8364 resultaten.
Verval
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 465 natuurlijk wil hij niet meer zien
hoe zijn zachte huid verrimpelt
en plooien trekt over zijn lijf
de spiegel toont meedogenloos
donkere wallen onder zijn ogen
de scheurtjes langs zijn wangen
de blauwgeaderde delta stroomt
binnenzijds langs beide de polsen,
vertakt in doorschijnend melkwit
zijn donkere krullen vergrijzen
de roze huid…
verval
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 224 vandaag zag ik het blad
terugkeren naar de aarde
frivool dwarrelend
speelde het met de wind
alsof het even nog
het leven vierde
vandaag zag ik het blad
hoe het neer lag op de aarde
de kleur verbleekt
de randen door verlaten vocht
verbrokkeld en al bijna stof
de teloorgang al omarmd…
Alles is verval
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 162 Steeds weer duidt het feest
naar hopeloze gasten, boekbinders
van de ergste soort die met valkuilen
analfabeten weet te scoren
we zeggen ongehoord
verschuilen ons achter vodden
wrijven met vinger kurkresten
uit het wijnglas om het vervolgens
in het geniep af te likken
ze schreeuwen dat de nacht
hun eenzaam maakt, herschrijven
telkens…
VERVAL
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.019 Gedwee laat de verbrokkelde muur
met zijn ronde ingevallen toren
zich door harde wingerdranken doorboren.
Dat grijpgrage lover bewaart liefdesvuur!
Over verweerde stenen zing het uur
van drifig minnende vogelkoren.
Kleine holtes doen licht getrippel horen;
krioelend leven heeft groot avontuur.
Nachtwind fluistert om de schimmige bouwval.…
verval
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 120 gebroken nachten
schuren langs oude wonden
dagen verslijten…
Verval
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 237 Een facelift kan ze wel gebruiken
maar ja, zo’n liftboy is vals duur,
niet getreurd, op naar het Kruitvat
altijd voordelig in plamuur.
De groeven dicht, de plooien glad
als nieuw kan ze er tegen aan
maar na thuiskomst en een bad
staart ze opnieuw haar leeftijd aan…
ook het verval
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 151 het schrijnende verval van
een boeket zonnebloemen
moet van Gogh met een gevoel
van melancholie hebben opgescheept
doch dit weerhield hem er niet
van dit tafereel met sublieme
penseelstreken op canvas
vast te leggen voor de eeuwigheid…
Het verval
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 196 jaar
dan komen de gebreken
nou ik heb het al vijftien jaar
zevenhonderd en tachtig weken
Vijf en veertig
nog volop in het leven
ineens voorbij
een ziekte beleven
Jaar na jaar
verminderd kwaliteit
van het wie je bent
nooit meer bevrijd
Heb er mee te doen
opgesloten in je lijf
allerlei klachten
maar vooral traag en stijf
Het verval…
Verval
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 121 Langzaam wat beter
zegt hij als je vraagt
hoe het met hem gaat
zijn beschermingsmuur
is nog steeds intact
Maar wij zien de scheuren
de gaten, het verval
hij sukkelt telkens weg
als je met hem praat
herhaalt zichzelf te vaak
kan nog steeds niet lopen
heeft met alles hulp nodig
en ruikt naar oude pis
De eens zo vitale man
altijd vrolijk…
verval
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 een lege tafel en vier stoeltjes
symboliseren het verval
van een verlopen seizoen
zoals ook de bladeren
op de grond
getuigen van weleer
met een gevoel van
wat geweest is is geweest
blijf ik toeschouwer
in de kilte van de tijd...…
Verval
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 218 Terwijl de tijd
door al je vingers glipt
loop je steeds vaker
achter jezelf aan
omdat alles meer moeite kost
sluipt dat wat je
liever wilt negeren
toch langzaam dichterbij
voel je dat de wereld
stilaan kleiner wordt
omdat er meer mensen
verdwijnen dan bijkomen
zit je soms klem
in die beklemming
terwijl je van elke dag
eigenlijk…
Verval
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 38 de schepping
was voltooid
overal waren
de klokken
gaan tikken
op het uur nul
omdat de mensen
anders zouden
stikken zonder
zuurstof bomen
zon en natuur
het raderwerk
was universeel
onvervangbaar
door de mens
waren er
ongewenste
haperingen
waarna verval
was ingezet met kains
ezels kakebeen dat
abel had neergelegd…
bloeiend verval
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 152 kleurige bloesems
bloeiend verval
vallende zaden
zaaiende wind
wassende groeisels
bloemend gewas
kleurige bloesems
bloeiend verval
vallende zaden
zaaiende wind…
Corona Moederdag
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 104 Geeft niet.
Eigenlijk vind ik het fijn,
hoe Moederdag dit jaar
herleid is tot de essentie:
De kinderen zelf als mooiste cadeau.
Met hun bezoekje,
bij sommige mama’s voor het
eerst in weken.
Met hun liefde en genegenheid,
de schoonste dingen in het leven.
Ik heb er meer van gekregen dan
ik ooit had gedacht.
