Alle inzendingen over zomerlucht

Ik zie geen sterren Enkel een donkere zomerlucht…

Onder zomerlucht energiek stroomopwaarts zien: Casteren is nog vlakbij.…

De klok mikt zijn kleine wijzer op middernacht Ze kleurt de hemel in in mijn hart als ze naar me lacht Helder wit blikt het maanlicht gericht door het open raam zodat een zucht zomernachtlucht haar ziet staan Het morst haar haren over mijn schouders Laat haar mond aan mijn lippen hangen Mengt haar parfum met de kracht van…

De Here, die met hunne wol ons kleedt, Zendt, liefste, om ook die naakten te verwarmen, Zijn zomerlucht, en schut ze aldus voor leed.…

Als ik wandel door de uitgerekte groene velden dan ruik ik de zwoele zomerlucht; zie ik de vogels op het veld; voel ik het zweet op mijn voorhoofd en mijn warme voeten en benen. Ja, en als er gedachten opkomen in mijn hoofd geef ik ze de zee van ruimte van de uitgestrekte velden die ik voor me zie.…

ik zag je met een lach naar de bloemen kijken in het hoge gras vingers streelden de tere kleuren alsof je de aarde ontmoette in haar dagelijks draaiende beweging ik smolt om bij je te zijn in dat intiem samen onder zomerluchten zonder namen in die stilte van het leven schoonheid te horen in het lieflijk kleuren wiegen…

Het koren wilde wel wuiven en de bloemen hadden het blauw van de zee daar diep beneden Je kon het zo gek niet bedenken of het paste onder de zomerlucht zelfs de schapen lachten met de meeuwen mee die onvermoeibaar telkens hoger de zon tegemoet gingen en enkel neerdoken voor een snelle maaltijd of een aai over de kinderbol van hun…

Zag je het licht, het dwaallicht van de sneeuwvogel Zag je het, toen het broze blauw van de zomerluchten brak in de scharlaken stilte van de valavond Ik droomde je naam, betoverd door de klank van zijn wondere lied Toen verdween hij in de ijle nevels, ver achter de heuvels van stille hoop In het schrijn van mijn hart rust de…

Daar in de wilde bloementuin loopt kronkelend een kiezelpad waar in de gouden schemering met kalme tred een jongen gaat De zongerijpte zomerlucht die zachtjes fluistert, knuffelt, stoeit de wegen van het leven kent vertelt hem waar zijn Mekka bloeit Dan ziet hij haar, de wereld zwijgt het ogenblik is ademloos maar in zijn hoofd klinkt…

grote bladeren scheren scherp de zomerlucht stapelen wind die aan de grond in luwte verdwijnt en met een laatste dwarrel nog heel even verschijnt in de vergeten hoek liggen de dagen met een eigen geur door niets te vragen bekennen zij kleur in hun plakkende kreukels door haastige scheuren de vuilnisman kent zijn klanten weet…

Een vleugje ochtendzon Warme en zwoele zucht De dag verlicht in goud Zacht oogt de zomerlucht Een briesje van welbehagen Streelt aangenaam de ziel De geur van witte jasmijn Zo heerlijk en toch subtiel Een dagdroom in de nacht Geluksgevoel teer en klein Langzaam kom ik tot bloei Als een duinroosje zo fijn Iedere schaduw is verstild…

ik ben wildvreemd en toch, de warmte van een zonnestraal verfrissende regendruppel bottelende boom in een knokige herfst in lam in de springwei geurende bloei van een roos stappen gezet tijdens een boswandeling zwoele zomerlucht adelaarsblik vrij naar benee strelingzachte aanraking het kippenvel op je huid het zilte van een traan het…

De zomerlucht hangt blauw-gewassen en geboend te drogen in een spinnenweb van licht. Ik voel de naaktheid van de nieuwe dag heel dicht, als was de wereld pas deze nacht geschapen.…

