153 resultaten.
De man
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 455 De liefde die zij heeft verdiend
kan hij haar niet geven in dit leven
ergens in de nieuwe wildernis
heeft zij het tedere libidogeheim
aan de dieren terug gegeven
de duisternis heeft zijn ogen
weemoedig gemaakt met een glimlach
tussen de wellustige spelonken
van zijn innerlijk schrijven
leest hij haar universele spiritualiteit
de man…
Polderbos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 Arm land in verval
woud op vreemde bodem
een surrogaat wildernis
op getemde baren
Wanhopig trachten stammen bos te zijn
een steriele rechtlijnigheid
verraadt de schijngestalte
gereed voor het wegkappen
Door de wonden toucheert
heilzaam licht de romp
wegkwijnend in eeuwige schemer
Pas na het vallen de warmte
over hun liggend lichaam…
vogel
gedicht
3.0 met 13 stemmen 2.359 De bomen kregen een betekenis
die zij nog zacht gebarend wilden weren,
maar 't noodlot was niet meer te keren;
een vogel streek klapwiekend in de wildernis
van takken neer en nu hij roerloos zit
(het licht wordt zo benauwend wit),
denk ik aan dood, verrotte geur van blaren,
hetzelfde zijn op steeds dezelfde plaats...…
Droombestaan
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 110 Je zwaait nu ik nader kom
en in de luwte jouw stem
weer herinnert aan de heimwee
door jaren in de wildernis
Even flakkert de emotie op
van nachten samen in bed
je vraagt me teder
naar mijn droombestaan
dankbaar voor wat geweest is
gereed voor wat er gaat komen
Er is geen antwoord nodig
je woont in een schilderij
van een eenvoudige…
GEHAAT EN GEZOCHT
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 61 wegens die eigenaardige kleur
door zijn medeschepsels verstoten
rondom dat blanke gevaarte
zwermen sierlijke vuurvliegjes
en grote glimmende kevers
de helle levendige lichtjes
kennen en eren het verachte
tonen hun springend liefdesleven
vieren luisterrijke nietigheid
waar oude schone wijsheid
als verzonken sterrendans
vergetelheid der wildernis…
ochtendlicht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 249 een schreeuw uit
duizend kelen in
wreed wit ochtendlicht
zo luid en zo bang
een wildernis van pijn…
Jouw landschap
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 193 Het waren slechts vermoedens
die woekerden in dissonantie
toen je mij exploiteerde
ten behoeve van jouw gevoelens
kwam de horizon dichterbij
over het bospad aan de oevers
brachten blote burgers proviand
voor reuzen die nooit sliepen
in jouw vergeten niemandsland
ik was vrouw alleen in wildernis
van gemakzuchtige mannen
die zich verveelden…
Stilstand....
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 313 Tot stilstand
is ie gekomen
na begaanbare wegen
bijna onbegaanbare weggetjes
Na gebaande paden
bijna ongebaande paadjes
in de groene wildernis
......de droge steppen
Doorkruisten
waterlopen en woestijn
het mijn en dijn
van vreemde volken
Ze werden maatjes
waarover stil te zwijgen
niet te reppen
de chauffeur & het automobiel…
Tegendraads gaan
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 bezeerd aan
prikkeldraad
ik wist dat
het er was en
mij een slechte
uitdaging gaf
ik kon het
nooit weerstaan
moest altijd weer
tegendraads gaan
halen en
schrammen waren
legio er was altijd
een bloeder in de regio
nooit is mij
een pad onthuld
zonder die vreselijk
scherpe tentakels
ik banjerde als
groot stuk ongeduld
de wildernis…
Scheibeek
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 401 Water met een oerverleden
tussen wildernis en binnenzee
door kille zakelijkheid doorsneden
gelijk een drama dat wordt stilgezwegen
als de dood die zich herhaalt
op grijs gereden asfalt
snelheid is vandaag een zegen
