Alle inzendingen over vermengen

Of treed je bij haar binnen, vermeng je je met haar en word je zelf lente al is het voor korte tijd opgenomen in de dynamiek de caleidoscoop van weer een nieuwe lente? Of vang je haar in taal: in klank en beeld, een melodie gespeeld op de fluit of op de mondharmonica, wat ijl in de stille meiavond?…

Vage schaduwen vermengen zich snel met de nacht. Verkleumde kaarsen warmen zich langzaam op. De vlammen dansen op de tonen van de jazz. 'The falling léééééaves.' Net zoals de bladeren zullen ze de winter niet halen. Ze wuiven enkel de zomer uit.…

Op iedere windvlaag zweef ik mee, Een pluizig zaadje, een veer, Ik reis met wolken over zee En ruis in regen neer, Vermeng met golven mijn geluk, Weet niet waarheen ik vaar; En steeds als ik een roos mij pluk Geurt mijne ziel uit haar.…

warme zonnestralen mist verdwijnen kon je reikte me je hand hoopvol liep ik naar je toe talrijke, tastende handen plots verschijnend uit de duisternis je nam hen mee naar je beloofde land misschien leken zij minder sterk zag je mijn wanhoop niet je zou terugkomen maar zag je nimmer weer snedige kou doordringt nu ook mijn hart zich vermengend…

beneden Geruisloos vallen de druppels Op de aarde die doorweekt wordt Het glinsterende water spat uiteen Langzaam sijpelt het water Verder over het mossige groen De zon schijnt op de pareldruppels Regendruppels glinsteren Damp stijgt op ver omhoog Als de warmte zich een weg baant Over de natte doorweekte aarde Heerlijke geuren van herfst Vermengen…

óok de ogen van Angela worden nat door alle emoties van dit moment in gedachten gaat ze twintig jaar terug ziet zich met al die andere Ossies dóor de eerste bres over de brug gaan achter kinderen aan lopen Lech en Gorby met haar mee van oost naar west beelden van toen vermengen zich met rijen vallende dominostenen voor mijn geestesoog verschijnen…

Tijd is voor stervenden een druppel op de rand van de eeuwigheid die zich eindelijk zal vermengen in een eindeloze zee van...tijd.…

de natuur is ervan doordrongen in geluiden en geuren, huiver eng is spinnendraad op het gezicht woorden komen los, willen zingen kijk toch, wil je me niet beminnen me kussen tot je kwijlen gaat lichaamssappen zich vermengen en leegtes vullen zonder maat ruik me, proef me laat me binnen hoor me, sticht warmte in je buik toe maar…

Wanneer lichten bezwijken onder rode daken vermengen regendruppels zich met tranen op mijn wangen, wonend in een bui van verdriet. Strompelend in een wirwar van donkere straten, verbijsterd om de duisternis, zoek ik helderverlichte huizen, die mijn sterflijke nacht kunnen omsluiten.…

Kikkerdril in droesem bereidt zich voor op een kakafonie, een vermengen, tijdens dagen die maar lengen. Vogels nestelen en tjilpen, fluiten, willen jubelend hun liefde uiten. En in de tuinen, langs de weg, als hingen om te vieren, tere bloemenslingers te sieren met lichtgetinte linten.…

Op de vloer vermengen zich de stromen tot een branding van verdriet, vrees en hoop waar herinneringen ongedeeld samenkomen, als een tsunami in de straat waarin ik loop.…

jij bent in mij raakt met jouw lach mijn ziel je kunt dat niet beletten een schone blik is immers vrij komt door muren heen laat zich niet bezetten ik ben in jou niet omdat jij het wilde of vragen zou ik weerkaats in jouw spiegel een stukje hemels blauw soms gaat licht zijn eigen weg laat zich niet vangen of vermengen door wat Ik zeg…

druppels vallen zomaar uit het niets ze glijden over m'n arm omlaag strelen mijn gezicht liefkozen mijn huid en vermengen zich met de stroom van tranen hier in het diepe groene bos dans ik op een open plek omringd door bomen en hoog boven me een groot groen bladerdak waardoor de zachte druppels naar beneden komen zweven als tinkelende…

In diepe nerven wordt het koud, geraspte krullen leven liggen om me heen, vermengen zich met druppels bloed, hartsap kan de pijn niet lichten, zo rasp en schraap ik iedere vezel, harstranen de barsten niet kunnen dichten, totdat er niets te pellen overblijft uit de ziel van de onbedorven kern, dan ben je uit het juiste hout gesneden…

duizenden spikkels zacht en koud net tranen van goud ze vallen zachtjes op mijn gezicht ze smelten en vermengen zich met tranen aan de hemel is geen plekje meer licht precies zoals ik vanbinnen ben ik voel me een slappe plas siroop en niemand houdt van me, die ik ken ik ga het liefst nu dood kon ik de uren maar terugdraaien want voor regen…

haar gebied klaar wakker om met uitgestrekte armen naar haar juweel te reiken, haar erbarmen zwaar is de terugtocht, grijs is het verschiet spaar me uw troost, uw medelijdend lied baarlijke nonsens doen mijn huid verharden schaar mij niet onder wezenloos verwarden paar me dan liever, dat ik lust geniet gaarne zou ik ons liefdesvuur vermengen…