Verder, verder altijd verder door de blauwe zomerlucht. Hoger ga je dan de vogels, hoger dan die vliegmachien, hoger dan de hoogste wolken tot geen mens je meer kan zien. 'k Wou dat iemand mij eens even op kon laten aan een touw, om daar boven rond te zweven en te schommelen naast jou.…

hij laat ze begaan met de wind ruimt hij huiswaarts stilaan wenkt de stal volle vachten drijven over de drenkplaats met een laatste rust spiegelt het geblaat in venwater z'n stok tikt ze thuis de hond likt kracht voor een lange nacht de herder staakt het waken hij legt z'n mantel terzijde wikkelt zijn dromen onder de blote zomerlucht…

wij hebben de kleuren niet uitgevonden lieten gewoon gebeuren wat voor handen kwam een sloot met overhangende kanten die spiegelend overgaan in blauwe rimpels van de zomerlucht schaduw geeft wat problemen door de richting van het licht dat als in dromen van alle kanten lijkt te komen ieder legt zijn pad waarbij jij je op…

De herfst kruipt door de kieren van de zomerlucht en vult de avonden met traag verlangen. Ik weet niet meer zo goed wat ik liefste wil: de helle zomerzon of 't tere en bescheiden blinken van het licht dat langzaam ondergaat en even nog blijft aarzelen of dit wel kan. De weemoed glanst me tegen in de ruiten van de overburen.…

preken met slechts een simpele streling de beide ogen uitdagend onverwachts zien en de wankelende liefde sussend armen in nemen voorbij de horizon hart aan hart vloeiend de lijnen stromend in elkaar over en over en over en over en weer als ik je kon beminnen zoek dan het staken naar datgene wat je zocht laat mij de milde zomerlucht…

Wanneer de dobber duikt doet de visser De top van zijn hengel snel en snibbig Aanslaan, onder het donkere water Voelt hij de angst van broeder vis, De hand aan de hengel geeft zachtjes mee, Geeft hem hoop, haalt hem dichterbij en hoger op Naar 't blauwe ogenblik waarop hij zal versmachten In de zomerlucht.…

't Was ook niet het blauw van de zomerlucht, Schoon dit van de hemel vertelt, Zelfs niet van de lucht in het meer weerkaatst, Waar 't zacht in de golven versmelt.…

In het dichte woud de galmende grotten van mijn geest wonen dromen Zij glanzen als kristal parels uit de diepzee Daar is het huis van mijn lief Ik hoor haar lachen in de branding van een schelp haar haar gebleekt in maan en sterrenlicht haar gewaad geblauwd in azuren zomerluchten O liefste laat mij knielen voor je gratie Laat mij…

Onze ogen zien de zee, een blauwe zomerlucht, een zonovergoten strand, hier en daar een scheepje aan de verre einder Onze vingers voelen vingers, warmte en vertrouwen, stil sprekend met elkaar van een nieuw begin: Het is waar! Onze harten zingen plezier: eindelijk, dus toch!…

Ik zou van bommen zonnen maken als sterren in de zomerlucht die nimmer meer de aarde raken dat zou ik doen, als ik dat kon. Zou van soldaten beertjes maken met knuffelhuidjes, lief en zacht die in jouw bedje jou bewaken jouw wangen strelen met hun vacht.…

slenterend langs de korenvelden ruik ik de zwoele zomerlucht gedragen door het Brabants land, over zandpaden, tot stof geworden en wilde bloemen aan elke kant waar het kruid van sint jan nog steeds ongewild getuigt van een natuurlijke orde ik ontwaar in de nabije verte stram en fier de toren met de knop al eeuwen wakend over Roois…

Ik zat waar zon op 't warme water scheen En gele bloemen bloeiden aan de kant; Het grazend vee ging door de weiden heen, De zomerlucht hing walmend over 't land. De wilgen waren zilverbleek en stil Voor 't stralend blauw, van wolk en nevel vrij; Een glazenmaker vloog, met lichtgetril Op 't parelmoerig vleugelgaas, voorbij.…

Ik zat waar zon op 't warme water scheen En gele bloemen bloeiden aan de kant; Het grazend vee ging door de weiden heen, De zomerlucht hing walmend over 't land. De wilgen waren zilverbleek en stil Voor 't stralend blauw, van wolk en nevel vrij; Een glazenmaker vloog, met lichtgetril Op 't parelmoerig vleugelgaas, voorbij.…

Wanneer ik mijn ogen sluit voor de kou en de waarheid, zie ik enkel ogen, zomerlucht blauw, en zijn lach. De klok begint achter te lopen, mij laten wetend, vertelt me dat mijn herfst al voorbij is, en ik zag enkel blauw. De klok vertelt me, dat het tijd is om afscheid te nemen van jou. Maar hoe wis je een leven, liefde en gemis?…