jaagt men op seconden winst
dus ogenloos voor ‘t water
vanwaar het kwam
waarheen het ging
hoe het zijn loop verloor…
Dwalende
netgedicht
4.0 met 72 stemmen 1.905 Geef jouw hand
laat je leiden
door de stilste, steriele
wildernis aller tijden
waar alles wit lijkt
flora is verdwenen
fauna als albino, maar
niet leeft
liefdeslijnen doorgesneden
juist zijn hand volgt
het goede spoor
geen oost of west, maar
het intuïtiespoor
zwevend in dit witte tussenland
zonder nacht, oost of west
geen anker…
Ter Marse
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 52 Ter Marse
'in het veen'
onland, wildernis
er omheen
drie boerenplaatsen
op een verhoging
dicht bijeen
pioniers waren ze
midden in
het veen
een hard bestaan
ze ontginnen
het onland
er omheen
met de buitenwereld
geen contact
alleen een pad
naar Onstwedde
het veen
verdween
Ter Marse
werd normaal
een paar boerderijen
langs de weg…
Nachtelijke echo
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 54 Hier in de wildernis van de stad
is er niemand die rijk wordt
door de muziek van jouw hart
gecomponeerd in nachten
zo duister als het zwarte goud.…
Anderland
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.091 Tot mijn opgestaan genoegen
zag ik eenmaal nog genegen
met mijn ogen er de Kaap
mijn hartlam uit een erfenis
en ik dacht terug aan affodil
aan rookmis en die akkedis
die appelkoos en kanniedood
die wildebees -de wildernis
Mijn Boesmanland werd Anderland
mijn thuisland weer een overkant
ik droom van tokkelossie dan
als zon voorgoed verdwenen…
De reiziger
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 125 ik onteigen mijn verleden waar alles begon
verdwaal in de wildernis van mijn bloed
ontsterf eigenlijk, in een ontkooide horizon
in iets dat mijn rivier rusteloos stromen doet
eenmaal ten ruste gelegd in overpeinzing
klinken naden van de rails als het hart
met vluchtige tikken, een gedempte siddering
kloppend in vleesgeworden, zachte smart…
Envoi
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.648 Des wereld wildernis wil ik
verzoenen, lippen drenkende
kameel vol bulten zijn,
wonden en builen dragend
van de reis door brem en kuilen.
Reikt het tot zwerk, dit zachte oog
dat sap weent van dorst?
Rijst er een horizon als ik u
mijzelf reik, versmachtend?…
Langs ongebaande wegen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 Wc-pot waar ik
Niets aan vernielen kan,
Zelfs mezelf niet -
Nog nooit heb ik
Me zo geïsoleerd
Gevoeld, mens in
Een betonnen kooi
Opgejaagd door
Zijn eigen wanen -
Ik moet iets bedenken
Om deze hel te overleven,
En in mijn gepijnigde
Hersenen ontstaat opeens
Een prachtig visioen,
Dat ik op vakantie ben
In een waanzinnige wildernis…
Liefdesvallei
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 324 Liefde had geen positie
was bewegingloos stil
in serene kalmte gelegen
toen ik je vroeg
om een antwoord in de nacht
hield jij jouw adem in
om niet te voelen
hoeveel ik van je hield
vroeg je me
of ik alles om wilde keren
wildernis en beschaving
vertrouwen en lust
omdat het donker was
wat je me vroeg
deed ik uit gewoonte
het licht aan…
liefste
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.062 liefste je bent liever
als je lacht je bent veel
mooier dan ik dacht
en ik,
zit hier maar foto te staren
zo ben je dichterbij
en dwaalt er weer
een uur voorbij
liefste er zijn nachten
van duisternis
met een hoofd vol wildernis
waarin de tijd
in traagheid fluistert
zie de sterren urenlang
glinsterend op je wang
liefste er zwemmen…
Ik deed niets.
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 1.214 In ons park
daar fantaseerden we,
dat daar achter bij de bomen
de wildernis begon.
Wij hoefden niet ver weg.