Kalme effen zee dringt zacht tussen strandstenen, bereidt met groen wier een ijl, zichzelf vermengend eeuwig trillend schilderij. Glooiende weiden verbergen aan hun voeten kleine ravijnen vol koele loverschaduw en begroeide rotswanden.…

De warme lichamen omarmen elkaar en vermengen zich een beetje met de koele zee. Beide hoofden verzoenen zich, liefdevol en jaloeziewekkend Een diepblauwe hemel geeft een aanwas van spetterend licht. Een levend marmeren beeld ontstaat van een fel tintelend helderwit. Mijn mond valt open en versteent.…

In de botte nerf krijg je het koud geraspte krullen liggen om je heen vermengen zich met druppels bloed dit boomsap de pijn niet kan verlichten zo rasp en schraap je iedere vezel, de harztranen de barsten niet kunnen dichten totdat er niets te pellen overblijft uit het hart van de geschonden kern en ben je uit het juiste hout gesneden.…

Die zinnen zullen ons dan gaan vertellen wat we uiteindelijk voor elkaar betekenen hoe onze levenslopen zich gaan vermengen, en we op elkaar kunnen blijven rekenen.…

' terwijl tranen op je wangen zich oplossen in de lucht en zich vermengen met het stof van een van een volgende eeuw. ---------------------------------------------------------------- Uit: 'Na de wetten van Afscheid en Herfst', 1978.…

langzaam voel ik hoe hete vochtige tranen zich een weg zoeken via mijn wangen naar beneden onder aan mijn kin blijven de druppels hangen aarzelend, of ze wel of niet zullen vallen eenmaal gekozen vallen ze met grote snelheid tegen de vloer te pletter onafgebroken loopt het vocht uit mijn neus om zich langzaam te vermengen met het zoute…

Als de wereld middernacht zou vergaan Vandaag alleen nog kan overbrengen Er echt voor gaan staan Angst en pijn tot moed vermengen Als de wereld vanmiddag zou vergaan Twijfel al een dagdeel weerhoudt Tijd als beul van mijn bestaan De reactie als het laatste oponthoud Als de wereld over een uur zou vergaan Niets meer te verliezen enkel vermogen…

en mantels geven geleidelijk aan stille lust weg te zweven door dak en muur zoeken naar wijde lucht _ heelal deze kleine versieringen van het winterse sparrengroen wekken blijmoedig vragen op over het bestaan en werken der onderdanige Hemelgeesten die tezamen eer blijven brengen aan hun allerhoogste Heer Hoge Wereld en huiskamer vermengen…

Mijn borstel wrijft gretig in de poriën om mijn kleur niet te doen vermengen. Helaas hij is de trappers kwijt. Ik zal maar laten begaan, het is niet het einde van mijn bestaan want ik word bekeken door mensenogen. Zij schuwen de kleurenmengeling niet. Al heb ik zo’n verdriet er is niemand die het ziet.…

De kerstdagen zijn in aantocht Het licht dat vrede zal brengen Vele kaarsen worden ontstoken om de wereld met warmte te vermengen Toch lijkt de vrede elk jaar verder weg en in een schouwspel van bloed op te lossen De wereld is door terreur haar glans verloren Langzaam dooft het licht over de groene bossen Niemand weet hoe lang deze strijd…

Eens ziet ge minzaam ook op mijne grafzerk neer; Met der ontslaap'nen stof zal zich mijn stof vermengen; Dan scheidt geen noodlot mij van mijn geliefden meer, En 'k zal om hun gemis geen enk'le traan weer plengen.…

Niets doet ertoe, alles wat er in mijn leven gebeurt, mij overkomt of me wordt aangedaan is een futiliteit, een niet ter zake doende omstandigheid zolang mijn adem zich nog mag vermengen met de jouwe. Ik traan van geluk, geniet in stilte van jouw warme aanwezigheid hier én in mijn leven.…

Al ademt het water regelmatig met heftig verlangen heeft het te kampen met windkracht ons soms goed gezind met overal volstrekte vermenging van verdraagzaamheid, wat leert de zee ons in eigen land met de huidige bloedhetere tijd.…

Het water laat mijn zorgen varen op speelgoedschildpadden om ze langs de kanten te verdrinken om ze door de warmte te verzengen, opdat hun zwarte zieltjes zich met geuren van vanille, wilde munt en groene thee vermengen. Dan droom ik mijn gedachten onder water.…