71 resultaten.
RIJP
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 44 vandaag neem ik
een voorschot op
dat wat gaat komen
over het gewilde plaatje
waarvan velen dromen
het land gehuld
in zuiver wit en zilver
zie het niet als een vergrijp
dit gehuld zijn in dun engelenhaar
ben slechts de voorbode
van wat gaat komen
van dat wat verscholen ligt
al lang verwacht en klaar
de winter de kerst met hun…
Het gevleugelde licht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 104 ik kende
het gevleugelde licht
al uit mijn dromen
het wijkend zicht
dat schemer doet
verdwijnen flitst zacht
een lieve voorbode
van verkeren in het
donkerste van de nacht
met nooit geziene
kleuren die dansen op
hypnotiserende muziek
in de meerdere dimensionaliteit
van ongekende vormen uit
een buitenaardse werkelijkheid
heb…
SNEEUW
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.097 Je wilt dagenlang genieten
maar er cirkelen al meeuwen
voorbode van storm en regen
laat het nog maar éven sneeuwen.…
Avondgebeuren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 137 vlassend naar het verlossende bericht
als echo die in de lucht blijft hangen
tikken klokken langer door het licht
van verlengde dagen in verlangen
een zachte streling over de huid
voelt als voorbode van wat komen gaat
reeds gedempt in wegstervend geluid
is de winterdag die op ’t punt staat
zich te hullen in het avondgebeuren
met de zon…
er is een wens
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 308 schrik
het is tijd om te gaan, terug
naar wie ik was
ergens is het feest
vanavond
*
ik verlaat het zomerhuis
ga langs onvoltooide velden
en dagen
steeds weer breekt
de verte
nabijheid
was nooit welwillend
*
vrijwel alles is tegenstrijdig
en ruilt zich telkens
weer
ontelbaarheden
liggen op de rand
tezamen met een voorbode…
Grauwe dag
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 469 Het is zo’n grauwe ochtend lijkt ’t begin van een saaie dag
’t is zo’n voorgevoel van wat je zeker niet beleven mag
Zo’n saaie voorbode een grijs gedoe, ongezellig allemaal
Maar straks als de zon weer schijnt is ’t een heel ander verhaal
Zo komt er altijd weer een kentering, is er altijd een keerzijde
Is er altijd hoop die toch weer gloort aan…
Dicht bij het voorbije
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 124 hand
en zij, zij legde haar broosheid
in de dragende palm
en toonde aderen
van bejaarde schoonheid
de hoge zetel waarin zij zat
met gewelven aan beide zijden
op hoofdhoogte
en kussens die haar droegen,
doch nauwelijks steunden
( ze was statig van aard,
zodat ze niet leunde)
toonde wat nog aanraakbaar was
haar lijf vertoonde
de voorbode…
Stralende lentekleuren
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.210 Kleuren tekenen de groene velden
Van krokus paars en geel
De geur van lente vult de aarde
Grauw maakt plaats voor groen
Lente laat trotse kleuren zien
Pril is het donzige groen aan de takken
Narciskroontjes vullen de zoom van wegen
Heerlijke voorbode van zomers genot
Kleuren tekenen de groene velden
De natuur schildert het doek
Warme zachte…
Ze heet... Verwarring
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 802 Je vingers zweven door de lucht
Alsof je een harp bespeelt
Ademloos wacht ik op je woorden
Ik voel Verwarring
Je laat me je wereld zien
Mijn adem paradijselijk ontnomen
Rust verdrongen door verlangen
En toch… ik voel Verwarring
Je ontvouwt een warm mysterie
Slechts een van velen
Een voorbode van geestelijk genot
Mijn god… ik voel…
Dansen tussen vreugde en verdriet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 386 wij waren blij na het zien van de tjiftjaf
die een voorbode van het voorjaar was
het wachten was nu op de fitis zijn neef
doch hij kwam niet, evenmin het paasgevoel
de beloofde vrucht was afgebroken –
de zomer die volgde was verzengend heet,
het land dor en zonder enig teken van leven
wij leefden meer naast dan met elkaar
in de herfst bluste…
de dood in prijzen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 348 het doel staat vast, het is tot ieders last
ik schenk je een lach, ik maak daarvan gewag
alhoewel zuur van aard en aan haat gepaard
kon je niet velen, laat staan mijzelf met je delen
je was geen vriend, dat had je niet verdiend
je kunt gaan, van mij krijg je ruim baan
als ik je zo bekijk, reken ik me al rijk
dat ik je nu zo kwel is een voorbode…
Voorbode van de komende herfst
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 324 Langzaamaan wordt het al donkerder 's avonds,
moeten zelfs de lampjes aan,
langzaam maar zeker weten we,
op weg naar de Herfst te gaan, of we willen of niet!
