Alle inzendingen over strand

Stukken strand zijn weggeblazen, de storm joeg het water op, zand werd meegesleurd, huisjes dreven als een notendop. Er is geen peil op te trekken, het is typisch maart, vroeger zei men al: "maart roert zijn staart"…

Geniet van de azuurblauwe lucht de vogels in hun vlucht ruisende bomen van liefde dromen een steelse zoen in het gras zo helder en groen rozen die geuren de natuur, met haar wonderschone kleuren een glimlach van een kind de zon, de zee en de wind een wandeling langs strand twee mensen, hand in hand een zachte bries langs je wangen wat…

Dat kleine meisje daar op het strand in de storm struinend aan vaders hand? Die drukke bakvis vól levenslust, die voor het eerst haar liefje kust? De zwoele puber boordevol hormonen die het liefst niet meer thuis wil wonen? Die jonge vrouw met één verlangen bergen liefde van jou ontvangen?…

Lichaamsdrugs drijven woordenstromen aan van extraverte woorddronken parlesanten; ze eisen aandacht, gijzelen onze geest, al onze pogingen tot dialoog stranden. We zwijgen verveeld, schorten ‘t leven op, proberen hem een poosje te laten zwijgen; niemand zegt wat als ik zwijg, verdedigt hij zich in weer ‘n eindeloos uitweiden.…

Vanaf Mijn zonovergoten heuvel Kijk ik naar een zonovergoten strand Daar sta jij Lig jij Zit jij Heel erg alleen Jouw typerende bewegingen Jouw houding Jouw vormen Jij bent het Bèn jij het?…

kale takken tegen een strak blauwe lucht ik huisde niet meer thuis verbleef achter gesloten luiken de wereld buiten ordende zich in verder sluiten gaf mij geen gezicht zelfs het roepen van mijn naam liet ik zeilen strijkend zonder aan te leggen gaan ik dobber rond want het tij is dood de zee droogt op aan een onbekend stuk strand…

de tranen terug met eb teleurgesteld en moe ik kan er niets aan doen maar met de vloed komt het toch weer naar je toe doodsverachtend is het hopen dat poogt de haven in te lopen van jouw onbegrip ik wil jouw polders niet bezetten alleen maar stromen door de aderen van jouw land en daarom stuur ik nieuwe golven op het aanbeeld van jouw strand…

tussen duinen en het dwalen, druppels en rozen, geknield in een keel vol tranen waar hij de liefde verheft in schoonheid tot in de plooien van donkerte zeelucht of wat er morgen komt en waar ik hem slechts kan bewonderen, de poëet met zijn moegestreden hart 'kantel het raam, mijn dichtvriend en breng de meeuwen naar het open strand…

Maar rijmen wil het niet echt want honderd schelpen pluk je links en rechts uit het strand en uit onze pas onderweg. Ongeduldig ben ik niet. Weet dat ons spoor aan de zee en het zout verloren zal gaan. Later. Zo ver is de zee nog niet.…

vandaag sta ik aan zee en zie hoe golven doen alsof de wereld niet veranderd is nu ik door mij en jou verlaten ben blijf toch... smeek ik de zee die zachtjes uitwaaiert over het strand waar krullend schuim gelaarsde voeten streelt naar terugtrekkend water strek ik mijn handen uit tot de verbinding is verbroken en voetsporen zijn uitgewist…

eindeloos ver, komen golven ruisend, over het strand dat glinsterend als kristal de koelte graag ontvangt een witte slinger van plezier spoelt over kiezels en rotspartij kust kleine kreeftjes, en stoeit met het gifgroene wuivend wier, daar waar het zijn einde vind huppelend als een spelend kind spoelt schuimend het water door tot waar…

Duinen van melk en honing het fluwelen strand van je buik dijken van dijen de zilte vrucht. Ik proef de zee van tranen ze spreken van de liefde die ik vond aan de kust van jouw mond woordeloos aan je lippen hangen tot je zwijgt in een schreeuw van verlangen.…

wat ik jou vragen wilde deed de wind verlengen, op ieder ogenblik van omgrenzing met om ons heen het strand en de verwarring uit zee kon je mij verstaan en verder terwijl je bewoog op vrijheid, het ritme dat jouw stem voedde mijn gefluister als een eiland insloot, dat daar moest sterven, smal en wit meeuwen legden een licht op die…

veelkleurige vormen gedragen door warme zon of vlaagjes wind maar altijd pal voor ons uit wij haken daar op in met onze blij hormonen worden vrolijk en voelen ons opgeruimd met goede zin vooral als wij ze onverwachts ontmoeten zij zijn er uit het niets geboren een wolk vlinders die de weg wijst en wij hen volgen op een druk strand…

