Alle inzendingen over triomf

ophanden zijnde executie de dodenmars kun je van verre horen 't geluid zwelt onheilspellend aan de arme schuldige, ter dood veroordeeld voelt dat hij niet ontkomen kan dan ontwaart hij tussen ramptoeristen zijn geliefde, die hem zo bemint maar al haar tranen, smeken, bidden helaas die redden niet het hooggerecht is onvermurwbaar en in triomf…

Of erger: die zeggen 'het is zoals het is ' Wat onthult dit zelfbedrog wat gaat achter dit beeld schuil Is het triomf van 't eigen ik Onderwerpen waarover ik een opvatting had en waar ik me over opwond. Het lijkt ineens heel lang geleden... * Let wel...Nota bene!…

deugnieten schelmen zijn het of schavuiten die cool en bontgekleurd stoeien ravotten en klimmen een robbertje met elkaar stoeien of vechten zij als niet in bos of boom een hut getimmerd wordt of een kuil gegraven schaafwondjes opgelopen bij het klauteren en struikelen net als de kapotte broek worden op de koop toe genomen als triomf…

Hij voelt triomf. Z'n blauwe ogen blinken. De vrouw kijkt voor zich uit. Hij wil de moed niet in z'n stoute schoenen laten zinken. Na zijn avance denkt-ie: ' 't Zit wel goed' en vraagt aan haar: 'Wat wil je van me drinken?' Des duivels kijkt ze 'm aan en sist: 'Je bloed!'…

herdenken door een ritmische onverschilligheid het gebeurt zonder woorden zoals wolken onder de maan of het traag vallen van septembernevels die de laatste bloemen doen verdwijnen achter leeggeroofde bomen vreemd is dit niet ieder uur belandt in het verleden of in de geluidloze afstand tussen waarheid en leugen; het graaien naar triomfen…

Ik was de gróte Minnaar zonder ruste, Die ging hoog-heerlijk in triomf door 't Leven, Jeugdig omklemmend in een stórm van beven Al zielen, gróte en kleine, naar het lustte Dit Hoog Hart, dat toch nóoit zijn droefheid suste, Droefheid om Liéfde's wil, die géén kon geven: Nu weêr om Zélf's wil, wijl ik zelf moest sneven, Dán wijl ik…

niemand iets verdommen laat staan dat ze er iets van begrepen toen ik in een antiquariaat mijzelf vergaapte aan een krabbel van Verlaine die daar ingelijst te koop werd aangeboden maar natuurlijk veel te duur voor mij en daarom inhaleerde ik op magische wijze alle pennestreken en groette ik de eigenaar met veel genoegen en in stille triomf…

Vastbesloten gieren de banden door de scherpe bocht hun ego besproeit de grond met hulzen en veegt de spons over zijn leven Geruisloos plots weerklinkt snaterende jazz verdooft als aorta van zwart geld de nerveuze stilte Bedwelmd haak ik achter m'n eikenhouten aanrecht in en zie ook mijn laatste hoop vervliegen wanneer ze hun duistere triomf…

Moest Hij, die zwartste der nachten, Eenzaam de kruisdood verwachten, Eenzaam de bitterheid smaken Van de triomf van het kwaad? 'k Wil bij Uw droefheid verwijlen, In Uwe smarten verzinken, Gij, die de beker moest drinken, Die de verzoening ons bracht, Wie zal de angsten doorgronden Van deze nachtelijke stonden ?…

Dwars door de diepte van de nacht, klinkt in triomf: het is volbracht, o dag van levensgroot gewicht, het graf breekt open in het licht. Waak op, waak op, Jeruzalem, jubel, zing een nieuw lied voor Hem, er is vergeving door Zijn bloed, ga uit Uw vrede tegemoet.…

Hij sloeg een vuurwaaier van staart en vlerken open, een werveling van kracht en kleur, en schreeuwde het gotische gewelf vol oosterse triomf. Ooit had ik een oom op Java die uit de sprookjeswereld daar batikdoeken zond, theelepels met wayangmotieven, ‘kermisrommel’ die mijn moeder naar de garage verbande.…

De triomf smaakt bitterzoet want de gruwel schokt nog in de keel. De echo van een kreet, een val kaatst nog tegen de klinkers. Ze rispt zuur op, bijtend op de tong, het sap van de angst. Zeepbellen vertonen de regenboog, drijven boven het schroeiheet zand, waar gieren hun honger stillen, ze spatten open onder een blakende zon.…

