Alle inzendingen over uitrusten

Het helpt me niet meer, het is een valse knuffel: geen alcohol meer!…

Het grazige verzuurd door de aanzwellende zomer onder romige luchten zwenken zwaluwen door de geopende gordijnen van het uitrustende voorjaar De wind geeft gul een geluid aan alles wat stemloos leeft niets blijft zonder ontdekking Al mijn vragen verwaaien – zonder beantwoord te zijn – in het overvolle landschap terwijl het een uitnodigende…

gebruikte, theedoek; Geen streep is meer te zien, Alles blinkt zoals nooit te voren - Anderhalf uur later wil ik Nog een keer goedkeurend kijken Naar het gedane werk, En zie dan in de linker benedenhoek Een kunstwerk van zilverdraden Zo mooi, zo zuiver gesponnen Door hare majesteit spin, Die midden in haar zelfgemaakte kunst Uitrust…

Waar ik lichamelijk en mentaal van uitrust. Mijn schat! Iedere blik die jij tot mij richt. Is het juiste balans in de toon van de muziek. Het genot om te zweven tussen hemel en aarde. Daar waar de mooiste beleving is van akoestiek.…

Ik moet een flink stuk lopen zelfs, 't is balen, maar bij de top ben ik weer uit de brand, alwaar ik uitrust in een restaurant. Wat fijn, dat ik met euro's kan betalen. Tenslotte kom ik zwetend bij d'r aan. Wat heeft ze toch een mooie derrière. ze is een stoot, zoals ik haar zie staan.…

in de zee in liefde worden herenigd ga jij nu alvast maar mee voel me in de regen schilder me in het gras ook al zal niets zo blijven en nooit meer worden zoals het was voel me zonder woorden koester mooie tijden met Wienermelange en vele taarten om aan te snijden zoek me in de wolken langs de regenboog naar benee ga ik voor nu uitrusten…

Waar je de tijd bent kwijtgeraakt Vind je hem weer: in de berm van de weg waar je langstrekt, alleen, met zijn tweeën in groepen, waar je je uitstrekt en uitrust… Hé kijk nou, dat was ik kwijt, weet je nog wel en nou hier in deze oude tuin, bij dit oude huis, waar de uitvinder van die zus-en-zoklok werd geboren, uitgerekend hier vind…

Als God zijn woonplaats kiezen mocht zou dit geen religieuze woonplaats zijn Ook geen plaats waar elkeen om vocht maar aan het einde van iemands Latijn Als God zijn domicilie bepalen mocht waar hij kon uitrusten van geleden pijn Schiep hij de plek waar niemand zocht om er eventjes gewoon zichzelf te zijn Als God zijn woonplaats bepalen kon…

Kom gerust even uitrusten in de regels, de lucht is bedompt, rust op het talud, nu zelfs ook op de rietkragen bij dit water, het licht is er de zon heeft even pauze. Misschien kwam ik iets te dichtbij, sluit tijd voorlopig dozen met oudere foto's wist momenten, gesprekken vol heimwee.…

Er zijn monumenten opgericht waar men, als er tijd is, bloemen legt of uitrust onder een voorbijsnellende hemel. De struisvogeleieren worden tegenwoordig beschilderd met figuren uit buitenlandse handboeken.…

Samen uitrusten en horizonnen. In de toppen van ruisende bomen. Neerkijken op mensjes beneden. Klein wondermusje.…

opgerolde slaapzak Een veldfles voor als de dorst uitbrak Door bossen, heuvels en dwars over de hei Ze voelen zich uitbundig vrij Het leven wordt volstrekt genoten Tot de vermoeidheid ze heeft teruggefloten Ze slapen ergens stil in hun kleine tentje Dromen over ieder natuurfragmentje Morgen zien ze de klaprozen weer langs komen Als ze uitrusten…

Alziende leven in een stad die blind Het voorjaar reeds vermoedt en ziet gelijk Een slapend kind; slenteren door het grint En zand van een in aanbouw zijnde wijk Of door het centrum, samen met een vrind, Half dromend uitrusten langs de dijk En luisteren naar vogels, water, wind: Dat alles schuift langzaam buiten bereik En wij geraken enzaam…

Alziende leven in een stad die blind Het voorjaar reeds vermoedt en ziet gelijk Een slapend kind; slenteren door het grint En zand van een in aanbouw zijnde wijk Of door het centrum, samen met een vrind, Half dromend uitrusten langs de dijk En luisteren naar vogels, water, wind: Dat alles schuift langzaam buiten bereik En wij geraken enzaam…

Lange dagen, korte nachten In je bed met 1 oor op een laatkomer wachten Iedereen vliegt uit naar bos of zee Neem je zonnebrandolie mee Om 9 uur 's avonds nog effe fietsen Een dag heerlijk nietsen ijs bij de ijssalon om de hoek In de tuin BBQ- en met gezellig bezoek Tijdschrift, dik boek, lekker lezen Uitrusten van een heel jaar racen…

