Alle inzendingen over verzinsel

Opdoemend bevrijding der luchten ziet de nacht, waarin 'k mij boven zee en land verheffen kan, jou strelen met dit lied van git dat in jouw kamer klatert en vlamt en doeken zet in lichterlaaie, zand van rotsen maakt, van tongen tentakels met de kleefgreep van ware verzinsels die mij gaar binden als sliert op een spoel.…

De liefde is een rare lamp waar al het donker zacht in glimt en glooit rondom: schaduw maakt in haar klaarte vrije val en waar de liefde liefde plooit rondom de wantrouw als verzinsel wijkt alom.…

Je ziet het in mijn zinnen Wat een leven ook verstoort vind het in de zin Zinnen die worden gehoord Zo zinnig als het leven het leven zinloos aanhoort is het een verzinsel dat ontspoort maar in de ruimste zin van het woord heb ik mijn zinnen gezet, met dit als antwoord op zinnen, verzinnen, bezinnen heb ik dit zintuig de juiste zin gegeven…

het hart rijmt wezenloos op de weke denkbeelden die mijn geest passeren, er is geen tijd die meer spreekt dan het knarsen van mijn slenterige tred laat de dood mij nooit royeren maar spreek met stille gebaren ik kan het raken, de geur van bederf valt als plak van mijn tanden, het geel vertaalt slechts ouderdom en machtigt mijn verzinsels…

Deze regel is uitzondering op àlle regels, overal; want andere verzinsels gaan niet tot de kern. Eén regel voor het leven op aarde: laat een ander en jezelf volledig in de waarde! Zóveel regels en er is maar één regel toegankelijk tot het hart en de ziel. Eén regel waarnaar geluisterd mag worden.…

myrtha spreekt nu heftig tegen dat liefde haar deed bewegen in driften wordt door haar gepend zij oh zij ook nog belli-ge-rent alles is nu stom verzinsel zij sprak van vlinders in haar buik?…

Pen, papier en vrijheid van gedachten associaties, details en woorden om je verzinsels te verwoorden de auteur zijn kunstzinnige krachten. Een brandkast vol letters, woorden en zinnen het is veel werken, hard zwoegen en goed zweten als de schrijver zich van zijn taak heeft gekweten wie zal hem dan uiteindelijk beminnen?…

barsten bederven mijn zicht door het glas breken die tunnel vernietig de pas die me scheidt van het leven ik ben het spiegelen zat vloekt naar het beeld dat spontaan de weerkaatsing kraakt en mij in schaduw verlaat weg alle spinsels en draden die mij steeds weer verraden stop de verzinsels kom dichterbij ik warm me voor het eerst…

Ach, help mij toch voordat ik breek Hij noemt mijn zorgen hersenspinsels Mijn duisternis en angst verzinsels Hij maakt me met zijn taal van streek Hij hekelt woorden, pleit voor daden Zegt tot een hinkepoot, kom, ren Ik ben een vleesgeworden pen Gevuld met bloed en vloei balladen Ik hoor hem aan, maar kan niet meer De zieke, diep in mij…

Het is niet te bewijzen dat God bestaat Want niemand heeft Hem ooit gezien Zou het een verzinsel zijn misschien? Maar toch wordt er veel over gepraat. Want hoe is de aarde ontstaan? De zon, de maan, de sterren in de nacht Wie heeft de mens en al wat leeft bedacht? Dat kan toch niet zo maar zijn gegaan?…

Marsmannetjes waren verzinsels van op tekentafels, maar nu is er een sprankeltje hoop, letterlijk. Zo weten we dat wij mensen water nodig hebben, een noodzakelijke voorwaarde voor elke vorm van leven. De NASA heeft nu water gevonden op de rode planeet.…

Poëmen op Gedichten.nl van cri de coeur tot intellectueel begonnen in de kern als woordenspel zijn au fond hoogst individueel creaties die de maker graag wil delen met een digitale lezersschare verzinsels en verbale luchtkastelen maar ook reële vondsten, als het ware Hij wil geen ster als stem, maar interactie blijk van waardering…

Het gebeurt nu slechts in duistere verhalen het landschap van onze verwachting verdwijnt je struint langs spiegelende wateren een oude blokfluit in jouw rugzakje de moerassen zwelgen verzinsels wij zijn het groene pad niet kwijtgeraakt volgen steeds geleerde sterrenstelsels jeugdig fluitend onderweg jij brengt ons naar jouw groene…

van boven of van nergens voor alle lijden alle pijn Geen hoop of recht of wat dan ook voor al dat godvergeten onrecht die zee van tranen Ziel en leven gebroken zonder tegenzet Geen kans op weerzien van hen aan gene zijde zo geliefd zo gemist Omdat die andere kant er niet zou zijn - de satan en de almachtige ja zelfs zijn zoon slechts verzinsels…

kijk maar, er wordt geleefd zoals er wordt gegeten in deze kamer ruikt het naar bananen de bezoekers laten zich op sleeptouw nemen door verzinsels, de bewoners komen niet meer bij van het lachen geschiedenis vermengt zich met geklets, bloemrijke verhalen die ware gebeurtenissen/lotgevallen aan het oog onttrekken of de verteller weet dat-ie…

