Alle inzendingen over zadels

Enkele amfora,s vloeibaar goud bind ik aan het zadel vast om onze dorst te lessen. De oude cottage wordt met donzige dierenvellen omgetoverd in een warm bedstee. We doen ons geboorte kostuum aan en de heilige toorts laten we in de schemering fonkelen.…

Zo laat laakt de zon het droom verwelken kinderstemmen, voldoende geroezemoes en groentesoep gesmokkeld met twijfel het schip gevoelens vaart nu het innerlijk kind langs de herfstbomen naar novemberhaven waar tussen roeiboten, een vreemde visarend groene ogen in droom bewonderd falen in het zadel van de cowboy in de wind onder wolken, zon…

Daar roept de Grootmaarschalk van ‘t Hof zijn gezelschap 's ochtends formeel te zadel. Bejegen deze heren en dames met lof : zij zijn immers allen van zeer hoge adel …. ! Terwijl de jachthoorns echoënd schallen bestijgen eredames bevallig de koetsen.…

Uw outfit is bijzonder indiscreet, zó hoort u op uw zadel niet te zitten en zelfs al heeft u last van grote hitte: het geeft geen pas dat u zichzélf uitkleedt.…

zoektocht naar elkander blijven wij volstrekt onvindbaar als ik de weg naar jou verander verdwijn je met een loos gebaar vergeefse stappen in mijn richting maken elke verwachting dood dit ruiterpad zonder verlichting snakt naar een liefdevolle schoot ons blauwe bloed is jong van adel en eeuwig voor elkaar bestemd verschuif mij naar hetzelfde zadel…

in een gesloten groep draaien pedalen rond wie langazamer gaat wordt overdonderend ingehaald de staart klemt dunner aan het einde van de karavaan banden zetten zuigend af op nat asfalt een schutterige colonne ineengedoken tegen de wind die strak staat en op een open stuk toeslaat lange jassen op het zadel vastgepind de wind verfomfaait…

Doorlopen naar een toekomst zonder jou, makkelijk zal dat niet zijn, maar hoe vaak ik ook van het paard zal vallen, steeds sta ik weer op, spring ik gewoon weer in het zadel. Waarom doe ik dat? waarom rijd ik toch weer verder? Heel simpel, omdat ik de liefde en het leven liefheb!…

Jij hebt mijn diepte vaak verloren in het zadel geholpen dravend in vergeten maar de zon sprong op een eiland had een maangesprek en scheen onze rug een zomer we ademden sprakeloos gaven ons over aan vakantie een zomer lang, verlegen liep ik naar de afgrond jij zei, het spijt me niet ik sprong in droom der dalen jij bent mijn…

Nog hoor ik het dat geronk van die motor toen je plaatsnam op dat bruine zadel en zei dat je gauw weer terugkwam om te blijven ik wist dat het niet zo was dat een belofte werd gemaakt om meer dan duizendmaal te breken en dat bleek ook zo te zijn nooit beter heb ik je gekend dan in flitsen van komen en gaan in woorden als lucht zo vluchtig…

Waaiwind wapperende rode sjaal Stofbril vol dood insectenbloed Plofgrommende uitlaatgebrul Geuren olie, benzine vermengend Asfaltzwart, wittestrepenflits Trillend zadel, motorhitte langs edele delen, gelukzalig gevoel. Een tanktjokvol vrijheid, gelukschreeuwleven.…

'Madame, mijn spaken zijn gekraakt sinds ik hier sta, mijn zadel raakte kaal, mijn stuur lijkt nog wel stevig maar ik sta aan de brug geleund voor eeuwig. Daarom, Madame, wil ik u vragen het roesten samen te verdragen want ook het slot dat in mij knijpt grijpt ons dan beide tegelijk.…

Zachtjes en voldaan slaapt een ruige wereld buiten de barakken ligt een vijg van kots makke dwaze broeders slapen achter heuvels hun moeders zwerven in geduld en beven in hun trots De sterfelijkheid van liefde graaft zich in duel een ademtocht breekt vuige loeders de sabels hun gezel Een stoffig zadel verrotte akkers mirakels schermen…

Aanschouw de paarden die over planken en vloedlicht galopperen, in een voorgeschreven tracé, met goede luim beklede manen, bereden en bezeten door met lak gelaarsde heren, gezeten op hun van hout gelooide zadels, om zich in overdaad te laten eren, een cliché van plichtmatigheid, een verhuld bedrog, met verwijzing naar passiviteit, geen…

het zadel uit en op pedalen staan verstand op nul, de blik op wazig turen de helse kramp, de spieren die verzuren dit was, hoe erg, de Daal en Bergselaan helaas, het kan nog erger zijn dan erg de allerergste vorm van hevig lijden waar gieren om je lichaam willen strijden de flanken van de Lange Vijverberg door wanhoop en vermoeidheid overmand…

geloven willen wie de strijd verheerlijkt over wat wij denken moeten wie het verraad verheerlijkt voor vergroting van de winst wie puur de haat zaaien wil tegen kwetsbaren onder ons slaat een bijl aan de wortels van het menswaardig bestaan wie daarvoor ook nog eens onze kinderen gebruiken wil door ze met drugs te gijzelen als ezels te zadelen…

een paarden zadel en een wijde mantel. In het midden hoorden een wenteltrap en een glanzende tepelhoorn. Wat trokken de wentelende dronken golven van mij mee naar zee? Op het stands van een lege zee walp ik in een reusachtig muiltje. ------------------------------------------------ Uit: ‘Moenie Worry Nie, gedichten 1997-1999’.…