Ik bleef daar zitten,
daar waar wij zaten
en verroerde me niet.
Maar zelfs daar, in het park,
als jij dacht dat wij samen waren
zelfs daar, deed ik niets.
Terwijl ik er wel was...…
Bevriende idioot
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 565 Ooit vloog jij zo hoog
bezag jij werelden en wonderen
bomen groeiend tot de hemel
en je viel niet, je viel nooit
over mijn woorden moest je denken
de vraag was als een ontwerp
voor de droomtuin van de toekomst
en je at niets, je had niets gegeten
op de bodem was de grond te nat
er groeide geen wildernis
op het beton van de stad…
Nachtvlucht naar jouw woord
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 124 Ooit vloog jij zo hoog
bezag jij werelden en wonderen
bomen groeiend tot de hemel
en je viel niet, je viel nooit
over mijn woorden moest je denken
de vraag was als een ontwerp
voor de droomtuin van de toekomst
en je at niets, je had niets gegeten
op de bodem was de grond te nat
er groeide geen wildernis
op het beton van de stad
je pakte…
De liefde voor haar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 In romantische sferen
Samen het leven adoreren
In romantiek met nostalgie
Hij bracht haar een liefdeslied
Hij zag haar op het bruggetje staan
Roeide naar haar spontaan
De glimlach in haar ogen
Romantische sferen maakte zo bewogen
Varend over de lieflijke rivier
Langs rododendrons, wilgen en populieren
Waar de wildernis welig tierde
En…
Lentehart
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 73 De liefde schreeuwt zich uit een hart
een rugzak vol gebroken dromen
een roze bloemenzee ontwaakt
geur van nectar kust de broze velden
alsof de natuur de mens liefheeft
zonder aarzeling, onbevangen puur
likt moeder Natuur haar tere wonden
vaak wreder dan de mildste tederheid
in de wildernis zoekt vrijheid een weg
een lentehart roept…
Het zomergraf
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 164 waar geen koeien zullen grazen
vergankelijkheid heeft niets
met poëzie van doen
poëzie vertelt niets over
de martelgang naar jouw liefdesdood
een laatste regenworm neemt afscheid
van jouw verhaal der dode lijven
alles is bij jou vol dagen, verhalen
en boeken, zinnen, woorden
de wildernis is grijs
nu ik heradem in de nacht
het…
Even iets en dan zwijgen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 319 Echo van stille schaduw van de zomerdag
nu in de luwte jouw stem weer herinnert
aan de heimwee van jaren in de wildernis
toen ik je zag, schaars gekleed in lendendoek
bij de boom, die treurde aan de waterkant
waar de dode vis lag vol met vliegenlarven
probeer ik in dit schrijven niets te weerleggen
omdat ik een zwaan zie landen op het water…
LANDSCHAP EN WERK
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 51 Schone wildernis,
sterk en tegelijk kwetsbaar;
ondergrondse weg
voor scherpe fabrieksvoeding
eerbiedigen elkaar hier.…
Voorgeborchte der ongedoopten
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 693 In mij brandt 't beeld van 'n stinkende
sloot, baby in de moederschoot overleden
en in ongewijde wildernis begraven.…
Het dodenlied
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 340 Herkende het dodenlied niet
aan het vallen van de bladeren
was voor mij iets tijdloos verbonden
een gevoel zonder heen gaan van dromen
ik dacht ook niet aan jouw stem
toen ik iets hoorde in de wildernis
was er heel ver weg liefde
een echo van stilte in een droom
herinnerde mij geen enkele noot
of muzikaal verlangen
toen je nog naast me…
De heilige uit zijn nis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 de wildernis van het Wad leek vanmorgen
even op een getemd beest ,
de stilte was breekbaar op het moment
dat de heilige zijn woord verbrak en sprak
met de schittering in zijn ogen
zijn borstelige wenkbrauwen scheidde het brakke
water met de waarheid in zijn ziel, in zijn kielzog
liep de koestering naar hoop dat het leven
voor het gerecht…