9162 resultaten.
Zonder horizon
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 308 Er is een rechtmatig wenen
in de rechtspraak der onrust
door zonverloren dromen
van tegengestelde emoties
en aan elkaar grenzende illusies
is niets meer hetzelfde
een leidraad voorbij een lengte
een tunnel lijdzaam door de engte
geen helder licht aan het eind
zonder horizon, deze soldatenmars
naar doden en vernietigen
vijanden erger…
De Horizon
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 616 Kijkend naar de horizon,
zoekend naar wat daarachter zal zijn.
Languitgerekte velden, in de felle zon,
je moet erdoor al doet het pijn.
Kijkend naar de roodgekleurde lijn,
lopend, ploegend, verlangend.
Kijk naar nu, dan zul je beter af zijn.…
Horizon
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 507 Waarom verleg je steeds je grenzen,
Lok je me steeds verder weg?
Is je onrust niet te begrenzen,
Is ’t niet genoeg wat ik je zeg?
Steeds tracht ik je te bereiken.
Nooit kom ik dichterbij.
Steeds zie ik je weer wijken,
Denk ik; “Je ontloopt mij!”.
Ik heb je in mijn brein gesloten.
Met mijn ogen volg ik jou.
En dikwijls heb ik mij gestoten…
Over de horizon
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 304 diep is de oceaan
vurig de branding
hij leest
zij leest
golven huizenhoog
hij schrijft
zij schrijft
letters in het zand
hij lieft
zij lieft
in oneindige tederheid
hun omhelzen…
HORIZON
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 316 HET KIJKEN
NAAR DE ZEE
NEEMT ME MEE
NAAR HET NIETS
OF HET IETS
WAT IK NIET
LICHT KAN BEVATTEN:
HET EINDIGE
HET ONEINDIGE
HET INNIGE
WAT MIJN
ZIEL TROOST
WANT MET
OF ZONDER ZON
IS ER ALTIJD
EEN HORIZON
Dit gedicht draag ik op aan mijn belgische balcon-buurvrouw en echtgenoot, Zuid-Spanje, 5 december 2010…
Horizon
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 176 In het verzwegen meer
langs de rafels van je uitgeplozen liefde
vaart de nacht in stilte
fluisterzacht, het licht
verzonken in donkere ogen
een stem
wiegend over het blauw
het eeuwige
draagt het verlies
het verlangen luistert naar de verte.…
Aan de horizon
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 551 Aan de horizon
breekt de nevel
als in
een sprookje
De zon
besprenkelt licht
als feeënstof
over golvend water
Een hardloper betreedt
het podium
van het theater
Het verhaal vertelt
van die wonden
van de oude boomstronk
die zich
angstvallig vastgrijpt
in moederaarde
Van die eendagsvlieg
die diezelfde avond
nog verjaarde…
Geen horizon meer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 134 zij hebben mij
ruimte gegeven
om in te dwalen
geen horizon meer
om te bepalen
waar ik ben
ooit heb ik met wit
help geschreven
in de blauwe lucht
een hemel
in weerspiegeling
maar eindeloos ver weg
ben verdwaald
in de ruimte om me heen
opgesloten in een cel -alleen-…
Horizon
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 165 Je bent er al
achter schaduw van verleden
verander je van aandacht
op plaatsen van bestemming
er staan geen hekken
wegversperringen of deuren
niets markeert de grens naar het niets
maar je geeft niets om de leegte
dit is ons liefdeshuis om in te leven
als omhulsel gebouwd voor ons bestaan
dit is onze danszaal onder een heldere hemel…
Horizon
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 162 de glazen waardoor ik zie
spiegelen mijn ziel
in de avond soms aangeslagen
door het stof van de dag
er wordt soms veel aangedragen
waarvoor ik in gedachten kniel
ik ben dan klein
de ander vaak sterk of groot
kwetsbaar ben ik dan,
neen,
niet geheel uit het lood
ook zijn er dagen
dat ik zonder vragen
aan zoete druiven proef
talrijk in…
Horizon
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 261 Zoals de horizon in een boek
komt mijn roman op bezoek.…
Horizon
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 183 Het is misschien vijf dromen verderop
dat land waar jij verdwijnt in jouw dans
en veel tijd om te schrijven heb ik niet
maar ik vertel je over muziek
over het voedsel van mijn volk
er is geen tijd om na te denken
jij staat daar waar mijn wereld eindigt
en zwaait er naar de wolken
met niets anders om over te peinzen
dan de afscheidsbrief…
Aan de horizon
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 201 Aan de horizon
voor die voeding van de verboden vrucht
zonder het spel
van deurtje open deurtje dicht als in een klucht.…
Onder een horizon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 335 Je lichaam zit je als gegoten
de weg naar jou
betovert mij.
Na een radslag sta ik voor je,
mijn handen leg ik op je heupen.
