2778 resultaten.
samen sterven
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 441 Bij elke herinnering aan jou,
Sterf ik een beetje.
Bij elke traan,
Sterf ik een beetje.
Bij elke gedachte dat ik je kwijt ben,
Sterf ik een beetje.
En als ik al die beetjes samen tel,
Voel ik dat ik samen met jou gestorven ben...…
Stervende zwaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 681 En de wereld is als een stervende zwaan,
als wij, blind, zo door blijven gaan.
Volgevreten hebben we niets te wensen,
gedragen we ons als verwende mensen.
Die, als was het een soort van spel,
de ander méér toewensen dan de hel.
En versuft, door teveel eten en drank,
vallen we in een rusteloze slaap op de bank.
Dromen hardop van wat we hebben…
as icke sterfe ( iegene taole)
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.581 As icke meuge sterfe
Ick sieje aol werumme
Ende sie freugt ende piene
In haort ende lieve geprieme
So mien jung, moei kieke
Ungelieke ende so rieke
T'is recht unne gaeve
Hunne siele te laeven
Al dieje mense, o so tere
Gelieke vao ende mien mude
Maoke mien so mere
Icke sou so gere die lefe kere
As icke meuge sterfe
Ende alle werumme…
Langzaam sterven.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 375 Aan de oever van mijn leven
ebt de zee langzaam weg.
Alle kracht aan mij gegeven
vervaagd in woorden die ik zeg.
Ik breng mijn laatste dagen naar jou
en als de tijd ze heeft vermalen.
Zijn woorden die ik nog zeggen wou
de tol die ik moet betalen.…
het sterven nabij
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.671 het was stil vannacht
te samen met hem
er hing een sfeer
van veelzeggend niets
alsof leegte verzacht
wat was er nog meer
dan wachten op de horizon
voor hem op zijn weg
naar de laatste eer
starend en zwijgend
in onzichtbaar vertrouwen
gaat hij zijn laatste gang
hoe ervaart hij zijn rouwen
waarom is hij niet bang…
Eigenwaarde
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 543 Sterven is niet erg
Maar creperen liever niet
Janken vrolijk toegestaan
Zielig doen dat weer niet
Er zijn zo velen die voor gaan
Naar een duister en ongekend gebied
Tijd is dan ook zo betrekkelijk
Zodat men elkaar nooit mist, noch ziet
Het kan ook een troost zijn als men de ogen sluit
En men ontspannen de zucht slaakt ik ga er even tussen…
Geen einde
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.644 Mijn lieve zwager
ook jij bent nu gegaan
Je kraakte weerbarstige noten
in de tijd die je nog was gegund
lege doppen zie ik liggen
waar jij ze moedig hebt gekraakt
Ik heb je leren kennen
gesproken woorden voorbij
in de stilte achter de sluier
waar altijd jouw waarheid lag
De vredigheid van de natuur
maakte jouw voetstappen lichter…
In geen spiegel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.063 De dag dat in geen spiegel
dit gezicht nog zichtbaar
zal zijn, is het een droeve dag?
Ik leef de dagen rillend als
een riet in zelfs de geringste
fluisteringen van de wind.
De nachten verkrampt als
een steen onder de koude
hemel van de woestijn.
De grauwe ochtend: ik val
schokkend uit het duister
met gebroken…
spinsel
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 132 als hij vandaag in de
schoonheid zou willen slapen
zal het een landschap zijn
zonder lichaam, langs lijnen met
buitenaardse voetstappen
waarin betraande ogen gaan sterven
in winden van onbestaande realiteit
in vernielde verwachtingen
in het spinsel van donkere dagen
lijkt de dichter in de man dronken
van zijn eigen verzen en in het licht…
Al weer vijf jaar
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.567 na de junibloei
sneeuwt uit geurende jasmijn
haar witte bloemkleed
elk jaar opnieuw herinnering
aan sterven van mijn vader…
Het zal wel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 631 Natuurlijk is het beter zo
natuurlijk was ze oud genoeg
natuurlijk was er weinig
niemand die ze herkende
niemand waar ze om vroeg.
