Alle inzendingen over waslijn

nu de waarheid aan de waslijn hangt zijn de kleuren zichtbaar vervlogen de wind heeft een oor te luister gelegd al het vangt zijn dromen uit 'n grijs verleden waar de oudroze harten nog altijd memoreren aan toen liefde nog onbevangen was zij als 'n regenboog kon ontluiken geurden bloemen mooier met hun fragiele verschijning deed 't menig…

Als ledenpop voel ik mij slap over waslijn hangen een droevige Pierrot die zijn tranen laat drogen in koele herfstzon. Een afgedankte clown ver van geliefde verwijderd een stem zonder klank geen muziek om te spelen adem zonder lach.…

Telkens trekken vooraf twee acteurs de wijk in en vragen bewoners om een regel, die 25 dichters aangereikt krijgen voor in gedichten, die aan waslijnen hangen. Nu volgen nog: Westerpark(24/08)en Sloterpark(06/09). www.amsterdamwereldboekenstad.nl/index.cfm?page=poezieinhetpark…

Een beetje spelen in het zand, of hangen aan de waslijnen. Maar nooit de weg opgaan, daar liggen nog landmijnen. De oorlog is net weg, de wonden doen nog zeer. En om deze bende te vergeten, loop ik maar wat heen en weer.…

Ooit ben ik een oud wijf Eentje met een geit Een overwoekerd boomgaard Maar geen zuchtje spijt Ergens in een huisje Met onkruid metershoog Een waslijn voor mijn jurken Een ieder doorziend oog Kijk je door mijn raam Ik zit daar bij het vuur Zwart poezebeest op schoot Jouw foto aan de muur Ooit ben ik een oud wijf Eentje met een geit…

ik hang de noten aan de bomen en leg de takken in het gras zet de zon hier op de tafel heerlijk binnen op 't terras ik hang de wolken aan de waslijn en doe de regenboog op slot gooi alle bloemen in de leegte plant een linde in 'n fagot ik hang de lente aan de kapstok en veeg de vogels van de pui plak grimassen aan het plafond naakt…

Een gebroken waslijn en opgebouwd vertrouwen Verschillende bovenal zeer divers Wandelend voltooi ik de gemarkeerde route uitgestippeld op haar prachtige, zeer zachte onnoemlijk mooie huid die vergeet te ademen daar gezamenlijke of gemeenschappelijke normen, meer nog dan waarden vergelijk! niet gering lijken…

‘k Strooide dan met baking soda, zoog, ‘t had geen zoden Nu hangt een halve koe te luchten aan de waslijn de coniferen zien de andere helft Zijn bruine flanken glanzen in de zonneschijn…

Het was net alsof de zwoele Emma in de hitte van de zomerdroom bij me was in haar doorzichtige roze jurk hing zij de was op om te drogen aan de waslijn ik keek naar haar lichaamstaal en genoot toen zij zich omkeerde zag ik haar tieten met op haar tepels opgestoken madeliefjes ze was zoals een hologram van een bloem haar wulpse bloementaal…

Toevallig sprak ik hem vandaag ik de stad Hij had zo genoten van Kraay en van Kat Maar dat ze met ene de Haan heeft gelopen Hij heeft van dat merk nooit een pot willen kopen Het huisje stond alweer een tijdje te koop Ze had het verbouwd en gered van de sloop Nu piepten de deuren, de waslijn hing los Er klonken geen stemmetjes meer in het bos…

Terwijl het afscheid nog te drogen hing aan de waslijn begaf ik mij te zolder waar onze geuren nog lagen te verstoffen een web waarin verstrooide levens groeiden wapperde in een hoekje waar het licht half door het klapraam met de lakens speelde groeischaduwen en klimop het harde hout waarop geklopt zo vaak de oude veren kreunden en…

Steeds weer verschijnen haar handen om de waslijn heen. God is mijn licht, ik wandel op zijn pad zingt zij. De lijnen raken vol. De zon legt om haar hoofd een aureool van goud dat zij nooit eerder had. Dan is ze weg. Ik hoor de achterdeur eerst opengaan en daarna dicht.…

kastanjehulzen mijn kromgetrokken handen tussen je krachteloze tanden het slotaccoord van onze inspanning klonk als een verloren kroniek de bergen lagen geestesziek en comateus als lakens in ons verlaten bed we zaten aan weerszijden van de beek naar een bleke stervende vis te staren en later hing er een toekomstbeeld ondersteboven aan de waslijn…

Dan zijn wij weer twee haringen voor storm aan een tent een scheerlijn en het haakje of waslijn die meetrilt zeker bij stormkracht als wind het wasgoed optilt. Alleen al die gedachte brengt ons wellicht in streken waar ooit nog eens anderen over zullen gaan spreken.…

De rivier heeft zich tot meer gestrekt en klotst onder de waslijn. Geen plaats voor paarden, engelen; in geen herberg thuis. Ga liggen onder zeven dekens, koorts ranselt de gewrichten, laat hem, hij maakt zich zwaar in haarwortels en oogkas. Straf, teken?…

