Alle inzendingen over woud OR vuur OR gezelligheid

Hij zei er is maar een receptuur Smeed het met inwendig vuur.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het was er warm en rokerig en de sfeer was ongekend grappen en grollen over het leven zij kent een ieder en allen de drank werd aangelengd Veel te verteren heeft zij niet dan nipt zij zuinig en wel bewust slinks begluurd door zij die hebben het leed vermaak van velen wetend dat zij nog wel wat lust Soms is er dan een goudvink en laat…

ik noem ze mijn gezellen van de nacht stand-upcomedians met zongezichten of in schakeringen van lijkendracht de slaap schikt zich gewillig naar hun eb- en vloedgehalte tijd spant zijn brug voor mij en elke nu-of-ooit-gestalte de langstnazinderende glijdt de ochtend in dan is het zoeken naar een evenwicht tussen wie was en is die ik bemin…

Kom doe als Weemoedt: dans in het rond de kamer door met kat en hond. Vraag ook de hamster eens een keer, spring met de goudvis op en neer. Strooi eens wat licht in kier en scheuren en laat de bladluis niet vertreuren. Maak toch plezier en zing een lied: het leven is zo eenzaam niet als je eens denkt aan hen die varen of bung'len aan een straatlanteren…

Wellicht wordt vuurwerk dit jaar nog verboden We mogen ook geen sigaret meer rollen En vetbelasting op de oliebollen Scheelt op den duur natuurlijk heel wat doden Maar kun je dan met goed fatsoen de mensen Nog wel oprecht “gelukkig” Nieuwjaar wensen?…

We gaan naar huis Het is mooi geweest het is genoeg Bralt zij met dubbele tong Tegen sluitingstijd van de kroeg Dan vraagt de kastelein aan mij Hou je nog van Haar ben je nog wel blij En ik ook niet meer fris Antwoord gelaten, ach je weet hoe het is Het kan mij door de jaren niet meer zo schelen Soms vraag ik haar om een poosje buiten te…

Een blaadje ritselt langs het tegelpad. Hij ruikt de kamperfoelie in het te lang geworden gras. Nog even oversteken dan ziet hij hen die hij ontmoeten wil. Ze zijn aan het tomaten kweken, een kleine kas wacht stil. Het laatste nieuws snel opgevouwen, nu wordt er opgelet. Hij ziet de blijdschap in de sterk gekrompen vrouwen als hij…

gezellig een boterzachte kerst verwarmt genoegens onder licht vertier de boom is perfect; zwart met gulden sterren en versiersels als het klatergoud van welstand, binnen pijn mijn ogen fonkelen door alles wat er schijnt lijkt dit feest zo mooi en blij als ik stilletjes wat verder kijk prijken vlinders tussen kleine wensen en het…

Ik ga gezellig een beetje eenzaam in een hoekje dichter zitten wezen dan kunnen anderen dit later lekker lezen.…

Obama heeft zijn reisje afgerond, Twee dagen mocht hij Nederland beleven, Om ons bij zijn vertrek nog mee te geven Dat hij het hier maar wat ‘gezellig’ vond. Als ik dat hoor dan denk ik van zo ’n feest: Het is een héél duur theekransje geweest.…

Gezelle, Gezelle, ik zeg dank u welle: voor uw rijm van gewas volop roem. Zo'n strofe vol fleur - zo natuurlijk Gezelle strooi ik, bij uw beeld, bloem na bloem…

En ook het Sinterklaasjournaal zegt stellig: 'Het wordt dit jaar weer ouderwets gezellig!'…

Het is gezellig, maar ik kijk stil naar buiten: heldere herfstmaan.…

Je trappelbeentjes willen nog niet slapen als mamma speels het slaapzakritsje sluit, je brabbelt levenslustig da-geluid en dirigeert lachend de knuffelapen. Zodra je mamma’s fototoestel ziet voel jij al aan hoe zij van jou geniet.…

