten in lijf en leden
woekeren in het hoofd
rondom de ketens van vuur en verwoesting
het wilde bloed van roofdieren
dat tussen de scherven sijpelt
Tranen en pijn in het hartzeer van het leven
onder de rommel van puin
De uitgestoken hand
een…
Stromende Tijd
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.372 Als water sijpelt hij door mijn vingers,
achterlatend een leegte. Het zand
wordt verspreid door de kille wind
die over mijn vingertoppen speelt.
Vloeibaar leven krijgt vorm, verdwijnt.
Water wordt vuur, wordt aarde,
wordt lucht, wordt wind die luchtig het mos
van mijn nagels schraapt en kwijnt
weg voor mijn ogen.…
Altijd en nooit
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 2.080 Hier, nu en altijd
Het lied van je stille
Verdriet dat in
Mijn lichaam sijpelt
Als een tranenstroom
Van zoute tonen.
Hier, nu en altijd
Mijn hart voor jou
Dat bloeide als rozen
In de zijden zomerzon.
De zomer waaraan
samen met de rozen
een bitter einde
is gekomen.
Hier, nu en nooit
meer jij bij mij.…
Toekomst
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 2.214 Als water sijpelt zij door mijn vingers,
achterlatend een leegte. Het zand
wordt verspreid door de kille wind
die over mijn vingertoppen speelt.
Vloeibaar leven krijgt vorm, verdwijnt.
Water wordt vuur, wordt aarde,
wordt lucht, wordt wind die luchtig het mos
van mijn nagels schraapt en kwijnt
weg voor mijn ogen.…
Dat blikje cola
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 306 Een traan
sijpelt mijn mond binnen
de zoute smaak
doet me denken aan die dag
op het strand
toen jij en ik
nog ik en jij waren
Het was koud
maar ik gloeide
van trots
hoe jij daar liep
mijn arm door jouw arm gestoken
alsof ik je vriendin was
We aten fish & chips
ik dronk cola en jij dronk niks
je keek alleen maar
naar mij
en naar…
Verjonging
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 638 Als jonge meiden over oude heren praten
dan sijpelt uit hun ogen het groene
licht van oude wijven, die hun kinderen
missen en daarbij een echte man
Alles speelt zich in hun woorden af
misschien zoals vlinders in hun buik
en hoe men slank en grijs vertaalt
in blijvende zekerheid en trouw
In hun blikken houden zij vast aan
het glinsteren…
In zwart en bloot
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 188 ik draag zwart
omdat jij genomen hebt
wat ik bezat
veel bloot om jou
de pijn te laten zien
het lijf waarvan ik gruw
nog sijpelt af en toe
die grote rode vlek
over het wit dat ik ooit was
dan schreeuw ik
in mijn slaap als jouw handen
mijn onschuld doden
word ik gebroken wakker
in lamlendig grijs
dat niet wil wijken
ben in…
Dood gewoon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 126 langzaam sijpelt
dagelijkse sleur
uit zinnen zonder punt
oren in het boek kleuren dieper
ondanks zonlicht dat door
vale gordijnen naar binnen wil gluren
ongeopende vraagstukken
liggen her en der
in vergeten stapels
zij verbloemen inzicht, dat ooit
daar was, maar nu verloren
is gewaaid
vertwijfeling kreeg ruim baan
zo koos je…
hoe zij haar dichter leest
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 je legt rookgordijnen
smijt met jeukpoeder
je woorden zijn schaduwen van de pointe
zinloze kringen in een vijver
zij komen, zeg je, uit vergeten bronnen
en verdrinken de ratten
die 's nachts knagen aan de spanten
van je angstige ziel
maar uit elke fles drink je de geest en
dooft dan het eerste licht dat achtelos sijpelt
langs de drankkegel…
Parelsnoer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 215 De wereld verkeert
In diepe stille slaap
Druilerige dauw
Sijpelt nat door
Loom, ze dwarrelen
Mijn gedachten
Voor jou wil'k rijgen
Een parelsnoer
Eén parel voor vertrouwen
Nog eentje voor de trouw
Eén parel voor de passie
Eentje voor; ik hou van jou
In het struikgewas
Achter mijn gordijnen
Door mijn lief geopend
In een royale wenk…
middagoverpeinzing
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 197 enkel de winterzon die naar binnen sijpelt
de tafel en kast met ‘n zijden glans bekleedt
louter ‘t huiselijk getik van de oude pendule
die de tijd meer ruimte geeft, de uren lichter
en wat langer duren laat
alsof er niets meer bestaat noch telt dan dit
ene verstillend moment dat ook mij omhult
zo roerloos omvat
terwijl mijn pen op…
Voordat
gedicht
3.0 met 11 stemmen 6.247 Voordat het licht
uit mijn ogen sijpelt,
mijn huid verdort tot vel,
voordat ik al mijn goud
veranderd heb in lood,
wil ik bij jou zijn
tot de dood.…
uitgeschakeld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 205 meer
van stilte
al braakt het huis ruimte
en spert het spinrag monden
open
muizen hebben hun nest
verlaten
het geknaag blijft achter de wand
van een verstarde
glimlach
uitgeblust en tentoongesteld
in achterstallige vragen
de man zegt
jouw woorden brengen geen enkel verhaal
zij groeit vast in de regen
die door het dak sijpelt…
ze trekken aan het beest
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 223 vingers in mijn geest
ze trekken aan het beest
dat ik heb opgesloten
door mij is neergestoken
toen het me bedreigde
het bloed is nog niet opgeveegd
het sijpelt door in woorden
die me storen die vakjes
open maken van wat is geweest
die ik had afgesloten omdat
ze anders spoken mij dwingen
tot verkeerde dingen
onberedeneerde…