Van zuigbig of het zadel van een lam nam hij een deel als voor een leeuw bemeten. En las de kaart risotto van boleten of andersoortig smakelijke zwam, dan was het hek volledig van de dam; het tafelen ontaardde dra in vreten.…

De adel vocht tegen de koningen, De burgers tegen des adels woningen, De burgers wierpen koningen en adel Uit hun trotse en hoogverheven zadel. De slaven vochten tegen hunne heren, - O denk om Spartacus en geef hem ere! - De gezellen vochten tegen de burgers, De loonarbeiders tegen hunne wurgers.…

tegenstrijdigheid, ruimte om te smoren in een tijdstraf van ruimhartigheid bestijg ik opnieuw de beugels van een nieuwe dagenraad de hindernissen van het nieuwe jaar bepaalt mijn draf tot hoever ik uit kan rijden in een potentiële rit, ik weet niet wat ik het meest zal missen en op welke horizon de balk is neergelegd tot ik uit het zadel…

poortjes, doorsluipgaatjes, daar speelden wij: bliezen een riddertijd door de buis:19 mm ¾ creme wavin pvc bestemd voor stroomdraden en goedkope hoela-hoep, Alles was goed want El Cid en zijn makker beheersten de steden van Spanje en speelden eventueel bij regen binnen met plastic soldaatjes hetzelfde verhaal Ook al zaten wij dood in hun zadel…

opgepompt bleken de stemranden te hard voor m’n villanella zodat de bloedbaan ontframede Hoogtijd met de stoplappen op rood mijn zwengel klem in de krimpkous tussen spatbord en spaaknippel voor de schwalbe ventiel verlenger Even in blazen en ja de goesting floot weer door de aderen het balhoofd schoof op de voorvork m'n stropbout onder het zadel…

vergaap je aan zwaarden koetsen, ridders en paarden droom in het bed waar we vrijden en sliepen voel aan de muren de aanval van toen het bloed in de groeven de sporen van hoeven kijk naar de brug de stinkende grachten denk even terug hoe wij opgesloten voor het vuur van de vijand weg zijn gekropen maar ik, ben niet gek ik zadel…

Ik wil alles voor je zijn de noten op je zang de pukkel op je wang je uiterste datum en je fatum het vele dat je veelt de sherry-tomaatjes die je teelt je la, je mi, je do je piccolo, je gigolo de poezen op je vlo je alles en je niets het zadel op je fiets.…

begrijp begrijp ik eigenlijk juist minder verwondering heeft plaatsgemaakt voor angst, woede en verbijstering waarom haten mensen elkaar zo waarom maken ze vaak doelbewust elkaar en ook de wereld kapot vroeger, ergens in een vorig leven was ik een prins op een wit paard in volle galop door sprookjesland met een geliefde voor op het zadel…

Gemorst zoals roestige spaken in het wiel kraken en de as slingerend draait om de behoefte van de voortgang is jouw zadel leeg want de dood boekte je vlucht alvorens je had betaald Ergens een familiair trekje al was je gezicht wat ronder dan dat van mij en telkens als je komst vooraf werd gemeld maakte ik mijn schans wat minder haaks, want…

boerenpaard aanschouwde vredig de verte terwijl het zware sleepnet als een zilveren schubbenkleed het licht binnendrong twee grote gevlochten manden werden gevolgd door het losse gejuich van meeuwen die de tijd spoelden met wit en grijs om daarna weer traag te ruisen als liefdeswoordjes je zwenkte naar de zon hoog op het houten zadel…

van ’t geduld word ik zienderogen ouder van andere ouders die me staan ouder worden uit aanblik 'krijg ik de gnuivende knipogen ze doet alsof ze mijn zon is draait me een paar miljard lichtjaar om haar vinger ze zet een dansje in draallalaa draallalaa, draal en draalt tot het zadel van mijn bakfiets afzakt lankmoedig bekneld in mijn schoenen…

Opgelucht wilde ik mijn rechterbeen over het zadel slingeren. Een passant wees me op de zak met nectarines die uit de fietstas was gevallen. Bood- schappen doen is niet altijd een sinecure. Je moet je soms in allerlei vreemde bochten wringen.…

je draaft op een draak wier tong smeult een harnas van opgepoetst chroom draag je leren teugel snijdt in eeltige handpalm te wankel, te loom, te lomp in het zadel zeul je de bronzen koets door drasland slikgas welt op in een weeë bel de malariamug zaait haar sporen talmend knal je de zweep op zijn flank stug van verveling tel je de schubben…

Zoals ik als een levend ding mijn fiets zag staan, uren sleutelde, het zadel aaide, alles glom voordat ik slapen ging. Zo werk ik nu aan materiaal dat ik 's nachts van zolder haal: steun- wielen achter. Ik leun te zeer op wat is vervlogen. Maar ook dit zal gesmeerd lopen. Ik wil de afstand dichten.…