Alle inzendingen over steken

handen hield hun blikken gevangen goochelde snel ieders verlangen het waren niet haar vlugge vingers of afleidingstrucs pure magie bracht ieder van stuk in verbazing en niet begrijpend zag je hun vlugge kijkers haar gangen minutieus volgen zij wierp haar licht op donkere wegen waar hun aandacht dan even te lang bleef steken…

Een jaar voorbij, ik voel de pijn nog steken. Een jaar later, nog steeds een wond,nog lang geen litteken…

alleen mijn woorden weten niet de weg langsheen de rijst met ratatouille en worst ze blijven steken ergens in de borst- streek, breken stuk bij nader overleg of eigenlijk verdwijnt al wat ik zeg in de tomatensaus die wordt gemorst jouw letters los in de gratin gekorst bereiken niet mijn brug, mijn overweg ik leefde nochthans jaren…

weer een dag voorbij de dagen duren lang je bent weer een dag dichter bij mij dat maakt me blij maar ook bang bang dat je me teleur gaat stellen me in de steek zult laten bang dat je niet meer zult bellen het zit diep, had 't niet in de gaten en zo tel ik de uren met dagen in het verschiet vind het moeilijk mijn gedachten te sturen als…

Door doof en blinde paniek overmand zweeg zij, haar adem bleef eenvoudig steken ik kon haar water bijna horen breken helaas, zo ook ons stilzwijgend bestand. Ze gilde, schreeuwde, beet iets in de trant van rattenkop, rapaille, boeventronie Den duivel was beslist mijn rechterhand.…

Steken droog hout in de stapel, brengen de koude tot kook, vatten smoezelig weefsel, zij tillen het bijna ontilbare op. Rennen dan rond met wat ziedt, roepen woest van gevaarlijk plezier. En de vrouwen, de jonge, van blozende benen, van stro in bruisende vlechten, hoe schrikken, hoe snaterend slaan zij op vlucht.…

Een vliegje zweeft geruisloos langs Een vogel fluit zijn lied De koeien grazen in het land Enkel pracht wat je hier ziet De kleuren van de herfst zijn warm In rood en bruin en groen Gouden muren van bladeren zo mooi Alsof de zon zich met hen verzoent De bergen steken af aan het licht Ze beschermen dit prachtige beeld Alsof ze laten beseffen…

Gezondheid liet me in de steek, vrienden verdwenen, hadden geen weet, ik dacht, ’t is even.…

O ouwe Ahura Mazda ja ja 1 klap is niks waard duizend muggen die steken scherp als een zwaard. O ouwe Ahura mijn hart klopt nog steeds door luister naar de stilte hoor Hoor je dat? vaag in de tijd kosmisch en strijd. O ouwe Ahura ouwehoer niet zo zo zijn wij niet waar is het geheel rood blauw groen en geel.…

leugens der natuur die illusies van een mooi en eeuwig leven in mijn kinder genen heeft geschreven en de tijd in m’n brein traag liet stromen Na midlife als de tijd in vrije val raakt zag ik wat we zijn, schakel in de keten van heden naar de oorsprong van ‘t leven en na de voortplanting eindigt die taak De natuur laat ons in de steek…

terwijl gemene speldenprikken gevoelloos in huidige navelstaarders blijven steken bijten zure explosies genadeloos mijn borst leeg een diepgaand leven later stuwt triomfkoorts hoge zeeën op een enkeling wijkt verwonderd terwijl een sinus de bocht uit gilt nagelresten blijven in bloedige vegen op de onbegrepen muren ik dans energiek maar…

na zoveel jaren een doorbroken bestaan de grond behoort mij niet meer toe ik draag de koffer voortaan van hier naar daar verspreid over de tijd die mij nog rest op en neer en verder naar het onbekende waar verleden wordt geleden in de onrust van het hart de verwachting is als de dood vergane liefde mijn smart gelijk een stek…

Maart, met vorst nog in de grond En toch steek ik de loftrompet Over het zanderige bed Waarin jij eens je rustplaats vond Ooit sloten wij een prachtverbond Huwde jouw haiku mijn sonnet Kwamen we samen in verzet Tegen wat buiten ons bestond Het strakke burgermansfatsoen Kreeg op ons, vrijbuiters, geen vat We bleven elkaar toegewijd Straks…

Vooral mensen die me in de steek laten, kunnen heel diepe wonden slaan. Het is niet zozeer de verlatingsangst, maar juist het verlaten worden op zich dat me de strop omdoet. Als ze daarna ook nog eens toenadering gaan zoeken, raakt mijn zeef compleet verstopt. Dat noemt men ook wel borderline.…

Splinters geluid doorboren mij en blijven steken in mijn hoofd. De klok slaat waarschuwend alarm en dreigend rolt de kamer op mij aan. Terwijl ik wankel op het slappe koord waarlangs de slaap geschrokken vlucht, vangen je armen mij beschermend op en in hun warmte raak ik met de dag verzoend.…

