Alle inzendingen over vu

de scheepsmasten dragen het verlangen naar een ver land, bodemloos licht ongehavend. dromend ga ik scheep in de kamer. het tuigage hoeft niet te worden aangeslagen. de strakke ra haakt aan de grijze hemel. de gespannen lijnen krijgen vat op hoog klapperende zeilen. een scherpe steven snijdt met weinig gerucht diepe zee aan. we raken buitengaats…

verschillen in vorm en grote kon ik niet duiden omdat alles bewoog leek te ademen als organisch geheel zonder verplaatsen maar wel in een gestructureerd beeld ik raakte materie voelde contact wist mij geladen met alles wat ik zag in fysiek openbaren het was een bijna hemels ervaren toch hernam de omgeving zijn deel na dit deja- vu…

Met jouw bijna zwarte ogen kijkt je mij uitdagend aan zwarte vegen op de wangen mondhoeken krullend van plezier Mijn kamer danig op zijn kop hijs ik me in zevenmijlslaarzen stap om auto’s en ander speeltuig heen voorzichtigheid geboden Aan deze déjà vu taferelen hangt een vorig leven waar ook zo’n jochie was zoals jij, maar net iets…

vlammen in het vuur, dat stil een groot verhaal verdraagt had ik gevraagd om liefde rond de omvang van mijn zijn maar het was groots, geen uitgedachte woorden, slechts de ronde toon van vrienden die hun vreugde vonden en de ogen van mijn pijn tijdloos dikke muren houden oude levens vast van zoveel eerder schuiven ze naar nu hun déjà vu…

geschreven met de hand wat vroeger was herhaalt zich haast gênant de nieuwste paden zijn reeds lang betreden wat is het leven meer dan eb en vloed hij heeft de golven vaak zien gaan en komen doch telkens weer de dageraad ontmoet en ongeschokt ziet hij het beeld van nu het wordt voor kennisgeving aangenomen dan lacht hij stil en mompelt: ‘déjà vu…

guur tochtte de wind om de hoek waar ik voor de kou schuilde in vlagen vertelden de desolate stromen hun herfstige dromen uit een wereld die het kleurtapijt voor morgen legde als een sneeuwse bui haar niet bedekte kou snerpte langs mijn ogen die ik toekneep tot een deja vu uit een ver winters ervaren in het verschiet van…

ik voelde hoe de tijd verschoof hoorde paarden rook de geur van omgeploegde aarde in het schimmige voorbijgaan proefde ik hun angst en pijn zag de aftocht in het bloedige verslagen zijn vanuit mijn ooghoek werd het langzaam stil het zonlicht straalde helder als voorheen ik was moederziel alleen maar de sporen waren warm en vers…

Voor mijn vader Terwijl jij nadenkt Of je over rood of Wit wilt spelen, Schud ik de tijd Uit mijn mouw En kijk ik veertig Jaar of zo naar voren, Zie ik haar, dan nog Niet geboren, op dat Tafeltje in het kleine Kerkje dat in de mist Verborgen ligt Met gekruiste benen Gedichten lezen, die mij Regel voor regel raken, met…

dat non-conformisme heeft mij tot grote verbazing wel andere niet verwachte contacten opgeleverd waarvan ik het bestaan wel vermoedde maar er nog niet goed de vinger op kon leggen zoals deja vu buiten jezelf treden ontmoeten in andere dimensies herhaling en uitbreiding van droomcontacten verbindingen van de diverse gelaagdheden in…

Ik versteende, deja-vu bij de herkenning en wakend verward, verwonderd, zoek ik naar de betekenis..…

Het is zover: opeens ben je veertig, Halverwege, en je trapt in de val Van déjà vu. Je bent ver weg geweest, Je hebt veel gezien. De dingen zijn Zoals ze zijn. Massa’s zonder tal. Darwin schiep een nieuw begin, en de genen Komen bepaald goed uit. Er is geen magie Voor wie de jaren tellen kan.…

Déjà vu Inmiddels is z'n vierde kabinet voor ieders ogen uit elkaar gevallen. Het werd heel laat, vandaar dus al die wallen. De zaak was veel te veel op scherp gezet. Jan Peter kon weer naar de koningin en alles bleef zoals aan het begin.…

vergroot enig mysterie in ’t leven de spanning gevangen tussen de tonica en de kwint valt alles plat als de rust voorspelbaar geef mij dan maar de koning van het contrapunt leunend op de verlaagde nones en kruis vijven parafraserend zoals een boeiend verhaal wanneer je na zeventiende luistering die perfect geplaatste noot opmerkt en het déjà vu…

Daar, in dat landschap van wit licht, een oord van zeven eeuwen herinneren geleden, overkwam me het déja-vu dat er geen was. In die einder herkende ik enkel mijn duizendvoudige lege ikken, die te wachten stonden om gevuld te worden met branie.…

de dag is onrustig, wil deuren toetrekken ik sta dichtbij en mijn verlangen wordt even groot om jou te vinden ik zal het verleden ontmoeten in toekomstig geluk en weer afscheid nemen tussen de teugjes door het zal niet langer dan één seconde duren glanzend, gretig wanneer de nacht in déjà-vu een nieuw en groot lichaam baren…