Weliswaar, nu we toch
bezig…
Consequenties
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 De consequentie van het levend feit
dat ieders naam staat op z'n vingerspits
is: Let op! Hier leeft een unieke flits
in een domein van soevereiniteit
De consequentie van het levend feit
dat wij aanraakbaar en gevoelig zijn
is: Let op! Respecteer de scheidingslijn
pleeg geen invasie, handel met beleid
De consequentie van het levend feit…
Nog meer modern verval
gedicht
2.0 met 44 stemmen 9.030 Hoe vaak wordt van 'verval' gepredikt
Maar ach, verval is het pas echt
Wanneer een kind 'n kip ziet lopen
En dan "Kijk daar gaat 'n Nugget!" zegt
--------------------------------------------
uit: 'Dichters in de Prinsentuin', 2005.…
Op de lange (tennis)baan
snelsonnet
3.0 met 20 stemmen 1.905 Sinds hij door een blessure is geveld
Moet Richard Krajicek revalideren,
Maar het moment waarop hij terug zal keren
Wordt elke keer opnieuw weer uitgesteld.
Geheid meldt hij ook in 2010
Van een rentree vooreerst nog af te zien.…
Melancholiek.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 754 De avondschemering boven de tuin
en het huis waar ik een gedicht lees
van M.Vasalis, schoonheid en verval...
Even een traan, het regent en ik kijk
naar het natte gras.
Alles wat zuiver was, de grond, de
aarde, jouw ogen en je haren.…
vogels sterven langzaam uit
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 576 de zwaluwen troepen samen voor de aftocht
trekken met hun verleden naar het zuiden
de vunzige lucht is drachtig van bange dagen
onweerswolken nopen ons te wachten
op de stille komst van nieuwe ijstijden
wij die zijn uiteengerukt door het lot
tellen in onze handen de schaarse sterren
en onze voornemens voor de komende week
we schreven brieven…
zonder titel
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 484 niks en dat is al
want wat u leest, alhier
is de vrucht van mijn verval.…
huiselijk lot
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 412 de bakstenen vorm doet denken
aan het huis dat ooit bestond
en het door haar deur verstond
mensen warm te laten passeren
voor wat gezelligheid binnenin
de gebakken gaten vandaag
ontkennen het verleden, toen
de ramen nog juist konden passen
ook al stonden ze wagenwijd open
zo ver als haar scharnieren plooiden
er is ook geen brievenbus meer…
Zonsondergang
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 465 Ik keer terug
naar de zonsondergang
Waar ze zomaar verscheen
en ik toekeek vol leven
Roze lucht
Koele bries
Witte paarden
Hoefslagen om me heen
Mijn lichaam is blind
...
Ze komt me niet redden…
De schoonheid van verval
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 209 laat de oude bomen mij
opnieuw verleden geven
als ruïnes die nog huiveren
in verlaten land
oude schuren armoe spreken
in de stille dorpen,
harken aan de kant
oude handen met hun vouwen
dunne haren grauwig grijs
boven de versleten ruggen
verdroogde huid in vochtig huis
laat dit alles overstemmen
wat perfectie heet,
het niet meer…
Verwaterd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 260 jouw vijver is een modderpoel
vissen kijken dood in je ogen
aan de rand vangt nog net
een straatgebonden kat
de schellen van een kikkerwicht
uit het blauw beneveld nat…
De Dom van Keulen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 64 Ze ziet het ongelovig aan
Ze komen uit donkere stegen
Helaas kan zij zich niet bewegen
Ze zou fel alarm willen slaan
Ze kunnen haar taal niet verstaan
De kruisridder greep ooit de degen
Streed tegen Alláh, nee veel zegen
Bracht dat niet Bijbel versus Koran
Uit roosvensters stromen de tranen
Het lichaam toch heilige tempel
Werd smerig…
Gave maantjes
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 559 In een bad als een gemankeerde baarmoeder
kijk ik terug en reminisceer,
het gedaas, de grijperige maanden,
de hele winter of discontent.
Er was het meisje met de rode laarzen
de neuzen waren versleten maar
de maantjes van haar vingers waren gaaf
En later zat ik aan haar bed
en lepelde vermoeide wijsheden binnen..
een frêle bosnimf op ziekenhuiswit…
restafval
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 59 niets gooit zich weg
en bewaren is geen optie
plastic en blik op maandag
verzameld werk
in een spoor van achterlaten;
lege dozen
een notitieblok zonder aantekeningen
een gedicht aan de rand van taal
twee helften
van hetzelfde potlood
bossen zonder uitgang
een huis dat zich ruimt
voor een dood die wacht…
HET
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 30 het houdt van verval, het trage ontbinden,
de graduele neergang van orde tot aarde,
water en slijm, het kleven van woorden
aan handen ontdaan van hun grip, vuur
dat vreet aan molm, gebinte van kerken,
donker gewemel diep in een crypte, barsten,
glasbreuk, stofwalmen, krakende vloeren, steenslag,
roest, gelig vet in de kromme hoek van het blad…
novemberluchten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 144 novemberluchten
zuchten
over grijsheid en verval,
toch is
leven
overal.…
Senryu
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 379 draaiend op de stoep
glijdend in eigen verval
zij laat haar hond uit…