Zolang er ruimte is en stilte om te schrijven Zolang ik mijzelf kan denken in de blauwe lucht gaan liggen ‘t licht kan eten en ‘t donker vasthouden Zolang witte kou in mijn kamer staat en ik met volle ogen ‘t ochtendlicht voel steken Zolang durf ik elke dag mijn huis uit te gaan mensen te groeten en verder te lopen met mijn lach…

Maar misschien ook niet Misschien kunnen we beter gaan liggen Want liggen is fijn ’s nachts lig ik op mijn rug En tel ik de sterren van het plafond De discotheekvloer voelt anders dan Badkamertegels, matrassen, vloerbedekkingen We bevinden ons op de bodem van de zee In een volgend leven ben ik een vis De mensen boven ons watertrappelen Steken…

Muggen zoemen, bijen steken Door stengels die lussen maken om enkels. Een soepzooitje! Kluwen planten haken zich - ze valt - grijpen, klauwen zich, verslingeren, overwoekeren wurgend, - het net sluit zich - verstikken het vlees. Wormen en bloedzuigers verslinden maken het af. Weer is iemand verdwenen.…

Zolang er ruimte is en stilte om te schrijven Zolang ik mijzelf kan denken in de blauwe lucht gaan liggen ‘t licht kan eten en ‘t donker vasthouden Zolang witte kou in mijn kamer staat en ik met volle ogen ‘t ochtendlicht voel steken Zolang durf ik elke dag mijn huis uit te gaan mensen te groeten en verder te lopen met mijn lach…

Vrienden kunnen je verlaten Maar God blijft trouw in eeuwigheid Hij is het die jou in dit leven leidt En zal je nooit in de steek laten. God heeft je lief en wil het beste voor jou Hij wil jou steun en sterkte geven In alle omstandigheden van dit leven Blijf dan maar geloven in Zijn trouw.…

Verkrachte vervoegingen, de dt staarten kwispelen niet meer, de hoofdletters hebben hun kop vergeten, leestekens verlaten hun lijnen steken over waar het niet moet. Er gebeuren handmatige 'misunderstanding' situaties.…

Als de vlinders komen steek ik de riek in de grond. Als de krekels sjirpen blijf ik hele nachten buiten. In de grijze herfst duw ik patronen in het geweer. Eenmaal was er een vrouw. Ze kon er niet tegen. Ik zag haar niet eens vertrekken.…

Pas in de verste verte ligt het eind dat zo vaak veel te tijdig wordt bereikt, want plots een steek, besef, de Kneet bezwijkt net als hij met zijn vrienden lekker treint In één seconde komt alles voorbij: Parijs, de gele truien, valpartijen, het wereldkampioenschap, de kasseien, de stratenmaker was een echte kei Zijn vindingrijke tong zat…

Ontwaak en steek de handen uit de mouwen en als je soms geen handen hebt: niet rouwen, laat Leek je inspireren die zijn kruis- weg transformeerde tot een zegetocht. Met twee bescheiden vingers in zijn neus (meer had Big Ben niet) maakte hij een keus: biljarten zou het worden. Drukbezocht zijn wedstrijden.…

Scheepsboegen steken krachtig uit het steen, vertellen over strijd en overwinning der Vlaamse stroom, naar woelig verleden heen. Geweldig beeldhouwwerk toont de leiding van de stad, waar de klank roept: "Samen één: muzenhand, geldbeurs en arbeidsstuwing."…

bent ergens neergedaald ergens in mijn lichaam, je bent mijn hart die de delen voedt waarmee ik me mensch mag noemen we zijn één en toch twee, eigenlijk maakt dat drie, doch wie die derde is - ach ik kom die persoon wellicht tegen in mijn dromen dewelke de fantasie passeren waar ik me grootmeester in mag noemen lief, hoe lieflijk steek…

Het antwoord daarop wist ik zelf wel , maar het was lastig om opeens roekeloos de weg over te gaan steken zonder daarbij een beetje op te letten Op dit moment ben ik aan de oversteek begonnen Een oversteek nog steeds vol gevaren maar waarvan ik weet dat ik het einde zal halen zonder daarbij aangereden te worden Wie weet steek ik over een paar…

ik wou dat ik een boompje was zo eentje met een hele mooie kruin de stam fier opkomend uit het gras zo vast geworteld in jouw tuin dan zou ik op een dag jou mogen begroeten en je laten genieten van mijn bladerdek jij, zoals altijd lopend op blote voeten en gezeten op je vaste stek vervolgens zou ik heel voorzichtig kijken naar beneden waar…

zij kende de wegen kon ze in haar ogen lezen zag in haar mimiek hoe diep de paniek had toegeslagen chaos kleurde rood tot ver in haar hals woorden kregen geen kans om tot klank te komen bleven steken in niet weten hoe emoties te vertalen zijn komend uit een verre onuitspreekbare pijn jij hebt haar zachtjes bij de hand genomen om…

je in de spiegel kijkt Zie je niets dan al je wonden Verborgen en verbonden Maar niets is wat het lijkt Ik zie De jij die jij niet kent Je weet niet wie je bent Hield je maar van mij Ik weet, het doet jou zeer Je durft niet meer te leven Je durft je niet te geven Maar ik zie zoveel meer Ik kan jouw wonden voelen Het steken…