Alle inzendingen over steken

Hoe opgetogen steek ik nu de kaarsen aan. ----------------------------------------- uit: 'Omtrent het getij', 1985.…

ogen vermoeid de wereld inkijken, die kleine wereld van een woonkamer van twaalf bij acht meter, gedeeld met acht medebewoners en verpleegkundigen, als je het nieuws kijkt maar niet meer weet wat je ziet in dat kleine wereldje, als iedereen je vriend is of vijand in die kleine gemeenschap, als je verder verstoken blijft van elke steek…

aan je lijf om te geven te pakken zwaaien en te knijpen handen, overal handen op de tafel in je zakken om mee te slaan te doden op te steken sigaret of groeteke op de piano handen die spelen met vuur met jou met de aarde vuil zijn groen vingeren en peuteren handen kijk doe ze open kijk nog ‘s uw handen eten en vrijheid…

vrind Sjaak uit Spekholzerheide vraagt haring per direct kerende post maakt hem even niet uit wat het kost mals als die met wittebrood in Leiden Urgent nu daar zijn inheemse verkering terug wil naar vleesworst van de slager de vis ter plekke proeft ze als te mager om smering te voelen bij de vertering Sinds er één in haar strot bleef steken…

We olieden effen schaapshuid waarop in kloosters schrepe inktkoelies hun hanenpoot rechtten want ons oogvlies wenst open tekens met een sluit Nu nóg geldt voor recht én cursief lang van stof blijft lichter te verteren daar ze ruimtelijk meer accentueren Op schermen gewoon in gebruik voor ons gerief al wordt bij met uit ook in elkaar steken…

Mijn liefde échter voor de natuur én muziek kan ik niet onder stoelen of banken steken, daar zult u mee moeten leren leven, en ten slotte, als u, beste lezer, niet weet wat of wie ik bedoel, ik weet het ook niet..- (dan weten we het allebei niet).…

Ik ben hun stek, lig steevast op mijn plek, geneuk van mieren op m'n buik. -------------------------------------- uit: 'Een dunne duurzaamheid', 1999.…

avondrood smeert de smetteloze wangen, de bleke lippen tuiten zich in gene van een groot verlangen, de sokken tot de magere knieën opgetrokken, de blonde lokken verleiden zich en de zwoele avondwind, in beeldspraak tot hun zwijgen, maken ze hun fortuin eigen, om die met zachte hand te strelen en de toekomst te borduren met gemanicuurde steken…

Stap één was zelf maken van vuur daarna dat beheerst leren opstoken om voor vlotter vertering te koken basis voor de eerste structuur We spraken af tot vertrouwen wie waar wanneer met wat klaar stond om niet steeds te hoeven blijven kauwen zo kregen huishoudens vaste grond Veel energie ging in uitstel steken afzien straks staan thuis…

veeleer dan hoge toppen zijn het dalen die mij open- baren waar ik sta al draait de hele wereld om een duurzaam plekje vurig te bevechten in de lange levensreeks toch blijft mijn hart een hof waar afgunst niet kan stekken ruimschoots gezaaid en bemest zal die er steeds verrekken ik vraag slechts om erkenning van mijn wezen met…

Je kreupelt al een week zonder een kik te geven het leven laat je in de steek ik moet je zeilen reven tussen het hoge gras kijk je naar de reigers het wordt nooit meer wat het was mijn kerk staat in de steigers Je ogen tarten mijn geloof in het goede van de mens er gaapt een catastrofale kloof in jouw allerlaatste wens ik gooi een…

De scheidsrechters hebben het soms zwaar te verduren met elftallen die sterren zijn in het vallen met slidings en kuren ze duwen en trekken vooral in het strafschopgebied in de hoop dat de scheids het niet ziet maar steken daar toch een stokje voor want hun fluitjes zijn onverbiddelijk en het spel gaat gewoon weer door De gemoederen…

‘Een kind is geen eigendom, maar een licht dat je blijvend aan moet steken’ Plato…

de klas de wibra-kinderen genoemd soms zie je ze met ogen van gebarsten glas in onbestemde verten staren waar vaders zonder kinderen op een dag hun schuilplaats openbaren maar vaders zijn soms zo verstrooid dat ze hun adres vergeten ze hebben hun verleden weggegooid om uit een nieuwe ruif te eten maar altijd maakt deze wisseling van stek…