Het virus is in Mecklenburg-Voorpommeren -Zoals werd uitgevogeld- aangeland Weer vloert ons vliegensvlug die variant Waarom geen kip zich nog leek te bekommeren Van vogelgriep lang weinig meer gehoord Maar zie: het is weer een gevleugeld woord…

om het zekere voor het onzekere te nemen elke schijn van mogelijk beter weten in luim en schuim gemeden de winnares was genesteld patiënt in de tunnel waar MRI wordt gescand tweede werden zes Tedere Blasfemieën het holle heelal kreeg daar klank van aanwezigheid aan gene zijde hierna kwam Verwachting na meting van ruis in ’t hart volgden…

Jouw eerste blik een déjà-vu het gevoel van zielsverbonden. ik voelde het toen en voel het nu ik heb mijn grote liefde gevonden. Je bent zo vrij zo ongeremd vanaf onze eerste nacht Door mijn liefdesreceptoren heb jij mij in jouw macht. Telkens als mijn ogen jou zien en mijn lichaam het jouwe voelt.…

krijgen uit pure verbazing om het vreemde gebeuren zij pareerde innemend de blikken koos haar moment toen zij alle ogen en aandacht op zich gericht wist haar stem had het zangerig accent van over de grens de zaal was vlot klaar met haar afkomst te determineren alleen ik stond nog steeds perplex in mijn lang durend deja- vu…

Zondag de kerkdag nu een spookdag die de stad verandert in spookstad Onwennig vult men hun hoofden met flauw vertier noemt het plezier Men verdringt achter vensters de leegheid van hun alledaags bestaan Zondags stil en kil rijk verleden treurt op de Utrechts Oudegracht Omgeving waar ik even geen deel van uitmaak door ‘n jamais vu…

Binnen toch wellicht luttelijke minuten komt vast en zeker een déjà vu moment, ook weer een verrassend avontuur. Wat wil tijd verdringen en toch juist benoemen als iets waarin het zichtbaar ook weer tekortschiet. Zullen de roemers aan de lippen van andere mensen gezet worden, hun lippen ons als oude wijn genieten.…

binnen laten heb nog geen ruimte in mijn kop die ander is blijven logeren al weten we beiden: het is op We delen vals herinneringen: jij mag deze, die’s van mij Wie had ‘t over eerlijk delen kijk, ik krijg alle dozen pijn We zijn zo vreeslijk samen samen in ons verdriet om toen en nu om wat zo gruwelijk mislukte met om de beurt een deja-vu…

Mijn kinderen weerhouden me ervan om te schrijven hoeveel ik om ze geef. Een man met een vlag zwaait of zijn leven ervan afhangt. Koninginnedag valt vroeg dit jaar. De plaatselijke fanfare is ziek. Waar hebben we dit allemaal eerder gehoord? Waar hebben we dit allemaal eerder gelezen? Een dame in oranje tikt me op de schouder: zijn…

deze, die’s van mij Wie had ‘t over eerlijk delen kijk, ik krijg alle dozen pijn pijn om wat was en niet zou worden pijn om wat leek en toch niet was pijn om de barsten in de borden pijn om het rijp zijn voor de sloop We zijn zo vreeslijk samen samen in ons verdriet om toen en nu om wat zo gruwelijk mislukte met om de beurt een deja-vu…

bij de aanblik van een gestaafde rug De lijm van gisteren had het antwoord, in een dank die jij alleen kan dromen Zou je je twee keer vergissen welke poort, of is dat pregnant bij het laatste thuiskomen Eufemisme blijkt een heikel woord, in het allergrootste boek der betekenis Is makkelijk moeilijk of gestoord akkoord, en blijkt de Déjà vu…

Een engel wenkt u, neemt u bij de hand voor een terugblik op ’t aardse leven, een déja vu. U voelt wat uw woorden teweeg hebben gebracht bij anderen, en tal van scènes passeren de revue.…

Nadat we uren hadden geslenterd door een onbekende stad die uit mijn herinnering naar boven kwam als een déjà-vu zoiets als een gestolde ervaring van wie ik wel is waar de eigenaar ben maar waar ik niet de hand op kon leggen, ontdekten wij gelijktijdig aangemoedigd door honger en dorst het restaurant, een rokerige ruimte waar de afzuiginstallatie…

Ik heb wel eens vragen En ik weet zeker dat iedereen ze heeft Er zijn wel eens dagen Dat je alles opnieuw beleeft Je hebt me nooit overal antwoord op gegeven Gelukkig verwacht je dat ook niet van mij Want al zou je alles voor een tweede keer beleven Schiet de dag en haar waarheid wederom zo aan ons voorbij…

borsten haar nagels staan in mijn rug krast mij met ongekende kracht in de zijden lakens en vensters vliegen open en witte duiven bloedbevlekte vleugels klapperen in de kamer met de wind vlammen laaien op de hitte en zij moordt in het bedrijven van de liefde 'im astri da dovia mi dovia, mi dovia vi t` lesta dire das livne im astri da vu…

Centraal station een remonstrantse dominee sprak mij aan en deelde mij al heel snel mee dat wij dezelfde school bezochten leraren passeerden de revue na veertig jaar nog steeds niet dejà vu na het overstappen ineens temidden van studenten voelde ik mij heel snel thuis in veertig jaren waren de meest boeiende studentenelementen nog steeds dezelfde…