Natuurlijk is het beter zo
natuurlijk is haar kamer leeg
natuurlijk is er niks meer over
dat ze nu voorgoed toch zweeg
zegt men: is beter.
Natuurlijk doet het hartstikke zeer
natuurlijk stierf ze veel te…
Naar het licht
hartenkreet
2.0 met 29 stemmen 1.739 naar het licht
steeds minder kracht
minder lucht minder zicht
steeds minder leven
meer donker dan licht
hebben uren met glans
soms een dag wat verlicht
steeds meer werd leven
meer lijden dan licht
aan het eind van de kracht
in rust brengend inzicht
levend lijden losgelaten
nu is er alleen nog het licht…
Mamma
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.374 Ik weet niet hoe ik troosten moet
Die laatste gang is alleen voor jou
Eenzaam is het eind van het pad
We zijn bij je
Bij jou die sterven gaat
Ik streel je hoofd en hand en praat
Ga maar slapen - slaap - rust uit
Ga maar - ga - het is goed
Kalm blaas je de laatste adem uit.…
Geverfde deur
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 176 Twee mensen, bij elkaar
maar nooit samen
Als duo met z'n drieën, als
vijfde wiel aan die wagen van tijd
Eerder eens zag ik jou naakt
maar gelijk een wals
Wist jij van liefde
Die echt nooit heeft bestaan?
Voor het leven
als partners door geverfde deur
die danig gesloten, open staat
Daar jij in al jouw onschuld
als vogel de balts…
Legionair.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 161 een boog met zwarte pijlen
schittert door mijn doorrookte ogen
ik ben gevallen in de zwarte aarde
en wacht op het naderende lot
dat de verliezer zal ondergaan
als slaaf verkocht of afgemaakt
door de noordelijke barbaren
mijn helm heeft mij verlaten
mijn zwaard achtergebleven
in mijn laatste gevecht
het spookt door mijn hoofd
een…
Op een kier (2)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 145 het is niet zo dat als
de ramen beslaan
en de deur zich sluit
het licht zich weldra dooft
wel voelt men op
een andere wijze ieder
binnenkomend geluid, eerder
van het aardse beroofd
het neigt dan nog meer
naar het trager zingen
van het eigen hart
het is meer de ruis van buiten
waarvoor de oorschelp zich sluit
het volle verstand lijkt…
sterven is leuk
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 590 de dood is een gokje
wanneer ga je van je stokje
loop je net gezellig
in de koopgoot
slaat je hart hard over
en ga je gewoon, zomaar
dood
lig je terusten
in je bed
en vind je jezelf
de volgende morgen
ingeslapen
sterven is leuk
ik lig in een deuk…
Bed in de kamer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 167 Het bed dat in de kamer
beneden bij het raam staat.
Vrijwillig leven.
Buiten
het nog wel kunnen volgen.
Tot de ogen sluiten.
Een kunst
die stervenden
alleen beheersen
en nooit te laat.…
Ik mis je meer
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 544 opnieuw zullen er bladeren groeien
de bomen vol groen en statig staan
bloemen kleurrijker weer bloeien
jonge lammeren de wei ingaan
een lucht zo wolkeloos en blauw
de zon die laat haar stralen schijnen
en ik denk enkel maar aan jou
geen warmte laat de kou verdwijnen
dit prille geluk drukt mij op de feiten
dat jouw sterven niet te keren…
Voor Marlies
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 257 Botten steken door het dunne vel, wat eens glad was
nu rimpelt het om je lijf
je ligt te sterven van de pijn en toch: ga je niet dood,
degene die kanker uit vond is de duivel.…
De lange lijdensweg
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 415 Euthanasie, een naar woord
als het niet anders kan
toch lijkt het bijna moord
maar wat nou als niks meer kan?
