7028 resultaten.
Witte vergezichten
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.052 laten we gaan slapen
de wind die langs de ramen raast
brengt witte vergezichten
in vroege uren zal het tuinpad
spoorloos zijn en moeten ogen
wennen aan een ander licht
een smetteloze droom
(gedempt)
ligt morgen voor het rapen…
Tussentijds
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 237 Waar de nachtegaal
de merel vervangt
een uil de koekoek
doet verstommen
een sikkel maan
het water grillig
bleek verlicht
kun je verdwalen
tussen vroege uren
en de laatste tijd
wanneer je aldoor
de stroom moet volgen
omdat de brug ontbreekt…
Wat dacht je?
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 568 Mama, wat dacht je in die vroege uren,
Die minuten die eeuwig leken te duren?
Kinderen gingen naar school die morgen,
Net als werklui met de dagelijkse zorgen.…
Vervlogen inspiratie
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 521 Die plek is mijn zwetende droom
het uitgebroken zilte voorhoofd
in vroege uren steevast gepoogd,
maar doorgaan zonder schroom.
Tot het vertederende moment
dat zinnen beginnen te zwijmelen
en woorden gebogen tuimelen,
zodat de geest weer ademt
en de deken krenkt.…
Nachtdwaling naar het nieuws
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 1.284 Ik dwaal in gedachten tot diep in de nacht
Langs huizen en wegen van verlangens
Langs ramen die zwijgen, deuren op slot
Ik kijk heel even, inderdaad
Op een tafel in een kamer
Liggen kranten volgeschreven
Met de angst en de haat:
Onbekendheid van culturen
Ik dwaal in gedachten tot in de vroege uren
Langs huizen en wegen van verlangens in…
ze donkerden de nacht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 666 in het roze
van de avondzon
zag ik je ogen
ze donkerden de nacht
vanmorgen keken ze
zo veelbelovend
toen het ontwaken ons
de vroege uren bracht
wisten lente in ontdooien
zagen winter zich in
krokussen ontplooien
en lachten naar elkaar
hoorden vogels
voorjaar fluiten en in
tonen hun domeinen sluiten
in de kruinen van de boom…
Vroege herinneringen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 Herinneringen vergen alleen het torsen
van wazige beelden, nieuwe woonwijken in vroege uren.
Hoe kan ik me van uw afscheid verlossen?…
Vriendschap
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 133 uren
verliet jij de tent nooit zonder mij
gingen we naar verschillende scholen
was er nog altijd ik en jij
door de wegen die we gingen
werd de afstand groter
en toen ik hem ontmoette
was het ons tijdperk voorbij…
Jouw verjaardagsnacht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 329 Het is weer jouw verjaardag vandaag
en de vroege uren verstrijken gestaag
maar ik ben terug in die nacht,
hield toen alleen bij jou de wacht,
luisterde naar hoe je adem klonk,
in een kamer die naar ziekte stonk,
mijn laptop op mijn schoot,
doorwerkend voor mijn brood,
want je moet toch iets.…
Zondag
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 441 Er is iets met de zondagmorgen
als stilte heerst in vroege uren,
die langer dan gewoonlijk duren.
Dan ben ik thuis, en als geborgen.
Nog nauwelijks begonnen
kijken straten voor zich uit
met auto's, fietsen - zo door de ruit
als voor gebruik verzonnen.…
De ware blues,
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 499 In de vroege
uren van de late oogst
omhulde je me met nerfdunne
zinnen, weinig afscheid om je
naargelang te minnen. Je
rilde door mijn vraag te blijven,
het laatste wat ik las was
mijn illusie in een frons.…
Het onbezonnen uur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 Ik heb mezelf uit mijn slaap ontwaakt
Weet niet wat het was, waken of dromen
Zelfs niet hoe lang ik heb genachtbraakt
Momenten, doorregen met sluiers van demonen
Het niemandsland zwijgt in de langzame nacht
In die stilte zwerft het brein tweeslachtig
Zo kort voor het wisselen van de wacht
Dan de rede, dan de radeloosheid indachtig
Ik heb…
Terheijde aan de Zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 341 van zwelgen van de zee
ze zoeken licht verzuim
bij golven in het schuim
mijn opa zat op het heijsche duin
pruimend op tabaksche pruim
te turen in d’eindeloze horizon
scheepjes zoekend in de avondzon
voor hem d’ eeuw’ge stilte
geen gezwatel over zilte
pakte hooguit een traantje mee
van het zoute water van de zee
hij zat er van de vroege…
De ware blues?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 33 In de vroege
uren van de laatste oogst
onthulde jezelf met messcherpe
zinnen, weinig afscheid om je
naar gelang te minnen.…
De laatste uren
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 591 Lees jij nog de laatste uren
die schoonheid vormen in gracieus licht
een hand schraal de winters voert
laat kelken sluiten in gevangen vorst
de wereld weent om afgestorvenen
verkwisting van het goed naar kwaad
verschrompeld is reeds de rauwe aanwas
broed zal allengs lijdzaam verscheiden
gedoemd zijn zij die kwistig smeden
een kort vermaak…
Huis
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 203 wie hier heeft gewoond
kan beamen
dat tussen deze muren
en helder schone ramen
een dag langer leek te duren
dan vierentwintig uren
rozengeur en maneschijn
alleen bestond bij onze buren…
O, Weet gij, hoeveel wolken
poëzie
3.0 met 32 stemmen 2.196 O, Weet gij, hoeveel wolken
Er langs de hemel gaan?