De soepelheid van je onoverwinnelijke vechttechnieken betoveren me, ik herken ze, rapporteer ze, steek ze in mijn ziel, die net als jou naar gerechtigheid taant.…

je weet maar nooit en de maskerade kruipt kringt zich traag door alle kronkelstegen van de stad die nog aan deze morgen wennen moet naar de rivier brug hoog gekromd koudijzeren leuningen en verlangen in vensterglas in barnsteen elke glimlach de tondeldoos met vuurslag in mijn armen ik zet een masker op trek vreemde kleren aan steek…

Ik kotste mijn darmen eruit en mijn maag bleef steken in mijn verkrampte keel, waardoor ik stikte en in die ademloze momentopname lachte ik stervend al mijn kennis weg, niets wetend als een pasgeborene werd ik herboren. Lachte God mee.…

(Nooit meer slapen) De portier is een invalide* Ik de persoon die nooit meer sliep Terwijl 't kompas maar vals bleef wijzen Beefde de aarde De portier, inmiddels gestorven Ik de persoon die g'woon goed slaapt Hoewel muggen maar bleven steken Zag ik reeds waarde De portier, tijd terug, begraven Wij, mensen die overleven Allemaal keren…

Ik dek mijn kwetsbaarheid af met een zwart laken Als een matador dans ik met mijn opponent maar ik steek 'em niet Eens zouden we weleens vrienden kunnen zijn…

Vluchten de levenden, ga ze achterna, slacht ze, je krijgt wat je wilt, vang hun bloed in een zak, steek een spons op de plaats van hun hart, zeg de spreuk: 'Onverzadigbaar hart, ga niet over rivieren!' Geen van hen zal de Lethe*) oversteken. Pis op wie tegenwerkt, sluit de deur weer en wacht.…

Het was daar waar de Amstelstroom zich uitmondt in het IJ, juist op de plek die Rembrandt meestal als zijn stek verkoos ter studie van een landschap schets, of domweg om te vissen.…

Wel je kent ze wel mensen die jou het liefst zien vallen Kunnen ze lekker lallen lekker je leven verknallen Als ze maar kunnen klagen zeiken roddelen en steken in je rug je kent ze wel van die types vol met haat die vragen hoe het met je gaat en keihard lachen in je gelaat Deze wereld zit vol met slangen ze zitten in een diepe kuil verscholen…

heet geweest in deze bezwete nacht maar nu klinkt er geruis buiten de eerste druppels proberen voorzichtig hun weg te vinden alvorens ze verdampen bloot ren ik de tuin in voel de druppels verkoelend prikken op mijn oververhitte lijf de bliksem flitst een helder licht ik voel me als een spook dat betrapt wordt maar blijf staan en steek…

Zij vonden het de ideale plek om binnenkort hun jongen te gaan krijgen geen kat of vos kon tot die hoogte stijgen zo veilig als dit nest was er geen stek.…

z 'n wijntje na een stokbroodje met kruidenboter genietend van dit alles lacht hij om een geintje om van zijn binnenpretjes nog maar te zwijgen krijgt hij van de vogels nog een seintje terwijl de dichter in hem omgeven is door beeldschermen met allerlei afbeeldingen van natuur tot totaal random waarmee hij zichzelf verwende prikkels steken…

In onschuld slapen ze als rozen, dromen richten zich op in een vage moraal, als iets onbestaanbaar, ik geeft die betekenis een pose van gelijkheid, tegendraads, ongehoord met enige schroom, ander de wereld over mij heen, anders blijf ik steken in de kantlijn in alles wat leesbaar is, beeld na beeld, zin na zin, brengt inzicht, om…

Banjerend langs de straten Op een bankje met een fles Diepdoordachte ogen Bedrogen in de steek gelaten Of gewoon alleen gebleven Je moet overleven Overeind blijven in je verdriet Je anonimiteit Is je realiteit Je lach is schimmig Je leven ijzig De winden waaien Vanuit alle kanten Diep kijk je bij mij naar binnen Net of je weet van het…

mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in de wolken Ik zoek nog steeds naar een teken, al is het zo klein Ik steek…

Jezus, Hij begrijpt mij als ik mij alleen voel Wanneer mensen mij soms in de steek laten Dan weet ik dat Hij mij nooit zal verlaten Hij kent mij en Hij alleen weet wat ik bedoel Zoals mijn schaduw altijd bij mij is Zo weet ik, is Jezus ook steeds bij mij In mijn hart voel ik mij dan rijk en blij En ben ik veilig bij Hem, zeker en gewis.…

Steek dan de vinger diep in uwe mond, En werp uw inhoud weg met hoge krinken. En kijk uw beker aan, zoals hij kijkt, Die had te diep in ’t grote glas gekeken, En wie een glimlach het gelaat bestrijkt, ’t Was wrang – en ’t had hem toch zo zoet geleken.…