Alle inzendingen over vergiftiging door hu

Ja, ’t voegt ene eeuw, versteend by ’t snood gebroedsel Dat vatbaarheid voor God en Heiland dooft, Behoeftigheid vergiften schenkt voor voedsel, En ’t oudren hart zijn dierste panden rooft; Maar weg dat tuig, dat kunstverwoestend knoeien, Van al wie smaak, wie menslijkheid belijdt!…

Vanaf mijn wolk kijk ik naar de Aarde Daar zie ik broeder tegen broeder vechten Om een strijd tussen de ouderen te beslechten Maar wat heeft dat nou eigenlijk voor een waarde Vanaf mijn wolk kijk ik naar beneden En denk ik na over welke reden Want angst en haat uit het verleden Vergiftigen steeds maar weer het heden Willen die ouderen geen…

De wereld is vergift met wroegen ende knagen, Vol stege wrevelmoed en vol hovaardigheid, Vol ongebonden zucht en vol kwaad-aardigheid, Vol zonden opgehoopt, vol opgehoopte plagen. O herten die nog zijt van hare strikken vrij Vliet verre van dees trouw- en liefde-loze prij. Al isse nog zo schoon versiered en bepeireld.…

hoeveel tijd er nog is te gaan een opwelling of keurig geregeld of worden de tweede of derde macht daarvan verdacht sinds de mens de landbouw heeft losgelaten voor de commercie is de entropie gigantisch toegenomen zonder vorm van onderhoud ook insecten, bacteriën en ander seizoenleven plagen het restant mens door ongecontroleerde vergiften…

permanente percussie van de Peugeots en de Honda's creëren een gesloten ruimte, een blijvende waas het perpetuum mobile is mobiel, jammert de aarde in een halve eeuw onthoofd in waarde de stampvolle staat vergaat in de rook vreemde gestalten vormen een collectief spook, paranoïa De huismus zingt zijn laatste volkslied, vluchtend voor vergiftiging…

Hu! ijzegrimmige kwatrijnen, Gij staart mij zo verschriklijk aan, Als waar’ hij erger dan profaan, Die aan uw saaie schuifgordijnen Zijn wufte handschoen durfde slaan. ’t Is boek van onderen tot boven! Hier groeien boeken uit de grond: Ai help! ik voel mij zo bestoven, Als rolden al die filosofen Gelijk uit hun papieren mond!…

Het is niet uit de kast komen maar uit de kerk komen en vooral blijven want het zijn de meeste geloven welke telkenmale weer en weer en weer de deuren in het slot laten vallen vanwege het verzonnen lot wat ons wacht zoals een collega, Islamitische mij vertelde “Jij homo word verbrand in de hel daar wordt je ook weer geboren barend brandend…

onverzettelijk Schieten vonken van kiezen Slaap valt aan, trekt zich terug En beukt met hernieuwde kracht Tegen het heftig tegenspartelende lichaam Overwinnen De duisternis gaapt nauwe spelonken Aan de binnenkant van oogleden Machteloos Daar zijn ze al Pijnlijke nachtmerries Vol langvergeten waarheden Glijden langzaam de geest in Vergiftigen…

Of met Haldol vergiftigen en in een gesloten afdeling droppen. Hem therapeutisch een vulpen in de hand duwen en hem dwingen om een nieuwe roman te schrijven, omdat dat zijn enige redding zou zijn. Mallerds!…

hen al huiswaarts sturen maar wie de griep heeft brengt men niet in scène Het dak der wereld blinkert aan de kim van nepal, tibet's toppen tot nanking terzijde van de route van de zijde schittert peking door afwezigheid Er wachten tesla's niet ver van wu-han voor een rood-wit cordon sanitaire een drone met antigenen is geland maar hu-awei…

wij er hier zo’n puinhoop van maken en onszelf langzaamaan vergiftigen? Zou hij weten dat………. er mensen zijn, die zichzelf opblazen om maar zoveel mogelijk onschuldigen de dood in te jagen? Zou hij weten dat……..…

Daarvoor is het vertrouwen naar de haaien jullie maken unfair play tot een deugd, de rest van de wereld beduvelen en naaien, een goede raad, vergiftig niet de jeugd!…

VI. Als ik te lang gezeten had bij jou, te weerloos en te dicht tegen je aan, wist ik dat ik vlug wegmoest daarvandaan, want van te grote warmte krijg je gauwer kou. En als ik langer dan een mens verdragen kon gekeken had naar jou, zo mooi en stralend klaar dan ging ik duizelen en werd ik raar zoals van te lang kijken naar de zon…

Gelukkig heb ik deze maand vakantie Zodat ik in de sfeer van strijd en kilte De tijd heb voor de twee minuten stilte Die ik in acht neem ter condoleantie Misschien dat ik wat minder doden mag? De stilte past al lang niet in één dag…

