4970 resultaten.
herfstzielen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 236 cirkels omarmen de verstilde plek waar
opvliegende vogels en bladgeritsel
ontaarden in een trage dance macabre
beeld: Het meisje van Yde, bister/o.i.inkt op papier
Hieke Veenstra…
jurk van rode rozen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 713 waarheid
is klaarheid
in zinnen
zinspeel
de stilte
ik kom
verstild
als man…
Kuchis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 126 Bij Ibrahim hebben we neergezeten,
een beeld uit het aloude testament.
Een uur werd duizend jaren in zijn tent,
in mijn gedachten hoorde ik profeten.
Van schalen op het kleed werd er gegeten,
het beste lam diende als traktement.
Vierduizend jaar verstild in een moment.…
vloeibaar baren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 117 een tere brug
naar verstild verlangen
't vult de verwachting
iets waar het hart naar vraagt
en wanneer ook het denken
blijkt ingekapseld of bevangen,
blijft er soms hoop, die mij draagt
door kloosterzwarte lange gangen…
Sonnet
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.225 De wereld is dezelfde; overal
De blauwe hemel en de grauwe steden,
Drijvende wolken en, daar vér beneden
De velden en de mensen; morgen zal
Deze aarde mij niet anders zijn dan heden
En dan zij gisteren was; en zonder tal,
Trekken bij zonneschijn, bij regenval
De dagen verder, als zij altijd deden.
Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…
Instrument
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Mijn lijf is als een instrument
dat bespeeld wil door een musicus
of een leerling,
iemand die er de juiste klanken
uit probeert of weet te halen.
Het hoeft geen bladmuziek,
maar eigen composities.
Wanneer hij één is met zijn klankbord
is er alleen maar melodie,
trillen de kamer en de planten
Daarna kan mijn lijf
weer andere dingen
doen…
Waar tijd de zeilen slijt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 73 twee robuuste zeeuwse paarden
onvermoeibaar stappend in het rechte spoor
nog zijn ze er de verstilde vergezichten
maar in hun lijsten krijsen al toeristen
die kaalslag is door niemand te betwisten
wil melker
11/08/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl…
Binnen de krijtlijnen?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 23 Tijdloos kunnen schrijven
over geloof en waarheden,
dichters dopen de pennen
in hun ideologie wat als zand
tussen de vingers door naar
buiten lekt, woord en beeld
waarmee papier is bevlekt,
in de kantlijn van verstilde
euforie en beheerst verdriet,
omfloerst door, in zichzelf
te blijven geloven, om bij het
ochtendgloren weer te doven…
Voorvoel mij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 267 Nee, zegt ze
Vul mij dan maar in, zeg ik
verstild ben ik,
toch tintel ik, nog onvervuld…
vroege uur
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 524 hoe jij nog roerloos naast
me ligt
het vroege uur met puur
verstilde schoonheid vult…
Nimmer meer
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 148 In verstilde tussenspinsels
zweef ik weg
tussen steniging
dromend
van vrije lente
afwezigheid die
ik beween
een laatste beeltenis
kan ik je zenden
mijmering
je gulle lach
gemis van je lendenen
volledig universum
kim van ons samen
liefde, bedolven
woordenloosheid
het jij en ik, verstild
tijd tussen ons
de wil die te bevechten…
Het Beeld
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 604 Slechts omhuld
door het warme licht
vanuit de hoge ramen
voor een ieder in zicht
staat zij daar
starend naar de vijver
door seizoenen heen
staat zij maar
bewegenloos
gebeiteld uit steen
emotieloos
starend naar de vijver…
Beeld
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 516 De Dood heeft een wit paleis
net achter de horizon
in de buurt van de dalende zon.
Een nachtegaal zingt er hel
begeleiding: een turkse trom
en een koperen rinkelbel.
Het licht is er warm en rood,
in de tuin welt een koele bron.
In een hoek staat een oude zeis,
op een marmeren bank zit de Dood.…
Beelden
netgedicht
3.0 met 156 stemmen 61 stenen haar
eigen genen uit
een eerder bestaan
zag landschappen
in het terloopse gaan
onder vluchten
vol kleurrijke luchten
in de warmte van
thuis was er het
ceremonieel groeten
in eindeloos ontmoeten
waarin samen
ervaren waarheen
de stroom van de tijd
ons toen heeft geleid
in tal van talen
verstond babel al
onze verhalen in beelden…
Beelden
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.363 Ik zie ze weer,
de beelden,
ze blijven herhalen,
keer op keer,
zie ik ze,
in mijn hoofd ronddwalen.
