Alle inzendingen over vrije doortocht als

Zielsvretend tergend traag knagend aan hart en geest baan jij je terloops een weg door mijn lijf Stap voor stap zoek en vind jij jouw plek verscheurd mijn innerlijk gaat nietsontziend jouw gang een vrije doortocht voor gedachten…

Zielsvretend tergend traag knagend aan hart en geest baan jij je terloops een weg door mijn lijf Stap voor stap zoek en vind jij jouw plek verscheurd mijn innerlijk gaat nietsontziend jouw gang een vrije doortocht voor gedachten ...…

Zij raakt verstrikt in liefde en berouw, voelt onzekerheid in het glorieuze licht de vrije doortocht verleend als onderpand, als vlinders uit een meisjeshand.…

hij heeft het beet zijn podium, zijn forum niets anders dan decorum voor de man die woorden plant en dan een zaal in slingert met de ingehouden woede van een diep geraakte mens zij, de anderen, aanhoren bekijken zichzelf gegeneerd en proeven de waarheid bloedend op hun veel te witte zakdoeken waarmee ze vrije doortochten en andere beweging…

nog in leven schrijf ik je in schaarse tijd mijn dodemansbrief het laatste schrijven van een bijna dode man kort weloverwogen en helder moeten mijn woorden zijn bied me het is bijna zover bied me een vrije doortocht verleen me een vrijgeleide naar Hades’ rijk laat me zacht tot stilstand komen druk als zorgzame custos…

Zij raakt verstrikt in liefde en berouw, voelt onzekerheid in het glorieuze licht, een vrije doortocht verleent als onderpand, als een vlinder uit een meisjeshand.…

Zal verstrikt raken in de liefde en berouw, voelt onzekerheid in het glorieuze licht, als vrije doortocht als onderpand, autonoom houdt de vlinder in eigen hand, aangespoord in elke vrouw.…

bekend dat zij onze ademtocht vervuilen, dat zij diep de longen vervullen, de tere rode bloedlichaampjes vergruizelen, in boze microgetallen van Fijnstof, duizelingwekkend dodelijk, Fijnstof, het klinkt zo onschadelijk, maar subtiel ontsteekt Fijnstof bloedvaten, vernietigt briljant gevormd, teer weefsel, bedreigt met zwart en roet een vrije…

verlichtende dromen weerspiegelen het zelfbeeld aan de gene zijde dienend als draagvlak om vergetelheid te bereiken wat rest is hemelse adem...…

Maar maak je gereed en eet haastig: de doortocht vangt aan. ------------------------------------------- uit: 'Gevleugeld/ontvleugeld', 1996.…

toen viel de stilte hoorbaar als een waterdruppel begon de dwaaltocht door de grot kalksteenkegels sperden ons de weg als stenen afgodsbeelden wanhoop droop in pegels van het gewelf langs torenhoge ijskaskaden van langvergeten angst heel even fonkelde het meer agaten spiegel in het vuur van onze fakkels, onpeilbaar als het navelstarend…

Slaapdronken geuren gebakken kaas en uien de trap op. Beneden betaal ik pas tol als de overkant van je stemming bereikt is. In de hemel verdien ik gratis boodschappen voor op je graf. Een bloemenzee voor aan het stuur van je nieuwe scootmobiel. Wat je ervan bakte reist voor altijd met me mee.…

blozende rozen ontluiken alleen aan degene die de geheimen van buiten kent en niet delen zal op doortocht toch geuren zij er niet minder om…

In het donker zoekend en tastend waar is doortocht? In het donker hopend en wachtend om op te staan. In het donker vertrouwend en verlangend naar de nieuwe morgen.…

Van mijn stuk gebracht, door een extra vrije dag klopt de week niet meer. De klok loopt eender, mijn hoofd mist maandag en dat terwijl de maan nu aan de hemel staat! Doe mij maar gewoon een normale week, zodat ik niet van slag raak.…