Geloof me wanneer ik zeg; ik geniet van de wind,
de regen, o ja, ik kan er tegen.
Genieten van onweer bliksem en woest waaiende bomen,
als ik er zelf maar niet onder zal komen.…
De Ademhof
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 131 elke herinnering is in de aard
van de zaak beschreven blad
in de nerven van mijn brein
heeft zich een idee postgevat
dat de groenheid van de weide
nooit hier is maar altijd ginder
dat de maagdelijke lente broos
is als de vleugels van een vlinder
dat de koelte van de avond
en de ijzige stilte van de nacht
een voorbode zijn van het
onvermijdelijke…
Vuurvliegjes
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 209 Vuur dat knetterde en in het rond uiteenspatten
was een voorbode dat de ochtend zou illustreren
een vlam die uitdoofde door herinnering van munt
om beter mijn overweging in het licht te reflecteren.…
2012
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 288 een waker zonder gevolg
dit slot troeft de regisseur het tot
munt geslagen lot af en reist
de hemel door in exploderend puin
zou god zijn nagels breken aan
onreligieuze voorspellingen die zonder
enige vorm van waarneembaarheid zijn
schaduw werpt over het verwoeste land waar liefde
de dolksteek was van het bestaan
tweeduizend twaalf de voorbode…
KOMST
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 651 Mocht deze voorbode der Kerstzangen
echter krachtig, zonder bangmakerij,
het gevoel geven: de wereld gaat voorbij;
steeds leidt Jezus de grootste belangen.
Kan men over Christus' Eindgericht spreken
tijdens gezellig bezoek aan zijn buren,
wederzijds ruimzinnig wijs bekeken?…
Afgebroken tenten
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 176 aardse tent al afgebroken was
nu zoveel jaren later
mijn schoonmoeder zucht,
benauwd in de te grote kamer,
de langste dag weer nadert
richt ik mijn ogen naar de lucht
zie voor me wat er overblijft,
de dorre plekken in het groene gras
onder de afgebroken tenten
die in drie dagen zich naar boven wenden,
de tijd dat Jezus in de groeve lag
Voorbode…
Tussentijds verslag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 134 Tekens aan de wand
als voorbode van
een broos bestand
tussen een man
en een vrouw
die louter zwijgen.
Geen spijt of berouw,
wel stilte aaneenrijgen.
Een vruchteloos gebaar,
door niemand gedragen.
Allen staan daar maar
en idealen vervagen.
De vroege morgen
heeft geen reden
om ervoor te zorgen
de dag te betreden.…
Zeewinden
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 377 noorden
is zij doorgaans het boost;
zij hapt dan brokken
uit de kust, vervuld
van woede, pure lust,
dikwijls is zij op haar best,
al waaiende uit de west;
zij laat de golven rustig
neer, ze deinen ritmisch
heen en weer: aflandig
komt zij uit de oost,
spiegelstrak ligt zij,
is op haar mooist,
als zuidenwind is zij
eventjes maar, de voorbode…
Namens mezelf
gedicht
2.0 met 21 stemmen 5.875 de eerste voorboden van de dood
maken hun opwachting en het lichaam glijdt als zand
tussen de vingers door. de zintuigen op non-actief.
wild en wanhopig klamp je je aan het leven vast
en je isoleert je van andere zodat je allengs
meer vertrouwd raakt met de introversie van de dood.…
Hoort allen: KOMRIJ IS DOOD!
