Alle inzendingen over uitgebloeid

kleurloos en koud veegt de schemer zo staploos traag de dagtinten weg met zwarte halen die 't stervend licht aan flarden scheuren de dag bloedt dood en de luchten kleuren traag naar paars en rood de vorst klauwt de laatste dampen uit de grond rondom de uitgebloeide heide en zucht nog nevels die laag na laag nog zachtjes beven…

Zij lijkt een beetje op een zonnebloem: gebruind gezicht, blonde haren, nog lang niet uitgebloeid, toch geknakt. Zij ligt voor schut; slaap noch diepe rust. Niet stuk, niet beschadigd, niet ziek: kan nog heel goed bloeien in een vaas. Bij alle zinnen moet nu nagedacht, de tijd verspringt een klinker.…

De grafsteen met de gebeitelde letters die jouw intieme vriendschap in de nacht een liefdesnaam gaven staat eenzaam op het stille kerkhof bij de uitgebloeide hortensia die moe is door doden die zwijgen in alle talen bladeren van droeve bomen dwarrelen wanhopig voorbij de diepte van jouw dromen maar jij zal nooit tot leven komen…

Het park lag uitgebloeid. De Opels der gelovigen waren gestald. De roekelozer wagens van 't volk dat straks ter voetbal trekken zou stonden nog roerloos in de kou. De vogels wachtten op de zon. Tot dan: kyrie eleison. ----------------------- uit: 'Over de Lijn'.…

het gras is weer gegroeid de bloemen zijn uitgebloeid de kruinen van de hoge bomen nauwelijks van alles bekomen liefde schuilt nog dieper weg wees alert op wat je zegt of praten we elkaar angst aan moeten we niet naast elkaar staan de wapens steeds weer opgepakt vrede en voorspoed uitgekakt herdenken in blinkend oorlogstenue buigen…

Zonnestralen hebben ons teder gekust Nu is de zomer echt uitgeblust De metamorfose is begonnen van een nieuw seizoen Zomerbloemen zijn uitgebloeid Bermen kortgesnoeid Alleen het gras blijft altijd groen Wolken grijs en grauw spelen met het hemelse blauw Dan dalen regendruppels in glinsterende parels op de aarde neer en de fluistering…

En naar ik er langer was Werd mijn waan meer werkelijkheid Er stond een familiegraf open Er zou een kist aan worden toegevoegd De vierde, de laatste; vol Ik keek in dat keldergraf Ik keek te diep in de diepte Het roerde de diepste dood in mij De bloemstukken vierde het leven In al haar pracht en uitbundigheid Maar ik ervoer ze als uitgebloeid…

Een kerstbal met een kuikenklein haakje aan waarlangs water en lucht kunnen kolken tot uitgebloeide wolken.…

Weer staat het voorjaar te wenken en de krokussen zijn al uitgebloeid maar de lente trekt zich daar niets van aan en doet ons zonder meer verstaan dat alles weer goed is, al is het maar voor even want de drukte jaagt ons weer op en toch groeit het gras ook zonder eraan te trekken. Wat kan ons hier en nu ten leven wekken?…

Moe van de geuren die zij moeten dragen Van graven oud en rozen uitgebloeid, Weemoedig vlagend door verwarde hagen En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.…

Moe van de geuren die zij moeten dragen Van graven oud en rozen uitgebloeid, Weemoedig vlagend door verwarde hagen En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.   Je hebt weinig gedacht en veel gezwegen En stil de handen om mijn hoofd gelegd, Zo zeggend: ‘Ook de grootste liefde kan niet tegen De dood die niets ontziet en alles slecht.'…

Men loopt zo gauw voorbij in herfstachtig najaar aan wat uitgebloeide takken in een groepje bij elkaar vergankelijk geworden kleur verliezen, broos staat het stil, wat triest komen uit de mist in zicht van zachte lichtval en zie.... hoe een spinnetje ontdekte de ragfijne takjes waaraan het zijn webje spon en kijk...…

Je geeft niet meer om te geven in de lijnen die je trekt, gespoord door de ringen van jaren, en vertrek je naar dat laatste seizoen, om je nog een keer op te richten, om je de eigen verhaal te scheppen, ontdaan van uitgebloeide bloesems, waarin jouw waarheid niet zal zwichten, en ben je met de dood verzoend, een vol leven om niet opnieuw…

De krokussen zijn uitgebloeid, maar geel en blij staan Paasbloemen te pronken. Beseffen zij dan beter dan wij, mensen, hoe nieuw het leven wordt in deze dagen? Hoe alles weer verrijst en dank vertolkt?…

