Alle inzendingen over voortbewegen

je mee bezig was nu worden de feiten bekend, ik zie alles nu door een vergrootglas iemand zoals mij vind je nooit meer want het wordt tijd dat ik m'n rug naar je toekeer ik kijk liever naar mezelf en m'n toekomst na niks meer te durfen zeggen, al deze weken hebben gezwegen heb ik het eindelijk uit me gekregen, en kan me nu weer voortbewegen…

het leek zo gewoon een eeuwigheid geleden dat we zwegen eeuwigheden bestaan niet vanzelfsprekendheid is een utopie zoals in stilte dansen of zwijgend voortbewegen in het toen en nu het lijkt gewoon zo lang geleden…

langzaam voortbewegend als in 'n wereld vol watten kijkend om me heen observeer ik doch dringen woorden niet door, hoezeer ze ook bedoeld zijn de stilte immens verdoezelt regen het werkelijke (ge)zicht…

Traag voortbewegend opgaand in de duisternis, als beelden bevroren in de tijd De inktzwarte nacht biedt onderdak aan hen die de onlevenden genoemd worden Grillig is hun bestaan zoekend naar zielsverwanten moeten zij eeuwig voortgaan…

We moeten meer elektrisch voortbewegen Al die fossiele troep moet in de ban Wat meer ons best doen voor het groene plan Voor het milieu is dat een grote zegen Dus nooit meer naar de pomp. Een wijs besluit Daar trekken we voorgoed de stekker uit…

wij schuurden de piek een weinig voorzichtig alvorens wij ons voortvluchtig voortbewogen waar we liepen de voetangels en het werd ons zelfs niet zwaar te moede, plaag en pijn om het even drukten hun stempel stevig, het voorwerk was sluitend geen fastfood gedachte met zout zouden ze komen prikkelen, wederom hoge ogen ware onze kramplach niet…

Alles is voor deze dreumes een wonder, het kruipend voortbewegen in het bijzonder. Dan eindelijk na talloze indrukken, gaat het moreel beetje voor beetje aan stukken. Doodvermoeid krijgt de hummel dan de borst, misschien de fles, of een broodje zonder korst.…

Je kan je weer voortbewegen, zolang de Heroine in werking blijft.…

Stilte beleeft Zonder woorden om je heen Zo puur mag ademen in haar natuur Is wat zij je geeft Het mooiste geschenk Zo voortbewegende achter het stuur Het maakt niet uit Waar we gaan of staan Stilte wijst mij de weg voortaan...…

Mechanica zwoegt het voortbewegen van raderwerken, onderworpen bij wet en regel door feilloze finesse van fysica samen hebben zij de deeltjes en krachten tot elkander gevlochten uit liefde een kind in ruimte en tijd gebracht en quantum gedoopt die alles ontspoort en niets doet zoals het hoort…

soms pakt het anders uit liggen zaken genuanceerder gedurende voortdurend voortbewegen zonder ooit het vermogen op twee plaatsen tegelijk te zijn buurvrouw; wat rijmt op schapenscheerder ontbijten en diametraal terugkerend in de tijd het onverteerde brood ten spijt -volledig…

vastgezeten in een kooi van ijzer voortbewegend over lange, strakke banen vergezeld door illusie, weter van waar-en-daar-naar-toe glas en blik verdwalend in een onwerkelijk landschap waar niet op me wordt gewacht droefheid sijpelt gestaag in mijn hart als illusie laf de benen neemt.…

Trimmend op dijken Samen met jou Lopende links met Gezwinde pas Vlug voortbewegend Samen rennen Wandelend links met Rek-en-strek. Ras Pakken wij joggend De draad weer op Om cooling-down weer Heerlijk fit te zijn (Voor Roos)…

ze zijn er weer de hooggehakte wezens met hun ultralange benen het haar in nonchalante krul gezicht op half zeven kijken niemand aan de stappen kittig in onzichtbaar voortbewegen hun ogen zijn nog geen seconde van het scherm geweken lijf en kleding optioneel de geest is niet van deze wereld zij voedt zich enkel virtueel…

Voorstuwende kracht van de wind laat je dansen op de golven van het water je steven klieft de weerstand van het diep ranke masten als een houvast de zeilen bol op volle kracht de trots van hen die jou bevaren rechtsaan voortbewegend naar je doel vastbesloten zoekend naar een haven meer je aan in rust met kalm gemoed…

Gestolde tijd noem jij het moment waarin alles samenkomt waarop te lang al is gewacht, waarin al wat beweegt tot stilstand komt - Maar tijd stolt niet, Loopt als duinzand tussen mijn vingers door, Een zandloper die nooit ophoudt met lopen, die ontelbare korrels laat voortbewegen op de golven van de altijd aanrollende tijd…

