Alle inzendingen over wolf boswandeling humor

Het lichte vers slaat danig aan het hakken Een volrijm hamert op een halfrijm in De vage titel ligt daar zwaargewond Het schema neemt het vele wit te pakken Een zin bestookt een afgebroken zin Een paradox ligt bloedend op de grond En humor snijdt een tweede laag in plakken De muze Terpsichore verroert geen vin De volta ramt bezeten in het…

De dichter laat zijn wonden lezen Zijn boosheid, zijn tranen maar ook zijn humor en zijn lach “ Voedt mij met magie “, roept de lezer hongerig, “ Bevestig mij in mijn bestaan en in alles wat ik met eigen ogen zag!…

de straat wolkenkolossen drijven boven natte daken jij bent slechts bij me in een laatste brief alleen de dood kan mijn verlangen doen staken je aarzelt in het naderbij komen stilte houdt zich vast aan mijn eenzaamheid ik droom tussen het zwijgen van antwoorden alsof ik een landschap ben in de tijd mijn rivieren meanderen in ratio mijn humor…

Je humor en mens zijn, je bereidheid voor Jan en alleman. Het gaf jou een gevoel van welzijn, ik herken het,maar heb ook geleerd daarvan. Hoi pap, het wordt "grijs" in de lucht Twas ff leuk je gezelschap, ff samen in de buitenlucht.…

Kijkt ze zuur dan, vraag je me en ik zeg: ze lacht de hele dag, heeft humor en is lief doet wat je vraagt- en meer maar als ik een keer zeg: gebruik dat eens! Zegt ze, nee,ik doe het met azijn! Ze heeft wat met azijn, puur, gemengd het maakt niet uit.…

Wat perfect is, is al àf. Kan niet meer groeien. Is op sterven na, dood. Kan wel nog vegeteren, maar niet meer bloeien. Laat ons perfectionisten helpen, want ze zijn besmettelijk en ziek. Geef hen de juiste voorbeelden, van hoe je imperfect kunt worden. Laat hen zien wat groeien is. Waarom bloemen bloeien. Toon hen hoe we leerden, met…

De maan schijnt geel buiten, bege- leid door een wolf die lacht en z'n valse witte tanden ontbloot. Ik spring in een boek en blijf in het verhaal. Duik er in onder. menselijkheid in t boek kalmeert me enigszins. Is wat ik zoek. (tot 't stopt en ik weg val).-…

Wie durft wolf te worden onder de wolven, desnoods in een dierentuin? Wie een dakloze straatkat, die zichzelf voedt met de etensresten uit vuilnisbakken? Ik ben het allemaal geweest. Ik zeg niets meer. Ik verraad mijn onderduikplekken niet noch verraad ik in welke schim ik verdwijn of welke rokken ik moeiteloos optil.…

Een satijnen kind passeert in volle breedte de dode stammen schrikken van zoveel onschuld een wolf stopt met huilen langzaam komt het bos in beweging is het de wind of zijn het mijn vragen die bedwelmend de dagen losschudden en het licht bevend ontsteken?…

hij weent om de gemiste kans zich te verheffen uit het primordiaal moeras de zwoele waters waarin hij lijzig rondjes zwom zich wentelend in ongenaakbaarheid hij weent zoals een wolf huilt naar de volle maan en lunatieke haat onstuitbaar opwelt uit de donkere krochten van de tijd.…

De Notre-Dame is best wel oud: al zal ze heel misschien Parijs nog eens begraven, dat haar geboorte heeft gezien; maar na eeuwen zal de Tijd zoals een wolf dreigt bij een stier toch haar zware lijf terug doen deinzen, elke stalen spier en pees verdraaien, met een stompe tand helaas gaan knauwen aan de oude stenen botten en er tergend traag op kauwen…

‘k Lachte dansend, ‘k danste lachend, midden door m’n bitterste verdriet, zodat niemand niet het ooit ziet. ‘k Danste lachend, ‘k lachte dansend, midden in het grijnzend gelaat, de honende lach, die niemand niet ooit zag. ‘k Zei: 'Ben je vrij, dans je met me vandaag? Ik dans zo graag, maar weinigen dansen met mij. Durf jij?' ‘k Lachte…

De storm is gaan liggen op de zeebodem, werkt dieper in dan op uiterlijk vertoon, vertoont geen krimp, weigert te erkennen wat een storm zijn moet. Daar beneden bruist het van beweeglijkheid. Verwondering. De spiegel is onbuigzaamheid voorbij, kou en rimpelloos lijken nu hard door kunstige cosmeticaknepen verstard. Reeds rijst haar hand…

Een buurt, die wel veel zorgen had, maar die ook vol verhalen zat, vol humor en gezelligheid, die buurt zijn we voor eeuwig kwijt. Daar waar het vol van kinderen wat, verschillen van geloof en ras, maar in hun spel gelijk gezind- loopt nu geen enkel kind.…