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 423 slapen benam
lakens gekronkeld en vast aan het lijf geplakt
draaiend, woelend, elk half uur naar de klok kijkend
en smekend om het morgenrood
de tuin een vijver na een verwoestende storm
de lavendel, gisteren nog zo rijk en vol bloeiend,
nu neergesabeld en gegeseld door woeste regen
zou er nog meer te gebeuren staan vandaag,
was dit een voorbode…
Avondroos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 529 buiten lijfelijk bereik
vloeit een warme gloed
als zwijgende voorbode
van de tanende hartsvloed
dit weemoedige vuur
zinkt in de oever van het land
de avondzon blijft achter
als kringen in het zand
’s avonds wordt het stil
alleen wat doffe klanken in ’t riet
’n roerdomp, alsof die zeggen wil
je hoort me wel maar ziet me niet
de wind…
Bij de deur naast de mat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 bij de deur naast de mat
staat een paar schoenen dat
met stil staan beloond
sporen op zolen toont
bij de deur naast de mat
die de zolen verschoont
bij de deur naast de mat
staat het paar schoenen dat
een droef symbool is
van veranderde mode
de stellige voorbode
van nutteloosheid
bij de deur naast de mat
bij de deur naast de mat…
Ik wist dat je er was
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.719 je er was
Een wolk die voor de zon wegschoof
Ik kon je voelen op mijn haren
Maar toen ik omhoog keek
Leek er niets gebeurd te zijn
Ik wist dat je er was
Een blad dat langzaam naar beneden dwarrelde
Ik kon je ruiken toen je de aarde raakte
Maar toen ik me omdraaide
Leek je nooit geweest te zijn
Ik wist dat je er was
Een regendruppel, voorbode…
Herfst
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 639 waren
Liggen op de grond, worden vertrapt tot mootjes
De herfst met regen en harde wind
Soms stormen vlagen en wat dies meer zij
Als het spelen met een kind
Blaadjes vliegen zij aan zij
De herfst met zijn vroege donkere dagen
Avondjes vroeg, een warm bed
Laat de weergoden maar vragen
Of de winter snel komt met de sneeuwpret
Want de voorbode…
ik luister
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 117 beeld van waanzin
die ik met liefde draag in het exotisch
erbarmen waarmee mijn brein is gevuld
het rolgordijn halfstok gestreken markeert
het duister zoals zij het had bedoeld, ze schermt
me af voor de vernedering van de komende nacht
die als een schuifelende sopraan mij de
valsheid van het leven telkens ten gehore brengt
is het een voorbode…
niet bekend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 verleden zichzelf
tracht te ontknopen
het is het wazige verlangen
dat aan de deurpost van
welzijn is blijven hangen, verder
dan de kruipruimte tafelen schimmen
zich op hurken tot het einde hen verlost
allesbehalve zekerheid zijn
manieren de koningsrituelen die
gevuld met kwakzalverij de pest
trachten te vermijden zoals velen
de voorbode…
Op een zekere leeftijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 52 ik had er zelf nog geen weet
van nóg een atmosfeer
tussen hemel en aard'
Waarin ik verderaf kom te staan
van mijn kinderen,
deze late gang kan men kennelijk
niet verhinderen
Het lijkt me een weg die men
als individu alleen moet doorlopen
het is een soort van afscheid met open ogen
waarbij de tijd enkel kan verlopen
Is dit een voorbode…
de Moeders
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.100 Moeders van Argentinië
Als de stilte van de nacht
Door een auto wordt verstoord
Giert de angst door vele kelen
Hoort men gehuil en rauwe kreten
Voorbode van een nieuwe moord
Blind weggevoerd naar waar geen waar is
Vormloos gebonden in verstikt protest
Verheven door wentelende wieken
Blind verminkt gedropt de dood die rest
En terwijl…
Stijlfiguren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 volstrekt
en zonder eindig weten
de adem van nu
gulpt met sluimerbesef
aan lichtjaren voorbij
sporen van naamlozen
beklijven met wildkrassen
aan steile wanden
toch, hemelgewelven
krimpen tot kleine boeken,
zijn in oogwenken gewist
condens drijft af, vliedt
en vlijt zich neer, teneinde
aardse laagheid te raken
strenge structuren, voorboden…