Door die triomf was Erica haast door het dolle heen. Een prairie in Amerika bezocht de meid alleen. Vermoeid en dorstig werd ze, daar d'r wandeling heel lang was. Ze ging een dranktent in, alwaar een knalfeest aan de gang was. Van drank in deze tent heeft zij slechts korte tijd genoten. Het knalfeest werd een schietpartij.…

Warmrood de vruchten en vreugden, de jubel van lief en geliefde, de triomf van bekrachtiging, kinderen, onze kinderen, mensen een stap verder dan wij. Het is oorlog en vrede geweest, Rusland heeft in brand gestaan, Japan scheurde het oosten stuk, Duitsland barstte van trots en brak kapot in ruïnes en lijken.…

die God hen heeft meegegeven ze rusten nu in stilte braaf totdat op een dag heel gaaf ze openbarsten in gelach dat God hen van verre gaf ze worden luid opgeroepen om hun verwanten te bezoeken en met hen breed te vieren nichts kan man noch verlieren achtenzestig jaar geen kans om werkelijk mens te wezen ze ontsprongen zo de dans om triomf…

Maar voor wie goed kijkt, is de triomf geheel aan jouw kant, de fata morgana's voorbij, werd een vrolijk kind zichtbaar, bevrijd, zij het op de drempel van de dood, maar wat is de dood anders dan gewoon een laatste poort van binnen naar buiten.…

En zó spelen de minnaars, vanuit hun eigen liefdesgrond en vanuit hartstocht van de natuur, hun triomf uit tegen de dood, de geschiedenis en diegenen die geloven dat alles niets is.…

herschrijft maar de wereld toekomst geeft toen ik vanochtend wakker werd besloot ik ook jou dit te schrijven geef je wapens op en zeg vaarwel jij kunt niet heersen met de kogel die een volk en afkomst liquideert blijf niet langer de bruut die je was zeg dat de zinloze oorlog eindig is toen ik vanochtend wakker werd zag ik de weg naar echte triomf…

Vertrouwend laat ik 't speeltuig gaan, in hope blij, in angsten bang, triomfen dreunen, vreugde slaan en liefde smelten in mijn zang. Mijn voet is vast, mijn vingren snel, en 'k weef om 't ruisend koorgewelf, de luister van mijn orgelspel, mijn zielenspel... mijn ziele zelf...…

Zij dansen op de oude zerken, van rood geaderd marmer, waar eerst nog bloed en staal moest stromen, spitte vloeibaar goud uit de schoot der weelde, gefolterd en humaan gespleten, deelde hebzucht de aarde in tweeën, een lege triomf zonder geweten.…

zilveren armen van wat lome golven, blozend aan hun borst gevlijd leveren franjes avondrood zich zachtvrijend uit aan hun kokkelende waterpartijen uit de gespannen nachtboog langs de schemergordel tuit dorstig langend scharlaken zonnegloor haar schone lippen landinwaarts waar boven duin een saffranen maan als luchtbaken gezet in klatergoud vol triomf…

Tril, oude toren, en paar uw lied met onze koren: zing: ‘Ik ben Roeland, ‘k kleppe brand, luide triomfe in Vlaanderland.’ ------------------------------------------ - Klokke Roeland: grote stormklok in het Belfort te Gent, die bij gevaar de burgers opriep - grijsd - West-Vlaamse vorm voor grijs - Belfort: torengebouw waarin de oorkonden van…

Triomf! hij viel, die de aard deed beven, De vrijheid trapte met de voet, Die, door geweld en list verheven, Zijn zetel vestte in mensenbloed! 't Verachtlijk Hoofd der volkverzwelgers, (Zijn trotse slaven) maar, weleer, Het troetelkind der troonverdelgers En vorstenmoorders, plofte neer!…

Ik zag er tegen 't goud de Deugden opgewogen, De Mening aan de evenaar; 'k Zag de Armoe schuld geteld; de Schuld triomf in de ogen, Of daar geen hoger Richtbank waar'; 'k Zag grote kindren zich bij 't klatergoud verbazen, Hun graan verkwisten op een klip, Uit ijdle droom en hoop een bonte zeepbel blazen, En wenen bij zijn kleurloos slib…

Gelijk de Vistula en rots en bos Terneergedonderd met zich voert, En springt omhoog in schuimende triomf, Van bergen toegejuicht: Zoo voer me uw lied op 't bloedig oorlogsveld, Verrukking geeft mijn vuist de dolk; 'k Hoor niets dan u, bij 't dondren van 't geschut, En ben onsterfelijk!…