P: Twee vrienden spraken keken en voelden elkaar aan gewoon, een kwestie van verstaan W: heel bijzonder was het dat een Zeeuwse vriend de moeite nam om een twee uur lange autorit te maken om deze Haagse dame een bezoekje te brengen P: een vrouw met zoveel gevoel en de knipkaart van het leven boordevol maar met een humor die alles…

nacht naar de morgen van het licht terwijl het licht daalt en de adem stokt, zo dool ik zonder angst op duizend bruggen moet ik staan wankelend zijn mijn treden, compleet misplaatst, belofte steelt het evenwicht, rivaliteit, helpt hoge toppen vertrouwd groen te kleuren, de harten met kleine eikenlooftakjes op te fleuren, op grasheuvels van humor…

Bij de deur waar de conciërge een wereld in de gaten houdt luisteren tuinvogels naar Beethoven terwijl het regent zonder humor stromen de reacties binnen op jouw overlijden er zijn geen betere argumenten om van de natuur te houden werp je me tegen vanuit jouw diepe graf terwijl mijn zwijglied helder klinkt probeer ik te verzinnen…

Ook al vertoont het schema soms wat gaten, zijn humor dekt de plekjes waar ze zaten fantastisch af, zodat je ze niet ziet. ’t Gemak van dichten imponeert ook mij: alsof hij uit de zakken van zijn kleren spontaan en zonder teken van kolere voor ons zijn versjes tovert, vrij en blij.…

Wat hebben we daar vanuit onze tenen gelachen, schuddebuikend van de platte humor.…

Soms de humor van een bekende stem waar ik dan glunderend graag aan wen ook na uren dat ik weer ontwaak klaarwakker ben.…

Waarom kan de tijd niet terug al was het maar voor even Dan zou ik toch nog heel vlug Jou een dikke knuffel geven Ik zou het niet kunnen laten met veel humor en een lach Om nog lang met je te praten Ik wou dat ik je nog steeds zag Het is een stil verlangen naar dierbaren die er niet meer zijn terugblikkend naar een bewogen jaar met intens…

verloor omdat hij zijn bedrijf moest overnemen en hoe hij die ene dag langs mij liep en ik hem groette alsof hij mij wel zou herkennen maar hij was mijlenver weg aeonen ver weg en zijn gezicht stond verwrongen door zware medicatie en uitholling terwijl ik nog steeds zie hoe hij met zijn plastic slippers aan kwam sloffen en de meest droge humor…

Relativeert dan hun problemen, met humor en levenswijsheid omgeven. Door ervaring haar gegeven. Maar ze heeft nog veel te geven. Ook al is ze grijs en oud. Puttend uit herinneringen, uit een lang bewogen leven, bezit ze zonder het te weten... een schatkamer vol goud.…

kwinkeleren Een vogel wou in hoger sfeer verkeren Een leeuwerik, die vliegen wilde leren Om vederlicht op aard weer terug te keren Hij zei 'ik ben zo vrij te reageren Om en passant mijn moeder te tracteren Door vrijelijk op rijm te associëren Doch zonder haar met één woord te bruskeren Noch aan een kwinkslag zal het mij ontberen Haar humor…

. ________________________________ DOPE Is haar humor zwart, negativistisch En is haar Lof der Zotheid defaitistisch Zij grenst aan niets, haar flirt is nihilistisch Miskent wat actueel is fatalistisch Zij kent geen tweespalt tussen goed en kwaad Voor haar is Lof der Onzin nooit te laat!…

In de kist de opkomende warmte tussen latjes voel dagen die me insust opnieuw en opnieuw Als klaar en bij ‘t eten de Swami ons toelacht met humor en rust ben ik erbij weer in zonlicht niet goed wetend hoe overeind, nadat op een traptrede gezeten ‘k me oud voel tussen deze mooie jonge mensen die een stoel voor me afstonden…

We weten niet wat ‘t nieuwe jaar zal brengen maar voelen ons geborgen in uw licht; leer ons vertrouwen en wat humor mengen dan straalt een glimlach soms op ons gezicht. Er komen zeker toch wel zware dagen; Gij zult ons liefdevol terzijde staan en komt geen antwoord op zovele vragen toch willen wij weer hoopvol verder gaan.…

Maar dan deed meester toch een mooi verhaal Van jacht op leeuw en wolf en 't wilde zwijn; - En langs de muur schoof stil een zonnestraal; - Van verre landen, waar nog rovers zijn. Op straat geklets van emmers. Langs 't kozijn Dropen de straaltjes. - Heerlijk schoollokaal!…

terwijl alles om ons heen verdwijnt ben jij mijn zekerheid Tot helder weer mijn oog bevrijdt en jij verdwenen bent Het enige wat nu nog rest kort rouwberichtje zwart omrand bewijs dat jij ooit bent geweest De krant verregend en vervaagd ontkent later jou bestaan Bomen wuiven in de wind mijn illusies weg Ik hoor het huilen van een wolf…

De mist in het bos, maakt me eenzaam De stilte maakt me bang Het water staat stil, het donker is pril De mist in m’n hoofd trekt niet op Alleen op de wereld een bank onder een boom De druppels van de wolken Maken dat ik huil Als een wolf naar de maan. Huil ik om jou.…