Alle inzendingen over wijn

wij de liefde bedreven - jij natuurlijk bovenop - een karaf van antiek Venetiaans kristal uit je handen gevallen was en dat je weken later nog de scherven en de splinters trof op onverwachte plekken Diezelfde avond antwoordde ik met een gedicht over bloeiende oleanders in uitbundig wit, rood, geel, oranje, paars en over de wijn…

Kom, geestrijk leven, kom rode wijn, zoete drank die werkt als verwacht en 't harde afscheid zo verzacht. Kom, stralend leven, kom dan, kom, gooi mijn roer nog radicaal om. Glas, portemonnee zijn nu ledig: Leven, hou mij in godsnaam bezig!…

ben tot uw genoegen gekist zoals u ziet Het aanschouwen van uw opgepoetst leed Doet mij pijn in het verschroeide kille hart Hoor de gescheurde doodsklokken luiden En het gif verstijft in mijn gesprongen aderen En voor u de hof verlaat gehuld in passende kledij Voelt de warmte van mijn adem en de steek in uw zij De beker des onheils rode wijn…

ik zou zo graag een echte schilder willen zijn met een oud en stoffig atelier hier en daar wat flessen wijn een paar gebroken glazen van een bacchanaal in eerdere dagen een flamboyant figuur met grote zware laarzen die pillen slikkend zijn kunstbroeders steeds doet verbazen de baret en zwarte cape die ik mij aanmeet suggereren…

langs je moet erover het donker zet het verschil nog schriller in het licht wie rijk is verspilt met stijl wie arm is blijft buiten staan maar warmte komt uit onverwachte hoek een vuurkorf en wat muziek brengt mensen samen op het plein doet ze vergeten hoe lang de nachten zijn herinnering aan de kerstnacht in een bekertje warme wijn…

Maar er is ook het nieuwe, pas geboren zijn, de lentebloesems, tere geuren, morgenklanken, de smaak van versgebakken brood en goede wijn. Er zijn de vrienden, buren ook om te bedanken, er is het plots verlichten van de zware pijn; er is de Wijnstok sterk en er zijn ook de ranken.…

Ik rustte met wie liefde hield gebonden, De groten die in glorierijke stonden De dood zich mengelden met minnens wijn. Maar ik moet levend duizend doden sterven, En nimmer kan ik ‘t duizlend heil verwerven Van stil en donker en mét u te zijn.…

vingers spelen als inkt op m’n huid een aphorisme in lettergrepen waar schaduwen ze combineren tot bewijs van lovers delight die liefheeft van natura een diepe blik bloeit uit rode monden rode wijn beneveld op gedrenkte dorst deze beat danst duizelend zilte stromen wolkengolven verzamelen verliefde vogels aan hand en borst in avondvree…

Niiewe jeugd, als uit een kan gegoten Gele wijn, gist mijn schedel binnen En ik voel mij opgeheven en gestoten Naar de wisseling van een nieuw beginnen. Lachend ligt de wereld, en volkomen Weet ik mij aan al wat leeft verbonden, Wat mij scheidde werd mij afgenomen En ik heb mijzelve teruggevonden.…

De taal, van A tot Z, is zijn fles wijn. Halfdronken wordt er, zomaar voor de pret, Een kind verwekt, een epos of kwatrijn, Of iets daartussenin, zeg een sonnet, Terwijl de lezer onbekend blijft met Zijn worsteling met spekvet en balein. ----------------------------------------- uit: 'Alle gedichten tot gisteren', 2000.…

Eeuwige armen verwarmen, met brood en wijn der eeuwigheid. Waar ik kwetsbaar ben, daar is liefde. Drie lijnen verweven; het begin is leven en het krijgt vorm, in duizend sterren, in duizend sterren is het woord gegeven.…

Voor wie dit niet leest, is dit vers bestemd Maar wie dit wel leest, dient te weten Dat dit gedicht bezopen is gespleten Toen teveel wijn de dichter heeft ontremd.…

en degene die dansen, beginnen te dansen degenen die huilen beginnen ook en ik hoor een stem die roept kan iemand die hongerig is zijn eten delen stilt het zijn honger als hij het weinige geeft wat hij heeft wees verbroken brood geschonken wijn breek de muren van je bodemloze honger want alle mensen zullen zeelui zijn tot de zee hen zal…