Mijn kleren van herinnering verbleken aan de waslijn van de tijdse wind, in dat prisma zie ik alle kleuren breken opstandig en berouw voor dit ongebluste kind. De schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de kern blijft, de stam zo zwart als mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.…

Het heden waarin ik struikel, dunne waslijn aan de horizon, die gisteren gespannen is, schrikdraad waaraan snippers schaduw hangen, ik spartel tegen, verlangen naar de engel die de adem stokt en klapwiekend terugkeert op zijn schreden.…

mijn kleren van herinnering verbleken aan de waslijn van eigentijdse wind, in dat prisma zie ik alle kleuren breken in het kristal van het ongebluste kind. de schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de levensringen blijven, de kern zo zwart als mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.…

Ik zag een opstoot mensen scholen samen, zonder schietlood tussen felle bomen op het marktplein Helderheid liep over uit de dakgoot spande samen met een schelle waslijn om het feest te maken voor ons welzijn aardedonker snelde weg in tijdnood In het duister straalde witte heimwee mijn geloof en hoop verraste slimheid onverwacht deed licht…

en hulpeloos spartelde en dat dan maar een naam probeerde te geven, namelijk in een zwevend gedicht, dat je in een donkere rivier doopte en daarna met knijpers vastknipte aan de wat verbogen waslijn om te laten drogen en was een blauwe seconde even écht heel gelukkig, je had het van blijdschap te kwaad, en werd heel moe en viel toen…

(1) terwijl de woorden worden geschreven, ontstaat vrijheid in denken terwijl de vrijheid ontwaakt, is het woord wakker een beschreven droom terwijl de dromen worden gedroomd, ontstaat iets zoals het woord niets (2) terwijl de woorden aan het drogen zijn, op de waslijn van letters terwijl de dichter zich los maakt…

Vandaag waren de waslijnen bezet in mijn tuin met heel mooie webben, dikke spinnen middenin 'En mijn wasgoed dan', zei ik, 'wat moet ik beginnen?…

de kleren van herinneringen verbleken aan de waslijn van de eigentijdse wind, in dat prisma zie ik alle kleuren breken, berouwvol voor elk berouwvol kind. de schors bewaart de symbolen die we ooit in bomen hebben gekerfd, jaarringen blijven, groeien verder, zoals mijn gedachten vol fabels zijn geverfd.…

, vol doortrokken van idealen en het doorleefde stads - geluid en door de groene grachten getinte wind, verbindt zich met nieuwe ideologieën, carillons van een nieuwe tijd, te samen in een ultiem dispuut gedreven, mijn makkers in dat uur van een nooit gewonnen of verloren strijd, bereikbaar via vermolmde kozijnen en een hemel van waslijnen…

aan de kapstok van herinneringen verwaaien aan de waslijn van de wind, in dat prisma zie ik alle kleuren breken in het kristal van het ongebluste kind, dat ik aantoonbaar in mij draag, mijn hersenschors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, waarin de rafels door de jaren heen in de levensringen altijd zichtbaar bleven,…

Klaproos wuift Burka wuift Zeilen klapperen op 't golvend glinsterend spetterend water van het IJsselmeer Lakens bollen en wuiven aan een waslijn in 't Gooi De familie wuift bij het vertrek: dag, dag Koolzaad en margrieten staan samen te wuiven in de berm Dag meeuw, ik wuif De meeuw drijft af De kont van een vliegtuig komt in zicht…

In 'n scheefgeslagen nacht siert 'n waslijn met verroette kleding de randen van zijn misdadig uitzicht Corrupt blauw transporteert 't aroma van illegaal genot en stookt 'n dronken compromis boven de pooltafel knikken eens goedkeurend naar die telefooncel Ondertussen blijft hij paranoïa en ongerust dat nummer draaien om te kunnen…

groene snottebel de glibberige weg van bovenlip naar mond de scheuren in de broek de vlek op de veelgedragen jas de gebreide kabels op de vaak gewassen trui de ruwe handen schrale rode wangen van de vrouw die altijd zingt terwijl ze de ramen lapt grote witte wapperende onderbroeken en blauwe overalls aan de lange waslijn…

De waslijn wurgt, en ied're kat doorkrabt je bast toch gaf je manden vol en veel, en deelde 'k je vrucht met vogels. Van je valappels maakte ik azijn, van de grotere een appeltaart en sap. Dan veranderden je appels in appeltjes, van lekker sappig zoet naar zuur en wrang en in alle zat er wel een worm.…

krek twee bunder Gert, de oudste, niet de slimste van de drie broers ging die middag maaien Ik, stadsjongen, mocht mee op de zijplaats van de tractor gebogen staal, rood geverfd met ronde gaten ruikend naar ijzer Heen en weer, over het land strook na strook steeds keek ik naar het huis dan weer naar de andere kant Het huis met waslijnen…