Alle inzendingen over valsheid

kunnen schuilen achter vuige roddels of marmeren zuilen de val die met kleine letters wordt gezet bevuilt alleen het eigen twijfelbed is de laffe opdracht niettemin toch geslaagd als zij zichzelf tot vertolk ster verlaagd dan wil zij zelfs druk letters roven depressie komt niet alleen van boven ze hoeft dan niet meer mee te liften op pure valsheid…

Waar mensen woorden sabelen met gezichten onheilig van cynisch bedoelen Waar mensen woorden vleien met gezichten kwijlend van kruipen en kroelen Daar metsel ik deuren en ramen met stenen keelbrokken dicht waardoor het valse licht en onoprecht geluid zich niet meer nestelt onder de huid Dans ik bevrijdend met vederlichte vlindervleugels,…

We hechten aan gezondheid en aan aarde Dus biologisch eten blijft de trend Dat groene keurmerk voor de consument Heeft, bleek recent, door valsheid weinig waarde Huh…nieuws? Dat zou het zijn wanneer je leest Dat er eens géén gesjoemel is geweest!…

een dichter die met vakantie gaat en smart aan anderen over laat een bevlogen kamerlid die even niet met uw problemen zit vrijheid verkozen gewillig vrijwillig niet gedacht aan werklozen het leven is grillig oprechter dan recht echter dan slecht eerlijk gezegd wat is echt ? onwetend het gemis wat verbondenheid is.…

natuurlijk is het dom gedroom dat vrede kan bestaan ooit heb ik het gedacht als kind toen ik niet helder zag vrij jong heb ik al gevoeld hoe veel gelogen wordt valsheid en bedrog zag ik in grotemensen ogen ik wil niet lopen aan de lijn van onverschilligheid en ego ik hoor de geheime melodie van trillende vlindervleugels…

Diederik Stapel heeft onderzoeksresultaten vervalst en verzonnen en valsheid in geschrifte gepleegd. Binnenkort verschijnt zijn boek ‘Ontsporing’. Hij was zo goed dat ieder hem vertrouwde, Als wetenschapper alom gewaardeerd. Maar jarenlang heeft Stapel gefraudeerd, En nu is hij ontslagen wegens fraude.…

Waar haalt god het lef vandaan ons telkens weer tot stof te vormen brandend in een zelfbedachte hel waar wij geen kant op kunnen Podium van tegenstrijdigheid godslasterlijke broedplaats van aardgebonden egotripperij en valsheid in gedachten Waar haalt god de moed vandaan ons telkens weer te laten zijn zoals we zijn…

De tong spreekt de taal van de waarheid, geen masker van valsheid verzwaart zijn dans. Met trots triomfeert hij in euforie en koestert hij het evenwicht in zijn balans Velen vallen waar hij staat, met antwoord op vele vragen. Om het onbekende lief te kunnen hebben, moet je met demonen durven slapen.…

buitenwereld donker als de nacht, een holbewoner lichte vlekken vormen zijn ideeën de spelonkwand tovert zwarte schimmen op het netvlies van een onvast weten twijfelachtig grommen ze te glimmen met een naam de zekerheid te heten en hij wist dat buiten deze zwartheid helder stralend, wetten moeten werken ver voorbij de schaduw, achter valsheid…

In de waarheid ligt de vrijheid In de stilte van een eenzaam Weten, kennis is er lijdzaam En begrijpt zelfs elke valsheid En die kennis ziet ook domheid Anders, is nog mededeelzaam Boven alles heel bedachtzaam Als de absolute wijsheid Welke zin maakt haar geruisloos En waarom verliest ze kansloos?…

bestelen de armen verkrachten het recht hun galmende woorden klinken net echt kaatsen in valsheid de eerlijkheid dol schreeuwen van vrede maar hun echo’s zijn hol eisen het volgen preken verraad vertellen hoe heden in toekomst vergaat draaien de waarheid welsprekend een loer leuren met zonden in een genadig rumoer stralen schijnheilig…

Ik oefen partituren waarin de toon ontaard de noten balken jammeren omdat ze half vervaagd de wijs niet kunnen houden er komt geen einde aan de valsheid in geschrifte de strijkers nog aan zet laat ik als spechten tokkelen hun beeltenis mijn rust boomschors houd ik mij voor tot aan de generale de dirigent een kikvorsman zijn poel een…

ooit gedragen zocht sporen in barakken en kampen voelde de kilte ondanks talloze lampen las op de muren de wanhoop van toen ze doodden hun uren met bloemen in prikkeldraadgroen vloeren zijn versleten en deuren kraken hun het eindeloos vergeten als de wind ze beweegt de lucht geurt naar dood die in douches zijn tanden in valsheid…

hun lied van de dodelijke verleiding de honingzoete ondergang klinkt ’t zwakke hulpgeschrei van d’ontheemden en vertrapten verdrinkend in de zwarte deining brallen en bulderen de heersers en juichen hun legioenen over de ondergang van het individu het is een duivels wereldorkest dat de liefde en rede overstemt soms echter zwijgt die valsheid…

ik ben gaan dwalen tussen allerhande garens heb mijn patronen opgezet maar kleuren lijken net niet echt zij dissoneren in hun valsheid naar elkaar weven met invallend licht een meer dimensionaal gezicht dat mij toeschreeuwt om meteen te stoppen met het openen van de hel het weefgetouw trekt aan de bel ik heb kinderen zien spinnen…

zie mijn vriend en meester daar staan in ‘t licht lijdzaam onder bespotting en verbijst’rend venijn doodsbleek en zwijgend tussen valsheid en leugen in deze zwarte nacht smeult het vuur van haat verraad en achterdocht de mens daar ken ik niet waarachtig nooit gezien ik zweer het bij god de zon ontwaakt bloedrood en de haan kraait…

