Alle inzendingen over vermetel

Wie bij daglicht de gordijnen van de wereld sluit en de kaars zal doven, beleeft de toekomst in een droom, een vermetel gebaar om de tijd te willen ophouden, verwijzing naar vroeger eeuwen, zo de mythe wil geloven om in elkaars armen en gedachten te verstenen als lot, dat geluk niet zal benijden, vandaag te beitelen in contouren…

Alles wat geweest is heeft mijn tijd beweend, het scherpste bit verminderde mijn greep achter wapperende manen en in de beugels van de onbedwingbare veulens van vermetelheid, aangelijnd in strak gelid, gaf ik ze de sporen van tegenstrijdigheid, ruimte om te smoren in een tijdstraf van ruimhartigheid bestijg ik opnieuw de beugels…

Wanneer ik 't noodlot wil tergen Gaan mijn vermetele tochten Door gevangenissen, krochten Waar zich moordenaars verbergen; Tot ik eens terug moet komen In een tuin aan verre kusten. Die plek, om zo stil te rusten, Wat wachten mij daar voor dromen. -------------------------------------------- uit: 'Verspreide gedichten', 1942.…

Vriend, gezel die meer en minder dan de vrouw voor anderen toegewijd voor mij als minnares, tevens vermetel kind, haar levensles, onafhankelijk en wijzer en jonger maar altijd van dezelfde tijd.…

Ik had het leven me anders voorgesteld, Meer als een spel van nauw betoomde krachten, Van grote passies en vermetel trachten, De grote trek, de worstling met geweld. Geen vrouw is Venus en geen man is held, En beiden trachten zij elkaar te pachten, En geen van beide' is ooit een dag bij machte Te leven door klein euvel ongekweld.…

Wie bij daglicht de gordijnen van de wereld sluit en de kaars zal doven, verhult de toekomst in nevelen, een vermetel gebaar om de tijd te willen ophouden. verwijzing naar vroeger eeuwen, zo de mythe wil geloven om in elkaars armen en gedachten te verstenen als lot, dat het geluk niet zal benijden.…

Strooi papavers als korrels der vermetelheid in het verblindend oog van de tijdloze muze Op het moment dat de draak zijn vuur verzengt en dwergen in hun smidse zonniger goud delven dansen onzichtbare elfen om de navel van de aarde en om alles wat van onschatbare waarde blijkt mag je opnieuw de hemelen bewonen de ongekroonde koning…

Daarachter in een dal tussen hoge gevels en spitse daken steken minaret en kerk de vingers vermetel op om als hun God het wil - als enige - de hemel aan te raken, in de witgevlokte najaarslucht, het haantje draait beducht op het kruis zijn ronde in de weerschijn van de halve maan, het lijkt of zij beiden een val hebben gezet om mij in dit…

schoot werpen ontspruiten nieuwe liefdes Luierend in de bomen zweren de mannen een te dure eed alsof zij bereid zijn om voor het geringste te sterven In hun naïviteit drinken zij de dag vaarwel en begeven zich naar zee verstrikt in de netten van de nacht Er wacht hen een zware storm als zij dronken heen en weer zwalken op het dek der vermetelheid…

Vriend, gezel die meer of minder dan een mens voor anderen toegewijd, voor mij een minnares, tevens vermetel kind, speels van aard, ruimhartig en wijzer en jonger maar van dezelfde tijd.…

Het leven, ach, je moet er iets van maken, dus wees vermetel, schaar je onder gekken, ga eens een keer een vrachtwagentje trekken, volbreng een keur van Hercules zijn taken Je tilt een mosselton boven je kop en gooit Thors hamer hoog over een latje, je houdt een vikingbijl vast ... ennuh had je die steen gezien? Leg maar daarbovenop!…

tussen twee zwarte kruisen wordt een vlam, die het beslagen duister diep doorlicht: een weergaloos, doorschijnend vergezicht: over een woest, ontembaar bergland, groot en weerbarstig, het donker randgebergte van de Dood, klimt langs een wankel gemzenpad een man naar het verborgen ontoeganklijk hart der hemelgletschers, steil, vermetel…

O, warme lieve mond, ik vraag je, ik smeek, sluit je rond mijn zo verdroogde lippen, zuig vast, versmelt in een eindeloze vermetelheid.…

Hij doet zich thans gelden met krachtige arm, vermetelen drijft Hij uiteen. Wie macht heeft en aanzien telt bij Hem niet mee, wie rijk is gaat eenzaam nu heen. Behoeftigen leven van méér dan genoeg, zoals Hij aan Israël dacht, gelijk Hij de vaderen eens had beloofd, aan Abraham en zijn geslacht.…

