Alle inzendingen over vermengen

dicht bij het raam probeert ze het licht te vangen door de verf te mengen schaduw van verlangen hoe helder ook haar oog ontvangt pigment tot de exacte tint verwoede poging tot vermengen natuur lacht zacht en wint nietige bloem, ragfijne tak haar kleur onvatbaar teer gaf haar een naam schildersverdriet van weleer…

nu berkengeel en waterwit elkaar vermengen met het hemelsblauw waar vorst in zit beef ik, door de kou van duizend oude dingen maar daarboven in mijn kruin struint zoetelief als vogel en een kogel -door de kerk het zwerk betrekt, maar ik niet meer ik laat de regen dalen en vergeef me, voor de tien- miljoenste keer…

Ze zwemt in water schitterende kleuren vermengen zich met piekend haar slangachtig beweegt zij zich zo soepel in troebel water van gevaar zich onbewust ze spreidt haar benen maar staat geen penis toe neemt dan een duik de ogen toegeknepen ik zoek stenen aan wal toon ze haar en ze zegt "mooi" ze neemt een nieuwe sprong water omgeeft…

na wang op wang komt lip op lip een ander intens bezig zijn neuzen zitten in de weg bloed stuwt vol venijn een spel van golven op kusten gespeeld waar mensen rivieren zijn en passie wordt gedeeld zacht vermengen zielen in een dansend aureool één speelt de eerste, de ander tweede viool…

want pas voorbij de spiegel begint de onbewuste realiteit als fantasie en werkelijkheid zich geleidelijk vermengen tot een nieuwe werkelijkheid die warm blijft hangen tot het ochtendgloren genieten is geen niet zeggen tegen breekbare dromen breekbaar is vaak kostbaar al te licht ontvlambaar om de spiegel niet te breken spiegelbeeld…

je ademde zwoel en sensueel de lucht van sferen uit al wat passeerde nam iets intiems van binnenuit mee als jouw etalage in lichte vleugjes door de buitenlucht alleen herkenbaar door degene die dicht bij jou zijn omdat de vermenging snel en groot is waar ogen blikken en de hartslag versnelt zullen de zuchten donkerder klinken…

vanuit de vierhoekige aarde, te midden van galerijen met stenen pilaren aaneengeschakeld door ramen van lucht hoor ik het schuifelend schrijden van ruisende zwarte rokken in colonne binding zoekend het verhevene te ervaren en onrust af te scheiden als de zoete stemmen zich met mij gaan vermengen sterft allengs mijn duwend denken…

Liefdevol beschildert hij Haar witte doek Met passie weet hij Haar pracht te vangen Zij leest hem Als een open boek Hun beider ogen Vol verlangen Als hun kleuren Zich vermengen Zij hem Meer dan ooit begeert Wil hij Het genot verlengen Geeft zij zich Voor de eerste keer En hij gaat mee In haar hartstocht Als zij zich…

vaak kwasten penselen randjes verf tot eenmalig ongekend geluk waar verf onopzettelijk pigmenten raakt die altijd al contact hebben gemeden die nu onbekende kleuren laten zien in een onvoorspeld schitterend vermengen dat zijn de kleine wondertjes die zich op het witte doek in alle stilte manifesteren er zijn geen tweede…

Ik breek het brood in stukken geslagen breng de kelk met wijn aan volle lippen je witte boord knelt zweetdruppels vermengen het heilig water als een samenzwering in goddeloos perspectief het gezang van Engelen verheven smeek ik met zondige ogen een hoogtepunt in heilig gevloek mijn handen likken zwarte krullen jij bent meer mens…

Golven vocht druipen langs ons gezicht geuren vermengend als beesten bijtend kwijlend in liefde verzengend Elkander berijdend stotende gelijk in ritmisch harmonie Soenda muziek kling klong op de achtergrond Zo heerlijk doch zo prikkelbaar als de durian gekliefd en verslonden penetrant en bitterzoet in het midden van bedwelmende…

thuis is daar waar liefde de deur opent en rust zich nestelt in een oude stoel waar geluk dwarrelt als gouden stofjes in een zonnebaan en het oude schilderij verlicht waar geuren van lavendel en roos zich vermengen en gastvrij binnen komen door het open raam thuis is daar waar tevredenheid de gordijnen sluit een vrije vertaling…

Bij 't zien van de blik in zijn zwarte pupillen het helrode vocht onder striemend geluid voelt ze hoe diep in haar huilende hart haar tranen vermengen met liefhebbend zwart.…

We weten dat als de mei vogels weer gaan zingen nieuwe lente kleuren zich vermengen met een gekruide aromatische geur. De natuur stelt nooit teleur. De natuur schenkt beelden in waarheid. We weten dat die geeft met klaarheid al wat ons toekomt in de juiste geur en kleur.…