Mijn boot vaart door getijden Golven van eb en vloed Soms ben ik dorstig, is het zout Dan weer eens echt bijzonder zoet Het stille water kabbelt Geeft rust zo om mij heen Een beetje meer, met deining Brengt mij dansende op het goede been Het zijn haar bruisende golven Die ervoor zorgen dat ik strand Ik laat me graag verleiden…

Als ik je dan eindelijk weet te verleiden tot een dagje aan het strand waait het veel te hard en valt je oortje telkens uit. Maar Twente verliest, zo bevestigen ook de buren. Dan is er al dat verdomde zand en zijn er honden overal en is het kindergejank niet te harden.…

Ik lag op het strand en keek naar de mooie zee. De golven namen het zand mee. Kleine kindjes bouwden zandkastelen. Ik keek om me heen en zag er velen. Jongetjes die met hun vader aan het voetballen waren, En moeders met hun dochter in bootjes aan het varen. Zo stom vind ik het van mijn ouders, Dat ze gingen scheiden.…

---------------------------------------------------- Op het strand van Monster is een aangespoeld schildpadje gevonden. Het beest is naar Sea Life in Scheveningen gebracht, waar na onderzoek bleek dat het om een uiterst zeldzaam Kemps schildpadje gaat.…

geen ruisende baren, geen ontploffend strand reclame zegt... weg met die grauwsluier precies wat ik wil... weg ermee... weg... weg... weg... weg.... IK WIL STILTE IN MIJN HOOFD....!…

Murw gebeukt door De golven van de Oceaan die leven Heet, overspoeld door Golven van een te Zware storm op zee Een mens - vleugellam Als wrakhout aangespoeld Op het verlaten Strand van mijn jeugd - Bij 't uitblazen Van welhaast de laatste aam Tot leven gewekt Door het luide krassen Van meeuw en stern - zij Zweven schitterend…

Maar, lief strand, je hebt me al zo lang verwend, het kind werd een vent. En nu kun je niet meer stuk. Jij bent nu eenmaal mijn geluk... Windstriemen in 't gezicht, ik klaag, maar weet wel beter. Mijn liefde voor jouw wijkt voor geen meter! Zon, schijn voor ons, nog één maal over dat goddelijke water.......…

Aan de oevers van naderend welbehagen vangen steile stranden een golf van ijdele hoop, in verdronken vaarwater ten grave gedragen. Het is onbekend hoever wanhoop kan zinken naar de laagten van de zwaartekracht, voordat verkalkte echo’s onderaards klinken.…

en, elke keer als wij op het strand lopen geven we spontaan toe aan dat oergevoel, zonder schaamte gooien we ons schoeisel in de ruimte en ontdoen ons van de geritste en geknoopte ballast, rennen als gekken door het schuimend water tussen zeewier en drijfhout, als de naar huis snakkende verdrevene na een lange ballingschap!…

ik struikel over dichters op het strand ze zijn in drommen naar de zee gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk…

de zee speelt voor zichzelve slee en sliert verwaterd uit op 't strand waar zij gekriebeld door de brand al gierend vlucht. hoezee! hoezee! gezouten zangen over wee polijst en schuurt als Remco C., die eeuw'ge melopee. dat sop bekoort de vrouw terstond. met volle maan is driehoek rond waarin ook jij je schepping vond.…

een pulserend strand in een neon verlichte hemel maan en golven slijpen verborgen gedachten door de nacht geroken verlaten wij opnieuw deze warme progressie onder de sterren chaos ritme en muziek penetreren overal om ons heen fragmenten verdelen als vuurwerk de film achter gesloten ogen langzaam dwalen we af naar dit bezinksel…

Vertrek van Schiphol voor vakantie Naar verre en exotische landen Was gedoemd om te stranden In strijdgeweld om Russische macht Een land rest vol tranen en emotie Herdenkt met gevouwen handen Solidair met andere landen Gedenkt hen, wenst hen: slaap zacht Maar van rust is hier geen sprake Geweld en schieten gaat steeds door Delen blijven…

in het hart van het water vind ik een jongen dromend tussen bloemen en alle jongens van de wereld zingen in het bos ik ben verliefd en ga jij mij vinden in de hemel daar zal ik zijn want zelfs de wolken zijn eenzaam en masturberen met de zon, huilend in het natte kleed der aarde de dagen zingen langs de orgels van wind naar het strand waar…

Vingers aan Zijn handen schrijven in het zand van verlaten stranden en drijvend land Schrijvende Hand tekent op de wand 't rijk geschonden en te licht bevonden Tekende Hand schiep ons leven heeft dier en plant vormgegeven Begerige handen bleven branden vrucht genomen dood gekomen Handen doorboord aan 't kruis geslagen gegeseld…

Doelloos dwalend over ‘t strand langs grijze zee van eeuwigheid. Ik deemster weg in ijle dromen fantoom tussen de fantomen.…