Alle inzendingen over zichzelf OR spiegel

Nadat ze ’s avonds de gordijnen sloot zag zij zichzelf in de spiegel even aan Haar ogen, door ‘t lange schreien rood volgden de natte sporen van haar traan Een diepe zucht verliet toen haar keel eindelijk mocht ze even..zichzelf zijn Eindelijk stopte eventjes ‘t spel toneel en kon ze even alleen zijn met de pijn Een blik in de spiegel toonde…

door die ogen in de spiegel staart zij in haar jeugd op zoek naar toekomstdromen haar verdriet nog te gaan waar herinneringen vervagen in verdwenen helderheid een keuze ooit gemaakt haar wil ontneemt te leven en zij bevrijd van alle tranen zichzelf verliest in het staren breekt het geluid van spelende kinderen haar hart een laatste…

Keert zich een paar keer voor de spiegel heen en weer zoals een vogel voor een andere vogel doet bekijkt zichzelf als voor het eerst schikt en herschikt aan schouder, kraag, likt aan haar lipstick, tuit, fluit als een vogel, rekt zich van graagte strekt haar nek, lokroept in zich, giechelt, vliegt. ------------------------------------------…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Het is niet alleen de oorlog in de spiegel die haar stemming wisselvallig maakt het zijn ook de gedachten die ze heeft over de dood hetgeen ze liever niet wil weten het is de ochtend die de dag aanvaardt de avond die ze doorbrengt met krenten alles tezamen maakt dat ze zichzelf krenkt en niet meer nauwkeurig let op haar centen het is…

Alex Roeka kijkt scherpzinnig zoals kraaien in spiegels kijken en er zichzelf in kunnen zien. Alex Roeka is een wijze dichter die rauwe gedichten genadig dichten kan.…

Een mooie man die zichzelf aanbad in schoonheid geen concurrentie had zei spiegels zijn overbodig ze vertellen maar wat genezing van deze eigenwaan werd heel hard nodig want in alles wat hij had of ooit bezat zag hij zich steeds veel minder mooi in de spiegel staan soms was het beeld te breed te groot hij ergerde zich dood verhuisde…

de spiegel toont een mager beeld onbewust loopt ze zichzelf voorbij…

aan de spiegel -schaamrood gekaakt-…

’t innerlijk Het meisje dat op zichzelf terugviel achtte aan zichzelf niets vrouwelijk Grauwe wolken loosden hun vocht onder de pijnboom droop nu traan Spiegels praatten over het gedrocht het meisje knikte dan maar ontdaan Donker bleef ‘t steeds onder de den duisternis heerste altijd in haar hart Woorden vielen alsmaar tussen hen ‘t…

Kijkend in de spiegel beslaat het beeld vergrijst omgeving tot verwarde flarden vreemde werkelijkheid vage beklemming maakt zich meester van de kijker als het beeld blijft verijlen en dan plots verdwijnt in zichzelf onzichtbaar buiten de wereld vervolgt de reis zich in die andere dimensie waar de betovering niet verbroken wordt…

ze kleur aan de spiegel door haar schaamrode kaken…

Kijk in de spiegel, nu de dode hoek de blinden ontluikt. De hand betast ongenode,   volgt de contouren en iedere groef. Een vinger penseelt de lippen sexy karmozijn op proef.   Ledige ogen blikken naar binnen, treffen zichzelf en komen tot zinnen. Doof het licht, doof het heden, wat nu was is alweer in tijd vergleden…

Ze is dan helemaal zichzelf weer, Dan zie ik weer een bekend meisje in de spiegel. Ik zie mezelf, de ware ik.…

Levert elke morgen hetzelfde verbitterde gevecht, als-ie voor de spiegel vergeefs probeert de wilde haren te kammen en om zichzelf moet lachen.…

bewaart zichzelf in bloedkoraal…

(bij 'Meisjespaard met spiegel' van Iris Le Rütte) De jonge merrie zit zo lief naar zichzelf te kijken, de kamspiegel tussen de twee voorbenen vastgeklemd, braaf als een grote hond die pootjes geeft en ze blijft maar kijken, al ontploffen er granaten om haar heen, al lopen er beeldschone hengsten hitsig langs haar lijf, al vergaat eens de…

Het wrede ik ontdeed zich van zichzelf en werd onzijdig het, categorie, decimaal bestaan, een tien zonder elf, abstractie van de spiegel, weg van wie het ziet, zag, gespiegelde reflectie, beeld in een regel die elk beeld ontkent, spectraal gezichtsbedrog, het zijn ontwend.…

we zijn wie we altijd al waren oud geworden kinderen al zolang geen vijftien meer maar keer de vingers op één hand bewegend levend in herinnering bladdert het huis heel langzaam af binnen brandt het vuur verwarmt zoekend de gedachten woorden in vage trage bochten namen worden aarzelend genoemd geliefden die het brein verlaten maar de…

Praten over liefde met monden als vliegers en ogen als spiegels op eenzame hoogte langs onpeilbare diepte balancerend op de rand aan de andere kant... Welk beeld zal ik volgen? Ik ben een vraag wie is die ander? wat is er meer? hoe noem je zoiets? Ik haper, mijn tong zit vast jij bent niet meer wie je was.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik zie de schaduwen veranderen nog toont de spiegel evenbeeld je hebt je waarheid meegenomen aan mij de twijfels uitgedeeld…

ze noemt zichzelf een huis en woont ergens achteraf niet wetend waar precies als je haar ziet tikt ze tegen 't raam gebruikt haar geest als spiegel over het stille water staart ze haar bevroren blikken ruisend riet doet haar ziel bewegen in omwentelingen waar niemand weet van heeft ongrijpbaar zijn haar gedachten wie is ze…

In een goed verlichte spiegel. In een goed gedicht gedicht. Ooit verlichten mensen, beter vroeger dan later, zichzelf.…

morgen zal zich spiegelen aan vandaag maar het heden nog aan gister zo komt het dat ik thans een herinnering draag waarop ik teer; een dunne laag zo licht als een veer maar wel met een gouden rand; handjes vol geluk wil voor even gedragen worden in geborgen gedachten die zichzelf zalig aaneenrijgen en niet op uitstel willen wachten…

ik heb je gevonden maar had eigenlijk geen besef… je was al die tijd in en rond mij maar… na de roes volgt ontnuchtering onzichtbaar voor ogen van anderen voel ik perfect aan dat dwangmatig denken, en extreem houden van dagdagelijkse dingen of mensen, wel best eens gevaarlijk zou kunnen zijn want obsessies bepalen... begeren het…

Jouw zelfgevoel is ondermaats door mazen in de fuik ontsnapt zo leef je vrijwel buitengaats als ziel die zichzelf open krabt de pijnpunten van jouw bestaan slaan wonden in het grootste hart je hebt jezelf meer aangedaan dan puur te vatten is met smart je hebt jezelf tot mij gewend in spiegels van een blinde vlek wij drogen op in grof cement…

het beeld verdiept splinters driedimensionaal ik wil niet terug en draai mijn hoofd weg van het graf in de spiegel mond na mond ligt de waarheid uitgestrekt in een rusteloze slaap een naam komt opnieuw langs jaren lopen terug naar achter ik wil ze niet bewaren ze bewaren zichzelf, stromen voorbij tijd tast alles aan maar…