109 resultaten.
traject
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 317 stram strak
stijf in knop
zwierig geurend
volledig
in balans
doorgeschoten
weg volgens velen
niet te verhelen
schoonheid
nog even talmen
met
uitgebloeid zijn...…
Herfstlicht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 730 De pastoriemuur
is van een soort wit
dat mild en zacht
een brokje stilte pacht
een wit dat met
kamille langs een korenakker
eenvoud deelt
een wit dat
als een haagwinde
zich aan de zon blootgeeft
hier kom ik graag
de ingangspoort
met ronde boog
is altijd open
er staat
een uitgebloeide
blauwe regen…
Gejaagd door de wind
netgedicht
4.2 met 5 stemmen 198 Pal in de wind
wordt een vol hoofd
even weer wat leger
gedachten laten los
Geef ze mee als prooi
voor de jagende wind
als weggeblazen pluisjes
van een uitgebloeide bol
Ze vliegen met de wolken
naar ergens ver achter je
waar ze uiteindelijk
landen in het verleden…
Meine unsterbliche Geliebte
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 344 Het zal de tijd van weemoed zijn,
die ons doet voelen als we doen;
er zijn wat uitgebloeide uren
waarvan het pluis bijna
verwaaien moet.
Ja, het is de tijd van lage zon
en de dunne adem van nat hout.
Maar ook al gaat het bos in dode geuren op
en staat de lucht van vogels leeg,
mijn fantasie richt voor ons lentes aan.…
Het spraakwatervallenpad
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 354 zwijgend is
de stiltebloem geplukt
haar blaadjes drogen
sprakeloos op
stenen van geluk
het groen
monologenblad rust zacht
met rode dialogen
en stemloze woorden
op het spraakwatervallenpad
ze was uitgebloeid
en geeft de vrucht van rust
weer terug aan het geheel
waar decibellen groeiden
in de chaos van teveel…
Nieuw stralend leven
netgedicht
4.4 met 5 stemmen 58 hij gaf zijn broeder
weg voor brood; beleg met
vette spijzen
haar gezicht kwam voorbij; geen
korreltje bleef over
de rover
nam het mee
ze rilde en beefde;
in de geplunderde boom
kwam ze tevoorschijn
als de late rozen
uitgebloeid;
haar takken gesnoeid;
in een
nieuw stralend leven…
Als droom ontwaakt
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 234 Steeds weer dat raam, zijn stoel, haar naam
het trage rood van de rozenhaag die roze oogt
een nooit gesnoeide kersenboom
nog steeds niet uitgebloeid
zolang haar wangen bloesems dragen
ook deze winter zomert zij nog na
hij plukt haar uit zijn dromen zodat
met het uitzicht op voorbije dagen
dit venster zich niet sluit…
Peer
gedicht
3.4 met 39 stemmen 19.350 De rozen zijn uitgebloeid, het is geen zomer meer
Ik ben alleen en heb een peer
De avond valt ook steeds vroeger, wat ik ook probeer
Ik schil de peer en snij de peer
In weemoedige, herfstige sfeer
Peuzel ik mijn stukje peer
De koude sluipt nader en de regen druizelt neer
Ik ben alleen en zonder peer
----------------------------------…
Kerstmis met ster
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 285 Verdwaald zijn en ergens
in het vierde kwadrant
een ster zien verschijnen
missend stukje van een puzzel
Zonder het kleinste deel
wordt het beeld nooit een geheel
Het is als hard blazen tegen
een uitgebloeide paardenbloem
In planeten en sterren verdwijnen
weerkaatsing van het licht voelen
in de ogen van de ander, in een
pupil jezelf zien…
Einde van de zomer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.097 De bloem is uitgebloeid
De vlinder weggevlogen
De laatste zonnestralen
Schijnen ingetogen
Over het vlakke land
Bomen waaien kaal en
Het strand is verlaten
Je hebt het niet in de gaten
Maar de dagen worden kort
De wind waait in vlagen
En een wolk stort
Regen neer
De hitte is verdwenen
Dit is de laatste keer
Dat ik hier zit
Met jou…
Einde van de zomer
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 377 De bloem is uitgebloeid
De vlinder weggevlogen
De laatste zonnestralen
Schijnen ingetogen
Over het vlakke land
Bomen waaien kaal
En het strand is verlaten
Je hebt het niet in de gaten
Maar de dagen worden kort
De wind waait in vlagen
En een wolk stort
Regen neer
De hitte is verdwenen
Dit is de laatste keer
Dat ik hier zit
Met…
bloed in bloed
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 84 mijn kind, je nadert nu
de stappen der volwassenheid
geen bloem die uitgebloeid verdwijnt
als jij je haren hangen laat
donker wast de maan, maar lichter dan het licht
verstaat de zon het, om steeds weer
terug te kaatsen
eenmaal daar, waar heel jouw man-zijn gaat
verlaat je mij
om altijd terug te keren
naar de basisvorm van jij
en ik…
Kerstmis
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 3.059 De winter draagt wit, oud en koud,
een nasleep van een uitgebloeid seizoen
dat donker uitschaatst over witte vaarten.