Zijn hoofd is een krocht een kille donkere vergeetput waar hij verblijven moet tot het denken finaal verdampt of versteent. Grijs en grauw is de doolhof waarin zijn gedachten eindeloos stuiterend rondjes draaien. Met beverige vingers tast hij langs kale muren naar enig houvast, een illusie van herinnering misschien, die de voosheid…

het donkert in handen die de wereld met vrede omvatten waar eens muren water een droge doortocht gaven spoelt de tijd met donderend geraas herinneringen naar realiteit weer leven zij met bekende gezichten als vreemden terwijl zij als kind samen speelden nu als vijand die elkaar het land betwisten dat hun vaders ooit deelden…

het leven is niet meer dan af en toe wat rook op straat, zo snel vervlogen dat het al niet meer bestaat bij de volgende ademtocht een fluitje van een cent nog minder dan de prijs van een winkelwagentje voor de doortocht te betalen met een stukje rond metaal de jaren die nodig waren alle liefde en elke ruzie tevergeefs, je kind is soms…

laten we klinken op alle kostbare tranen ook al is het voor jou slechts en enkel bij deze dans of door de wijn die nu eenmaal je hart weer wat losweekt en rust in mijn vrouw-zijn als in vruchtbare grond maar als jij nu voor mij die sluis toch weer opdraait en de doortocht een feit is voor ons veilig schip dan is er misschien wel…

Twee mensen, bij elkaar maar nooit samen Als duo met z'n drieën, als vijfde wiel aan die wagen van tijd Eerder eens zag ik jou naakt maar gelijk een wals Wist jij van liefde Die echt nooit heeft bestaan? Voor het leven als partners door geverfde deur die danig gesloten, open staat Daar jij in al jouw onschuld als vogel de balts…

in de onderwereld neemt Thanatos afscheid van zijn moeder de nachtgodin hij gaat op reis om mij te halen grondig snijdt hij een haarlok af ik weet het mijn tijd is gekomen de doortocht op aarde loopt dood zijn tweelingbroer Hypnos sluit mijn bange ogen en sust het vasthakende lijf in diepe slaap de veerman brengt me over de rivier…

Maar telkens wellen er weer bronnen, stromen beken van nieuwheid en wedergeboorte, van bevrijding en uittocht, doortocht en intocht, net als in het Boek der Boeken, net als in zovele heilige geschriften. Een brug van letters en woorden naar zin en betekenis die een ander in teksten wist te vangen en die jij mocht betreden.…

Omhullen de ijspegels in zachte klanken, de gebeden van de ijsbrekers die voor hun behouden doortocht danken.…

integendeel, voel je dan een super-vrije gezonde vrouw of man!…

Hoe diep ligt het zielenmeer verscholen met zijn gevoelens als opstandige golven, aangedreven door huilende wind: roedel wolven en waarop boten draaiend ronddolen. Hoe troebel het levenswater, zonder einder, zonder lichtbaken. gevoelens waaraan men niet kan raken noch bewaken: enkel rusteloos geklater. Net nu verliezen gladiolen hun frisheid…

Als Jezus Christus, de zoon van God een dochter was geweest, een meisje, een vrouw met ongetwijfeld de naam Maria Christina dan had het geen verschil gemaakt het levenslijden was even groot geweest ook Zij als een zeer geemancipeerd wezen/persoon wellicht had Zij eerder haar moeder aangeroepen op het moment van haar doodsstrijd een zeer onmenselijke…

Een ganzenveer kan op papier vervloeken en zelfs verketteren kan ook met veel bravoure, onbegrijpelijk trompetteren. Ze kan ook met mededogen de eenzame leegten genezen, in een heilzaam woord wat we in het leven moeten herlezen. Teksten worden weer drinkbaar uit heldere bronnen, lichter op een linnen zonnestraal en voor die zal begrijpen…

Maar zondag zou toch vrijdag moeten heten want ik heb vrij op zondag en een proper geweten!…

De schapen hadden heel de dag Gegraasd in 't geurig kruid; Maar bij het scheiden van de zon Was 't met dat pretje uit; Al vonden zij 't ook buiten mooi, Nu moesten zij terug naar kooi. Doch bij de hoeve weergekeerd, Daar zag de herder, dat Eén lammetje aan de troep ontbrak - Waar 't arme diertje zat? - ‘Pas’ - zei de herder…

door de wind geleid loopt de wandelaar eenzaam niet alleen langs groene paden met broedende berm die vol verwachting in eieren genesteld die nieuw leven dragen door zon verwarmd loopt de wandelaar door groene weiden waar lentegras pril de liefde omarmt die sterren fonkelen in ogen die branden vol verlangende lust in vallende duisternis…