Uit de Hortus Mijnheer die enten wij daar kleine stokjes met druipend vocht we kerven ze keer op keer een harslaagje is niet meer genoeg we vermengen het met kindertranen vers en vochtig van jonge wangen Weet u Mijnheer zo´n mes zo scherp als snijden kan dwars door een ziel zal´k maar zeggen zo vind je ze nog hier dat de onderstam…

de bui is overgewaaid Niet schuilen in het portiek totdat de storm is gaan liggen Of haasten om voor het aanstormend gedonder thuis te zijn Raas over mij heen Verdrijf dreigend onheil met krachtige hand Gesel mijn huid met striemend geweld Ruk met gretige handen aan kleren en haar Laat het water dansen totdat zoet en zilt zich vermengen…

Verwissel me niet met een vreemde die jouw hart slechts tijdelijk neemt maar je wezen onberoerd laat terwijl ik in gedachten meelijd als vervreemding daarna toeslaat Vermeng me niet met jaloezie dat zwaar explosieve mengsel slaat een gat in ons schilderij dat treurig zijn verf laat vallen naakt zonder inhoud achterblijft Vederlicht…

Kom liefste , laat ons baden in een woordenloze stilte waarin we elkaar tastbaar verstaan Laten we ons verfrissen in een alleszeggend gevoel waarbij we onszelf hoorbaar vergeten Laat druppels van tedere liefde over onze huid stromen zodat die zich zichtbaar vermengen met elkaar Kom liefste, laten we elkaar beminnen en genieten van elkaar…

september, er is kou en vocht met zorg de draden uitgezocht ik weef ze tot een stevig web waarin ik je gevangen zet geen nood, de kou zal jou niet deren geen reden om het hoofd te keren ik knoop en vlecht en span het touw in kleurig jacquard rondom jou vermeng wat haren en wat zweet met stukjes weefsel van mijn kleed ik zorg…

zullen we de nacht verdragen elkaar niet in woorden vatten ons in stilte oefenen zullen we gekleurde herinneringen dragen elkaar blind omarmen ons in dromen hullen zullen we gewichtloos samenvallen elkaar vinden ons ingraven in licht zullen we de loden uren vergeten elkaar troosten ons vermengen met zilte tranen zullen we het…

Ik lijst mijn verdriet in jouw verdwijnende blik, ik zoek naar een einde in een allerlaatste snik, wanneer jouw tranen zich met de mijne vermengen.…

zijn dagen dat mijn hart steeds trager klopt en ik merk dat mijn geheugen zich verstopt ik de beelden uit mijn jeugd niet meer herken en ik eigenlijk niet goed weet wie ik ben er zijn nachten dat de angst mij wakker houdt en mijn geest mijn eigen lichaam niet vertrouwt ik de slagen tel die mijn hart vergeet en mijn tranen zich vermengen…

Nu zorgen zand en de kust voor overpeinzing en tweestrijd zieners tussen liefde en gevoelens wanneer men sloft in mulheid op het meest onjuiste moment als voetstappen uit elkaar gaan armen niet weten van omhelzen zand in ogen waait zout van aanstormende tranen vermengen zich met de woeste zee die geen toegang geeft tot wegebben verdwijnt…

je stierf door wrede rassenhaat hun angst verwerd tot doden biddend en wel tot Gode bevreesd voor zwarten, roden we weten toch hoe dat gaat je stierf door wrede rassenhaat apartheid vroeg om doden geweld was in de mode en wet in de apartheidsstaat je stierf door wrede rassenhaat vermenging was verboden verzet de enig juiste daad bevrijding…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Daar zit ik dan en alles is gedaan Midden in een puinhoop Op de bodem van mijn bestaan Ik sluit Mn, ogen en gedachten komen Verlangens vermengen zich met stoute dromen Mijn lijf is moe, m'n hart klopt snel Maar mijn ogen kijken nog steeds fel Ze schitteren zacht blauw groen En zien nu zoveel meer als toen Toen ik nog blind kon vertrouwen…

Waaiwind wapperende rode sjaal Stofbril vol dood insectenbloed Plofgrommende uitlaatgebrul Geuren olie, benzine vermengend Asfaltzwart, wittestrepenflits Trillend zadel, motorhitte langs edele delen, gelukzalig gevoel. Een tanktjokvol vrijheid, gelukschreeuwleven.…

rustig kabbelend toen zo wild bulderende golven gevaarlijk en verraderlijk steeds weer ziet ze haar kind zich losrukkend juichend rennend naar die prachtige woeste zee ze schreeuwde, schreeuwde rende achter hem aan ze was te laat de golven hadden haar kind al meegenomen ze loopt langzaam naar de zee en verder haar tranen vermengen…

Ik tuur in verdieping naar de horizon en vermeng mijn blik met de lijn tussen hemel en aarde... Het zal zachter zijn nu ik kijk naar mijn dromen die ik in het stilstaande uur achterlaat met jou in 't midden van beelden die vagelijk verdampen en weerloos in d'eindbestemming vergaan.…

Het is vloed in onze liefdesharten, de stromingen vermengen zich in talloze omarmingen waar beschermengelen zijn neergestreken het boze geen vat op ons heeft daar de Godin in onze harten leeft Ik wandel met Maria Magdalena langs de lentebloemen en de vrolijke vogels, wij zijn helemaal in ons element als gezworen krijgers, met de liefde van…