Wellicht is er gezaaid intussen,
- want tussen jaargetijden trekt
geen god een streep - en wordt
er al verwacht: een warmer kind,
een moederbuik, zoals vanouds.…
Vergetelheid (13 mei 2000)
netgedicht
3.9 met 18 stemmen 285 Bloemen blijvend uitgebloeid,
vazen ongezien verder leeg
vergeten op stapels onzichtbaarheid;
opzet, onachtzaamheid
of domweg onverschilligheid?
Vergeet ook die dag
vol gedoofd vuurwerk;
begin maar bij morgen.
Geen dag komt ooit terug.
Wie wil de herdenking vieren,
van vervlogen geluk?…
de kudde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 de opkomende storm woelt
door de verkleurende bosrand
zachte witte en vredige schapen
bekleden de uitgebloeide heide
stromen gedwee naar de verre stal
een schuilplaats onder de dreiging
nog even wachten op de felle regen
en de volle hevigheid van de storm
knus en warm gezellig blatend bijeen
heideschapen hebben ‘t niet slecht…
Bestemming onbekend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 137 zou ik zeggen: Weet het niet
het regende vanochtend vroeg
uitgebloeide gouden regen
nu sneeuwt het resten bloesems
uit de rijen iepen langs het pad
en dwaal ik zomaar half verdwaald
in de richting van de zon
op zoek naar een begin
van iets wat ik nog niet weet
vager kan het niet
maar ik loop en ik loop
blijf lopen tot het einde
van…
Gevallen blad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 net als de blaadjes
laat ik los
wat er niet meer toe doet
wat niet meer hoeft gevoed
de takken zijn zwaar
van hoeveelheden uitgebloeid
ze buigen
en gaan de winter in
laten achter wat niet meer groeit
de natte grond onder mijn voeten
vertrapt wat net gevallen is
ik raap nog wat schoonheid
en versier mijn huis
met herfst en warmte…
ik hou altijd van jou
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 1.043 uit leem
ik wil het dompelen
in de blauwe
wonden van de aarde
en het zal thuiskomen
uit de bergen
als sneeuw
leg je vogelhart
in handen uit wind
ik zal het omhoog gooien
in de wijde
staalblauwe hemel
en het zal uit het heelal
thuiskomen
als ijs
maar leg jouw mensenhart
in handen bloed
en ik zal het houden
tot de matte kleur
uitgebloeid…
Voorjaarstango
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 225 Acht dagen in het jaar
duurt deze lentetooi,
de halve buurt is uitgelopen
wachters zuchten
o wat is ze mooi
dan valt ze uitgebloeid
als confetti over ’t groen,
zo opent deze tango
in feestkleed het seizoen.…
met verleden aan mijn handen
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 355 de woorden waren oud
gesleten in herinnering
hun warmte was steenkoud
kussen waren uitgebloeid
in geur en kleur
de werkelijkheid ontgroeid
ik moest je zien
in lichaamstaal weer met je spreken
onze liefde kon ik niet vergeten
je huis is één verwelkoming
in uitgestrekte armen
je kus is als mijn warme thuis
ik til je nu de…
Het nieuwe jaar wordt alweer oud
netgedicht
3.8 met 11 stemmen 330 Op de kast de uitgebloeide amaryllis,
de verdorde kerstboom al weggedaan.