De krokussen zijn uitgebloeid, maar geel en blij staan Paasbloemen te pronken. Beseffen zij dan beter dan wij, mensen, hoe nieuw het leven wordt in deze dagen? Hoe alles weer verrijst en dank vertolkt?…

jan-boerenfluitjes de meester spoort ons kregelig aan Tineke heeft al vijf soorten zoals je ziet de paardebloem is echter ónze favoriet nietszeggend breekt het weekend aan nog tracht de leerkracht ons gevoel voor de natuur te cultiveren: pitriet nachtschade met uitgestreken smoel blijft de paardebloem ónze favoriet de onderwijzer is intussen uitgebloeid…

Sjaals van zilver zijn de webben in de rododendrons waar de spinnen ateliers en woonplaats hebben; langs de uitgebloeide bollen hangt het franje van hun werk; als het warme waaien in de holtes van een struik, zo is het weven ingewikkeld voor de domme prooien die hun lijf en vleugels op de lijm beproeven, huiverend de koudste opperklem…

schuurt de wind zijn gure vlagen tegen ramen die beslagen trillen van de donderslagen en zo de regen tikt een gat in openstaande mantelkragen uitgeraasde autowegen vervuld van vallend blad schuilt de man zich pruilend tegen uitgestorte najaarsregen die plengend en zeer ongelegen neerstort op het tegelpad van straten en bevuilde stegen uitgebloeide…

Nu ons leven lijkt uitgebloeid en we ons pijnlijk afvragen of dat leven zinvol was. Toen we als rozen bloeiden, die zoete rozenbottels werden. Hoe onze zaden wortel schoten, maar ons geluk toch bitter werd. Onze laatste jaren braken aan. We leerden vallen en opstaan. We leerden leven met de dag. Bitterheid veranderde in liefde.…

In de uitgebloeide boerenworm ben ik, in het late paardenbloemenpluis, de uitgebrande netel, het grijsgroen geworden sterremos, het zwart basaltblok, het schuim van golf na golf na golf na golf na golf: het tot oneindig geworden wezen dat niets voelt, niets wil, niets raadt, niets kan dan zijn- een einder die zich eindeloos herhaalt zonder…

groen zet de leeuwenbek zo’n grote mond op dat bange rozen rimpelen in de wind maar als het botert tussen de bloemen smeert de klaver zoetgevooisde honing klappen papavers hun blaadjes tot moes en verkleurt regen dwarrelend in goud de bruidssluier slingert zich bevallig om een wild tegenstribbelende wingerd sprookjes zijn hier allang uitgebloeid…

ze pakt een vaas zolang het kan zolang het mag plukt ze de dag die zo nog een langer leven beschoren is tot ook die uitgebloeid is, het was niet voor lang, helaas…

Maar als de dag gedaald is, laat hij neer- Vallen de welke blaân, zo pas nog bloeiend, Want hij heeft uitgebloeid zijn bloei-begeer... O, mocht ik sterven in mijn jonge jeugd, Als heel mijn zoete zang, uit mijne ziele vloeiend, Gezongen is van liefde – leed en - vreugd...!…

mijn ziel is bijna al een leven lang zacht droevig gestemd de kleur van vele dagen schijnt herfstachtig getint ben deels geremd, onderkoeld ben ik zo vroeg uitgebloeid en is het enkel voor mij bedoeld wil dan vluchten ver van het heden of in de schaduw van het verleden het lijkt wel of mijn aard is gezonken in diepe…

Nimmer zal hij behoren bij de uitgebloeiden, de verdorden en nimmer lijden zoals wij die nooit zijn ouders zullen worden. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…

En ben ik uitgebloeid Ach, laat mij dààr verslensen En luister naar mijn laatste zang Ik ben zo bang, ik ben zo bang Te sterven bij de mensen.…

De afgelopen zeven jaar voorspoed, tegen- hebben ons zeker laten zien dat het niet altijd dus voor eeuwig, rozengeur en maneschijn kan zijn, daar soms iets lijkt uitgebloeid voeding van belang Onze tijd van geslepen stenen wordt alleszins opnieuw een tijd van revisie waarin wij samen de koe bij de horens zullen vatten jij, ik.…

Voorbij is weer de lentetover zilver siert de ochtenddauw uitgebloeide lenteanemonen staan al heel lang in rouw. Diepgroener wordt het lover roder ’t hart van de ontloken roos die zich uitgesproken in de zomer door een vlinder lief gekoosd.…

de economie groeit de akker dor en dorstig uitgebloeid de tijd is koud en ik wil het verwarmen met een lied schrijven bij 't knapperend hout van maagdelijke maanden, de regen van goud de geur van bloemen en kruid het vrijende paartje, de bruidegom en bruid maar het licht, het licht is schemerig als een gedicht vurig de vlammen voor je…

vederlicht Zonnestralen bieden tegenwicht Solitaire berken glinsterend in de zon Ieders hart opent doordat het voorjaar begon Voldoening laat je dag behagen Je volgt het beeld van baltsende raven Hier bruist het leven Waar de drukte wordt vermeden Een heuvelig paadje door de hei Blinkende berken op een rij Zonneschijnsel verft goud over het uitgebloeide…