Zo 'n rotdovenetel deed uiterst vermetel. Hij hoorde ook niet in de hof. Hoe schoon hadden klokjes gebeld. Op een hofnarcis was men gesteld deze grapjas viel op door een dijk van een mop, want door hem werd een bloembak verteld. 't Was een schot in de roos! Een viool wist te zeggen van hem: 'Mijn idool is 't! Die bloem kent z'n vak.…

Je kruipt gewoon weer op een zetel, zodat je salaris op peil blijft, je bent zo blij, zeg je vermetel, je hoopt dat je glimlach beklijft. Je toont nog eens je sexy achterwerk en daarmee is voor jou de kous af, je stelde zo graag paal en perk, maar nu verdien je gevangenisstraf.…

Ik werd er niet verlamd, noch blind, noch doof, maar wél krankzinnig van: het heimwee naar zijn haar, de dorst naar zijn vermetel kruis, de honger naar zijn heupen, werden niet minder, maar na elke keer nog erger.…

Olaf doet gelikt, gestileerd en bloedeloos de deksel van de helse ketel, zijn montage rijpte vast een hele poos en o, wat was hij weer vermetel, maar de uitkomst is zowaar mislukt, hij faalt aan alle kanten, hij heeft het tegendeel exact uitgedrukt en nu verliest hij zijn rijke klanten.…

'k Had - ik weet het was vermetel - over tijd het vast gedacht Phoebus te beschrijven, Phoebus en zijn gouden morgenpracht. Doch, ik moet bekennen dat ik de eerste klaarte van de dag, elders nooit - ik vraag excuse - dan in bedde, rijzen zag.…

Hij strooide ze rond, explosies van kleuren, vermetele beelden, maar hoorde blasfemische echo's vol spot. Hij wist zich op weg naar de hemel maar stuitte op plaksterren aan het plafond. Hij dacht aan een lichaam volleerd in de liefde maar lag naast een lijf dat niks wou.…

vertellen Probeer het eens de bouten los te wrikken Tracht eens de stalen sloten te ontsluiten Strijk langs het koele voorhoofd, vaak verhit Schik eens bewust het piekerige haar Maak losser eens de stramme, stijve vingers Voor eeuwig zonder vingerhoed en schaar Doe na de dolle vliegen op het raam De zon schijnt kranig door de vuile ruit Vermetel…

Niet ongeduldig zijn ze en niet boos Om mijn vermetelheid; ze kijken rustig Zoals mijn oog soms spelend nederziet Op 't trage rupsje kruipend op mijn vinger, En doelloos zijn bewegingen bespiedt.…

Gij waart dien avond toen gij tot mij kwaamt, o dood, niet overmoedig, niet vermetel. En toen gij plaats naamt in mijn zachte zetel gelijk een knaap, zo schuchter en beschaamd.…

Ik zal die betoovrende roosjes, Hoe schoon ze op uw kaakjes ook bloeien, Door zuigende kusjes verbleken, Die flonkerende oogjes doen kwijnen, En zo die vermetelheid straffen! Ik zal ze.... Neen, zegt gij? - Ja zeker! Mij nu te weerhouden, waar wreedheid, En kunt gij voor Lykas wel wreed zijn? Och, laat mij die banden ontstrikken!…

praal as kerft zich een wraakgierig spoor van derf in verwrongen maskers van papier-maché waarin gestolde ogen schuilgaan voor de kille glans van naakt ontwaken in een vreugdeloos bestaan as bezoedelt de guirlande van drie dolle dagen waar jonkers, juffers, schuinsmarcheerders huizen in een knellend jak van tijdelijk vermaak notabelen, vermetel…

cynische beest langsheen slapende honden voorbij de brandstapels en het galgenveld volgt hij het pad naar de ijzige hoogvlakte waar tussen hemel en aarde de knoestige boom verboden vruchten draagt en tussen zijn wortels de vreselijke Baphomet verbergt, de lichtdrager, die de kennis van de macht en de macht van de kennis onthult aan de vermetele…

" "Ach kijk, wat een uitslover toch," zegt de uil "ik hou mij gedeisd overdag en geniet van mollen en muizen, waan mij onbespied maar 's nachts als ik schreeuw lijkt het wel of ik HUIL BID zegt de torenvalk tot zijn jong kroost, wild onbezonnen spreidt het roodachtig broedsel vermetel zijn donkergevederde…

Wat is de mens, hoe machtig, hoe vermetel? Genaakt het uur, al staat een heir rondom het hof, De Koning valt van zijne zetel En wordt een handvol as en stof....’…

Als zij lichtzinning 't spel vervolgt, Vermetel d' uitslag tart, Dan springt het staal en graaft een wond In 't maagdelijke hart. Een dikke sneeuwlaag dekt de grond; Een wolkenlaag 't azuur; 't Vriest dertig graad; de wind blaast fel; 't Is 's nachts om twalef uur.…