Koestering niet de seconden tellen tot ze lijdt haar zorgeloosheid delen haar met mijn ogen zeggen dat ik van haar houd het mooie heden niet vergiftigen met vrees haar koesteren met handen en met lippen de weken koesteren voor ik haar overgeef III.…

ik schilder en trek strepen geen benul, geen gedacht sluit mijn ogen zonder weten en zie een gezicht dat naar mij lacht. ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan…

Ik had een zwak voor president Wahid, Want dat die stakker met zijn blinde ogen Die zich altijd zo slecht heeft voortbewogen Corrupt geweest zou zijn, geloof ik niet. Een mens met zo ontzettend veel gebreken Verdenk ik immers niet van schurkenstreken.…

ooit was ik de prins op het witte paard die sprookjes uit kon laten komen ook al was het maar in onze dromen jij weet wel dat ik je die illusie nooit heb ontnomen en dus ga ik je vannacht weer zoeken daar in dat kasteel of die verlaten stins en ik zal je vinden en kussen tot het ochtendlicht je ontvoeren naar daarginds daar…

Jarenlang door mijn Tranen heen gesmeekt Dat het op zou houden Het bleef erbij - Noodzaak die voor jou Kennelijk ontbrak Hopend, alleen maar hopend, Niet verwachtend dat het Op zou houden Maar nu ik je losgelaten heb Is zo maar het wonder geschied Werd mijn gebed verhoord Dat het op zou houden - Het hield op - Het is opgehouden…

De witte vlokken stuiven, Die 't veld met dons bekleen; Geen grasje of geen spruitje Dringt weer door 't dekkleed heen: Maar 't groeit, hoe diep bedolven, Toch fris en krachtig voort, Tot het, o Lente! uw stemme Weer suizend fluistren hoort. Laat de Ouderdom de lokken Met rijm en sneeuw belaan, De Liefde blijft er groeien In vrome…

hangend aan de tonen danst mijn lichaam als nooit tevoren zwepen violen mij op ondersteund door de ranke piano klanken nemen ze mij mee naar verre oorden waar zij geen benul hebben van tijd…

tilt me op daagt me uit gooit omhoog vangt me draait me rond zet me neer keer op keer opnieuw hoger en verder bedanst ze mij met druppels die zoeter smaken dan het verlangen naar een zonnige vrede…

Toegegeven: in dit gedicht staan alle Poppetjes op hun plaats, rijmschema klopt Dubbel- en binnenrijm, niks mis mee, ook De metaforen staan als een huis, je ruikt De doorlopende lijn naar M.N., en de nauwe Gang van A., daar zijn deze verzen zeker schat Plichtig aan. Het beeld van de man met de Hamer die alles heel wil maken om het nieuwe…

Veel mensen willen nu van Facebook af Ze zoeken naar wat anders en sindsdien is Er ruimte voor ‘n Ello, Tzu of Seen.Is Uit krochten waar geen mens zich eerst begaf Omdat ze toen hun heil bij Facebook zochten En als vanzelf hun ziel daaraan verkochten…

ze ziet boomtoppen die zich geluidloos voor de ramen bewegen ze denkt aan het strand en het zand dat dagen later nog in haar schoenen zat ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger staan de vrouw voelt de zachte omarming van de tijd het kind dat ze pas geleden was…

het was een vroege voorjaarsdag toen ik de keukenla opentrok waar ik een klein muisje zag dat mij brutaal aankeek "wat doe jij in mijn keukenla?" vroeg ik verbaasd ze draaide zich snel van mij af haar staart naar me toe klaar om zich uit de voeten te maken maar alsof ze voelde dat ik geen kwaad in zin had keek ze nog even…

Code rood, was het gisteren, vanwege de sneeuw code oranje, was het daarvoor, vanwege de sneeuw. Toch vraag ik me af: hoe andere landen ‘t doen, want hier is iedereen compleet uit z’n doen! Schiphol kon z’n vliegtuigen niet de lucht in krijgen, de treinen, konden geen grip op de besneeuwde rails krijgen, de bussen glibberden, heel erg gevaarlijk…

Bomen in de mist. Een nieuw jaar is begonnen. Twee hanen kraaien om wie het hardst kraaien kan. Roodborstjes en pimpelmeesjes vliegen van struik naar struik. Niet zeker wetend of de dag begonnen is. De mist voelt als grijze nacht. Een witte duif zit verdwaasd in een hoge boom. Even de weg kwijt. Jij snuffelt ongestoord je favoriete…

Wat is een dichter Niet meer en ook niet minder Dan een instrument Die de energie En boodschappen vertaalt uit Het universum Een magisch proces De alchemie van woorden Tot betekenis Subliem gereedschap Dat zacht of vlijmscherp kan zijn Een dreun of streling Elk woord bekent kleur Transformeert tot een geheel Vertelt…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap. Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende…