969 resultaten.
Verteren
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 151 Haar lange blonde haren
dansen losjes op haar rug
haar pasjes gaan lichtvoetig
het pinnen super vlug
de ruiten spiegelen ogen
gehaast en ongeremd
haar handen dragen tassen
woeste blikken onbestemd
wil zij alleen maar shoppen
schouwt elk pand als tent
langs etalagepoppen
verkleed als vrouw of vent
haar leegte draagt steeds zwaarder…
Twee vogels
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 71 Twee vogels, ganzen?
vlogen op, voor de rietkraag
De ene ver voor,
de ander gehaast erachteraan
Dan samen,
blij,
leek het
Wij op een bankje,
aten brood, dronken wat
Onverteerd verleden lag
stil op de maag
De hemel staalblauw
weerkaatstend in sloten
Mooi hè, zei ik. Ja zei je…
Zonnedauw (Drosera)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 krijg je zin
in die glinstering
trap je erin
en ga je over
tot ontbinding
tentakels van buiten
die zich langzaam
om je sluiten
zonnedauw…
Herinnering van morgen….
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 147 Vergeet je heemtuin niet,
onderga de vergankelijkheid
in alles wat er is, versta de
schoonheid in elk segment
van wat je vergeten bent,
verteer de wisselwerking
die een omhelzing biedt,
eet uit de hand van de
betrekkelijkheid in het licht
van rozengeur en maneschijn.…
Niet Te Verteren
snelsonnet
3.7 met 3 stemmen 174 Een beetje humor, dat is toch genieten?
Dus plaatste Tofik Dibi voor een keer,
Een foto van een man met schietgeweer,
Die deze maand terrasjes zou beschieten.
Want ja, het is ten slotte ramadan,
En wie niet vast, moet sterven. Lachen man!…
Vertering
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 161 Van de caravan en wij die daarin
hoe vreemd, maar ook hoe knus
de pap die je maakt,
de bloesjes die ik maar zoeken blijf,
die had ik toch meegenomen?
van het geblaat achter de strook bomen
van de wadden, de wijdte
de oplichtende zandvlakte in de verte
de vele vogels,
de vuurtorens
de oude huisjes met bloeiends
op de stoep
de verschillende…
Doorgaan.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Doorgaan, steeds verder
tot de einder in zicht is.
Het niet meer licht is.…
Ontbinding.
hartenkreet
3.2 met 8 stemmen 2.154 Ik dacht in jou te vinden,
wat ik miste in mezelf.
Je gaf me geborgenheid.
Ik durfde me te binden.
Onze liefde leek voor altijd,
kon echt niets tussen komen.
Onze levens waren versmolten.
Maar ineens had jij spijt.
Op die bewuste morgen
kuste jij me wakker.
Maar toen ik in je ogen keek.
Zag ik alleen je zorgen.
Je besloot het gewoon te…
Ontbinding
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen 578 Stilaan bevangt mij d'ironie
alsof ik, door de schijn bedrogen
en slechts door geest en woord bewogen,
alom ontbinding om me zie;
in elk bestaan ligt opgesloten
het oude leven af te stoten
zonder enig compromis.…
ontbinding
netgedicht
4.2 met 28 stemmen 1.498 dood waarom laat jij
je zo wreed afbeelden
ontdaan van alles
een skelet met te grote handen
en tanden als harken
in lucht met duistere driften
de ontbinding drong in mijn longen
mijn handen in het vuil
langs brokkelranden
verloren in betekenis
en wat van je doel overbleef
versteef……
ontbinden
netgedicht
2.9 met 8 stemmen 425 je hecht
te strak
beklemmend
jouw nietjes
‘t is welletjes…
Ontbinden
hartenkreet
3.3 met 6 stemmen 907 Ik kan zien dat je gaat huilen
Omdat je weet wat ik kom doen
Ik moest kiezen, ik heb gekozen
Geef me nog een laatste zoen
Ik moet nu verder, jij moet verder
Hier stopt de weg, eindigt ons pad
Nog wat tranen, nog wat strelen
Vandaag blijven de ogen nat
Hoe is het toch zover gekomen
Waarom altijd een eind
Wanneer is de twijfel ingeslopen
Wat…
met stroop en honing
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 103 ik vermag mijn hand te nemen om
te letteren met wat woorden, ze te rijgen
naar ontbinding of blijvend rakend
op het scherm dat de wereld herkent
in het vluchtig scheppen van een god en altaar
spinsels uit het vergankelijk vlees dat met
beelden is geschapen - want buiten mij
staat alles stil en beweeg ik voort op het
huilen van soldaten…
Specht
netgedicht
2.4 met 7 stemmen 407 Tromgeroffel klinkt
tussen kale boomstammen
op ontbindend hout.…
sporen
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen 445 mijn lichaam
bewaart
de herinnering
aan wat
geweest is
attendeert
op wat
vergeten leek
de sporen
volgend
verteer ik
het onverwerkte…
Op en Neer
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 291 het lichaam slijt
dat is een feit
als 't in de greep komt van de tijd
waarmee 't zich onderscheidt
door zijn grofstoffelijkheid
vooral in kwaliteit
van spiritualiteit
wie jong is weet
nog niet van sleet
die leeft, die vrijt, die feest, die eet
zij 's met fluweel bekleed
en met parfum bezweet
zij leeft met één decreet:
ik ga voor…
Mysterie
netgedicht
3.9 met 8 stemmen 585 een berg van bladgoud
alle nerven huiveren
in het ontbinden
elk levensblad zal sterven
op eigen beschreven tijd
Tanka…
Vrij gesproken
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 210 Vandaag leg ik het af, dat dode
een schoenendoos is groot genoeg
begeesterd bijna
ontbind ik mijn naam
van alles wat op liefde lijkt.…
Vergankelijk
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.169 Hoe vergankelijk is alles,
het leven, de éne dag nog
volop genieten, van alle
genoegens gegeven, het
volgend moment zónder
afscheid of aanwijsbaar
moment is het voorbij.....
Hoe vergankelijk is het leven?…
naakt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 124 laat ik nog een keer de woorden ontbinden
ze ontdoen van overvloed en maskerade
ze uitkleden tot het bot
laat ik nog een keer de woorden ontmoeten
in hun naakte bestaan…
Vergankelijk
hartenkreet
3.6 met 5 stemmen 689 Op sommige momenten
In mijn leven
Voel ik mij een pluisje
Een stukje paardebloem
Varend in hogere stromen
Hulpeloos hangend in de wind
Niet meer dan een seconde
Een tel, heel even
Voel ik het geluk
Dat ik ooit had als kind
Het is niet aan te geven
Dit bijzondere gevoel
Het komt ook nooit gepland
Altijd maar heel even
Onverwacht, gewoon…
Vergankelijkheid
hartenkreet
4.8 met 18 stemmen 914 Als de schoonheid van een witte lelie
bloeiend in haar pracht en praal
Zacht verspreidend een aangename geur
is zij de schoonste van allemaal
Maar als haar schoonheid begint te tanen
zij langzaamaan verdort
Is zij niet meer
de schoonste van haar soort
Zo is het ook met ons leven
het gaat zo snel aan ons voorbij
We hebben tijd gekregen…
Vergankelijkheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 362 Wit op aarde van boven onttrokken
gekoelde witte vlokken
dwarrelend in spagaat
van morgens vroeg tot avonds laat
Een dek gespreid in vele dagen
geluidloos in vele lagen
dan treedt er in de dood
de dooi geeft zich bloot
Transformatie als melder
het wordt glashelder
het aardse wordt weer zichtbaar
wit verschijnsel is verdwenen
water neemt…
vergankelijk
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 532 de bode schreef vooringenomen in
de bede kerkte ons huwelijk
de aubade schrok van onze leeftijd
onwijs oud geworden
en daarna dood,
gewoon, uit elkaar gevallen…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.9 met 8 stemmen 356 Mijn leven is vergankelijk
Elke dag een beetje sterven
Maar morgen leef ik nog
Om de stand bij te houden
Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem
Licht geworden door de barometer
Bezin ik helemaal te loor
Zak ik af naar de goudsbloem
Passeer de metafoor
Ik schat mijn kansen in
Haal ik deze lente
Of bak ik zo bruin
Dat men mij begraaft
Onder…
Vergankelijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 437 Je ogen smelten in hun duister licht.
Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel.
En op je nauwelijkse lippen ligt
De oude dauwglans van je lauwe speeksel.
Je siddert en uit trillingen bestaat
Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert
Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat
En ik mijn adem in jou adem fluister.
Of huiver met mijn lippen…
de vergankelijkheid
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 542 het verval ten voeten uit
als bij de oude romeinen
de opkomst, bloei en teloorgang
zo kwamen, zagen en gingen
ook de Spanjaards
zij lieten een afdruk na in de tijd
het lief, doch vooral leed
uit overlevering waarbij lijfsbehoud
en hongerklap
schering en inslag waren
een stukje historie in de volharding
van een gemeenschap
zomaar ergens…
vergankelijkheid
hartenkreet
3.6 met 5 stemmen 1.732 schijnend voor verval en dood
zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt
wellicht gebroken in het tijdsgewricht
eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt
een vast punt van duurzaam schijnend licht
licht, dat misschien al lang niet meer bestaat
want wat wij zien, ligt buiten ons bereik
geen kans dat dáár een mens ooit sporen laat
ik zie vergankelijkheid…
Vergankelijkheid
hartenkreet
3.8 met 14 stemmen 1.017 De roos is uitgebloeid
En haar geur verloren
Flonkerend rood nu bruin
Verradend haar eerzame leeftijd
Een tijdsmoment in kleur
Toont ons schoonheid van weleer
En weerspiegelt het onherroepelijke…
VERGANKELIJKHEID
poëzie
3.9 met 9 stemmen 3.688 De maan staat op de Yo Mei-berg, een boordevolle schaal;
Zijn glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal.
Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen.
Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het nooit bewaren.…