En kent gij al de bloemen,
Die in de velden staan?
Nooit teldet gij de vlokken,
Die stuiven voor de wind -
En zoudt ge dan kunnen weten,
Hoezeer ik u heb bemind?…
Gij deed van alle mensen
poëzie
3.0 met 30 stemmen 2.427 Gij deed van alle mensen mij
De zwaarste pijn,
Van alle mensen zult ge mij
De liefste zijn.…
Gemis
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.765 Toen ik hem daaglijks sprak en zag –
Dat vriendlijk oog, die milde lach –
Beminden wij elkander;
Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij,
Iets meer van menig ander;
Van jonger vrienden, dwaas en vrij,
Vol opgewonden jong gevoel,
Want hij was kalm en scheen wel koel...
Maar nu de vriend mij is ontvallen,
Nu voel ik ’t aan mijn lange smart…
Mijmerij
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.995 Wanneer ik overdenk, hoe minzaam
Haar stralend oog in 't mijne zag,
Hoe vriend'lijk hare woorden waren
En hoe bekoorlijk hare lach,
Dan bonst mijn hart en vreugde komt er
En trots in mijn bewogen geest,
Dat ze eens haar gunst mij heeft geschonken
En mij genegen is geweest.
En als ik aan 't geluk durf vragen,
Dat eens de dag verschijnen…
NACHT
poëzie
3.0 met 30 stemmen 2.739 Soms, als ik sluimerloos de maanden,
De jaren tel, die ik op haar wacht,
Hoor ik veel verre, doffe stemmen,
Die tot mij komen door de nacht.
Dan meen ik vaak haar naam te horen.
Ik luister,- ging een geest voorbij,
Die honend lachte om mijn verlangen?
Sprak mijn bedrogen hart tot mij?…
LIED
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.160 Ik ging door 't lachend bloemenveld,
Veel kille dauw hing aan de knoppen,
Maar helder scheen de morgenzon
En dra verdwenen alle droppen.
Ik had een lief - bij mijn vertrek
Zag ik veel tranen in haar ogen;
Die wangen, bitter nat geschreid,
Hoe spoedig kunnen zij weer drogen!…
Uw aanschijn blank en kalm
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.559 Uw aanschijn blank en kalm,
uw wezen zacht,
ze zijn een stil gebed,
geheim gedacht.…
‘Aan welke god gelooft ge dan toch?’
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.169 Zo vroeg zij op angstige toon.
Aan onze lieve vrouw Venus, mijn kind,
En aan hare zalige zoon.…
Finis
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.215 Ik hoor een klagen, klagen immermeer,
zoet, droef, een klagen van mijn jonge lief,
die troosteloos is en treurt om hare jeugd,
ach, troosteloos.
‘Tot een groot lijden ben ik uitverkoren
en smart ligt, donker bloedend, midden in
de pracht van al mijn arme, jonge leven,
mijn jonge leven.’
Mijn liefste lieveling, weet gij dan niet,
dat ook…
Zingende lucht
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.126 ZINGENDE lucht
zingende wind -
en binnen in,
binnen de struiken
ligt uitgegoten
een donkere vijver
en luistert en hoort,
hoort stil verloren
en denkt en peinst...
Want van lente, van lente,
Het zingt al van lente en zonneschijn.…
Idylle
poëzie
4.0 met 5 stemmen 824 En is het daarbuiten ook donker en koud
En droevige wintertijd,
Mijn lief, 't is lente om mij heen,
Nu ge in mijne armen zijt.
En schijnt ook geen ster door de grauwe mist
En huilt ook de storm door de nacht -
Ik schuif de armstoel bij het vuur,
De zetel van 't voorgeslacht.
Blond meisje met uw rozenmond,
Kom, zet u op mijn knie,
Vertel…
te vroeg
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 339 ik zie je in gedachte staan
je luistert naar de wind
die spreekt in bomen
herfst in droge bladeren
misschien hoor je van
lente, leven en opnieuw
toch in de winter ben je
teruggekeerd, naar de kale
bomen, ze zeiden niets
en lieten jou begaan
een enkel blad laat los
nog voor de zomer…
Wij waagden 't bijna niet
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 534 Ik heb gedroomd
vannacht
van water
groen water
het mooiste water
dat ik vroeg
in de ochtend
zag
stil was het
wij waagden 't
bijna niet
te spreken
er lag een steiger
er zat een meeuw
die onverdroten
was het de stilte
peilde…
Haiku
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 379 Twee reigers baltsen
en dat al in december
't is vroeg dit jaar…