Toch nog even terugblikken naar toen
en dan maar weer vooruit.
We leven even onbedachtzaam verder.
Het nieuwe jaar wordt alweer oud…
De pluisjes in de Pinksterdienst
netgedicht
4.4 met 5 stemmen 205 In haar witte toga
stond ze midden in de kerk
te blazen als de wind
tegen de uitgebloeide
paardebloem
pluisjes cirkelden rondom
beschenen door het licht
van de door glas in lood
komende zon
het is als met de wind
je ziet hem
door de dingen die bewegen
net als de pluisjes
neerdalend op uitgesleten tegels
zo is de Geest,
je ziet hem…
Na doorgehakte knopen
netgedicht
4.2 met 8 stemmen 303 met hoge bloemen
langs ons pad
vergaten we de tijd
de zon scheen
kleuren in seizoenen
onze hemel waren we te rijk
zo zijn we afgedwaald
en ronden slechts de
lang bekende wegen
het openstaan voor nieuw
en voor elkaar zijn we in
dagelijkse sleur vergeten
de bloemen zijn al uitgebloeid
het pad is niet meer te belopen maar
er gloort…
Wens
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 273 gaan
het ging anders en op die manier beschreven
lijkt het op dat vreselijke ding
dat boven de schoorsteenmantel van mijn oude tante hing
maar goed, dit wilde ik zijn
een gekweld en eenzaam schrijver
achter een vies en versleten gordijn
maar nu ben ik uitgegroeid
tot de man wiens hart zo is ingelijfd
dat als de rozen in de vaas zijn uitgebloeid…
Rouwmantel
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 138 Klokken luiden
Hoorbaar in de stilte van natuur
Turend over uitgebloeide kruiden
De wereld is liefde en maakt soms overstuur
Voel weemoed in gedachten
Een dierbare die pijn wegneemt
Stapvoets lopen, minuten wachten
Het is eeuwig stil maar ook zo fijn geweest
Laat de dienst maar beginnen
Mijn gedachten in hemelsblauw
Met liefde gaf ik…
Naast me
hartenkreet
4.4 met 8 stemmen 618 Je zegt dat de rozen van
vandaag zijn uitgebloeid,
dat de herfst loopt te wenen
in de schaduw van je lijf
Je zegt dat de stilte nader is
dan de troost in mijn armen,
dat mijn adem muren bouwt
tussen verdonkerde dromen
maar als ik nu zeg dat
morgen weer zal komen,
dat droefheid en intens
gelukkig zijn samen horen
maar als ik nu vraag…
en keert zich om
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 584 in een weiland rond
nam mee een vlieger en veel wind
zoek het kind in mij
roep haar tot ze voor me staat
onbezorgd en blij
ze pakt het touw en rent
ik laat de vlieger los
we zitten samen in het gras
kijken naar de vlieger in de lucht
spreken zonder klank
dan moet zij weer gaan
en keert zich om
dag mijn kind
tot ziens
ik pluk een uitgebloeide…
gisteren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 57 Uitgebloeide rozen, verdwenen glimlach.
Wie heeft hen geborgen,
hun frisheid bewaakt,
kleuren vrij van zorgen
waarom hun jeugd verzaakt
zodat er vanmorgen
enkel dode stengels zijn thuisgeraakt?…
Verdienmodel
netgedicht
4.8 met 26 stemmen 38 het nieuwe
bloemenboek is zoek
het oude is uitgebloeid
en verdord het zaad
veredeld tot er helemaal
niets meer aan schort
zij hebben hun zielen
beknot het speelse is
verdwenen omdat het
oude als verdienmodel
veel te lang is blijven
domineren in het heden
het baasje spelen
van de mensen is de
bloemen gaan vervelen
zij verloren…
Ruwe bolster, blanke pit
netgedicht
4.6 met 19 stemmen 293 De avondzon verdwijnt langzaam
aan de flanken staan loten
met de jaren stevig verankerd
rond een weerbarstig bastion
haar schemer twinkelingen
in half blind geworden ogen
verraden een pittig karakter
een lang uitgebloeide boom
ontfermt zich nu (stok)stoïcijns
over rijp gegroeide vruchten..…