Het is lekker uitrusten en genieten. Het is indrukwekkend om mee te maken, wanneer we onszelf hervonden hebben. Wanneer we liefde in kleine gebaren durven tonen. Wanneer we nieuwe vriendinnen en vrienden maken. Wanneer mensen zichzelf weer durven laten zien. En, wat hebben we te winnen? Ons hele leven en dat is véél!…

Door schokken werd alles anders: Niets ligt nog op zijn plaats en weinig wordt nog herkend. Of was ik tot hiertoe zo blind en moet ik nu wennen aan ander licht? Eigenlijk weet ik het niet en anderen zeggen dat dit normaal is. Dan hoop ik toch gauw weer thuis te zijn al zal het huis andere muren hebben en zal de regen ook nat blijven maar…

. - Verloren, lang, 't geluk van hen te dienen, Zie 'k, vreemd en onverschillig, mijn ruïnen, En zonder wrok om wat ik heb geleden; En zonder bitterheid en zonder schreien Voel 'k, zacht als 't stof, 't verlangen op me glijen: Uitrusten, vredig, bij toch lief verleden.…

Je zou moeten gaan zitten en uitrusten, wachten op iemand die voorbij komt. Iemand die niet uit angst maar doorloopt, en even durft te gaan zitten , net als jij.…

Een oude man zittend op de bank, turend in de verte, een jogger die de tour gemist heeft en even uitrust op de andere hoek van de bank, naast de oude man. Een simpel ritje met simpele dingen, die een mens in deze tijd, nog gelukkig maken kan.…

ze is een vrouw zo doodgewoon tot plots letters dicht bij haar komen haar bekoren en het verlangen strelen ze koestert woorden speelt met zinnen ontdekt een bijzonder iets ze schrijft zo waar haar eerste dicht als een woordenstroom niet te stoppen stoeien zinsbeelden in haar gedachten tot ze moe gemoedelijk uitrusten in haar schoot ze prikkelen…

Om de vier jaar verhuisde je naar een andere studeerkamer in een andere pastorie en altijd zag ik je vulpen weer rustig uitrusten op je statige bureau, maar ik wist hoe gedreven je ermee had geschreven.…

prachtige donkere stem op een verzamel cd waarop je oude nummers zingt Je woorden raken mij en ik omarm je gevoel Een heerlijke melodie die zó harmonieus klinkt Je hebt je leven geleefd, doorleefd, en beleeft met een ongelofelijk doorzettingsvermogen Gedronken, gerookt, genoten met volle teugen en het leven als een passie ingezogen Nu mag je uitrusten…

Laat het de toekomst zijn, jij nog lang pater familias zonder dat deze ziekte kwelt of in jou of mij brandt, gaan we samen weer picknicken, uitrusten bij de bosrand.…

Een jonge duitse man, door zijn uitrusting soldaat genoemd, greep naar armen die los probeerden te komen. Liepen gearmd als een avondse parkwandeling. Met het laatste zonlicht ver achter de bomen verscholen versierden duizenden sterren delen van de lucht.…

Auto’s kunnen rijden in een waas van weemoed vroeg in de morgen vooral terug naar de stad, naar de asfaltzorgen langs fietsers, fabriek en schoorsteenroet naar de stad naar de huizen in een auto die naar leer ruikt en naar stof met het meisje dat mee moest en dat moegedronken en moegekust uitrust van haar roes in een auto die rijdt langs…

~vervolg~ Ze zat daar zo triest alleen -Mogen we even naast je uitrusten dansen is best vermoeiend en het uitzicht is hier mooi veel ruimte nemen we niet in we zullen je niet storen als je dat niet wilt- ze maakte een gebaar van uitnodiging gaf hem toen een halfvolle fles wijn -drink deze eerst leeg dan praten we verder maar neem niet…

een bosdreef die door geen mens is betreden als een schilderij dat vanop afstand wordt bekeken uitrusten op een bankje bij de boskapel… en luisteren een spreeuwenwolk komt de hemel verduisteren. de zon staat reeds laag en onze ogen raken verblind langs landerijen keren wij terug, vol energie en blijgezind.…

Ik hoef niet meer naar Tibet Want in mijn geest heb ik dat bereikt Niets kreeg mij klein en ik kreeg altijd hulp En altijd word ik me daar op zondag van bewust Als ik uitrust en me vredig voel Ik fietste de aarde al rond En leef met schizofrenie Prikkelarm en vol humor Ik vind ziek zijn niet leuk Liever was ik energiek Maar in Tibet…

’s avonds schreef ik je naam in mijn hart diep van binnen kwam ik je tegen liefde bleef hangen daar kon ik bij uitrusten om te slapen als dauwdruppeltjes zacht liet jij mij hoog zweven op de snaren van mijn hart gloeide fluwelen magie boven mijn verstand ja 't is voorbij de wind is gaan waaien op het gewicht van einde het water…