We worden jonger, steeds jonger…
-ze lacht om het grapje
dat ik nog maken moet-
Wat ze me zegt lees ik in haar ogen,
glansvol worden we gevangen –
een wilde vonk is het logische vervolg.…
Horizon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 Ik wou dat ik weer kon
terugkrabbelen over de horizon
dit heb ik dus
verzonnen
was ik er maar niet
aan begonnen.…
Horizon
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 421 Als de toegemeten tijd verstrijkt
zal mijn lijf, waar ik van houd ook
materie dat mij steeds plezierde
wisselen van plaats, zonder mijn herinnering
aan hen die mij hebben verwekt, verzorgd
en groot gebracht, 't wereldvenster ruim ontsloten
zij kenden mij en namen mij hoe ik ook was
vanaf 't pril begin, en later mij met stoerheid vulde
dat…
Dorstige lippen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 773 De wolvin in haar
Gaf kracht en sloeg
Beschermend
Een warme mantel
Om haar koude lichaam
De adelaar gaf haar vleugels
In spanwijdte en liefde
Zij koos de vrijheid
Van de horizon
Wijl haar schaduw
Haviksogen opsloeg
Vloog zij sneller dan
Het fluisteren van de wind
Door de wolken
Over de zee
En belandde in de golven
Van de hartstocht…
De kinderlach
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 172 Het allermooist aan ’t Noordzeestrand,
was niet de branding of ‘t warme strand,
de vissersboot aan verre horizon,
of de goudgekleurde ondergaande zon.
Niet de mooie schelpen in ‘t warme zand,
de meeuwen etend uit mijn hand,
die daarna opgingen in hun spel,
van vliegen, zweven en dalen snel.…
Winterzon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 370 De winterzon breekt de kou
in kwetsbaarheid en ademt warm
een zachte blauwe horizon
tot ver in de kindertijd.
Vreemd hoe alles wankelt
door de seizoenen van de tijd
maar er nog nooit een vuur is geweest
dat deze warmte heeft gedoofd.…
stroom ( gedichtendag)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 241 poëzie wil ontplooiing
het wil expansie
het klampt vast
in pientere puberschoenen
in losse klanken
raakt het niet uit de maat
het verfrist zich in de muze
van warme omarming
in bronnen van droombeelden
zo valt ze in de zachte schemering
dalend achter de horizon
iedere dag in verandering
als een stroompje in beweging…
hartverwarmend vergezicht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.248 spoorwegemplacement Hengelo 28-08-'07
het warme morgenrood
bij het ochtendgloren
aan gindse horizon
verrast mij totaal...
ik vang dit vergezicht
in een enkele 'click'
als inspiratie voor een kille
avond ergens achter in november
om straks tóch nog even
de warmte te ervaren
in mijn dan zo tochtig hart…
hard
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 404 koud
warm
het waait in de gang
wervelt langs
de trap omhoog
hoger
dan ik kan zien
het stormt nu
kan alleen maar volgen
in haar zwerm
ik laat me meedrijven
op de golven
koester de zon
en ga
kom
steeds dichter
dichter
bij die horizon
langzaam
op weg
naar het ultieme
einde…
de paddenstoel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 256 ze zeggen dat je ze zo kan eten
de zachte zwammen uit het bos
ik geef toe, ik zou ’t niet weten
pluk je verkeerd, ben je de klos
wat zijn ze mooi van vorm en kleur
in miljoenen variaties
en dan die toch aparte geur
in ontelbare gradaties
onzichtbaar trekken ze in ’t bos
geruisloos en doordacht hun sporen
slim verscholen onder blad en…
Polar Bear Blues
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 159 De zon rust boven de horizon.
Buiten lopen drie ijsberen op het ijs,
die radeloos naar voedsel zoeken.
En ik? Ik verlaat mijn warme bed.
De beren zijn hongerig gaan zwemmen,
naar de rand van hun ijzige bestaan.
En wij? Wij zullen morgenochtend,
luxueus ontbijten gaan.…
je verliefheid tintelde mijn huid
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.173 we verdwijnen in de horizon
en kijken niet meer om…
Winterruis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 479 De winter ruist al in het hart,
hoop blaast mijn vingers warm.…
Beeld
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 516 De Dood heeft een wit paleis
net achter de horizon
in de buurt van de dalende zon.
Een nachtegaal zingt er hel
begeleiding: een turkse trom
en een koperen rinkelbel.
Het licht is er warm en rood,
in de tuin welt een koele bron.
In een hoek staat een oude zeis,
op een marmeren bank zit de Dood.…
hunkering van het hart
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 190 voel ik mezelf
meer dichter dan in
mijn dromen
is dit mijn weg
die zich ontspant in een wolkenlicht
gebaar
'n gebaar van heerlijke, warme waanzin
waarin ik namen vind
als een zelfde beweging
van horizon tot hunker
voel ik mezelf
meer dichter bij jou en jou
nog voor we zinnen breken in het vuur
en als dat zo is, voel jij het dan…
Smog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Er zwieren berkenpollen door de lucht
Saharazand en fijnstof uit het oosten
Terwijl wij op de vroege lente proosten
Loert er gevaar bij elke diepe zucht
Blijf doodstil zitten op uw canapé,
Gelukkig heb ik daar geen moeite mee.…
Toekomst
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 678 Ik zie geen kwaad
En verwacht geen strijd
Het was rustig, voor nu het moment
De late warme zomerzon was ingetreden
En langzaam weer vertrok naar horizon
Die laag stond aan zijn hemel.…