Uit alle hoeken en gaten schieten verzinsels voorbij, zonder enig verband. Benauwd balanceren op de ladder naar een oneindig alziend oog. Aan de top van de driehoek geen woorden voor betoog. Draaien aan Rubic’s kubus, spinnend in de kassen, kolkend door buizen, spetterend in rode plassen. Pats! De cirkel rond. Waar vandaan?…

Is dit een fabel, is dit een sprookje, is dit een droom, is dit een verzinsel, of is dit een hersenspinsel? Kom je van Mars, kom je van ver, kom je van de een of andere ster, of kom je van een andere planeet? Er is er maar één die dat weet! Je bent een engel tot mij gekomen, maakte een einde aan al mijn boze dromen.…

gaan slapen Een toverstaf bleek een gevaarlijk wapen Het was bij mijn geboorte voorbeschikt Toen ik ontwaakte, was ik diep geschokt De wereld bleek bezaaid te zijn met dorens En prinsen woonden in ivoren torens Ik leek wel in een hinderlaag gelokt Het leven bleek geen liefelijk verhaal Lang en gelukkig was een soort verzinsel…

schoorvoetend bezocht ik een tuin vol dichtersdromen onder een paraplu verscholen tussen rozen en platanenbomen ik vond er stemmen als zingende nachtgalen die zonder aarzeling het leven in zinnen wisten te vertalen van droevige hartenkreten tobberige hersenspinsels oprechtheid, vrolijke noten wellicht ook eigen verzinsels handen…

als al het andere wordt verzwegen bezitten ze de schijn van gerijpt geluk, of in iets anders wordt beschreven, de hemel is vol Brusselslof van onafgemaakte woorden van letters verzameld uit stof waaruit die zijn gemaakt elke katje aan de tak herbergt een eigen verhaal het klontert aan mijn ziel en aan mijn voeten, en stuwt het verzinsel…

Je hoofd een koepel met twee hemisferen de binnenwand van engelen bekleed waar het gezang weergalmt, het exulteren van heel de schepping die zich heilig weet Zo dom: geen redenering, geen gedachten zo zonder zelfbesef, zo transparant geen oordeel; onbevangen af te wachten een ledige passant in niemandsland Immuun en onbereikbaar voor verzinsels…

Te laat voor je beloftes Ik geloof je nu nooit meer Alle grenzen overschreden Steeds weer keer op keer Te laat voor je woorden Ze zijn niet van betekenis Loze kreten in de ruimte Over liefde en het gemis Te laat voor je terugkeer Dat wil ik niet meer nooit Al lach je nog zo liefelijk Ik raak niet meer ontdooid Te laat voor je verzinsels…

Ze ontwaart een golfbeweging: het maanloos eb en dan de vloedgolf de pen die haar gedachten achterna hinkt verzinsels die in warrige kluwens over mekaar rollen richting --------------------------------------------------------- van: Poëzie-leestafel.…

Geboren in onweer ontlading en donderslag de flitsvereniging van twee vuurstenen, de ene rond - vol, de ander lang en fors is zij een verzinsel mannelijk begonnen is hij sindsdien onvermoeibaar bezig met uitvinden hoe een en ander in elkaar steekt het gat te dichten valt jaagt hij haar achterna krast en tekent hij spijkert, pint haar…

water blij met de hond blij met de jongens en herinnerde me dat ik je gevonden had en dat onze jeugd ver weg was en niets blijft maar alles terugkeert in bed de slaap niet vattend mijn buik tegen jouw rug allebei wakker was taal overbodig was buiten ver was de rivier dichtbij de hond als sfinx alsof hij zeggen wou de tijd is een verzinsel…

Dank je voor al de onrust welke je deze nacht weer bracht Jouw loze beloftes van weleer je mijn hart hebt afgeslacht Dank je voor de onzekerheid alle hoop de angst en pijn Liefde vol liefdeloosheid hoe respectloos kan je zijn Dank je voor al je verzinsels ik weet wel weer genoeg Je laat me keihard vallen terwijl ik je op handen droeg…

verbreek neem ik je mee naar mijn bed Ik kan je lichaam voelen Niemand die mij nu belet Om het vuur te ontsteken dat binnen in mij woedt Om mijn liefde te geven die door jouw stem wordt gevoed Ik droom van de dag dat je echt bij me zal zijn Die dag dat je meer bent dan een stem aan de lijn Voorlopig neem ik genoegen met de verzinsels…

Hoog boven het wolkendek Zit onze grootse lieve heer Vanaf zijn gouden troon Kijkt hij op ons mensen neer Zijn verzinsel, zijn verhaal Ooit in zes dagen gecreëerd Maar de grote God vraagt zich nu af Waarom heeft het volk nog niks geleerd?…

Mijn queeste Gesmoord in fabel Verworden hel GEHEUGEN SPREEK Verzinsels en sprookjes Verdraaiïngen ook Echt lekker stel GEHEUGEN SPREEK Dat jullie in mijn plaats Het archiveren Moeten laten GEHEUGEN SPREEK Dat jullie als vervang Niet ruïneren Echt slechts praten GEHEUGEN SPREEK Jullie waarheid spreken De leugen voorbij…

Maar ik wuifde het weg als zijnde een verzinsel. Want waarom zou ik de roep van Uw stem beantwoorden, in een wereld die Uw stem niet herkent? Liever dan dat, klimmen wij zelf op de kansel om onze eigen stem te verheffen. Ja dan hebben we het maar wat graag over U en wat wij van U denken.…