Wuivend in de milde herfstzon schitteren de vele kleuren als op een schilderspalet strak tekenen de nerven zich af de wind speelt krijgertje met de blaadjes die zich als een vliegend tapijt aaneen gesmeed voortbewegen opgejaagd en weer uiteengerukt om met een laatste buiteling zacht dwarrelend neer te komen op de zwarte aarde die hen wacht…

angst in de vorm van ronde lampen ontwakend uit het ijzer zich voortbewegend over het asfalt maakt zich over mij meester dreiging verkleed en verscholen achter donkere wolken deed mijn angst nog lichter worden dan boven mij hangen andere lampen ook rond ik denk terug klein kind verkleden verschuilen naar Spanje wat gaat de tijd…

Vrijheid, langzaam voortbewegen. intimiteiten, geheimen verzwegen. Eindeloos, geen mens te bespeuren. Rijkelijk gevuld met mooie lentekleuren.…

Bevroren wegen Nevel en kou Sluiers die voortbewegen Damp uit een vossenbouw Een dikke tak kraakt Een eenzame vogel die de weg is kwijtgeraakt Sferen van verlatenheid Rijp over een heidevlakte uitgespreid De weg langs kale kruinen Een verlaten wandelaar in de verte aan het struinen De sferen van verlaten Maar de vos in z’n hol houd…

volle treinen met het duister voor ogen in stille lijdzaamheid voortbewegend in wanhoop bad men trein sta stil.. sta stil.... sta stil…..…

Vertederend is het aanzicht van een waterdruppel die naar beneden glijdt over haar schouder Sierlijk voortbewegend verkent hij stukje voor stukje haar prachtige lichaam Subtiel vloeit hij over de naaktheid en voelt hij de warmte van haar huid Verlangend staar ik hem aan Meerdere druppels zullen volgen Hun lot is bepaald Onbewogen laat je…

waar voeten langzaam voortbewegen krakende takjes vermijden haast sluipend met schaduwgevoel achtervolgd de ril over rug en hart dat onbedoeld een keer teveel over- slaat scheelkijkend alle richtingen hand als spoorzoeker verdwijnt steeds even af en toe mag de misthoorn even blazen wanneer tot grote schrik geantwoord bijna…

hoe die zon langs me heen gaat nu jij op dit pad bent gaan lopen en jouw schaduw mij door dag één ook in het avondlicht doet fascineren hoe wolken troostend voortbewegen voor mij wanneer ik al je vingers bescheiden heb aangeraakt en niet alleen dat dat een kaars zo kan branden terwijl de wind vaak heeft tegengewerkt zelfs achter mijn…

Ik laat me gedwee voortbewegen over akkers, velden, paden. Mijn zintuigen verkillen in de wind het is lente, maar de zon laat zich niet verraden. Stuur ik mijn gedachten of word ik bestuurd? Ik zoek mijn weg door ezelsporen en als we stoppen, luistert de stilte stiekem mee. Wie kan mij zien, kan mij horen?…

Dit is geen droom; Ik loop onder de Oude kastanjes van Mijn jeugd, die mij Als kleuter zagen Dartelen langs hun Zwierige witte kelken, Het kind dat zijn Ogen uitkeek bij Het zien van zoveel moois, Zij die oud werden in mijn Volwassenheid zien me Mij na vijftig jaar terug Als stramme oude man Die ondanks het moeilijk Voortbewegen…

Witte vlinders incognito dansen graag in de wind ook vermomd op een oude fiets wij rijden in gedachten terug naar een moeiteloos voortbewegen op meer dan luchtledige banden in ons nog onbevreesd bestaan naar huis was samen verder terwijl de krekels tjirpten, gelukkig zijn kostte geen moeite bij een maagdelijk witte maan de eerste…

Zwart glanzende koetsen paardenhoefgetrappel echoot vergevingsgezind op verbaasde klinkers pagekopjes mannenbaarden vrouwen baren kinderen meisjes wiegen poppen zij hebben geen gezicht die eigen wereld draait om hun stukje leven voortbewegend bij stilstaan in de tijd zij blijven op het tuinpad en klitten bij elkaar een dorppsjeugd…

Rustig voortbewegend rij ik op de weg niets vermoedend en onwetend. In mijn ooghoek zie ik bloemen langs de weg, waar een leven is gelaten zie je aan de bloemen het verdriet. De vraag of het schuld of onschuld was doet niet zo zeer ter sprake Het gemis is schijnbaar groot soms voor velen soms voor een enkeling.…

Zich voortbewegende door onze maatschappij zet hij, wanneer het nodig is, altijd een pootje bij. Ook leeft de goede vriend niet op te grote voet en zet zijn beste beentje voor, wanneer het werkelijk moet. Hij laat zich elke dag des morgens heel vroeg wekken, want het kost heel wat tijd om sokken aan te trekken.…