Ik geef het toe: ik ben in lijf en leden verslaafd geraakt, een junk, een sukkelaar. Door peukenpraatjes ben ik de sigaar. Ik was erbij en ben tóch afgegleden. Haar speech heeft mij beneveld en gestrikt: verloren voor het vuur van Bénédicte.…

najaarsgras vroeger al, rond het ouderlijk huis te hooi, te gras, nimmer te pas daar sloop het al: kattengespuis Ach Noach, u bood in doodsnood elk dierenpaar een vrij entree een schuilplaats op de droge schoot u nam ze door de wateren mee Maar nu, zo ver ontelbaar later vindt de mensheid weer een smoes voor de missers van een kater en de valsheid…

als met alle ervaring de kunst is vermoord geen oor meer dat nog valsheid hoort geen vaste hand en alles verstoord als elk verband met het verleden gewelddadig is doorgesneden is het leed nog lang niet geleden angsten, droefheid, haat en spijt zo goed als alle kennis kwijt slechts kleine restjes vaardigheid ingrijpende hulp van buiten…

ze zijn als vreemde klanken die vals noch zuiver zijn harde noten worden gekraakt in de nachten en als het dag is klinken ze door in refrein Een samenspel van witte en zwarte toetsen kruisen de zwarte mollen in mijn hoofd proberen de zuiverheid weg te poetsen waardoor de melodieën worden geroofd De klanken maken het stuk dissonant hun valsheid…

Rest mij nog u mee te delen uw vorig leven was tekort herhaling is uit nood geboren ontmoetingen zijn identiek de ergernis, de valsheid en 't geniep worden nu echter goed bestreden de overwinnaar is nu reeds bekend het lijden, de tranen en het groot verdriet al deze persoonsgerichte zaken zijn de deuren naar een toekomst, die overvloeit…

Van liefde de valheid, van valsheid geen zweem, hertbotteken! En weet-je voor ons niet een hutje van leem, Sarlotteken? Jochei, jochei, een hutteken in de hei! Ach, kussen we elkander, gij lacht en ik schreem, lief zotteken. En weet-je voor ons niet een hutje van leem, Sarlotteken? Jochei, jochei, een hutteken in de hei!…

Sluw zullen naar uw ondergang zij streven: Klein is hun durven, maar hun valsheid groot. ----------------------------------------- uit: Nagelaten Gedichten (1934)…

de met klassiek geëtaleerde klanken tonen mij het beeld van waanzin die ik met liefde draag in het exotisch erbarmen waarmee mijn brein is gevuld het rolgordijn halfstok gestreken markeert het duister zoals zij het had bedoeld, ze schermt me af voor de vernedering van de komende nacht die als een schuifelende sopraan mij de valsheid van…

Leugen, ben jij de dronken waarheid in tweedracht geweven..al herken ik je niet, als klimmende ranken tegen de muur ..in het lover in een wereld van honing, liefde en ambrozijn lopen woorden immers van ziel over, als een zware anker ketenend het verzengend vuur en weet valsheid haar ware gezicht te verbergen, teleurstelling elke poort te openen…

de straten van mijn stad In de steegjes van mijn hart Struint een vrouw heen en weer En maakt mij wezenloos, verward Mijn gedachten gaan uit naar haar Mijn verlangen terug naar toen De herinnering blijft daar Bij die allerlaatste zoen De gedachten blijven over Een herinnering is wat ik heb Het is iets wat was Verloren zuivere liefde; valsheid…

licht is noch lucht als in de zonkern of in het fruit, een onzichtbare architectuur die pulseert als afstand in kubieke meters, de woonkamer, net na de ruzie tussen minnaars hun zwevende spijt buigt de tijd in een fractie van een glimlach… het kind rent de kamer binnen met een hond rond zijn voeten en de ruimte verdwijnt, samen met de valsheid…

de hemel loenst naar mij in het grauwe groen van midden juli half de avond bedrukt ze mijn gemoed met een amalgaam aan beloften zwoele nachten, frisse regens donderende onweders of de valsheid van de vlucht naar nog een dagje later in mijn houten stoel zit een man hij rookt en kijkt om zich heen of er wat te zien zou zijn terwijl binnen…

als hij pluimt boven het koren zigzaggend aren beweegt is de valsheid en sluwheid dichtbij een te jonge zwaan witte donsveren plakken dwarrelen boven klamme grond de lange nek met open ogen bungelt naar de slachtplaats ik wenk en zoek zijn ooghoeken terwijl de sloot in rood overgaat haastig keurt hij mijn gebaar en bevestigd dat met…

De waarheid in zijn valse mond Gaat ook voor valsheid door in 't rond: Dit is des logens vrucht!…