Leg uw schaduw op de zonne-uren en laat de wind los over de vloeren Zeg dat de laatste vruchten vol moeten zijn geef ze nog twee zuidelijke dagen drijf ze naar vervolmaking en jaag de laatste zoetheid in de zware wijn Wie nu geen huis heeft, zal er geen meer krijgen Wie nu alleen is, zal het lang nog blijven zal waken, lezen, lange brieven…

woorden "Klein gedichtje, klein gedichtje, klein gedichtje voor jou klein gedichtje,klein gedichtje, omdat ik van je hou" en, niet veel later, weer alleen begreep ik pas de stilte van Marleen negen jaar en negen dagen geleden maar nog altijd niet vergeten voor vanavond geen tv alleen een doos Willem II en een paar flessen rode wijn…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

grote tekenen had hij verricht liet lammen lopen gaf blinden weer het zicht getrouwen volgden hem in stoet en baden mee voor zondaars en de zieken die hij genas met warme groet de avondmaaltijd in gethsemanie hij brak het brood en deelde wijn van judas wisten zij nog niet hij kende het verraad waardoor soldaten kwamen ook petrus…

en teveel je breekt je hoofd over de scherven die op tafel liggen je hebt zoveel aan je hoofd zoveel moet je het hoofd bieden maar tegelijkertijd staat mijn hoofd daar niet naar ik heb dingen te doen het leven te leven met plezier maar het is waar mijn hoofd doet me pijn als ik deze wereld zie te vroeg opsta na teveel wijn…

Herinneringen verjagen iedere smart, Troostende wijn voor altijd, mijn woord gegeven. Oktobernacht die nooit verhardt.…

op tijd recht de rug het verhaal dat bij nacht doorregen is van diepe wentelingen, repen van hangende dromen sloffen mee op de restanten van een late geeuw oogleden tossen om de wijn die als een surrogaat het laatste beetje rood weerkaatst aan het gehemelte dat de dag weerstaat met het ontkurken van alle beleden raad die weloverwogen werd…

Ja doei, ik ga nu zelf even genieten Emotioneel trok ik de zware karren Hielp ik altijd de knopen te ontwarren Plus leidingwater bij de wijn te gieten Vast slaaf geweest of bij de Jezuïten Dat meegenomen naar volgende levens In mij gegrift bij nadere gegevens Het wilde mij pas nu te binnenschieten Bezjoer, hierbij geef ik de brui eraan…

bloesembomen voor de fleurige beeltenis aan het voorjaar gegeven bij de rivier die ik ook wil bedanken voor de krachtige waterstroom die meandert naar de zee van verlangen en vlinders die niet rusten voor culinaire buiken ik ben ze hartelijk dankbaar voor hun lustig gefladder de wijnboeren uit het Zuiden voor hun goddelijke wijn…

't verhaal dat 't mes bot was speelde heel geen rol zelfs de wijn in 't glas zorgde niet voor extra lol. Ze vertrok, net op tijd verloor zich niet, raakte niks kwijt waar ze later spijt van zou krijgen, op 't scherpst van de snede.…

hebben om achterom te kijken er is teveel lijden, teveel onverwerkt verdriet blijf niet langer die Vreemdeling achter ons maar kom heel dichtbij en maak u bekend spreek ons met liefde aan en leer ons verstaan wat u met uw woorden zeggen wilde zit met ons aan voor het avondmaal wij hebben behoefte aan uw troost en steun deel met ons brood en wijn…

hebben om achterom te kijken er is teveel lijden, teveel onverwerkt verdriet blijf niet langer die Vreemdeling achter ons maar kom heel dichtbij en maak u bekend spreek ons met liefde aan, en leer ons verstaan wat u met uw woorden zeggen wilde zit met ons aan voor het Avondmaal wij hebben behoefte aan uw troost en steun deel met ons brood en wijn…

Wij zijn niet donker in ons drinken deze wijn deugt niet om wonden mee te wassen, het zijn geen zorgen die onze gezangen hebben ingezet. Houden wij het weerzien warm en bezoeken wij elkaar alleen in de herinnering. Laat ons met honger nog van tafel gaan, verlaten vol verlangen.…

We vieren feest met brood en wijn En uitgebreid menu Omdat er eens een kindeke klein Op aarde kwam voor mij en u We versieren heel het huis met licht En kerstboom heel feestelijk Gaan ’s avond naar de kerk gericht Want kerst heeft toch iets geestelijk Maar vroeger in die donkere nacht Waar ’t kindje ter wereld kwam Was niemand die cadeautjes…

Een door zonlicht opgeladen kleurlamp weet die toverpracht extra te verlichten en straks wanneer die bloemen echt tot wasdom komen, ga ik ze lekker op Facebook zetten en eet ik kogelbiefstuk bij hen en drink ik de duurste witte wijnen bij hen. Ja toch?…

met de föhn in zijn hand toen is het velletje met de gekrulde letters de andere kant van het toneel opgewaaid Is de zoete wijn te vroeg ontkurkt of hebben we gesnurkt daar waar we wakker moeten zijn dan zal het Bitter zijn oud en zuur als azijn Deze woorden ben ik niet vergeten - zij zweven als muziekakkoorden door…

Je naam je naam heb ik veranderd En het hielp niet Je lijfje ik vocht tegen de gedachte aan je lijfje En het hielp niet Ik dronk om niet van je te dromen En weer sliep ik niet Waar is de wind om door dit huis te waaien waar zijn de dansers de muziek waar is het feest de veel te volle zalen de gevulde schapenmagen waar is de wijn…