Waar is ’t beter dan op koude avond Onderuitgezakt bij het open vuur Met een sprankelend glas rode wijn Voeten ontspannen op tafel Door te brengen tot het late uur Gezellig keuvelen over koetjes en kalfjes Genietend van de warme gloed Onder handbereik een schaal met hapjes Aan de voet een snurkend hondje Dat zich met aandacht en warmte voedt…

De winkelwagens tot de rand gevuld We willen Zijn geboortedag herdenken Dat doen we middels kostbare geschenken Ook wordt er weer gezopen en gesmuld Voltallige families rond de dis Alsof er hier geen influenza is…

Het hout is niet ver weg daar wachten zeven wachters om moeder op te halen, de draagster van het woud. De dansers rond het vuur zij hoorden oude woorden die hen de kern doorboorden ze wisten wie zij was. De moeder van het woud omringt door zeven dochters met rechte sterke stammen het beste timmerhout…

Donkre bomen uit mijn kostbaar woud, Geboren naar de hemel op te schieten, En uit uw waaiend koepel-dak te gieten Koelte, waarvan de grijze aarde houdt, Zoals een orgel zijt gij opgebouwd: Pijpen van klank en fijne hoge sprieten, Die uit hun steigering stemmen loslieten, — Te roepen staat gij, klankenwachtend hout.…

Gij leeft, arme Woud, Lijdt ende klaagt — daar ge leeft.…

In de verte ligt een uitgestrekt woud, heel donker en oud Daarin zingt een fluistering, indringend en niet te verstaan Als de maan die tussen de bomen door, licht schijnt op de verduistering, Waar de stemmen over gaan Is gekerfd in het zwarte hout Deze bomen met hun tekens eeuwenoud Door maanlicht als van goud Zijn onzichtbaar en eeuwig…

In dit woud onder het zachte ruisen van oude bomen rust ik stil als een vlinder zo sterfelijk dat we nauwelijks leven Hoewel ik ook rouw verheugt mij dit bos van mos, stammen, takken van nu en eeuwen her Ik dacht dat ik eeuwig wilde leven maar ik heb me verzoend En ik voel alleen aan de dingen die hier blijven: het zachte groene mos…

Monumentaal – beuk in grootmoeder’s tijd geborgen worden. Evenzeer een eik, erfgenaam in vader’s lijn verbonden zilver. Heelal biedt ruimte om te kiezen - langs maansknoop in eigen leven: vast te houden aan het oude web dat nu werkt en te blijven zijn óf een berk te worden en nieuwe werelden in zelf op te bouwen…

ik plukte kleine asters van je graf en wreef ze eindeloos tot aardebrokken voor plantentuinen volgend jaar, misschien wurgde ik met blote handen zelfs een tijger nam hem zijn bloed tot maan opnieuw het woud en ook de dalen vulde en uit elk lijk heimelijk de adem roofde ’k vermengde als met slagersvuist de ingrediënten in een zee van vuur…

Ik zou liever bevriezen in haar wouden. We zijn aangeland in een spirituele winter en ik kijk uit naar degene wie is, Vuur! Te midden van de dromers sluit ik jou in mijn hart.…

nog eentje vlak voor het ontbijt dertig jaar later een vergane schoonheid gele vingers rimpels op haar huid het vuur gedoofd jammer dat ze gezelligheid verkeerd ingevuld hadden.…

er waait onrust in de bomen bladeren krijgen geen respijt jachtig strijdt het licht met donker in deze vreemde tijd mensen zoeken warmte bij een gezellig vuur verjagen kou tot in het late uur deuren en gesloten luiken houden magie en geesten uit het duister buiten die ‘s nachts feesten tot de zonnewende als licht zijn krachten…

HEIMWEE eindelijk weer thuis dan besef je heimwee is een kleine leugen VERLANGEN als het verlangen is bevredigd dan mis je het meest verlangen HET WOUD weer in de Wouden waar mijn hart heen wou mis ik het missen van woud…