Het lijden is ondraaglijk
het lijden is te zwaar
ging nu alles maar vanzelf
ging ze nu maar.
Zo af en toe, zakt ze even weg
komt telkens weer terug
het lijden is ondraaglijk
kwam de verlossing nu maar vlug.
Want een mooier…
ik hoorde sterven in je stem
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 608 in een flits voordat
de tranen kwamen
ik raakte je
heel even aan
vroeg je met
me mee te gaan
er was geen
schaduw meer
het zwarte
was verdwenen
de drooom die je
gegeven had was
in je blik verschenen
je fluisterde
een toekomst
van gebroken glas
zag scherven van
een horizon die
zijn oneindigheid
verloren was
ik hoorde sterven…
wanneer jij gaat
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 141 tussen het licht van de lente
en het zwart van de dood
beschrijft het vaarwel
de eeuwige winter
een leven uit het lood
met verlangen naar verlossing
nog in de uitademing
tijdens de laatste tel
hoe kan men sloten verbreken
van deuren die als muren lijken
met broos levenssap besmeurd
waar jouw ziel is uitgeweken
en de ademende toekomst…
dichtgeschroeide stilte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 131 in die kleine nacht
diende de dokter hem
een ampul vergetelheid toe
de storm ging liggen
de man verloor zich
stapvoets in een diepte
die hij niet kende
waar alles samenviel
onder het maanlicht een
roerloze zwaan in de
dichtgeschroeide stilte…
Het lied van Pasen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 116 de rij
bloesembomen in
isolatie vanaf mijn balkon
in de vriendelijke
voorjaarszon, een lied van leven
als eertijds met mijn kind dat wij
samen zongen
in de keuken, opgetild in grote
eenzaamheid en verdriet
het zelfde lied van
troost en kracht, geen
naam is er zoeter , is de
honing van de Hemel Koning
voor ons hart, het
zelfde lied, sterven…
gaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 129 ook al raakt haar ziel
mij van nabij
waar ogen zich
naar mij wenden
geen moment
is zij bij mij
noch wil ze maar
iets verzenden
ze woont in haar blik
aan de rand van het bestaan
schouwt eerder naar binnen;
hetgeen wij, bij leven,
nimmer zullen verstaan
het is de sterfelijkheid
die haar steeds roept
al vertoevend in een
broze…
OP DE AVOND VAN MIJN DOOD
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 241 Razende stormen gieren rond het huis
mijn zuchten vallen daarbij in het niet
Ik lig hier even alleen en draag 't kruis
en overdenk wat in 't leven is geschied
Zachte winden glijden in mijn innerlijk
dankbaarheid, 't blijft een deel van mij
Naast mij staat 't schitterend bloemstuk
't is 't oud trouwboeket van ons allebei
Strakjes…
Schipper en de Dood
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 242 als de stilte in hem aanwaait
en de zon daarbuiten de
rietkraag in lichterlaaie zet
balt de rouw zich in hem samen
nadert hem tot op de huid
in het blauwe grasland zit
zijn moeder hij hoort haar
parelende lach hij ziet het
schip varend in de storm
de Dood klampt zich vast
aan de gebroken mast…
blijven bij het weggaan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 184 er is altijd die ene
die alles anders ziet
die de wereld nooit
leert verdragen
die moe gebeukt
de ander verjaagt
er is altijd die ene
die sterven wil
er is altijd die andere
die wil dat
die ene moet blijven
altijd die andere die
zich verzet
er is altijd die ene die
bang is om alleen
te gaan
er is altijd die ene
die aan de…
Remco
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 96 De geur van gras en benzine
bij het maaien op 4 juli.
Toch even rusten.
Gezwicht voor de verleiding
op mijn smartphone te kijken.
-Remco Campert is dood-
Opnieuw aan de slag.
'We braken het brood
en deelden de doden',
schreef hij,
wandelend op de Overtoom.
'We zijn al bijna uit zicht',
schreef hij.
Net als ik, bijna uit zicht.…