Geen rust,
geen pauze,
laat ze maar weer komen,
een dagelijkse lust,
van beelden die,
mijn gedachten binnenstromen.…
Beelden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 826 Waar de stroom
van beelden
naar buiten keert
dwaal ik in illusies
die mijn werkelijkheid
ontkennen,
en zoek ik de stok
die de spiegel breekt
waarin mijn ogen
de waarheid zien…
Mijn beeld
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 615 Van jou wilde ik houden
vanaf de allereerste dag
jouw heldere oogopslag
jij, die op mij vertrouwde
ik keek je vragend aan
zag in een flits jouw leven
maar mocht niets geven
ik moest je laten gaan
nog eenmaal kijk ik om
wil jou als beeld houwen
geen afgietsel van geluk
maar gewoon blind vertrouwen…
de beelden
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 798 de beelden
zijn uit het park
verdwenen
nog kruipt
er weemoed
tussen het gras
stiller
dan de stenen
durven spreken
er zijn
geen woorden
blijven kleven.…
Haar beeld
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 103 ze druppelde
glinsterend
groene voeten
in het koude
ochtend gras
spiraalde
ronde speelse
vormen in
haar gaan
door het nat
licht scheen
alle kleuren
door gebroken
stralen van
de ochtendzon
feeëriek
danste zij
met de frêle
schaduw van
haar beeld
vonkte volmaakte
schoonheid in
het langzaam
doven van haar
ochtendsleep…
Het beeld
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 269 Toen hij klaar was
vroeg iedereen de maker
hoe het was geworden.
En de maker sprak:
"Geworden?
Ik bracht slechts tot expressie
wat al die tijd onzichtbaar was."…
In beelden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 2.133 In beelden kan ik 't nu niet zeggen,
en zonder beelden spreek ik niet.…
Beelden
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.019 konden nare beelden maar vervagen
ze staan voor eeuwig op het netvlies gebrand
levenslang en haarscherp geprojecteerd
herinneringen op de lopende band
(dichtvorm: knotvers)…
Het beeld
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 323 De foto van de dag
een beeld dat je niet zal verliezen
Misschien een bittere last
wat zal je kiezen
Dat beeld van onwel
of die schim die is verdwenen
De dag gaat snel
maar die foto is gebleven…
[beeld]
gedicht
2.0 met 21 stemmen 7.095 Hoe een beeld zich in je taal slaat, je
stem verspringt, je hert verschiet - hoe
zijn roos overloopt, de wijn van
eiken is, roemer voor stenen,
de tafel gonst van honing en
de uil met bos je mond ontkorft -
behoort bos zijn botten toe, vuur
zijn voltooiing, wat as - wat jij?
-------------------------
uit: 'Speling', 2005.…
de beelden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 253 ik zag een witte piano staan
op het strand, net voorbij de
vloedlijn..
dichterbij was hoorbaar hoe
zorgvuldig partituur bewoog
verderop kwam zij uit het zand
in rood gewaad om zich heen
haar blote voeten verborgen
zich beurtelings in de zeewind
het zwarte haar spartelde hoog
boven het klavier, ik luisterde
samen met het ritme van golven…
In beelden
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 705 ervaar de beelden
die ik houw
uit diepe lagen
voel je ook
de zwaarte van
gerimpelde gelaten?
vooral die uit
doodsangst praten
en geen speeksel voor
de tong kunnen vragen…
het Beeld
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.202 Ik weet niet waarom juist dit vredig beeld
na zoveel enerverende jaren,
wat vaker door de dagelijkse dingen heen speelt,
wie zou er toen al,de toekomst ontwaren?
Wij werden naar elke windstreek verstrooid
op vreemde wieken gedreven,
geen van ons weet waar de onschuld van ooit,
geloof en het geluk is gebleven.…
Beeld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 247 De lijken liggen zij aan zij op straat
'N machteloze overheid die blundert
Overal wordt er massaal geplunderd
En hulp is er te weinig of te laat
Geen medicijnen,water, voedsel, kisten
Maar waar je over struikelt; journalisten!…
Beelden.
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 190 Beelden in zwart wit
worden in mijn hoofd
geprojecteerd
schaduwen uit een verleden
door de tijd al wat geslepen
en verbleekt.
Herinneringen die nooit
helemaal zijn verdwenen
komen weer in het heden.
Zij vertellen de verhalen
die goed zaten verborgen
in mijn hart.…
Het beeld
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 364 Als het beeld langzaam vervaagt
nacht wordt omarmt door de slaap.
Waar ik in mijn dromen de echo
uit het verleden nog hoor klinken
het steeds verder gaat verdwijnen.
De ochtend mij wekt uit dromen
dan voel ik dat mijn hart zich vult
met dankbaarheid voor het leven.…